Covertekst Vincent heeft berekend dat hij gelukkig zal worden met Kim. Wanneer hij bij het boeken van hun huwelijksreis zijn doodgewaande broer Menno herkent in de reisbrochure, offert hij zijn zorgvuldig opgebouwde zekerheden op met maar één doel: zijn broer vinden.
Hij begint zijn zoektocht in Spanje, maar zonder succes. Rosana, een straatartieste zonder hoofd, stimuleert hem zijn risicomijdende levenswijze los te laten, om de kans te vergroten zijn vrijgevochten broer tegen het lijf te lopen. Langzaamaan gaat hij het leven leiden dat Menno zou hebben geleid. Aanvankelijk om Menno te vinden, maar de onbevangen manier van leven bevalt hem verwarrend goed.
228 pagina’s
Uitgeverij Palmslag, Groningen ISBN 978 94 917 7337 2
NUR 301
Recensie Vorig jaar was ik in maart aanwezig bij de uitreiking van de Coffeecompany Book Award. Sandra Bernart was een van de genomineerden. Helaas was ze niet de gelukkige winnares, maar hoe gaaf is het dat haar boek alsnog is uitgegeven.
Vincent is een hele slimme jongen, tegen het autistische aan. Hij heeft namelijk statistisch berekend dat hij en zijn Kim gelukkig oud gaan worden. Hij besluit haar ten huwelijk te vragen en gelukkig zegt Kim ja. Als ze op een beurs zijn om hun huwelijksreis uit te zoeken en daarvoor vele vakantiegidsen bekijken gebeurt er iets opmerkelijks. Vincent ziet in een vakantiegids zijn doodgewaande broer Menno. Uiteindelijk weet hij Kim ervan te overtuigen dat hij zijn broer wilt gaan zoeken en minder tijd in de voorbereidingen van hun huwelijk zal kunnen stoppen. De ouders van Vincent geloven het niet en hebben ze zich er allang bij neergelegd dat Menno nooit meer terug zal komen nadat hij in de zee is verdwenen op hun vakantie in Spanje.
De zoektocht van Menno start in Spanje. Hij probeert eerst met de foto uit de vakantiegids langs restaurants te gaan, om te vragen of mensen hem herkennen. Dit leidt tot niets en Menno gooit het over een andere boeg. Hij ontmoet straatartiest Rosana en mag hij haar kostuum lenen, zodat hij ongegeneerd naar de mensen die voorbij lopen kan kijken in de hoop dat hij zijn broer ziet. Tussen hem en Rosana klikt het goed en Menno vergeet steeds meer zijn thuis. Alles wijkt voor het zoeken naar Menno, zelfs de voorbereidingen voor zijn huwelijk.
“Zodra ik Menno heb gevonden, wordt alles weer zoals het was.” [p. 194]
Sandra Bernart heeft een ontzettende fijne schrijfstijl, waardoor je door het boek vliegt. Hoofdpersoon Vincent zou je kunnen zien als een ui en pel je pagina voor pagina een laagje af. Er zit namelijk een psychologische laag in het boek en de puzzelstukjes vallen gedurende het boek steeds meer op zijn plek. Waarom doet Vincent zoals hij doet? Ondanks dat het een tragische gebeurtenis is voor de familie, het verlies van een kind, wordt het nergens dramatisch. De luchtige toon en het psychologische aspect maken het voor mij een zeer boeiend boek. Bedankt uitgeverij Palmslag dat ik dit boek mocht lezen!
Covertekst Op de dag dat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, belooft de vader van Alfie Summerfield aan zijn zoon dat hij niet zal gaan meevechten – maar de volgende dag moet hij die belofte al breken. Hij gaat op een zeer speciale, geheime missie, en de hele oorlog lang heeft Alfie geen idee waar zijn vader zou kunnen zijn. Is hij inmiddels gesneuveld?
Na de oorlog werkt de nu negenjarige Alfie als schoenpoetser op King’s Cross Station. Dan leest hij onverwachts zijn familienaam op een vel papier dat toebehoort aan een legerarts. Zijn vader leeft nog, en ligt met een oorlogstrauma in een ziekenhuis ver weg. Alfie besluit dat het tijd wordt voor zijn eigen geheime missie: hij zal zijn vader in het ziekenhuis opzoeken en hem terugbrengen naar hun huis op Damley Road…
239 pagina’s
Meulenhof Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 90 225 6579 7
NUR 302
Recensie Na mijn meeting met John Boyne bij uitgeverij Boekerij was ik vastbesloten om weer snel een boek van hem te lezen. Hoe deze man met passie over zijn vak en zjn boeken, was erg aanstekelijk. Toen ik boeken ging uitzoeken voor mijn vakantie, was dit een van de eerste boeken die op de stapel kwam. Maar ik was zo ongeduldig, dat ik het boek al twee dagen voor mijn vakantie uit had.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Alfie. Alfie kijkt ontzettend op tegen zijn vader, die iedere dag op de melkkar rijdt. Hij wil heel erg graag met zijn vader meerijden en hem helpen. Als hij vijf is geworden, dan vind zijn vader hem nog steeds te klein, maar Alfie vind dat hij al heel erg groot en sterk is. Na zijn vijfde verjaardag, dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Zijn vader is een van de eerste die zich als vrijwilliger aanmeld om te vechten. Hij denkt dat hij voor de Kerst wel weer thuis is en dat het zo achter de rug is. De moeder van Alfie is het er niet mee eens, maar legt zich uiteindelijk neer bij het vertrek van haar man.
In het begin komen er geregeld brieven van zijn vader, maar hoe langer de oorlog duurt hoe minder brieven er komen. Zijn moeder zegt dat zijn vader op een geheime missie is en daardoor niet meer mag schrijven.
Doordat zijn vader nog steeds niet terug is, hebben ze te weinig inkomsten. Zijn moeder gaat als verpleegster aan de slag om gewonde soldaten te helpen en draait de ene dienst na de andere. Alfie gaat alleen nog maar naar school op de dagen dat hij leuke vakken heeft, zijn moeder merkt daar toch niets van. De andere dagen probeert hij stiekem geld te verdienen, en stopt hij het in de portemonnee van zijn moeder zodat ze de lasten kan betalen. Ondertussen maakt hij zich zorgen om zijn vader, maar hij kan niet anders dan geloven dat hij dood is.
Dit is een prachtig boek over de onvoorwaardelijke liefde tussen ouder en kind. Alfie gaat als kleine jongen hard aan de slag om zijn moeder bij te staan en dat raakt. Ondanks de heftige onderwerpen die Boyne aanstipt, blijft het boek luchtig. Ik vind het knap hoe Boyne zaken bespreekbaar maakt zonder dat er duidelijk een kant wordt gekozen. Hij belicht een situatie altijd vanuit meerdere perspectieven, zodat je als lezer je eigen mening kan vormen. Na dit boek ben ik nu nog meer fan geworden van het werk van Boyne en ik kijk alweer uit naar het volgende boek.
Covertekst We houden vooral horizontaal van elkaar, en in het donker, alleen dan zijn we niet bang om elkaar af te schrikken, alleen dan durven we onze adem te vermengen zonder te vrezen dat de ander zich afvraagt of het misschien niet allemaal te snel gaat… Het is veel meer dan alleen maar seks, het is veel minder dan verliefdheid. Het is vlees noch vis, goed genoeg om te doen alsof we een kindje maken, niet goed genoeg om er een te krijgen.
[…]
252 pagina’s Karakter Uitgevers B.V., Uithoorn ISBN 978 90 452 0538 0 NUR 302
Recensie Een jonge vrouw wordt zwanger, maar haar scharrel (meer kun je het niet noemen) wil het absoluut niet houden. Wat als zij dat nu wel wilt? Dan verbreekt hij alle contact. Ze gaat twijfelen en maakt een afspraak bij een abortuskliniek. Haar ouders zullen haar steunen hierin, want ja, houden is toch geen optie voor een alleenstaande jonge vrouw. De twijfels worden groter en uiteindelijk besluit ze het kindje toch te houden, tegen de adviezen van haar ouders in. Haar moeder is zelf een beetje boos vanwege dat feit, maar dat heeft zo zijn redenen. Alleen naar een echo, alleen de eerste lichamelijke sensatie voelen, alleen kijken naar kleertjes. Ondanks dat het haar eerst tegenstaat en ze het moeilijk vind om blij te zijn tegenover haar ouders, lees je langzaam een kanteling. Ze is steeds gelukkiger met het feit dat er een kindje in haar groeit. Ze is steeds meer overtuigd van het feit dat ze het samen ook leuk kunnen hebben. Het is letterlijk de geboorte van een alleenstaande moeder.
Camille Anseaume is duidelijk een blogger, zo is ook haar boek vormgegeven. Korte berichtjes die prachtig de verschillende gevoelens beschrijven van de jonge vrouw. Doordat er soms sprake is van halve pagina’s vlieg je door het boek heen, maar daar draagt de stijl van Anseaume ook aan bij. Echter kan het boek ook een beetje kwetsend zijn, zeker als je zelf heel lang aan het proberen bent om zwanger te raken. Lang geleden las ik een boek van een vrouw die jaren bezig was met het krijgen van kinderen. En de vrouw uit dit boek is zwanger na een kapotte condoom en wil het in eerste instantie ook niet houden. Die tegenstrijdigheid kan lastig zijn, maar dat is ook hoe blijkbaar de natuur werkt. Of je het er nu mee eens bent of niet, of het nu eerlijk voelt of niet. Ik vond het in ieder geval bijzonder om te lezen, hoe een jonge vrouw groeit in het worden van een moeder.
Covertekst De autistische Don Tillman doceert genetica aan de universiteit. Hij is superintelligent, kan geweldig koken en is op zoek naar een vrouw. Door zijn sociale onhandigheid is hij echter nooit verder gekomen dan een eerste date. Met behulp van een zestien pagina’s tellende vragenlijst hoopt hij zijn perfecte partner te vinden. Dan komt Rosie Jarman in zijn leven: verre van perfect, maar wel intelligent en mooi. En ze is ook op zoek naar haar biologische vader – een zoektocht waar Don haar misschien bij zou kunnen helpen.
330 pagina’s Uitgeverij Luitingh – Sijthoff B.V., Amsterdam ISBN 978 90 210 1572 9
NUR 302
Recensie Een tijdje geleden kreeg ik van de uitgeverij ‘Het Rosie effect’ spontaan in de bus. Helaas had ik deel één, ‘Het Rosie project’ nog steeds niet gelezen, ook al stond het heel erg lang op mijn verlanglijstje. Dus, ik moest eerst deel één lezen. Overal was het boek uitverkocht, maar bij de Bijenkorf lag nog een stapeltje. Eindelijk kon ik dan beginnen…
Vanaf letter één beland je in het hoofd van Don en beleef je de wereld vanuit een autistisch perspectief. Dat is zo herkenbaar en zo realistisch, niets dan lof voor Graeme Simsion. Don is op zoek naar een vrouw en wil haar vinden met zijn enorme vragenlijst. Hij wordt hierin ondersteund door Gene en zijn vrouw Claudia, zijn enige twee vrienden. Zij helpen hem de wereld te zien door andere ogen, want de wereld werkt helaas niet altijd op de autisme manier. Dus ook het afnemen van sommige vragen laat hij op advies van Claudia achterwege. Don gebruikt de vragenlijst bij speeddating en bij het online daten, maar telkens voldoen de kandidaten niet aan zijn eisen. Ze is niet intelligent genoeg, ze rookt of ze is vegetariër. Naast het zoeken van een echtgenote volgt Don een zeer strak weekschema, hij eet iedere week hetzelfde, hij doet op een vast moment de boodschappen, hij sport op vaste momenten en vind het lastig om daar soms van af te wijken. Tot Rosie ineens in zijn kantoor staat… Zij weet iets bij hem te bewerkstelligen wat het vaste schema van Don op zijn grondvesten doet trillen.
Dit boek is met ontzettend veel humor geschreven. Er waren vele ‘gniffel-momentjes’ en mede daardoor las het boek als een trein. Don is een personage die zeer waarheidsgetrouw is neergezet en tevens een zeer leuk personage. Het is dus ook geweldig dat er een tweede boek over Don is geschreven, want daar leent hij zich uitstekend voor. Ik heb nog wat boeken liggen, maar voor het einde van het jaar weet ik hoe het verder gaat met Don.
Covertekst De tachtigjarige Here zit met een oude handgranaat, een slof sigaretten en een laptop in een garage, surft op het web en onderhoudt via Facebook contacten met de hele wereld. Ze heeft besloten dat ze nog voor de kerst gecremeerd wil worden. Terwijl ze wacht ‘tot de oven 1000 graden heeft bereikt’, blikt ze terug op een veelbewogen leven dat haar alle hoeken van de geschiedenis liet zien. Ze kreeg drie zonen van negen mannen, is de kleindochter van de eerste president van IJsland, belandde tijdens oorlog als dochter van een ‘foute’ vader in Denemarken, Polen en Duitsland en verhuisde noodgedwongen met hem naar Amsterdam waar ze haar eerste kind verloor. De jaren vijftig en zestig bracht ze door in Parijs, Zuid-Afrika, New York en Hamburg. Ze studeerde fotografie en vierde feest met de jonge Beatles, om uiteindelijk definitief terug te kregen naar haar geboortegrond.
541 pagina’s Uitgeverij De Arbeiderspers, Utrecht ISBN 978 90 295 8893 5
NUR 302
Recensie Dit boek vertelt het verhaal van Here. Here woont in een garage en ligt de hele dag in bed wegens haar ziekte. Gelukkig heeft ze Loa die haar verzorgd en haar laptop waarmee ze contact heeft met de buitenwereld. Via Facebook heeft ze meerdere ‘liefdes’. Althans, die mannen denken dat ze een model is, maar niets blijkt minder waar. Here is namelijk in de tachtig, maar mooie plaatjes van internet kunnen wonderen doen voor contacten op internet. Here heeft gedurende haar leven niet altijd ‘geluk’ gehad met mannen. Ze leerde tijdens de Tweede Wereldoorlog dat ze ook beter geen vrouw kon zijn. Naast haar ‘geworstel’ (in letterlijke en figuurlijke zin) met mannen, heeft ze in haar leven meerder strijden gestreden. Als haar vader besluit zich aan de sluiten bij de SS, zorgt dat voor een behoorlijke deuk in de familie. Here komt daar als klein meisje tussen te staan. Ze houdt van haar vader, maar wil ook de familie van haar moeder niet in de steek laten. In de Tweede Wereldoorlog komt Here door een ongelukkige samenloop van omstandigheden helemaal alleen voor te staan. Ze zwerft door een Duitsland in oorlog en vecht letterlijk voor haar leven. Dit vormt haar voor de rest van haar leven. Het maakt haar cynisch en sarcastisch en ze leeft haar leven er op los. Ondanks dat ze later ook zonen heeft waar ze alleen de zorg voor heeft, laat ze haar zonen overkomen wat haar is overkomen. Namelijk, je staat er als kind alleen voor en hebt geen ouder(s) om op terug te vallen.
Het boek pendelt heen en weer tussen de Here in haar bed en de jonge Here. Je leest langzaam aan (met ruim 500 pagina’s lukt dat ook wel) waarom deze vrouw zo sarcastisch en cynisch is geworden. Je hoort haar letterlijk met een schorre stem van het roken en hortende adem van de longemfyseem vertellen over haar leven. Het is een heftig leven geweest, wat ik bij tijd en wijlen heel ontroerend, maar ook heel grappig vond. Gelukkig zijn de stukken waarin de jongere Here aan het woord is nog niet vol van cynische opmerkingen, wat soms een welkome afwisseling is. Ik merkte dat ik na de helft van het boek geen lange stukken meer achtereen kon lezen. Toen was ik letterlijk aan het worstelen met Here. Na het lezen van het gehele boek ben ik van mening dat sommige stukken korter hadden gekund of misschien zelfs weg gelaten konden worden. Dat is waar mijn worsteling ook vandaan komt. Maar wat ben ik van deze gekke oude vrouw gaan houden. Zij heeft echt zoveel gemist in haar leven en daardoor zoveel keuzes gemaakt die ze anders niet zou hebben gemaakt. Dat ontroerde mij. Ze was alleen maar opzoek naar geborgenheid en geliefd willen voelen. Daarom heb ik ook gekozen voor onderstaand nummer en als je een deeltje van de songtekst leest begrijp je misschien ook waarom. Ze was altijd opzoek naar een (t)huis en ergens in haar hoofd was ze daar altijd al.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Dit boek ondersteun ik dit keer muzikaal na een tip van Jessica Menheere. Zij wees mij op Ásgeir, een IJslandse zanger. Bedankt Jessica! Ik zat zelf in de hoek te denken van Björk, maar ik kon niets geschiktst vinden, tot dit nummer:
Home, I’m making my way home My mind’s already there Yes, my mind is…
Jenny's Bookcase 