Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen


2 reacties

Laura Maaskant – LEEF!

Covertekst
Laura Maaskant is vijftien als ze voor het eerst hoort dat ze een zeldzame vorm van kanker heeft. Na een lang en zwaar behandeltraject lijkt ze genezen, en pakt ze de draad van haar jonge leven weer op. Ze maakt haar vwo af en gaat studeren in Amsterdam. 

Maar dan keert de ziekte terug. De prognose is ongewis, haar levensverwachting beperkt. Nogmaals loodzware behandelingen ondergaan wijst Laura af. Ze gaat voor kwaliteit van leven; niet met een bucket list, maar ‘gewoon’, met haar vrienden en haar familie, en in haar werk. Zoals ze zelf zegt, ervaart ze haar leven nu juist heel intens. […]

191 pagina’sLeef!
Uitgeverij Ten Have / Kosmos Uitgevers, Utrecht / Antwerpen
ISBN 978 90 259 0392 3
NUR 320

Recensie
Vaak heb ik met dit boek in mijn handen gestaan. In het weekend van de boekpresentatie van Simone van der Vlugt besloot ik het boek te kopen toen ik het tegenkwam in de kringloopwinkel. Ik was onder de indruk van haar interview met Coen Verbraak in ‘Kijken in de ziel: op de drempel‘ en was nieuwsgierig naar haar boek.

Laura beschrijft in het boek het traject van haar ziekte wat ze heeft doorlopen en welke keuzes ze daarin heeft genomen. Van de onverwachte pijn, de onderzoeken en de behandelingen. Maar ook de draad weer oppakken na een zware tijd, voelen dat je weer in het leven staat en dan vervolgens keihard terug worden gesmeten na een slechte uitslag. Alles wat ze heeft meegemaakt weet Laura in heldere bewoording uit te leggen.
Elke dag is namelijk bijzonder: er is maar één dag, deze dag, in dit moment. Het leven is zó waardevol. Ik neem je graag mee in mijn wereld. Mijn wereld, waarin ik belangrijke dingen leerde van alles wat ik heb meegemaakt. [p.19]
Ziek zijn is altijd een groeiproces. Of je nu doodgaat of niet, of het je tijd is of niet, het enige wat op dat moment mogelijk is, is groeien. [p.49]
Iedereen roept altijd dat je moet genieten van de kleine dingen, van het leven, etc. Maar ik denk dat je het pas goed beseft als je zoiets overkomt wat Laura is overkomen. Haar boek is dat ook een wake up call voor iedereen die gezond in het leven staat, maar zich laat opslokken door de waan van de dag. Voor mij geldt dat in ieder geval wel.
Het leven is niet te verliezen, enkel los te laten. [p.98]
Ondanks de paradox die in mijn leven zichtbaar werd toen ik mij niet meer ziek voelde, wil ik je oproepen om wél te doen wat je hart je ingeeft. […] Het leven is te kort om te dromen, te durven en te doen. [p.181]
Je weet nooit waar je morgen bent of wat er in je leven gebeurt. Daarom is het hier en nu zo belangrijk. Het was fijn om daar even bij stil te staan en de levenslessen van Laura in mij op te nemen. Het is een ontroerend en dapper boek, maar haar woorden stralen kracht uit. Ik hoop dat het haar nog lang goed mag gaan.


10 reacties

John Green – Een weeffout in onze sterren

Covertekst
Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbepaalde tijd. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niemands tijdbom zijn.
De zoektocht naar de mysterieuze schrijver van hun lievelingsboek, Een vorstelijke beproeving, leidt hen naar Amsterdam. Daar neemt hun leven een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

258 pagina’s John Green
Uitgeverij Lemniscaat b.v., Rotterdam
ISBN 978 90 477 0456 0
NUR 300

Recensie
Dit boek stond al heel erg lang op mijn verlanglijstje, maar tot nu toe was het er niet van gekomen hem te kopen. Toen ik een tijd geleden de boekenkast op mijn werk had geïnstalleerd en Lemniscaat zo lief was een doos met boek te doneren, pikte ik dit boek er gelijk uit. Ja, bij deze beloof ik plechtig dat ik het boek weer netjes terug zal zetten in de kast op mijn werk. Echter zal ik er wel een aanbeveling bij doen en hoop ik dat al mijn collega’s het boek zullen lezen.

Wat een prachtig boek over een afschuwelijk onderwerp. Je zult maar 16 jaar zijn en weten dat je nooit zult trouwen, nooit kinderen zult krijgen en niet eens zult afstuderen. Hazel is een dappere meid die ondanks dat ze niet de deur uit kan zonder zuurstoftank ze toch op aandringen van haar moeder dingen onderneemt. Zoals een praatgroep voor jongeren met kanker. Dat is ook waar ze Gus ontmoet. Er is meteen een bepaalde chemie tussen die twee, maar ja, wat heeft het voor zin om verliefd te worden als je toch dood gaat? Deze en meer van dit soort verschrikkelijke dilemma’s worden aan de kaak gesteld op een prachtige en doortastende manier in de rol van Hazel. Geen een moment was ik mij bewust van het feit dat dit eigenlijk een YA-boek is. Stiekem vind ik het dat ook helemaal niet, mede door sommige woordkeuzes die Green gebruikt. Het boek heb ik binnen 24 uur uitgelezen en kan het je echt aanbevelen. Lang heb ik uitgesteld om het boek te lezen vanwege het beladen onderwerp. Ik raad je aan het boek te lezen wanneer je toe bent aan zo’n onderwerp, maar dan weet ik ook zeker dat je het prachtig zult vinden. Nu ga ik gauw naar de film… de zakdoekjes zitten al in mijn tas.

ps: Er is nu een mooie samenwerking met Lemniscaat en het KWF. Als jij eenmalig een donatie van 25 euro doet, krijg je het boek cadeau. Kijk hier voor meer informatie.