Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen


1 reactie

Sarah Jio – De geheimzinnige tuin

Covertekst
Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog ligt in het geheim het laatste exemplaar van een bijzondere bloem verborgen op een Engels landgoed. De bloem, een camelia met de naam Middlebury Pink, is veel geld waard. De Amerikaans amateur-biologe Flora wordt door een internationale bende ingehuurd om in het landgoed te infiltreren en de bloem te stelen. Haar zoektocht brengt haar totaal onverwacht een nieuwe liefde, maar haar prille geluk wordt overschaduwd door de ontdekking van een aantal gruwelijke misdaden. 

Meer dan een halve eeuw later neemt tuinarchitect Addison haar intrek in het landhuis, dat nu eigendom is van de familie van haar echtgenoot Rex. Hun gedeelde liefde voor mysteries wordt aangewakkerd door de vondst van een oud notitieboekje van de tuinman, en een geheimzinnige tuin. Maar de pagina’s van het notitieboekje wijzen op duistere zaken, die ooit op ingenieuze wijze verhuld werden. Het gevaar waar Flora destijds tegenover stond blijkt nog zeer sterk aanwezig – zal Addison haar lot delen? 

313 pagina’s
Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 94 2257 972 5

NUR 302

Recensie
Eind maart was ik bij het lezersevent ‘Best of Romance’ van uitgeverij Boekerij. Sarah Jio werd op het event geïnterviewd en we kregen een exemplaar van haar boek mee naar huis. Ik kon mijzelf niet bedwingen en begon nog diezelfde avond met lezen. Lees verder


Een reactie plaatsen

Een verrassend dagje museum

Precies een week geleden ben ik samen met een aantal leden van `Een perfecte dag voor literatuur´ naar het Damesleesmuseum en het Letterkundig museum geweest in den Haag. Om nog even na te genieten van deze leuk dag besloot ik er alsnog een blogpost over te schrijven. Manjo, een van de leden, was zo lief deze dag in mijn eigen stad te organiseren. `s Morgens spraken we met alle gegadigden af op Den Haag centraal. Met een busritje door de stad kwamen we bij onze eerste bestemming, het Damesleesmuseum.

damesleesmuseum damesleesmusuemdamesleesmusuem

 

 

 

 

 

 

 

Anders dan de naam doet vermoeden, is het geen museum, maar een bibliotheek. Hoewel sommige boeken van het museum zeker beschouwd mogen worden als een museumstuk. Vroeger waren leessociëteiten alleen voor mannen en als er al boeken in huis waren, dan waren die ook voor mannen en gingen ze over onderwerpen voor mannen. Twaalf dames besloten hier iets aan te doen en legden zij allemaal drie gulden in om een collectie boeken aan te schaffen die onderling geruild kon worden. Deze collectie bereide zich langzaam aan uit en de dames hadden een ruimte op Noordeinde boven een bedrijfje wat katoen bewerkte. De boeken namen toe, net als de leden en de dames moesten meerdere keren verhuizen, van Noordeinde, naar Parkstraat, Lange Voorhout, Lange Vijverberg en nu het huidige Nassauplein. Onder het motto ´Ons doel is schoonheid´ was er naast de boeken ook vaak ruimte voor kunstenaressen die elders geen atelier konden of mochten hebben.

damesleesmuseumdamesleesmusuem

 

 

 

 

Sinds de jaren ´50 zitten de dames in het huidige pand. Onder de bezielende leiding van 80 vrijwilligers draait het museum op volle toeren. Zo is er een kaftcommissie die de nieuwe boeken van een plastic cover voorziet. Vroeger was dit met bruin papier, wat ook zo zijn charmes heeft zoals je op de foto´s kunt zien.

damesleesmuseumdamesleesmuseum

 

 

 

 

 

Er is ook een leescommissie die bepaald welke boeken er worden aangeschaft. Iedere maand worden er een x aantal boeken aangeschaft in verschillende talen, maar er zijn altijd 10 Nederlandse boeken. Als de commissie nee zegt tegen een boek, dan komt het boek niet in de kast. Wordt het boek wel aangeschaft, dan komt het niet op alfabetische volgorde op de plank, maar op volgorde van binnenkomst. Gelukkig zijn de boeken wel makkelijk terug te vinden, de dames zijn sinds twee jaar helemaal digitaal. Drie bibliothecaressen beheren 33.000 boeken die je op donderdag, vrijdag of zaterdag mag komen lenen. Op dit moment zijn er rond de 500 leden, waar inmiddels ook mannen bij zijn. Na deze onvergetelijke ervaring zit ik er over te denken om ook lid te worden en is het niet om een boek te lenen, dan wel om dit hele bijzondere initiatief te steunen.

Daarna gingen we met de groep naar het Letterkundig Museum. Daar was een tentoonstelling ingericht over vrouwelijke schrijfsters die met elkaar contact hadden door brieven die ze aan elkaar schreven. Een grote groep vrijwilligers heeft dit helemaal uitgeplozen en oude documenten opgediept. Ontzettend knap van de vrijwilligers en bijzonder om te zien. Jaren later zijn vrouwelijke auteurs nog steeds in de minderheid. Een voorbeeld is de enorme galerij van auteurs in het Letterkundig Museum. Doordat ik zo was overladen door alle nieuwe informatie, hebt ik op mijn gemak de enorme galerij bekeken. Daar trof ik ook Thomas Verbogt, waar ik afgelopen donderdag over blogde. Het was een heel leuke dag en ik kijk uit naar de volgende excursie of meeting met een auteur.

letterkundig museumletterkundig musuem

 

 

 

 

 

letterkundig museumThomas Verbogt op links (voor het geval je hem niet herkende).


6 reacties

Thomas Verbogt – Als de winter voorbij is

Covertekst
Het kunnen maar een paar seconden zijn die je leven uiteindelijk bepalen. Iemand aankijken of juist niet. Ineens gekust worden op een zomerse dag. Meer hoeft het niet te zijn. Zo vergaat het de hoofdpersoon van deze roman, die jaren leeft met de herinnering aan zo’n moment. Maar de herinnering alleen is niet genoeg.
Als de winter voorbij is is een verhaal over schuld en schaamte, en het besef dat we allemaal voorbijgangers zijn die elkaar even aankijken of aanraken. Een verhaal over de vraag waar het nu uiteindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid. Als de winter voorbij is – het is een belofte, het is de hoop op iets nieuws.

222 pagina’sAls de winter voorbij is
Nieuw Amsterdam Uitgevers
, Amsterdam
ISBN 978 90 468 1932 6
NUR 301

Recensie
Zo’n twee jaar geleden was ik op het Crossing Border Festival in Den Haag. Daar lopen ook heel veel auteurs in het wild rond en sommige daarvan geven ook lezingen. Op aanraden van Cathelijne ging ik mee naar Thomas Verbogt. Het boek wat hij toen besprak heb ik niet gelezen, maar de kans om nu eindelijk iets van hem te lezen liet ik nu niet aan mij voorbij gaan.

De hoofdpersoon heet Thomas (autobiografisch?) en kijkt als oudere man terug op zijn leven. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat hij in de winter van zijn leven is. Zijn band met vrouwen wordt uitgebreid beschreven en die start al bij zijn oudere zus. Zij is als wees opgenomen na de Tweede Wereldoorlog in het gezin door zijn ouders. Thomas keek tegen haar op, maar voelde zich ook erg op zijn gemak bij haar. Meerdere vriendinnetjes komen voorbij, maar er is er een heel erg bijzonder. Daar heeft hij geen relatie mee gehad, maar door een kus en een schoolkamp zijn ze gedurende een deel van hun leven aan elkaar verbonden. In die tijd stoten ze elkaar af en trekken ze elkaar aan zonder dat er een liefdesrelatie ontstaat. Maar ze maken wel heftige zaken mee, die een diepere impact hebben dan ze beide doen geloven.

Na het lezen van dit boek heb ik moeite om onder woorden te brengen wat ik van ‘Als de winter voorbij is’ vind. Dat ik de taal van Thomas Verbogt prachtig vind, dat weet ik wel. Nooit vouw ik ezelsoren in boeken, maar nu moest ik wel. Zinnen die ik prachtig vond kregen zonder blikken of blozen een vouw. Dat is een van de dingen die het boek met mij deed, ik vouwde voor Verbogt ezelsoren.

Wat het ook met mij deed is dat ik sommige passages meerdere keren moest lezen. Wat zegt Verbogt nou eigenlijk? Waar wil hij met zijn verhaal heen? Heel lang had ik geen richtingsgevoel in het boek en dwaalde ik van hoofdstuk naar hoofdstuk. Prachtige hoofdstukken, die al klein verhaal op zich waren, maar ze gaven mij geen richting. Is dat eigenlijk erg? Nou, ik hou van duidelijkheid, en dat zegt meer over mij dan over Verbogt. Maar ik neem dit alles voor lief en waardeer dit boek in zijn totale vorm. Want ik heb kennisgemaakt met Verbogt en nu moet ik meer van hem lezen.
 logo_ikleesnederlands

 

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer:


Een reactie plaatsen

Miriam Guensberg – Ooit

Covertekst
Na de dood van zijn grootmoeder vindt Ben Salomon in haar kluis een envelop die het dramatische levensverhaal bevat van de hem onbekende Ewa Kosinsky. Zij heeft in 1944/’45 gevangengezeten in het vrouwenstrafkamp Oberlangen. Hoe pijnlijk de ervaringen van deze jong gestorven Poolse vrouw ook waren, ze is altijd blijven hopen op een betere wereld. Haar onthullingen raken Ben diep. Het contrast met zijn veilige leven als hedendaagse, westerse journalist had niet groter kunnen zijn. Gaandeweg besluit hij dan ook het roer drastisch om te gooien… […]

192 pagina’s  Ooit
Uitgeverij De Kring, Amsterdam
ISBN 978 94 915 6785 8
NUR 301

Recensie
Ben is een volwassen man die lang bij zijn moeder heeft gewoond en na de dood van zijn moeder bij zijn grootmoeder. In haar huis vind hij in een kluis een stapel met Poolse brieven. Ze zijn afkomstig van Ewa Kosinsky, maar haar naam zegt hem niets. Ben vraagt hulp van zijn ex Anna, die vertaalster is. Beetje bij beetje wordt het leven van Ewa en de connectie met zijn grootouders ontrafelt. Ben leert door de vertaling van de brieven niet alleen meer over zijn grootouders en moeder, maar ook over zijn rol in het leven. Hij ziet in dat hij graag anderen wilt helpen en dat je niet altijd maar langs de zijlijn moet toekijken. Ewa is in de tijd van de Tweede Wereldoorlog wel geholpen, maar ze heeft ook ontzettend hard moeten knokken.

Dit raakt gelijk een belangrijk doel van het boek. Een deel van de opbrengst van het boek gaat namelijk naar Stichting Vluchteling. Er zijn nog steeds mensen die in angst leven, moeten vechten voor een bestaan, voor een dak boven het hoofd en eten. Guensberg heeft hier een mooie koppeling gemaakt tussen twee onderwerpen die haar blijkbaar erg raken, namelijk de Tweede Wereldoorlog en vluchtelingen. Het verhaal van Ewa heeft mij ook erg geraakt, een jonge vrouw die veel ontbering heeft moeten doorstaan en keuzes in het leven heeft moeten maken omdat ze niet anders kon. En het mooie is dat ze ondanks deze ontberingen anderen, zoals Ben, weet te inspireren om iets te doen voor anderen voor een beter leven. Maar ook dat hij iets aan zijn eigen leven moet doen, namelijk het zoeken naar liefde in zijn leven.

logo_ikleesnederlands


Een reactie plaatsen

Marte Jongbloed – Een Roos in de woestijn

Covertekst
Liset en haar beste vriendin Roos werken als lerares op dezelfde school. Als Roos een dodelijk ongeluk krijgt, is Liset helemaal kapot. Samen met Pieter, de superknappe broer van Roos, ruimt Liset alle spullen op.
Tussen de papieren ontdekt ze een foto van een krakkemikkig gebouwtje en een officieel Arabisch document waar de handtekening van Roos onder staat. Tegen alle adviezen in vertrekt Liset naar het levensgevaarlijke Jemen, op zoek naar het geheim van Roos… (Bron: http://www.martejongbloed.nl).

195 pagina´seen roos in de woestijn
Uitgeverij Cupido, Soest
ISBN 978 94 620 4097 7
E-book

Recensie
Dit is ook weer typisch zo’n boek wat je in één ruk uit moet en wilt lezen. Dat heb ik dan ook gedaan in een paar uur tijd. De schrijfstijl is zeer prettig en het leest daarom ook erg vlot. Omdat ik zelf ook lerares ben geweest snap ik helemaal de omgeving en de situatie. Roos en Liset zijn vriendinnen en werken ook nog eens samen. Als na het overlijden van Roos er een nieuwe lerares wordt aangesteld heeft Liset het daar erg moeilijk mee. Roos had een bepaalde stijl van lesgeven en de nieuwe lerares is van de harde aanpak. Liset kan dit slecht accepteren en ze mist haar vriendin en collega. Als Liset bij het opruimen van Roos haar spullen papieren vind in het Arabisch en ze komt er achter wat Roos van plan was in Jemen, besluit ze het roer om te gooien. Ze solliciteert voor lerares Nederlands voor ‘bijlessen’ aan Nederlandse kinderen in Jemen. Ze wordt aangenomen, maar daar zijn haar ouders en de broer van Roos het eigenlijk niet mee eens. Gelukkig laat ze zich door niemand tegen houden en ze wordt hartelijk ontvangen door de Nederlanders in Jemen. Ondanks dat er een jongen is in de klas die het lesgeven niet gemakkelijk maakt, weet ze toch de klas voor zich te winnen. De band met die ze met die jongen opbouwt zal haar later goed van pas komen. Ze leert steeds meer Nederlanders kennen in Jemen en ze gaat samen met één van hen opzoek naar het geheim van Roos. Als Liset eenmaal weet wat het is, wil ze de wens van Roos uit laten komen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Ze krijgt te maken met verschillende meningen, stammen in het dorp, geweld en een ontvoering. Gaat dit allemaal nog goed komen?

Het was een heerlijk boek om te lezen. Bedankt Marte! Mocht je binnenkort op vakantie gaan, of je hebt een lazy Sunday, dan kan ik je dit boek van harte aanbevelen.

De boektrailer brengt je gelijk in de juiste Jemense sferen als je een nog beter beeld wilt krijgen van het boek:

Ik lees Nederlands (2014) - groot


4 reacties

De Nieuwe Lijst: dé vijftig boeken van de laatste vijf jaar

Als een van de bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ moest ik natuurlijk ook iets bloggen over DE lijst van het NRC. Dus hieronder de aanvulling via Not Just Any Book op deze lijst (let hierbij even op het aantal vrouwen 😉 ). De dik gedrukte boeken heb ik gelezen, de rest staat zo’n beetje op mijn wenslijstje.

Het einde van het jaar nadert, tijd voor lijstjes of tijd voor een goed boek. De redactie van NRC zag dit ook en knutselde een lijstje bij elkaar van dé vijftig boeken van de laatste vijf jaar (vanaf 2009). Knutselen, dat klinkt wat respectloos, maar als men een boek uit 1965 tussen de rijen stopt (Stoner), mag je best zeggen dat er buiten de lijntjes is gekleurd.

Alles goed en wel, de lijst ging rond op Facebook en Twitter en in de commentaren eronder bekenden mensen dat ze slechts 1 of 6 of 11 boeken van de lijst hadden gelezen. Maar een andere vraag kwam ook een paar keer terug: waar zijn de vrouwen op de lijst?

Een terechte vraag. Van boekrecensenten verwachten we toch wel dat zij hun blik op literatuur zo breed mogelijk houden, anders missen we te veel mooie boeken. Het nieuwste kroonjuweel van bestsellerschrijver Donna Tartt, Het Puttertje: niet genoemd. Het werk van Nobelprijswinnaressen Herta Müller en Alice Munro evenmin. En hoe kun je in de laatste vijf jaar het sprankelende, vitale werk van Zadie Smith gemist hebben?

Na korte tijd denken, in de boekenkast snuffelen, heen en weer mailen, stelden wij een nieuwe ‘lijst van vijftig’ op. Deze boeken had je niet willen missen in de laatste vijf jaar.

1. Chimamanda Ngozi Adichie – Het ding om je hals

2. Kate Atkinson – Leven na leven

3. Margaret Atwood – Het jaar van de vloed

4. Julian Barnes – Alsof het voorbij is

5. Hanna Bervoets – Lieve Céline, Opzij Literatuurprijs 2012

6. Peter Buwalda – Bonita Avenue

7. A.S. Byatt – Het boek van de kinderen

8.  Saskia de Coster – Wij en ik

9. Lydia Davis – Bezoek aan haar man, Man Booker Prize International 2013

10. Emma Donoghue – Kamer

11. Jessica Durlacher – De held, Opzij Literatuurprijs 2010

12. Jennifer Egan – Bezoek van de knokploeg (‘Terecht nu al als een literair hoogtepunt van 2011 gezien.’ – NRC Handelsblad)

13. Anna Enquist – De verdovers

14. Jonathan Franzen – Vrijheid

15. Almudena Grandes – Het ijzig hart

16. Esther Gerritsen – Dorst

17. Elke Geurts – Lastmens

18. Paolo Giordano – De eenzaamheid van de priemgetallen

19. A. F. Th van der Heijden – Tonio

20. Sanneke van Hassel – Nest

21. Alice Hoffman – De duivenhoudsters

22. A.M. Homes – Vergeef ons

23. Nadine Gordimer – Een tijd als nooit tevoren

24. Michel Houellebecq – De kaart en het gebied

25. Mensje van Keulen – Liefde heeft geen hersens

26. Barbara Kingsolver – Vlieggedrag

27. Herman Koch – Het diner

28. Nicole Krauss – Het grote huis

29. Antjie Krog – Niets liever dan zwart

30. Jhumpa Lahiri – Twee broers, shortlist The Man Booker Prize 2013

31. Tom Lanoye – Sprakeloos

32. Joke van Leeuwen – Feest van het begin, Ako Literatuurprijs 2013

33. Hilary Mantel – Wolf Hall, Man Booker Prize 2009

34. Marente de Moor – De Nederlandse maagd, Ako Literatuurprijs 2011

35. Margriet de Moor – De schilder en het meisje

36. Herta Müller – Lage streken, Nobelprijs voor de literatuur 2009

37. Alice Munro – De liefde van een goede vrouw, Nobelprijs voor de literatuur 2013

38. Téa Obreht – De tijgervrouw van Galina, Orange Prize

39. Rascha Peper – Vossenblond

40. Wanda Reisel – Plattegrond van een jeugd

41. Judith Schalansky – De lessen van mevrouw Lohmark

42. Zadie Smith – NW

43. Donna Tartt – Het puttertje

44. Franca Treur – Dorsvloer vol confetti

45. Carolina Trujillo – De terugkeer van Lupe García, BNG Nieuwe Literatuurprijs 2010

46. Manon Uphoff – De ochtend valt, Opzij Literatuurprijs 2013

47. Annelies Verbeke – Vissen redden

48. Tommy Wieringa – Dit zijn de namen

49. Jeanette Winterson – De schemerpoort

50. Juli Zeh – Nultijd

Graag voeg ik dan nog toe: Patrick Ness – Zeven minuten na middernacht. Echt een prachtig boek met prenten.
Als ik zo in mijn kast kijk, moet ik toegeven dat er meer literatuur staat van mannen, dan van vrouwen. En dat ik wel weer heel erg veel thrillers heb van vrouwelijke auteurs… maar ja, dat is dan weer geen literatuur.