Covertekst Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?
In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage…
328 pagina’s
Uitgeverij Meulenhoff bv, Amsterdam
ISBN 978 90 290 8997 5
NUR 301
Recensie Dit boek heb ik al heel lang liggen en er is al veel over gezegd, dus ik voel me een beetje een spuit elf. Toch is het voor mij een bijzonder boek, want het is enige boek dat ik las tijdens mijn korte vakantieweek in Frankrijk. Ik heb al een tijdje last van een lees-, maar ook blogdip. Hendrik heeft het voor elkaar gekregen dat ik in ieder geval uit mijn leesdip kwam. Lees verder →
Covertekst Het begint met een lijk onder de vloer. Frieda deed deze gruwelijke vondst in haar eigen huis – een vondst die haar tot in de kern raakt. Nu is er wél spijkerhard bewijs dat Dean Reeve nog leeft – iets wat Frieda al jarenlang beweert – en dat hij nog altijd geobsedeerd is door Frieda. Zal commissaris Crawford eindelijk naar haar luisteren en het onderzoek heropenen?
De pers is inmiddels op het verhaal gedoken, waardoor Frieda wordt gedwongen iets te doen waaraan ze een enorme hekel heeft: in de openbaarheid treden… En dat heeft verregaande consequenties voor Frieda en haar vrienden.
372 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3819 9
Recensie Nog niet zo lang geleden kwam dit zevende deel rondom Frieda Klein uit. Dit is een van de boeken die ik na aankoop niet zo lang kan laten liggen, want ik moet weten hoe het verder gaat. Nog maar één boek zijn we verwijderd van de ontknoping, maar hoe vond ik dit een na laatste deel? Lees verder →
Covertekst Tsukuru Tazaki is opeens helemaal alleen. Zijn jeugdvrienden, die zijn achtergebleven in zijn geboortestad toen hij in Tokyo ging studeren, willen hem van de een op nader dag niet meer kennen. En hij heeft geen idee waarom. […]
361 pagina’s
Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam
ISBN 978 90 254 4207 1 NUR 302
Recensie Dit boek mocht lenen van een collega die groot fan is van Murakami en Japan. Ik las eerder al van hem Spoetnikliefde. Daar was ik niet heel erg enthousiast over en mijn collega vond dat ik op z’n minst met dit boek had moeten beginnen. Ik besloot Murakami een tweede kans te geven en zo geschiedde. Lees verder →
Covertekst Leonard Peacock wordt vandaag achttien. Ouder zal hij niet worden. Vandaag is de dag waarop hij zichzelf van het leven zal beroven met het oude pistool van zijn grootvader. Maar eerst heeft hij nog een missie te volbrengen. Hij wil de vier belangrijkste mensen in zijn leven een cadeau geven, zodat ze weten dat het niet hun schuld is dat hij er straks niet meer is. En hij moet degene vermoorden die zijn leven tot een hel heeft gemaakt: zijn vroegere beste vriend.
215 pagina’s
Lemniscaat, Rotterdam
ISBN 978 90 477 0496 6 NUR 300
Recensie Het is alweer even geleden dat ik dit boek las, maar ik wilde er graag over bloggen. Door drukte kwam ik steeds niet aan toe, maar gelukkig pak ik nog steeds mijn momentjes om wat pagina’s te lezen en om heel af toe te bloggen. Lees verder →
Covertekst Over veertien minuten en vijftig seconden kan Julien zijn rugzak en zichzelf in de auto deponeren, nieuwe ouders krijgt hij. Het echtpaar Kratz. Julien Kratz wordt zijn naam.
Hildegard en Karl Kratz besluiten Julien in huis te nemen, nadat zij hun eigen zoon onder duistere omstandigheden hebben verloren. Julien hunkert naar een gewoon leven, Hildegard naar een gewone zoon. Maar allebei dragen ze een geheim met zich mee dat veel meer gevolgen heeft dan zij kunnen overzien. […]
221 pagina’s Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 468 1999 9
NUR 301
Recensie
Julien woont samen met zijn moeder die werkt als telefonisch verkoopster vanuit huis. Hij is trots op zijn moeder dat zij dat zo goed kan. Echter, gaat het steeds slechter met de gezondheid van zijn moeder. Op een dag huurt ze een auto en brengt ze Julien naar een plek, waarvan zij zegt dat hij het erg naar zijn zin zal hebben en dat ze er leuke dingen organiseren. Dat geeft zijn moeder de gelegenheid om de dingen te doen die ze graag wilt doen, namelijk op reis.
Het was normaal om de helft van de inkopen te ruilen. […] Ruilen, alles. Behalve een zoon. Die dumpte je in een instituut zonder er iets voor terug te vragen. p. 107
Julien belt vaak met zijn moeder, maar steeds vaker neemt ze niet meer op en moet hij het doen met haar voicemail. Als zijn moeder in het ziekenhuis beland vind hij het moeilijk om haar op te zoeken. Zelfs het aanbod om samen met iemand te gaan van het instituut wijst hij af. Gelukkig heeft hij Neil, zijn kamergenoot. Een jongen die graag quiz-vragen stelt zonder er ooit een zelf te beantwoorden. Bij Neil vind hij de geborgenheid die hij mist.
En dan is er de familie Kratz. Hun zoon is om het leven gekomen en het echtpaar heeft het daar moeilijk mee. Ze missen het hebben van een zoon om voor te zorgen. Maar ook toen hun zoon Michael er nog wel was, miste vooral Hildegard het hebben van een normale zoon. Het lukte haar maar niet om een band te krijgen met haar zoon, want hij leefde voornamelijk in zijn eigen wereld. Als ze de stap hebben genomen om een pleegkind in huis te nemen valt hun keus op Julien. Er vinden eerste ontmoetingen plaats tussen Hildegard en Julien. Karl is hierin de grote afwezige. Er blijkt een klik te zijn en dan is opeens het moment daar, Julien gaat wonen bij de familie Kratz als pleegzoon. Hij gaat wonen in een huis ver van de bewoonde wereld met daarnaast een AZC (hoe actueel). Een nieuwe wereld voor Julien, waarin er langzaam aan steeds meer duidelijk wordt. Wat de echte reden is dat Julien in het instituut woonde, waarom Julien bij de familie Kratz komt wonen, waarom Hildegard een nieuwe zoon wilde en waarom Karl de grote afwezige is.
Dit boek is een aangename kennismaking met het werk van Van Emmerik. Omdat het boek heen en weer pendelt tussen het heden en wat er zich in het verleden heeft afgespeeld, bleef ik geboeid lezen. De situatie van Julien en de familie Kratz is ronduit schrijnend. Door de regels heen lees je dat hun levens aan alle kanten rammelen. Prachtig beschreven en zeer pakkend. Ik ben aangenaam verrast en kan iedereen het boek aanraden.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Innemend en gemoedelijk, zo staat de tachtigjarige Hardy – eigenaar van een Indische toko – bekend. Hij bakt samen met zijn kleindochter spekkoek en pasteitjes, luister naar de levensverhalen van zijn Indische klanten en draait met zijn oude vrienden hawaïmuziek. Ooit vormde Hardy met hen de legendarische Honolulu Kings, en hij verlangt ernaar nog één keer met zijn band te schitteren.
Maar met de komst van een sushirestaurant tegenover zijn toko worden oude wonden opengereten. In de loge van de vrijmetselarij besluit Hardy zijn verzwegen verleden te openbaren. De schokkende biecht stelt zijn broeders voor een groot dilemma. Mogen de vrijmetselaars met hun geheimhoudingsplicht een misdaad verzwijgen? […]
347 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 414 2522 5
Recensie Heel erg lang stond dit boek op mijn verlanglijstje. Jaloers keek ik naar een collega van mij die hem lekker aan het lezen was. Toen het boek voorbij kwam voor een perfecte dag voor literatuur, sprong ik een gat in de lucht. Maar of dit boek mijn verwachting kon waarmaken…
Hardy is een man van tachtig die met veel liefde bijna dagelijks zijn dementerende vrouw opzoekt in het verzorgingstehuis. Omdat Hardy zijn vrouw erg mist en de overgang van haar verhuizing naar het tehuis lastig vind, spreekt hij liever over een hotel waar zijn vrouw verblijft. Zijn vrouw is altijd zijn rots in de branding geweest. Zij zorgde voor licht en ruimte in zijn hoofd. Zo kon hij zich richten op zijn muziek en successen boeken met zijn band. Helaas was dit van korte duur en sleten ze samen hun dagen in de toko. Hardy heeft zijn leven in Indië nooit los kunnen laten door de zaken die hij daar heeft meegemaakt. Zijn geliefde vader die in die periode om het leven is gekomen mist hij enorm. Hij bracht hem de liefde het spelen op de steel gitaar bij en daarmee de liefde voor hawaïmuziek. Om het gat van het gemis op te vullen besluit hij net als zijn vader zich aan te melden bij de vrijmetselarij. Hij is opzoek naar broeders, die hem bij kunnen staan en waar hij zichzelf mag zijn. Broeder Anton begeleidt hem tijdens het aanmeldingsproces. Hardy zal zijn broeders in de loge moeten toespreken met een bouwstuk. Hardy heeft nooit gestudeerd en als hij een bouwstuk van een andere broeder hoort, dan maakt hij zich ernstig zorgen.
In de toko wordt Hardy, naast zijn oude vrienden en bandleden, vaak geholpen door zijn kleindochter Synne. Zij waant zich als een vis in het water in de keuken van de toko. Het liefst zou ze kok willen worden, echter heeft haar ambitieuze moeder hele andere plannen. Ze studeert daarom geschiedenis. Ze vind de interviews van haar opa met mensen uit Indië wel heel erg interessant, maar daar ligt niet haar hart. Ze vlucht weg van haar opleiding door zich in een relatie te storen, waarvan ze eigenlijk wel weet dat deze geen bestaansrecht heeft.
Het maakt dus niet uit in welke leeftijdsfase je zit in je leven, want ieder fase heeft zo zijn zorgen.
[…] Aan een kunstwerk kun je eindeloos schaven of je kunt het weggooien en opnieuw beginnen. Met het leven is dat onmogelijk. Niemand kan opnieuw beginnen. Gebeurtenissen worden herinneringen die zich als opbergdozen opstapelen. Van sommige dozen kent hij de inhoud, omdat hij die nauwgezet heeft gestickerd. Maar er zijn ook ongelabelde dozen bij waar hij met een boog omheen loopt. De inhoud is te pijnlijk. […] p.255
Ik had een geweldig boek verwacht en ik heb een geweldig boek gelezen. Het is mooi hoe de schrijnende verhalen uit Indië in dit boek zijn verwerkt, maar ook wat de impact van deze verhalen op levens is. Niet eerder las ik iets van Goemans, maar ik zat gelijk in het verhaal en ik snap wel hoe Matthijs van Nieuwkerk zich moeten hebben gevoeld. Het is inderdaad een boek wat je snel wilt lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Ik moet zeggen dat het einde mij erg verrast heeft. Een einde waar je het echt even met iemand over wilt hebben. Wie biedt zich aan?
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Danny is de eerlijkste jongen van de wereld. Hij houdt van alle mensen om zich heen, zeker als ze hem van pas komen. Hij is ook ontzettend behulpzaam, hij helpt het lot graag een handje. We kunnen het alleen maar betreuren dat de hond van de bovenbuurvrouw daarbij het loodje moest leggen. Het leven is een spel, waarbij elke zet telt. Danny laat geen enkele kans onbenut om op te klimmen. Zijn ver- moeide ouders zijn een eeuwige inspiratiebron. Hij beschrijft ze dan ook met tragisch leedvermaak. Zijn relaas is steeds zo oprecht als de omstandigheden van hem vragen.
218 pagina’s
Uitgeverij Polis, Antwerpen ISBN 978 90 631 0014 4
NUR 301
Recensie Op basis van alleen al de prachtige cover vroeg ik een recensie-exemplaar aan. Maar het werd ook wel weer eens tijd om een boek te lezen van Vlaamse bodem.
Danny woont samen met zijn ouders in een appartement. Ik zeg Danny, maar hij noemt zichzelf David (van David en Goliath). Zijn thuissituatie is opmerkelijk te noemen. Zijn moeder doet naast haar baan weinig in huis. Ze heeft snel pijntjes of is moe en doet dan niets zodat Danny het wel moet overnemen. Ze heeft weinig oog voor Danny en wat hem bezig houdt. Dit geldt eigenlijk ook voor zijn vader, maar hij is echt ziek. Dat ziet zijn moeder ook niet en vindt hem maar irritant en een aansteller.
Danny houdt zichzelf maar bezig. Is hij niet bij zijn beste vriend Nico of de dierenzaak die zijn ouders runnen, dan is hij wel in of om de flat te vinden. Daar helpt hij oude medebewoners of past hij op een zoon van een bewoner die gevangen zit in zijn eigen lichaam. Het liefst komt hij bij de oude René die zo mooi verhalen kan vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Ook vindt hij op een vreemde manier een baantje bij een restaurantje. Mede doordat Danny zo slim is, pakt hij de zaken sociaal gezien niet altijd even goed aan, maar doet het wel vanuit een goed hart.
In het begin moest ik erg wennen aan de schrijfstijl van Michels, maar toen ik eenmaal op gang kwam zag ik de schrijnende situatie van Danny steeds meer groeien. Het boeiende is dat Danny ondanks alles er toch het beste van probeert te maken. Thuis ontvangt hij nauwelijks liefde en aandacht, maar hij weet die wel te geven door voor anderen te zorgen. Dat is mooi, kwetsbaar en aandoenlijk. Ik heb mij door het boek laten verrassen, achter deze mooie cover zit namelijk een heel mooi verhaal.
Covertekst Franny Post zag het al helemaal voor zich: een zonovergoten vakantie op Mallorca om samen met het gezin haar 35-jarig huwelijk met Jim te vieren. Zon, zee, mooie stranden, overheerlijke tapas en ontspannen tennispartijtjes beloven een welverdiende ontsnapping aan de spanningen die er thuis in Manhattan net onder de oppervlakte liggen. Maar naarmate de dagen verstrijken komen er geheimen boven water, steken ingesleten patronen de kop op en worden oude wonden opengereten. […]
270 pagina’s
Ambo | Anthos uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 90 472 0464 0
Recensie Dit was het eerste boek wat ik las tijdens mijn vakantie op de Azoren. Alleen al vanwege de cover en de titel moest dit boek mee. Uiteraard las ik het op het strand. Omdat het alweer even geleden is, ga ik niet uitgebreid in op de inhoud op maar wel op wat ik ervan vond.
Tijdens het lezen merkte ik dat er bij alle hoofdpersonen zaken sluimeren, een onderhuidse spanning. Het is dan ook niet te missen dat frustraties en onuitgesproken zaken ineens op tafel worden gegooid. Uiteraard als het net niet helemaal gelegen komt (love it!). Dit gaat om zaken zoals vreemdgaan, schulden, adoptie, volwassen worden en verliefdheid. Emma Straub bespreekt dit met een flinke dosis humor, die ik erg kon waarderen. Eigenlijk voelde het alsof ik ook even op Mallorca was en ik vanaf de achterbank in de auto, of vanaf een strandbedje al hun beslommeringen mocht meemaken. Ik ben blij met de aanschaf van dit boek en ik zou zeggen; ga je deze herfst nog naar een zonnige bestemming, pak dit boek dan ook in.
Covertekst Uit de Thames wordt het lijk van een man met doorgesneden keel gevist. Hij is onherkenbaar, want hij heeft al een tijd in het water gelegen. Het enige aanknopingspunt is een ziekenhuisbandje om zijn pols met daarop de naam Frieda Klein. Algauw blijkt dat psychotherapeute Frieda Klein een wel erg persoonlijke band met het slachtoffer had en wordt ze als de belangrijkste verdachte van het misdrijf gezien. Frieda heeft vanwege haar verleden weinig goodwill bij het politiekorps, maar gelukkig heeft ze vrienden die bereid zijn om tot het uiterste voor haar te gaan…
334 pagina’s
Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3070 4
Recensie
Dankzij mijn lieve oud-collega’s kon ik eindelijk verder lezen over Frieda Klein. In april las ik nog Donderdagskinderen, maar nu moet ik na het vrijdag-deel nog heel erg lang wachten. Gelukkig is de week nog niet voorbij en komen er nog heel wat delen.
Frieda Klein is in dit boek leidend voorwerp met een hoofdletter L. Er wordt een man gevonden in de Thames en hij draagt zoals gezegd een bandje met haar naam erop. Frieda moet de man identificeren en ze herkend hem gelijk. Uiteraard ga ik jou niet vertellen wie het is, maar dat dit een impact heeft zul je begrijpen. Aangezien alle aanwijzingen rondom de verdronken man naar Frieda wijzen, is ze al snel hoofdverdachte. Dit komt mede door haar slechte band met de politie, hierdoor staat Frieda al met 1-0 achter. Uiteraard heeft Frieda hier niets mee te maken, maar ze kan haar onschuld niet zomaar bewijzen en ze duikt onder. Haar lieve vrienden helpen haar waar ze kunnen en Frieda doet dat op haar wijze ook voor haar vrienden. Alleen brengt ze haar vrienden daarmee wel in gevaar. Er ontstaat een kat- en muisspel tussen Frieda en de politie, waarbij Frieda de politie steeds net te slim af is. Of lijkt dat maar zo…
Oh wat ben ik aan het balen, want het boek is uit. Dit zijn boeken waarvan je wilt dat de hele serie al uit is en je in een keer alles achter elkaar door kan lezen. Maar helaas ben ik eenmaal begonnen en lees je het nieuwe boek zodra hij uit is. Ik heb weer genoten van de eigenzinnige Frieda. En gaaf dat Frieda nu helemaal in het middelpunt van de belangstelling stond en ze niet meer alleen de psychoanalyticus kon uithangen. Wat haar overkomt is verre van gaaf natuurlijk, maar wel weer goed gevonden van Nicci en French. Ook het einde maakt dat ik niet kan wachten op het volgende deel, want Dean Reeve is overal.
Covertekst Arthur Poolman is alcoholist. Hij leeft in een wereld waarin drank de baas is. Het begint met de weekends: de teugels los, alle zorgen voor even vergeten. Maar het kan niet altijd vrijdagavond zijn. De werkweek schudt hem wakker, en steeds meer heeft diezelfde drank nodig om nog te kunnen functioneren. Steeds vaker verliest hij de controle over de angst en de schaamte vanbinnen, die hem alleen maar meer, meer, méér laat drinken om te vergeten, te verdringen. Arthur valt steeds dieper, onbereikbaar voor dierbaren, tot hij de bodem raakt. Daar rest hem nog maar één keuze: nooit meer drinken of alles verliezen.
256 pagina’s Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam ISBN 978 90 290 8940 1 NUR 301
Recensie
Nog heel even wachten, want op 23 januari ligt het boek pas in de winkel. Lucky me, ik mocht hem al eerder lezen. Alleen al de cover sprak mij al aan, fris en krachtig. De inhoud is echter minder ‘fris’. Arthur Poolman houdt namelijk wel van een drankje, geen fris, maar een alcoholisch drankje. Echter blijft het er nooit bij één en ook niet bij de drie die hij zich soms voorneemt. Dit start in zijn studententijd, daar beginnen hij en zijn vrienden met drinken op vrijdagavond en kunnen zo het hele weekend doorgaan. Tja, een student die wel eens een drankje teveel op heeft, valt niet zo op. En bij Arthur al helemaal niet. Maar dan is hij afgestudeerd en heeft hij een baan als docent op een middelbare school. De scholieren mogen hem wel, maar hij staat vaak met een kater voor de klas. Hij houdt zichzelf voor dat hij het nodig heeft, de drank. Hij wordt er losser van, socialer, interessanter en leuker. Zijn vrouw Maite bedekt hem met de mantel der liefde, maar op een gegeven moment is voor haar de maat ook vol. Ze kan haar dronken man niet steeds maar redden, het breekt haar op. Op dat moment kan Arthur kiezen, de drank of zijn vrouw.
Ralf Mohren weet Arthur de alcoholist zeer geloofwaardig neer te zetten. Tijdens het lezen dacht ik bijna, dat moet Ralf ook hebben meegemaakt. De smoesjes die Arthur verzint, het stiekeme gedoe, allemaal zaken die bij een verslaafde passen. Het is interessant om te lezen dat de twee beste vrienden van Arthur weinig zeggen over het alcohol gebruik van hun vriend. Als ze elkaar zien dan doen ze eigenlijk net zo hard mee. Wanneer zegt er iemand, genoeg is genoeg? Het boeide mij om te lezen welke fases Arthur meemaakt en hoe hij er mee omgaat. Ondanks dat het boek niet ‘fris’ is, is het zeker een krachtig boek. Proost op dit resultaat!
Jenny's Bookcase 