Covertekst ‘(…) Het vliegtuig van de Italiaanse maatschappij Italiana crashte op 28 juli dit jaar bij het Italiaanse bergplaatsje Valsugana na een defect in het hydraulische systeem. Een noodlanding werd ingezet, maar deze verliep uiterst tragisch. Bij de crash kwamen 143 mensen om het leven, waaronder de voltallige bemanning en vier Nederlanders: twee vrouwen, een man en een baby. Veertien mensen overleefden de ramp, onder hen bevonden zich twee Nederlanders.’
Ontmoet Anna Kranenburg. Eenendertig jaar, eigenaresse van een kookwinkel en overlevende van de ramp met IT 642. Naast haar zat Jesse Wilgers, drieëndertig jaar, partner bij Boulder Maze Accountancy op Wall Street, New York. Hij is de tweede Nederlandse overlevende.
Nadat Anna is aangeschoven bij De Avondshow, om naar aanleiding van een nieuwe vliegramp geïnterviewd te worden over de crash die zij overleefde, gebeurt het onmogelijke. Haar verhaal komt terecht bij Ruben Partier, die er vervolgens voor zorgt dat de levens van Anna, haar man Daan en van Jesse, nooit meer hetzelfde zullen zijn. Ruben krijgt het voor elkaar om geheim na geheim te ontrafelen. Wat heeft hij met de crash te maken? Wat hebben Anna en Jesse met elkaar te maken? Wat gebeurde er aan boord van IT 642, voordat het toestel neerstortte?
Recensie Als hekkensluiter van de blogtour van Crash, voel ik enige druk ;). De blogtour startte al in oktober en je wilt er natuurlijk uit met een knal.
Ik hield het boek voor het eerst in handen op de boekpresentatie in november. Ik kon niet wachten om te beginnen en mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Lees verder →
Covertekst Het was ijskoud, de bloemen stonden op de ramen van de huizen waar we langsliepen. Met onze adem maakten we wolkjes. We liepen als mannen, niet recht op ons doel af maar wankelend, zoals de mannen die we kenden.
220 pagina’s Uitgeverij Magonia, Utrecht
ISBN 978 94 922 4112 2
NUR 301
Recensie Het is alweer even geleden dat ik een boek las voor ‘een perfecte dag voor literatuur’. Vandaag bespreken we met een select groepje dit boek. Voor mij een eerste kennismaking met het werk van André Platteel. Lees verder →
Covertekst Tijdens een bezoek aan Auschwitz ziet Paul Glaser in een vitrine een koffer uit Nederland staan, met daarop zijn achternaam geschreven. Het is het begin van de onthulling van een lang verborgen familiegeheim: de verzwegen lotgevallen van Pauls tante Roosje. Roosje Glaser was een jonge Joodse vrouw uit Den Bosch die als danslerares werkt. Ze is zeer succesvol en danst in Amsterdam, Londen, Parijs en Berlijn. Wanneer de nationaalsocialisten aan de macht komen, begint voor Roosje een levensgevaarlijk bestaan. Haar eigen man verraadt haar, en uiteindelijk wordt ze meegenomen door de nazi’s. Ze komt terecht in verschillende concentratiekampen, maar Roosje overleeft zelfs Auschwitz.
Recensie Omdat we morgen stil staan bij de oorlogsslachtoffers uit onder andere de Tweede Wereldoorlog wilde ik dit boek graag bespreken. Het genre Tweede Wereldoorlog vind ik erg indrukwekkend om te lezen en zo ook dit boek.
Paul Glaser komt door een bezoek aan Auschwitz achter een verborgen familiegeschiedenis. Hij heeft een tante Roosje die verschrikkelijke zaken heeft meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het enige probleem is dat zijn vader, de broer van tante Roosje er niets over wil loslaten. Ze hebben jaren geleden gebroken met elkaar en hij wil de geschiedenis laten rusten. Stel je voor dat het ooit tegen ze wordt gebruikt, het is maar beter dat niemand het weet. Bij zijn vader komt Paul niet verder. Tot hij op een dag in Brussel voor zijn werk moet zijn en daar iemand ontmoet met dezelfde achternaam. Ze raken niet uitgepraat over hun familie en van zaken komt weinig terecht. Beetje bij beetje weet Paul de geschiedenis van zijn familie te achterhalen en met name over zijn tante.
Roosje is een vrouw met lef, die niet op haar mondje is gevallen en duidelijk voor haar mening uitkomt. Dat is iets wat mannen aan haar aantrekkelijk vinden. Helaas heeft Roosje niet veel geluk met de mannen in haar leven. Er zijn veel mannen die haar hart veroveren, maar slechts enkele zijn echt lief voor haar. Roosje wordt een bekendheid in de danswereld als ze met haar man een dansschool opent. Samen hebben ze veel succes en zien veel van Europa om daar nieuwe dansen te leren. Echter wordt haar man door zijn broer steeds meer de NSB-kant opgetrokken. Roosje moet het met leden ogen aanzien, maar kan er niets aan doen aangezien ze van Joodse afkomst is. Dit leidt tot steeds meer verwijdering tussen Roosje en haar man. Roosje ontmoet een andere man, plus het feit dat ze Joods is, zorgt er uiteindelijk voor dat ze gaan scheiden. Haar nieuwe relatie houdt helaas ook geen stand. Door de oorlog mag Roosje geen dansles meer geven, want veel zaken worden voor Joden verboden en dus ook dansles geven. Tot overmaat van ramp wordt ze verraden door haar beide exen en wordt afgevoerd naar kamp Westerbork. Inmiddels heeft Roosje veel lieve mensen om haar heen verzameld die haar pakketten sturen naar het kamp, waardoor zij en haar ouders het vol weten te houden. Want ook haar ouders zijn opgepakt. Haar broer is het wel gelukt om onder te duiken en komt zonder al teveel kleerscheuren de oorlog door. Roosje daarentegen heeft veel minder geluk. Ze ziet vele kampen, maar weet altijd weer een baantje te bemachtigen, waardoor ze een tijdje niet verder op transport hoeft. Dit komt mede door haar durf en lef. Het overrompelt de Duitsers en het feit dat ze goed Duits spreekt helpt ook mee.
Ik ben zeer onder de indruk van deze vrouw en wat zij allemaal heeft moeten doorstaan. Het is een prachtig eerbetoon geworden aan de tante van Paul Glaser, want dit verhaal is er een om te vertellen. Het is iets wat we niet mogen vergeten en dit verhaal draagt daar aan bij.
Wat ik bijvoorbeeld niet wist, was de houding van de Nederlandse regering tegenover overlevenden van kampen. Deze passages heb ik met ongeloof gelezen. De regering deed moeilijk over uitbetalingen, maar nog erger was dat Roosje en haar broer voor haar ouders een belasting moesten betalen. Simpel weg omdat ze niet konden aantonen dat zij overleden waren. Alsof ze niet al genoeg verschrikkingen hadden doorstaan. Van enige (geestelijke-)bijstand was totaal geen sprake.
Het is boeiend om te lezen hoe de wereld heel klein kan zijn en je uit onverwachte hoek soms hulp kan krijgen, zoals Paul is overkomen. Daardoor is het Paul gelukt een goed beeld te krijgen van zijn familie. Het is knap van hem dat hij het zwijgen in zijn familie heeft doorbroken om het verhaal wel te vertellen. Lees ook dit boek en geef daarmee onze vrijheid door!
Bedankt uitgeverij Cargo dat ik dit boek mocht lezen.
Covertekst Terwijl de Eerste Wereldoorlog Frankrijk verscheurt en haar grote liefde Édouard vecht aan het front, is Sophie de steun en toeverlaat van haar familie. Wanneer in 1916 de Duitsers hun intrek nemen in het familiehotel dat Sophie runt met haar zus, raakt de Kommandant gefascineerd door Sophie en door het schilderij dat Édouard van haar maakte vóór de oorlog. Maar de aandacht van een Kommandant zet Sophie’s leven en reputatie op het spel…
Bijna een eeuw later krijgt Liv een schilderij van haar man David, vlak voor zijn plotselinge dood. Het betekent alles voor haar, want dit portret van een jonge vrouw is een herinnering aan hun gelukkige, korte samenzijn. Maar dan komt de donkere en door passie verscheurde geschiedenis van het schilderij aan het licht, en opeens dreigt Liv opnieuw alles kwijt te raken…
428 pagina’s
Uitgeverij De Fontein, Utrecht
ISBN 978 90 261 3758 7
NUR 302
Recensie Na het boek ‘Voor jou’ was ik meteen fan van Jojo Moyes. Ik kocht een aantal boeken die ze eerder al had geschreven, maar zoals dat gaat, deze heb ik tot op heden nog niet gelezen. Dit boek is het nieuwste boek van Jojo Moyes en besloot ik dus wel snel te lezen. (Noot: dit boek was in 2012 al in het Engels verkrijgbaar).
Moyes beschrijft een gezin met twee zussen en een broer die gezamenlijk het hotel / restaurant van hun ouders runnen. De Sophie en Helene doen dit terwijl hun mannen strijden aan het front gedurende de Eerste Wereldoorlog. Het zou slechts voor een aantal maanden zijn. Dus dat Sophie haar geliefde Parijs verlaat om te werken in het hotel doet ze dan ook met liefde. Maar die enkele maanden worden er al snel meer. Als er een nieuwe commandant het bataljon in de omgeving komt aansturen, nemen ze ook bezit van het restaurant van de zussen. Ze zijn verplicht om de monden van de vijand te voeden. Dit levert de nodige roddels op in het dorp, want heulen de zussen nu met de vijand? Sophie klampt zich in deze tijd vast aan het schilderij wat haar man van haar heeft gemaakt. Hij was een schilder aan de academie waar Matisse doceerde. Als de commandant het schilderij in het oog krijgt, kan hij er maar geen genoeg van krijgen. Hij blijkt een enorme kunstliefhebber, wat een soort band tussen hem en Sophie smeed met gevaar voor eigen leven.
Jaren later is het schilderij in handen van Liv, weduwe van David. Ze kreeg het van hem tijdens hun huwelijksreis. Liv heeft werkelijk geen idee welke geschiedenis aan dit schilderij kleeft. Door een rare samenloop van omstandigheden beland Liv in een strijd om dit schilderij en komen er trieste verhalen naar boven. Liv moet zichzelf bijeenrapen naar een lange periode van rouw, maar voor de vrouw op het schilderij is ze bereidt om heel ver te gaan en is ze sterker dan ze dacht.
Och, wat hou ik toch van Jojo Moyes en wat kan ze toch heerlijke boeken schrijven. Het neigt soms naar een snelle chick-lit, maar er zit altijd een diepere laag en twist in het boek. De personages grijpen je bij je lurven en slepen je mee door hun eigen tragiek. Het zijn altijd sterke vrouwen, en soms heb je daar gewoon een portie van nodig. Haar boeken moet je gewoon op een regenachtige in een ruk uitlezen. Dat is deze keer niet gelukt, maar des te langer mocht ik genieten. Heb je nog niets van Jojo Moyes gelezen? Dan is dit een perfect boek om mee te beginnen.
Covertekst Op de dag dat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, belooft de vader van Alfie Summerfield aan zijn zoon dat hij niet zal gaan meevechten – maar de volgende dag moet hij die belofte al breken. Hij gaat op een zeer speciale, geheime missie, en de hele oorlog lang heeft Alfie geen idee waar zijn vader zou kunnen zijn. Is hij inmiddels gesneuveld?
Na de oorlog werkt de nu negenjarige Alfie als schoenpoetser op King’s Cross Station. Dan leest hij onverwachts zijn familienaam op een vel papier dat toebehoort aan een legerarts. Zijn vader leeft nog, en ligt met een oorlogstrauma in een ziekenhuis ver weg. Alfie besluit dat het tijd wordt voor zijn eigen geheime missie: hij zal zijn vader in het ziekenhuis opzoeken en hem terugbrengen naar hun huis op Damley Road…
239 pagina’s
Meulenhof Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 90 225 6579 7
NUR 302
Recensie Na mijn meeting met John Boyne bij uitgeverij Boekerij was ik vastbesloten om weer snel een boek van hem te lezen. Hoe deze man met passie over zijn vak en zjn boeken, was erg aanstekelijk. Toen ik boeken ging uitzoeken voor mijn vakantie, was dit een van de eerste boeken die op de stapel kwam. Maar ik was zo ongeduldig, dat ik het boek al twee dagen voor mijn vakantie uit had.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Alfie. Alfie kijkt ontzettend op tegen zijn vader, die iedere dag op de melkkar rijdt. Hij wil heel erg graag met zijn vader meerijden en hem helpen. Als hij vijf is geworden, dan vind zijn vader hem nog steeds te klein, maar Alfie vind dat hij al heel erg groot en sterk is. Na zijn vijfde verjaardag, dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Zijn vader is een van de eerste die zich als vrijwilliger aanmeld om te vechten. Hij denkt dat hij voor de Kerst wel weer thuis is en dat het zo achter de rug is. De moeder van Alfie is het er niet mee eens, maar legt zich uiteindelijk neer bij het vertrek van haar man.
In het begin komen er geregeld brieven van zijn vader, maar hoe langer de oorlog duurt hoe minder brieven er komen. Zijn moeder zegt dat zijn vader op een geheime missie is en daardoor niet meer mag schrijven.
Doordat zijn vader nog steeds niet terug is, hebben ze te weinig inkomsten. Zijn moeder gaat als verpleegster aan de slag om gewonde soldaten te helpen en draait de ene dienst na de andere. Alfie gaat alleen nog maar naar school op de dagen dat hij leuke vakken heeft, zijn moeder merkt daar toch niets van. De andere dagen probeert hij stiekem geld te verdienen, en stopt hij het in de portemonnee van zijn moeder zodat ze de lasten kan betalen. Ondertussen maakt hij zich zorgen om zijn vader, maar hij kan niet anders dan geloven dat hij dood is.
Dit is een prachtig boek over de onvoorwaardelijke liefde tussen ouder en kind. Alfie gaat als kleine jongen hard aan de slag om zijn moeder bij te staan en dat raakt. Ondanks de heftige onderwerpen die Boyne aanstipt, blijft het boek luchtig. Ik vind het knap hoe Boyne zaken bespreekbaar maakt zonder dat er duidelijk een kant wordt gekozen. Hij belicht een situatie altijd vanuit meerdere perspectieven, zodat je als lezer je eigen mening kan vormen. Na dit boek ben ik nu nog meer fan geworden van het werk van Boyne en ik kijk alweer uit naar het volgende boek.
Covertekst De elfjarige Aaron Bachman ziet op een avond een man roerloos in de deuropening liggen. Zijn vader staat met gebalde vuisten in de gang. Hij brult dat Aaron naar de huiskamer moet gaan. De vader belt met de politie en geeft zichzelf aan. Zo opent deze overweldigende coming-of-age roman, waarin Alex Boogers al zijn thema’s laat samenvloeien: verstoorde familierelaties, liefde en verlating, vechten om te overleven, schrijven om te groeien. Tegelijk is deze ontroerende, meeslepende vertelling een zoektocht naar een vader.
Recensie Er zijn weinig boeken die mij tot tranen hebben geroerd en ik kan mij niet eens meer heugen wanneer dat voor het laatst was. Maar om dit boek heb ik tranen moeten wegpinken.
Vanaf het eerste moment weet Boogers je mee te sleuren in het heftige leven van Aaron. Hij vecht zich letterlijk en figuurlijk een weg. Tragisch is een van de kernwoorden van dit boek. Nadat de vader van Aaron is opgepakt wegens de roerloze man in de deuropening, krijgt Aaron van alles de schuld. Zijn moeder mept haar frustraties van zich af op Aaron.
´Het was beter geweest,` zei ze, ´voor iedereen, zelfs voor jou, als je er niet was geweest.´ p. 33
Niet alleen thuis heeft Aaron het zwaar te verduren, ook op school laten ze hem en zijn vriend Gerald niet met rust. Gerald wordt gepest vanwege zijn huidkleur en Aaron vanwege zijn te kleine kleren en het feit dat hij niet veel in de klas zegt. Er is namelijk geen geld voor nieuwe kleren en zijn moeder kijkt nauwelijks naar hem om. Ze is te druk met de advocaat van zijn vader en het feit dat hij niet meer thuis is en voor inkomsten zorgt. Aaron moet zelf maar voor zijn eten zorgen. Hij eet afwisselend bij de snackbar of de Chinees om de hoek, want koken kan hij niet.
Steeds wordt Aaron er op gewezen dat hij voor een dubbeltje is geboren en nooit een kwartje zal worden. Dat is wat hij steeds meer gaat geloven. Want hoe het komt dat zijn vader in de gevangenis zit weet hij niet. Hij hoort alleen maar geruchten over de vleesmafia. Zijn vader zou daar illegale ritten voor hebben gereden. Maar wat die man in de gang daar mee te maken heeft…
Waarom stond ik niet op en verdween ik gewoon? Wie zou me missen? p. 212
Op school gaat het slecht met Aaron, het interesseert hem allemaal niets meer. Toch zijn er een aantal personen die wel in hem geloven. Zijn muziekdocent op de middelbare school weet door hem heen te prikken en zijn trainer op de boksschool ziet talent in hem. Met het kickboksen weet Aaron geld te verdienen voor zijn moeder, die hem overigens nog steeds links laat liggen. De band met zijn vader, die hij vroeger zag als ‘vader Leeuw’, wordt steeds slechter. Elke keer als hij hem in de gevangenis bezoekt, ziet Aaron een zielig hoopje mens en niet meer de sterke man waar hij tegenop keek. Aaron zal het zelf moeten gaan doen, want er is niemand anders die voor hem zorgt of hem vertelt hoe het werkt in de wereld. Slapen doet hij nauwelijks en probeert alle drukte in zijn hoofd van zich af te schrijven. Schriften schrijft hij vol die hij onder zijn matras verstopt, want hij zal ze aan niemand laten lezen. Hij is tenslotte al genoeg geraakt en dit is van hem alleen.
Wat mij zo in Aaron raakte is zijn doorzettingsvermogen. Hoeveel ‘shit’ Aaron ook over zich krijgt uitgestort, telkens weet hij weer op te krabbelen. Hij stort zich niet, zoals zijn vrienden, in drugs, alcohol of gevaarlijke hobby’s. Hij weet zichzelf op te voeden tot een zelfstandige, slimme en weldenkende jongeman. Een jongeman waar de toekomst nog voor open ligt, alleen wil hij dat zelf nog niet geloven. Tot hem iets overkomt wat zijn wereld laat ophouden met draaien. Hij krijgt tijd om na te denken over wat hem allemaal is overkomen en waarom dat is gebeurt. Hij beseft wie de belangrijke mensen zijn in zijn leven en dat hij keuzes kan maken. Het leven en het opgroeien van Aaron heeft mij zeer diep geraakt. Ik wilde tijdens het lezen Aaron af en toe op schoot trekken om hem te knuffelen. Om hem te laten weten dat er echt van hem gehouden wordt, want ja, dat ben ik gedurende het verhaal wel gaan doen. Ik heb Aaron in mijn hart gesloten, omdat Boogers hem zo treffend heeft weten te beschrijven.
Lees dit boek en laat het je raken!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst De jonge Marie-Laure is blind. Ze woont met haar vader in Parijs naast het Natuurhistorisch Museum, waar hij werkt als curator. Als Marie-Laure twaalf is bezetten de nazi’s Parijs en vader en dochter vluchten naar het Bretonse Saint-Malo. Ze hebben de grootste en meest waardevolle schat van het museum meegenomen.
In een Duits mijnstadje groeit Werner Pfennig op in een weeshuis samen met zijn jongere zusje Jutta. Werner belandt bij de Hitlerjugend en wordt vervolgens naar het front gestuurd. Via Rusland komt hij tenslotte in Saint-Malo terecht, waar zijn verhaal en dat van Marie-Laure samenkomen.
542 pagina’s The House of Books, Amsterdam ISBN 978 90 443 4594 0 NUR 302
Recensie Dit hele dikke boek, in een van mijn favoriete genres, heeft mij een hele tijd vanaf mijn nachtkastje aan liggen staren. Eindelijk kon ik er afgelopen weekend in beginnen.
Het boek start op 7 augustus 1944 als de Tweede Wereldoorlog al een heel eind is gevorderd, maar nog niemand op dat moment weet. Je maakt kennis met Werner die als Duitse militair in Frankrijk zit om zijn werk als radiotechnicus uit te voeren. Hij heeft een heftige jeugd achter de rug en is opgegroeid als wees. Samen met zijn zusje kan hij gelukkig terecht bij een vrouw die hun een liefdevol thuis bezorgde. Werner en Jutta groeiden op in een mijnwerkersstadje in Duitsland, zonder enkel uitzicht op een glansrijke toekomst. Zodra Werner vijftien jaar wordt weet hij wat hem te wachten staat… werken in de mijnen, net als alle andere mannen uit het stadje. Hij en zijn zusje dromen iedere avond bij de radio die hij heeft gerepareerd. Werner heeft namelijk een enorm talent. Geef hem een apparaat en hij maakt het. In het stadje staat hij al snel bekend als de jongen die alles kan maken. Zo ook de radio van een hoge Duitse officier. Die ziet het talent van Werner en hij zorgt ervoor dat Werner toelatingsexamen mag komen doen op de eliteschool voor de beste militairen in het land. Het land wat langzaam aan Europa toe-eigent.
Het verhaal van Werner wisselt af met het verhaal van Marie-Laure. Een meisje met aangeboren staar. Alleen de eerste jaren van haar leven kan ze de wereld aanschouwen, maar als ze zes is gaat het licht definitief uit. Ze woont samen met haar vader in Parijs die sleutelbewaarder is van een museum. Zodra de oorlog uitbreekt vlucht Marie-Laure samen met haar vader naar een klein vestingsstadje aan de kust en kunnen ze logeren bij haar oudoom. Daar hebben ze het goed, tot haar vader wordt opgeroepen door de directeur van het museum om terug te komen naar Parijs. Het is maar voor een paar dagen… maar tegen alle verwachtingen in wordt hij opgepakt. De aanklacht is niet duidelijk, maar hij wordt te werk gesteld ten behoeve van de oorlog in Duitsland. Marie-Laure mist haar vader ontzettend en de dagen worden weken en de weken worden jaren. Ze slaat zich zo goed en kwaad als het gaat door de oorlog heen en ontfermt zich over haar oudoom. Samen met haar oom, die psychisch soms wat in de war is, fantaseren ze zich op de mooiste plekken op de wereld om te ontsnappen aan alle ellende en verdriet.
Beide verhalen spelen zich in het verleden en het heden af. Beetje bij beetje leer je hun geschiedenis en toekomst kennen. Het zijn twee dappere kinderen die opgroeien in een vreemde wereld. De wereld van oorlog en verdriet. Het gemis van geliefden, zicht op een droomwereld en zich staande houden, zijn thema’s die ze beide kennen.
Soms waren de wisselingen in tijd wat verwarrend en misschien had het boek her en der een pagina kunnen missen. Maar ach, als dat alles is. Doerr heeft zich goed verplaatst in twee jonge kinderen en laat ze onder zijn pen opgroeien. Het is realistisch en het verhaal is een prachtige aanvulling op al die verhalen die over de Tweede Wereldoorlog zijn vertelt. De waardevolle schat geeft een bepaalde spanning aan het boek waar ik verder niets over verklap, maar het hield mij in zijn greep. Ik heb respect voor Doerr. Als je hier tien jaar aan hebt gewerkt en het pakt zo uit, dan kan ik alleen maar mijn petje voor je afnemen.
Hoe dan, kinderen, creëren de hersenen, die zonder ook maar een sprankje licht bestaan, een wereld vol licht voor ons?
Covertekst De Test De jonge, ambitieuze Cia Vale is tot haar vreugde een van de uitverkorenen om deel te nemen aan De Test: een jaarlijks terugkerend evenement waarvoor alleen de allerbeste studenten uit de koloniën van het Verenigd Gemenebest geselecteerd worden. Zij die slagen voor De Test hebben de wereld aan hun voeten liggen en zullen klaargestoomd worden tot toekomstige leiders van hun land. Vol goede moed, maar met waarschuwingen van haar vader in haar achterhoofd, vertrekt Cia naar de hoofdstad, waar De Test zal plaatsvinden. Als blijkt dat de inhoud van de diverse beproevingen niet alleen geestelijk, maar ook fysiek het uiterste van de kandidaten vraagt, ontstaat er een onderlinge strijd tussen de deelnemers. Kan Cia de mensen die het dichtst bij haar staan wel écht vertrouwen, of is niets wat het lijkt?
362 pagina’s Karakter Uitgevers B.V., Uithoorn ISBN 978 90 452 0793 3
NUR 285
Gegevens De Studie 342 pagina’s Karakter Uitgevers B.V., Uithoorn ISBN 978 90 452 0415 4
NUR 285 / 284
Gegevens Het Examen 319 pagina’s Karakter Uitgevers B.V., Uithoorn ISBN 978 90 452 0696 7
NUR 285 / 284
Recensie
Eindelijk, eindelijk, eindelijk ruimde ik ruimte in om deze trilogie te lezen in de zomer. Achter elkaar heb ik alle drie de delen verslonden. Ja, je leest het goed, de zomer. Inmiddels zijn we ruim in de herfst beland en is door alle drukte mijn leeservaring van deze geweldige trilogie naar de achtergrond geschoven. Nu moest ik het gewoon doen.
Vanaf de start van het boek kreeg ik gelijk het gevoel alsof ik in de wereld van The Hungergames of The Fifth Wave was beland. In beide trilogieën staat een dapper meisje centraal die om de een of andere reden in een bepaalde (gesimuleerde) omgeving moet zien te overleven. Cia moet te zien overleven tijdens De Test die zij zal moeten doorstaan om student te mogen worden voor het Verenigd Gemenebest omdat zij is uitverkoren. Echter, de mensen die ooit terugkwamen van De Test kunnen zich daarvan nauwelijks iets herinneren. Wat gebeurt er toch tijdens die Test? Gelukkig gaat ze niet alleen en is Tomas uit haar ‘provincie’ ook een van de uitverkorenen. Ze kan duidelijk wel een maatje gebruiken.
Je begrijpt, gezien de drie delen, dat Cia De Test zal doorstaan. Helaas voor haar, maar gelukkig voor ons als lezers, blijft het daar niet bij. De Test is namelijk niet wat het de buitenwereld doet geloven te zijn. En Cia, zal Cia niet zijn als zij daar niet tegen in opstand zou komen. Hoe ze dat doet en met wie, dat zal je echt zelf moeten lezen. Gelukkig voor jou, zijn alle drie de delen al uit, dus kun je ze achter elkaar lezen. Gegarandeerd twee a drie dagen leesplezier, want ze lezen als een trein. Ondanks dat het YA-boeken zijn, heeft mij dat geen enkele keer gestoord. Ook vond ik het niet erg dat de boeken ergens raakvlakken hadden met de eerder genoemde trilogieën. Deze boeken krijgen gewoon een ereplaats in mijn boekenkast. Must have!
Covertekst Marjoleine Oppenheim – Spangenberg is in 1995 met haar moeder en broer in Auschwitz. Ze bevinden zich in bijzonder gezelschap: de historicus Loe de Jong (de man van haar moeder) en prins Claus met zijn drie zonen. Voor Marjoleines moeder is het de eerste keer dat ze terug is in het kamp. Voor Marjoleine zelf is het bezoek een keerpunt: ze staat oog in oog met een verleden dat niet het hare is, maar dat wel haar jeugd nadrukkelijk bepaalde.
215 pagina’s Uitgeverij De Geus B.V., Breda ISBN 978 90 445 3095 7
NUR 320
Recensie
In het kader van ‘De maand van de geschiedenis’ met het thema ‘Vriend & Vijand’ las ik dit boek. Dit boek behelst het thema als geen ander. De moeder van Marjoleine besluit jaren later, om met prins Claus, die zij via haar tweede man heeft leren kennen, terug te keren naar Auschwitz. Prins Claus, geboren in Duitsland, is op dat moment de vriend in plaats van jaren geleden de vijand. Een mooier symboliek voor deze maand had ik niet kunnen bedenken.
Ademloos heb ik dit boek zitten lezen. Het slingert heen en weer tussen de ervaringen van Marjoleine in haar jeugd met haar getraumatiseerde moeder en de verhalen van haar moeder die afspelen in de Tweede Wereldoorlog. Marjoleine beschrijft hoe haar moeder via Westerbork en de vele nare ritten in treinen en dodelijk vermoeide wandelingen in Auschwitz beland. Het is ongelooflijk hoe mensen met elkaar kunnen omgaan en het is des te bijzonder hoe sterk de moeder van Marjoleine is geweest in al die ellende. Ternauwernood overleeft zij dit alles en probeert na de oorlog het leven weer op te pakken, zo goed en kwaad als het gaat. Ze trouwt en krijgt Marjoleine en haar broer. Echter houdt het huwelijk geen stand en de afstand tussen Marjoleine en haar vader wordt ieder jaar een beetje groter. Ze raken in al die jaren een beetje vervreemd van elkaar, waardoor ze is aangewezen haar moeder met haar bijzondere gebruiksaanwijzing. Je merkt tijdens het lezen dat Marjoleine zich op vele vlakken aanpast, maar daar ook tegenaan probeert te schoppen op haar manier. Dat laatste is soms tevergeefs. Deuren en ramen mogen nooit op slot, het geluid van sleutelbossen is niet te verdragen en bepaalde kledingstukken van Marjoleine zorgen er voor dat de moeder van Marjoleine even niet meer in het heden is.
Dit boek is echt een prachtige aanvulling op de vele verhalen die zijn opgetekend over de Tweede Wereldoorlog. Dit verhaal kwam erg in de buurt van mijn eigen familie. ‘Slechts’ één lid van de familie heeft in een kamp gezeten en is daar overleden. Dit was een jonge broer van mijn opa. Bij toeval kwam mijn vader daar enkele jaren geleden via een oorlogswebsite achter. Toch heeft iedere familie zo hun eigen trauma aan de Tweede Wereldoorlog over gehouden. Het altijd maar hamsteren van bijvoorbeeld koffie, thee en suiker herken ik van mijn oma. Zij is tot twee keer toe haar huis kwijt geraakt door bombardementen, terwijl ze hoogzwanger was en haar Joodse man zat ondergedoken. Tot aan haar dood had zij altijd haar vluchtkoffer klaar, want je weet tenslotte maar nooit. Deze ervaring heeft degelijk invloed op mijn vader gehad en zo ook weer op mij. Het beschermde van mijn ouders richting mij en het waken voor het onbekende is een van de zaken die ik weer heb meegekregen uit deze ervaring. Het verhaal heeft mij ontroerd en ik raad jou aan om dit boek ook te lezen.
Bedankt Linda van Uitgeverij De Geus, dat ik dit boek mocht lezen. Een top match!
Covertekst Voorjaar 2012. De opstandige puber Luca Dona vindt een oud leeuwenpak op de zolder van Duynstaete, een voormalig jongensinternaat, waar zijn opa opgroeide. Deze vondst vormt het startschot voor een zoektocht naar de geschiedenis van de familie Dona. Van de vesting van een Italiaans mijnwerkersgezin in het Limburg van de jaren twintig, via een vlucht uit Europa met een circuskaravaan, naar spionagepraktijken van de BVD, de demonstraties in de jaren tachtig en een door social media omgeven jongerenrel.
Leeuwenstrijd geeft een panoramische blik op Nederland aan de hand van vier vaders en zonen Dona, die elk op hun eigen manier de idealen van een generatie vertegenwoordigen – maar passen ze ook allemaal in het leeuwenpak?
380 pagina’s Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 468 1637 0
NUR 301
Recensie Geheel toevallig heb ik nu twee ‘familieboeken’ voor Not Just Any Book achter elkaar gelezen. Door dit boek was ik zeer blij verrast.
Ieder hoofdstuk vertelt het verhaal van één van de vier generaties Dona. Erg prettig is hierbij de stamboom van de familie in het begin van het boek. Ieder hoofdstuk is een klein boekje opzich waardoor je soms even moet omschakelen bij het aanbreken van een nieuw hoofdstuk naar een nieuwe generatie.
Het is mooi om te lezen hoe een bepaalde gebeurtenis in de familie of in de wereld door meerdere generaties anders wordt beleefd. Alle zonen denken het anders te gaan doen als ze straks ooit vader mogen worden. Als ze dan eenmaal een gezin hebben, hebben ze het beste met hun gezin voor, echter komen hun eigen zonen altijd in opstand. Zowel in politiek als in maatschappelijk opzicht. Nooit kiezen ze de juiste politieke partij of soms helemaal geen partij. En de banen die ze hebben zijn niet die de hardwerkende vader voor ogen had. Bijzonder hoe bepaalde zaken in een familie blijven hangen als een spiraal. Opvallend is dat alle vier de generaties er graag toe willen doen. Ze willen gezien worden. In het circus als leeuw, door zaken te organiseren voor de omgeving, door heel hard te werken en veel geld te verdienen en door hun eigen vader. Allemaal voeren ze hun eigen strijd, een leeuwenstrijd.
Dit boek is echt een aanrader. Ga er rustig voor zitten, want het is niet een boek wat je snel weg leest. Het is een boek wat verdient om langzaam gelezen te worden.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Zoals gebruikelijk kies ik een nummer om het boek muzikaal te ondersteunen. Dit keer deed dit boek het al voor mij in de rol van Salvador. Nu dus twee nummers om meerdere generaties uit het boek te laten horen.
Jenny's Bookcase 