Covertekst Amanda White is elf jaar oud, maar voelt zich amper kind. Haar moeder is jaren geleden vertrokken en haar vader is dood. Dat laatste probeert ze voor iedereen te verbergen. Een tamme boa constrictor is haar enige gezelschap.
In een wanhopige poging haar moeder terug te vinden, begint Amanda aan een wonderlijke reis door Florida, maar als de media hier lucht van krijgt is ze binnen no-time wereldnieuws. Alle blikken zijn gericht op het meisje dat alleen door de straat trekt. Zullen Amanda en haar moeder ooit herenigd worden en zal Amanda de erkenning vinden die ze zoekt?
288 pagina’s
Xander Uitgevers BV, Amsterdam
ISBN 978 94 0160 635 6 NUR 301
Recensie Dit is inmiddels het derde boek van Jelmer Jepsen, eerder las ik ‘Vallen als het heet is‘ en ‘De circusvrouw‘. Ik keek erg uit naar het nieuwe werk van Jepsen en de bijzondere cover beloofde veel goeds. Of dat ook zo is vertel ik je nu. Lees verder →
Covertekst Rotterdam, begin twintigste eeuw: David Buijser is elf jaar als zijn flamboyante vader Johannes het gezin in de steek laat, op zoek naar avontuur overzee. Jaren na zijn vertrek vindt David een koffer vol brieven waaruit blijkt dat zijn vader geprobeerd heeft het contact te behouden. David besluit zijn spoor naar New York te volgen.
Als hij daar in 1909 van de boot stapt, loopt hij een nieuwe wereld in: gebouwen die tot in de wolken reiken, razendsnelle liften en een ondergrondse trein onder de Hudson. David houdt zijn doel voor ogen: de man leren kennen op wie hij zoveel zou lijken. […]
244 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3114 5
Recensie Dit boek stond al heel erg lang op mijn verlanglijstje. Ik sprong dan ook een gat in de lucht toen ik gevraagd werd of ik dit boek wilde lezen. Ik hou heel erg van historische romans. Het feit dat ik dit boek binnen 24-uur heb uitgelezen zegt misschien ook al iets over wat ik van het boek vind.
David groeit op in een groot gezin met meerdere broertjes en zusjes. Zijn moeder zorgt met veel liefde voor hun, en hun vader zorgt voor de gekkigheid in huis. Althans, zo ervaart David dat als hij klein is. Zijn vader doet altijd leuke dingen met hun en is erg fantasievol. Zijn moeder denkt daar anders over en hij begrijpt dit pas als hij groot is. Zijn vader was vaak van huis en dronk daarnaast veel. Zijn vader vertrekt naar Amerika om daar het grote geld te verdienen. Hij denkt namelijk dat hij ontzettend getalenteerd is om als artiest zijn geld te verdienen. De moeder van David wil vanaf dat moment niets meer van zijn vader horen en het is dan ook geen gespreksonderwerp.
‘Lieve David, luister: je vader is je aandacht niet waard. Blijkbaar vond hij het avontuur belangrijker dan ons. Anders zou hij wel een keer een brief hebben geschreven. Of niet dan? Nou dan. Geen woord meer over hem.’ p. 11
Omdat het financieel moeilijk is om alle eindjes aan elkaar te knopen moet David snel aan het werk. Gelukkig kan hij aan de slag in de barbierszaak van zijn oom. Daar leert hij scheren als de beste. Met het geld wat hij verdient spaart hij jaren voor een bootticket naar Amerika om zijn vader te gaan zoeken.
Als David eenmaal in Amerika is aangekomen is het nog niet zo gemakkelijk om zijn vader te vinden. Net als het vinden van een baan, ook dat is eigenlijk helemaal niet zo gemakkelijk in het beloofde land. Gelukkig houdt zijn geliefde hem op de been en steunt hem bij elke stap die hij neemt.
De man die alles achterliet is een prachtig beschreven familiegeschiedenis die gebaseerd is op de eigen geschiedenis van Tanya Commandeur. Het is geweldig dat je zo’n mooi verhaal kan schrijven over je eigen familie. Het is een tragische geschiedenis, maar wel eentje die mij heeft gegrepen. Ik kon geen moment ophouden met lezen. David en zijn geliefden gaan onder je huid zitten. Het is boeiend om te lezen hoe het Nederlanders verging in die tijd. Stiekem ben ik wel nieuwsgierig naar het verder verloop, omdat er uiteindelijk ook vliegtuigen waren en je niet meer per se met de boot hoefde te gaan. Heeft David ooit de tocht terug gemaakt?
Bedankt Tanya Commandeur en Ambo Anthos dat ik dit boek mocht lezen!
Covertekst Millie is zeven wanneer haar moeder haar in een verwarde bui alleen achterlaat in een warenhuis. Vlakbij woont de 82-jarige Agatha Pantha. Sinds het overlijden van haar man is ze het huis niet meer uit geweest en vanachter het raam leeft ze haar boosheid uit op voorbijgangers, tot ze Millie langs ziet lopen. Ondertussen ontsnapt de 87-jarige weduwnaar Karl de Typist in een moment van onbezonnenheid uit het verzorgingstehuis, op zoek naar avontuur. De drie ontmoeten elkaar en gaan samen op reis, dwars door Australië. Millie om haar moeder te vinden, Karl om te leren hoe hij een échte man moet zijn en Agatha omdat ze wil dat alles weer wordt zoals het ooit was.
231 pagina’s Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 2951 7
Recensie Alleen al vanwege de cover en de tekst op de achterflap wil je dit boek lezen. Ik in ieder geval wel. Zo schattig als het boek eruit ziet, is het ook. Maar er zit zeker een diepere laag in en dit begint al bij de eerste bladzijde.
Het thema dood is een belangrijk thema in het leven van Millie. Het eerste Dode Ding van Millie is namelijk hond Rambo. Ze beseft dat ze er iets mee moet en neemt de hond mee naar huis. Waar is Rambo nu dan? En wat zeg je tegen iemand die ook iemand heeft verloren? Millie noteert de Dode Dingen in haar Dode Dingen Schrift. , Helaas komt haar vader ook in haar schrift te staan.
Op een dag gaat Millie samen met haar moeder naar een groot warenhuis. Haar moeder vraagt haar bij het damesondergoed op haar te wachten, maar Millie wacht twee dagen en haar moeder komt niet terug. Millie laat overal berichtjes achter ‘hier mam’, en ze zend haar moeder met haar gedachten een boodschap, maar dat mag allemaal niet baten. Gelukkig komt ze in het restaurant van het warenhuis Karl de Typist tegen, hij houdt van liggende streepjes van toetsenborden. Hij heeft als typist gewerkt, waar hij ook zijn lieve vrouw heeft ontmoet. Karl is ontsnapt uit het verzorgingstehuis en wil graag nog iets van zijn leven maken. Dus als Karl Millie kan helpen met zoeken naar haar moeder, dan twijfelt hij geen moment.
En dan komt Agatha in beeld, ze is de overbuurvrouw van Millie. Na de dood van haar man is ze het huis niet meer uit geweest en heeft ze de wereld buiten gesloten. Ze schreeuwt iedereen toe die haar huis voorbij komt. TE LANG HAAR, TE KORTE BROEK, TE BOOS GEZICHT, etc. Daarnaast houdt ze er een strak regime op na in huis, alles moet op een vaste tijd en voert ze haar rituelen uit. Zoals het iedere ochtend bestuderen van het verval van haar lijf en dat te noteren. Als Millie aan haar deur komt om hulp te vragen weigert ze te helpen, maar ergens diep van binnen gaat er een vlammetje branden. Uiteindelijk neemt ze een stap en gaat mee op zoektocht naar de moeder van Millie Bird.
Het boek is zoals ik al zei een schattig boek, omdat delen vanuit het perspectief van Millie wordt vertelt. Ze heeft een bijzondere kijk op de wereld en is erg bezig met het feit dat haar vader is overleden. Ze is wijs voor haar leeftijd en heeft een open blik op de wereld. De verhalen van Karl en Agatha zijn grappig en ontroerend. Ik heb een aantal keer gniffelend op de bank gezeten, omdat die twee ‘oudjes’ meer in hun mars hebben dan ze zelf ooit hadden kunnen vermoeden. Ben jij op zoek naar een boek wat grappig en ontroerend is, dan is dit boek echt een aanrader. Ik heb het boek binnen no-time uitgelezen en ik wilde voor heel even dat Karl en Agatha mijn opa en oma waren.
Covertekst De elfjarige Aaron Bachman ziet op een avond een man roerloos in de deuropening liggen. Zijn vader staat met gebalde vuisten in de gang. Hij brult dat Aaron naar de huiskamer moet gaan. De vader belt met de politie en geeft zichzelf aan. Zo opent deze overweldigende coming-of-age roman, waarin Alex Boogers al zijn thema’s laat samenvloeien: verstoorde familierelaties, liefde en verlating, vechten om te overleven, schrijven om te groeien. Tegelijk is deze ontroerende, meeslepende vertelling een zoektocht naar een vader.
Recensie Er zijn weinig boeken die mij tot tranen hebben geroerd en ik kan mij niet eens meer heugen wanneer dat voor het laatst was. Maar om dit boek heb ik tranen moeten wegpinken.
Vanaf het eerste moment weet Boogers je mee te sleuren in het heftige leven van Aaron. Hij vecht zich letterlijk en figuurlijk een weg. Tragisch is een van de kernwoorden van dit boek. Nadat de vader van Aaron is opgepakt wegens de roerloze man in de deuropening, krijgt Aaron van alles de schuld. Zijn moeder mept haar frustraties van zich af op Aaron.
´Het was beter geweest,` zei ze, ´voor iedereen, zelfs voor jou, als je er niet was geweest.´ p. 33
Niet alleen thuis heeft Aaron het zwaar te verduren, ook op school laten ze hem en zijn vriend Gerald niet met rust. Gerald wordt gepest vanwege zijn huidkleur en Aaron vanwege zijn te kleine kleren en het feit dat hij niet veel in de klas zegt. Er is namelijk geen geld voor nieuwe kleren en zijn moeder kijkt nauwelijks naar hem om. Ze is te druk met de advocaat van zijn vader en het feit dat hij niet meer thuis is en voor inkomsten zorgt. Aaron moet zelf maar voor zijn eten zorgen. Hij eet afwisselend bij de snackbar of de Chinees om de hoek, want koken kan hij niet.
Steeds wordt Aaron er op gewezen dat hij voor een dubbeltje is geboren en nooit een kwartje zal worden. Dat is wat hij steeds meer gaat geloven. Want hoe het komt dat zijn vader in de gevangenis zit weet hij niet. Hij hoort alleen maar geruchten over de vleesmafia. Zijn vader zou daar illegale ritten voor hebben gereden. Maar wat die man in de gang daar mee te maken heeft…
Waarom stond ik niet op en verdween ik gewoon? Wie zou me missen? p. 212
Op school gaat het slecht met Aaron, het interesseert hem allemaal niets meer. Toch zijn er een aantal personen die wel in hem geloven. Zijn muziekdocent op de middelbare school weet door hem heen te prikken en zijn trainer op de boksschool ziet talent in hem. Met het kickboksen weet Aaron geld te verdienen voor zijn moeder, die hem overigens nog steeds links laat liggen. De band met zijn vader, die hij vroeger zag als ‘vader Leeuw’, wordt steeds slechter. Elke keer als hij hem in de gevangenis bezoekt, ziet Aaron een zielig hoopje mens en niet meer de sterke man waar hij tegenop keek. Aaron zal het zelf moeten gaan doen, want er is niemand anders die voor hem zorgt of hem vertelt hoe het werkt in de wereld. Slapen doet hij nauwelijks en probeert alle drukte in zijn hoofd van zich af te schrijven. Schriften schrijft hij vol die hij onder zijn matras verstopt, want hij zal ze aan niemand laten lezen. Hij is tenslotte al genoeg geraakt en dit is van hem alleen.
Wat mij zo in Aaron raakte is zijn doorzettingsvermogen. Hoeveel ‘shit’ Aaron ook over zich krijgt uitgestort, telkens weet hij weer op te krabbelen. Hij stort zich niet, zoals zijn vrienden, in drugs, alcohol of gevaarlijke hobby’s. Hij weet zichzelf op te voeden tot een zelfstandige, slimme en weldenkende jongeman. Een jongeman waar de toekomst nog voor open ligt, alleen wil hij dat zelf nog niet geloven. Tot hem iets overkomt wat zijn wereld laat ophouden met draaien. Hij krijgt tijd om na te denken over wat hem allemaal is overkomen en waarom dat is gebeurt. Hij beseft wie de belangrijke mensen zijn in zijn leven en dat hij keuzes kan maken. Het leven en het opgroeien van Aaron heeft mij zeer diep geraakt. Ik wilde tijdens het lezen Aaron af en toe op schoot trekken om hem te knuffelen. Om hem te laten weten dat er echt van hem gehouden wordt, want ja, dat ben ik gedurende het verhaal wel gaan doen. Ik heb Aaron in mijn hart gesloten, omdat Boogers hem zo treffend heeft weten te beschrijven.
Lees dit boek en laat het je raken!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Hoe is het om op te groeien tussen honderden psychiatrische patiënten en lichamelijk gehandicapten omdat je vader de directeur is van een psychiatrische kliniek en je ouderlijk huis op hetzelfde terrein staat? Een komisch en tegelijkertijd treurig verhaal over een jongen die het best in slaap valt bij de kreten van patiënten, die een bloedbroederschap met de hond sluit en die het dubbelleven van zijn vader ontdekt – een fascinerende man die uitblinkt in theorie, maar verzaakt in de praktijk, die vol levensvreugde is en toch zijn einde te snel dichtbij ziet komen.
311 pagina’s Uitgeverij Signatuur, Amsterdam ISBN 978 90 567 2508 2 NUR 302
Recensie Alleen al de titel maakte dat ik het boek graag wilde lezen. De uitgeverij nodigde mij uit om mee te doen met de blogtour en ik zei zoals je ziet ja.
Joachim vertelt in het boek zijn eigen verhaal, over hoe hij opgroeide op het terrein van een psychiatrische instelling te midden van alle patiënten. Zijn vader is de directeur van de instelling en zijn moeder is thuis om voor hem en zijn twee broers te zorgen. Zijn twee broers maken het hem niet gemakkelijk. Zij eisen dat Joachim bepaalde klusjes voor ze doet voordat Joachim bijvoorbeeld door de microscoop van een van zijn broers mag kijken. Ze pesten hem vaak en vinden hem dom, maar eigenlijk is hij een ontzettende dromer. Joachim heeft tevens last van driftbuien wat het pesten extra aanwakkert. Wegens zijn driftbuien mag hij een tijdje niet naar school en moet zich vermaken op het terrein van de instelling. Daar lopen de meest uit een lopende patiënten. Zo is er een patiënt die helemaal gek is op klokken. Op een dag heeft hij twee handklokken en loopt de hele dag al luidend over het terrein. Joachim is bang voor deze patiënt, tot hij hem beter leert kennen.
De familie heeft zo ook zijn eigenaardigheden. Zo eten ze heel vaak orgaanvlees, met ieder zijn favoriete orgaan. Als zijn vader jarig is mogen ieder jaar vier vaste patiënten ook op zijn verjaardag komen om taart te eten. Joachim slaagt er ieder jaar in om zijn vader hetzelfde cadeau te geven. Ondanks zijn gebrek aan creatieve cadeautjes kijkt hij ontzettend tegen zijn vader op. Hij vind het bijzonder dat zijn vader altijd zoveel weet en dat zijn vader ontzettend veel leest. Er gaat geen dag voorbij of zijn vader zit de hele avond met zijn neus in een boek. Gedurende het verhaal verandert dat beeld en is zijn vader niet altijd de man geweest wie hij dacht dat hij was.
Het boek schrijft voor mijn gevoel een lange periode dat Joachim jong was, pas naar het einde toe wordt Joachim volwassen. Mede daardoor geeft het boek je het idee dat de hoofdstukken flarden zijn van zijn herinnering en mist er een opbouw naar een climax. Dat gebeurt dus pas bij de laatste hoofdstukken als er allerlei ontwikkelingen gaande zijn in zijn familie. De hoofdstukken bevatten grappige, ontroerende en indrukwekkende herinneren, maar het voelt voor mij niet als een opbouwend geheel. Ondanks dit minpuntje vond ik het wel een bijzonder boek om te lezen. De situatie waarin Joachim opgroeit en zijn gedachtes daarover maakt het bijzonder, maar ook de verschuiving van het beeld dat hij heeft van zijn vader. En dan de titel; Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest. Hoe kun je verlangen naar iets als je daar nog nooit bent geweest? Ga het gauw zelf ontdekken!
Bedankt Uitgeverij Signatuur voor dit boeiende boek!
Nieuwsgierig naar de verschillende recensies? Volg dan de blogtour op deze blogs:
Covertekst De jonge Mila reist van Amsterdam naar Israël met Don, de beste vriend van haar overleden vader. In de jaren zestig vormden de twee mannen met Majoor en Herman een gevierd anarchistisch strijkkwartet. Na de dood van haar vader werd hij een man van verhalen. De tocht van Mila en Don voert via Ruigoord naar Eilat. Het verleden van haar vader confronteert Mila met haar beeld van hem. […] Dat leidt tot een onverwachte ontknoping, waarbij Mila werkelijk afscheid neemt van haar vader.
172 pagina’s De Bezige Bij, Amsterdam ISBN 978 90 234 8844 6
NUR 301
Recensie De vader van Mila overlijdt als Mila nog een jong meisje is. Ze kent haar vader van de verhalen en de herinneringen die ze zelf nog heeft. Door de vrienden van haar vader op te zoeken probeert ze een compleet beeld te maken. De vader van Mila maakte gekke dingen mee op het gebied van muziek, vrienden en feesten. Maar ook samen hebben zo hun momenten. Echter bestaat het leven van Just meer uit deze zaken dan om bijvoorbeeld zijn gezin. Vriend Don vind het jammer dat Just zijn talent niet heeft gebruikt. Hij gebruikte zijn talent namelijk niet op de geijkte manier, door bijvoorbeeld in een orkest te spelen. In onderstaand interview vertelt Alma Mathijsen dat ze dezelfde zoektocht heeft gedaan om haar vader grijpbaar te maken, om een vader van hem te maken. Haar vader was er namelijk nooit, hij dronk heel veel, en toch wilde hij een kind. Hoe kan het dat als je zo leeft je toch een kind op de wereld wilt zetten?
Na het lezen van het boek wist ik niet goed hoe ik mijn mening over het boek moest formuleren. En eigenlijk weet ik het nog steeds niet. Door de gekke gebeurtenissen en verhalen die elkaar soms wat vreemd opvolgen ontstaat er wel een vaagheid en verwarring die een goed beeld geven van het leven van Just. Ook het einde van het boek is een mooie beschrijving van het afscheid dat Mila neemt van haar vader. Echter kan ik mij niet overtuigend uitspreken over wat ik van het boek vind. Misschien hoeft dat ook niet en moet ik het accepteren zoals ik het ervaar. Afraden doe ik het boek zeker niet, want ik ben nieuwsgierig naar wat jij van het boek vind.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Mijn muzikale ondersteuning is dit keer niet helemaal muzikaal. Het is deels een interview met Alma Mathijsen uit het programma Kunststof TV (d.d.12 oktober), waar ook een stuk op de violofoon van de vader van Alma wordt gespeeld. Daarnaast vond ik nog een nummer die speciaal voor het boek is gecomponeerd:
Covertekst Als Bartholomew Neils moeder overlijdt, stort zijn wereld in. Hij is achtendertig, woont nog thuis, en heeft geen idee hoe hij zonder haar verder moet. Zijn therapeut raadt hem aan zelfstandig te worden en een gezin te stichten. Maar hoe doe je dat als je leven achtendertig jaar lang bepaald werd door je moeder?
Tussen zijn moeders spullen vindt Bartholomew een brief van Richard Gere en hij begint hem openhartige brieven te schrijven. Door zijn grote levensvragen met de wereldberoemde acteur te delen, ontdekt deze onalledaagse held de ware betekenis van familie en vriendschap.
280 pagina’s Xander Uitgevers BV, Amsterdam ISBN 978 94 016 0114 6
NUR 302
Recensie Tijdens het lezen van dit boek moest ik denken aan de film Forrest Gump. ‘Life is like a box of chocolate, you never know what you get‘. Bartholomew is eigenlijk een beetje als Forrest. Met een opgewekt gemoed benaderd hij de wereld, ondanks dat hem ook heel wat ellende overkomt. Die positieve blik heeft hij mede aan zijn moeder te danken. Voelden ze zich een beetje down, dan keken ze naar een film met Richard Gere in de hoofdrol. De vader van Bartholomew is ooit vermoord door de Ku Klux Klan, een van de vele ongelukkige zaken in hun leven. Gelukkig krijgen ze veel steun van pastoor McNamee en gaan ze wekelijks braaf naar de kerk.
Na het overlijden van de moeder van Bartholomew, heeft hij in therapie als levensdoel gesteld om een drankje te drinken met een vriend in de kroeg. Eigenlijk een heel simpel doel, maar niet als je altijd samen met je moeder bent geweest. Bartholomew heeft ondertussen zijn oog laten vallen op het verlegen ‘bibliotheekmeisje’, maar ja, hoe benader je nou een meisje?
Dit boek is een heel fijn boek met een ontzettende duidelijke boodschap, het gaat om het geluk, hier en nu. En ondanks al je wensen en de tegenslagen die je ervaart in het leven is dat wel waar het op neer komt. Hoe Bartholomew daar achter komt en welke wensen hij nog meer heeft, zou ik echt zelf gaan lezen. De benaderingswijze in het boek is erg bijzonder. Elk hoofdstuk is een nieuwe brief aan Richard Gere waardoor je Bartholomew steeds beter leert kennen. Kortom, een heerlijk boek voor op vakantie. Want ook dat, is het geluk, hier en nu.
Covertekst Mikael woont met zijn ouders op een afgelegen eiland tussen Schotland en Noorwegen. Op een dag verdwijnt zijn vader in zee en verzwijgt Mikael wat er is gebeurd. Schuld, troost en verwijten stapelen zich op, tot zijn moeder het onmogelijke van hem verlangt.
255 pagina’s Uitgeverij De Geus BV, Breda ISBN 978 90 445 3277 7
NUR 301
Recensie Vanaf de eerste pagina had dit boek mij te pakken. Mikael Hammerman komt alleen terug van zwemmen in zee met zijn vader. Hij weet heel goed waar zijn vader is gebleven, maar durft eerst niks tegen zijn moeder te zeggen. Zijn moeder reageert alleen maar boos dat je ‘met zo’n vent geen afspraken kunt maken’. Hij is namelijk te laat thuis voor het eten, denkt ze… tot Mikael de halve waarheid toch onthult.
Als blijkt dat de vader van Mikael verdwenen is in zee wordt er hals over kop een zoekactie op touw gezet. De moeder van Mikael is radeloos en langzaam aan keert de boosheid van het verlies van haar man zich tegen Mikael. Het humeur van zijn moeder is niet meer te peilen. Het ene moment negeert ze Mikael volledig en verbrand ze spullen van zijn vader zonder Mikael daar bij te betrekken. Het andere moment breidt ze een trui voor hem en wisselt ze zelfs van kamer. De moeder van Mikael kan nergens heen met haar verdriet en dat merk je aan alles. Mikael komt langzaam aan in een bepaalde rol in het gezin, die een zoon niet hoort aan te nemen.
Mikael kan ook nergens heen met zijn gevoel en het gemis van zijn vader. Karl de enige andere man op het eiland is niet bepaald een vaderfiguur en erg begripvol. Daarom vlucht hij regelmatig naar het derde huis op het eiland van de overleden Pernille. Het huis was als een cadeauwinkel voor zijn vader toen Pernille al was overleden. Hij haalde er cadeautjes vandaan voor de moeder van Mikael. Samen met zijn vader kwam hij er ook vaak om zaken te repareren. Het huis is dus omgeven met herinneringen over zijn vader. Daar vindt hij een kleine meeuw die hij besluit tam te maken. Hiermee vult hij zijn dagen, maar als zijn moeder er achter komt breekt de hel los. Hoe durft Mikael haar alleen te laten voor een meeuw…
Tijdens het lezen ervoer ik steeds een heel beklemmend gevoel. Alsof je vast zit in een overvolle lift en je bijna geen adem meer kunt halen. Continue heb je de neiging om net als Mikael onder je dekbed te kruipen tot de bui van zijn moeder is overgewaaid. Wat moet het zwaar zijn om als Mikael met zo’n schuldgevoel te moeten leven en je in een rol te schikken die niet bij je past. Het maakt het nog eens heftiger doordat een opgroeiende jongen op een eiland woont zonder andere leeftijdsgenoten om zich heen of überhaupt mensen waar hij echt op terug kan vallen. Het boek is prachtig beschreven en had het dan ook binnen 24 uur uit. Dit boek is een must-read!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van dit boek vonden.
Wil je meer weten over het boek en hoe deze tot stand is gekomen, kijk dan dit filmpje met Jaap Robben.
Ook dit keer een muzikale ondersteuning bij dit boek. Een aantal van jullie zullen het nummer herkennen van een Europese muziek wedstrijd 🙂
Jenny's Bookcase 