Covertekst Milan den Hartog, bijna dertig, altijd behulpzaam, werkt voor een begrafenisondernemer. Maar hij wil iets anders, meer met de levenden. Zijn werk met de doden zit erop. Zijn leidinggevende haalt hem over om nog een week te blijven. In de laatste zeven dagen van zijn loopbaan bij de doden overkomen hem echter allerlei onverklaarbare zaken. Kan een Koerd uit Diemen-Zuid zelfs na zijn dood nog meepraten over waar hij wordt begraven? Wat is er aan de hand met de doodskist van Milouda? Milan is nog nooit thuis geweest bij zijn collega Elsa in De Rijp, en weet niet of hij haar gevoelens kan beantwoorden. Leven en dood lopen steeds meer in elkaar over en dit eist bij Milan zijn tol.
223 pagina’s
Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 414 2579 9
Recensie De uitvaartbranche vind ik al een tijdje een heel interessante branche. Begin dit jaar nog heb ik de uitvaart van mijn oma van heel dichtbij, tot het regelen van de dienst aan toe, mogen meemaken. En heb serieus overwogen om de opleiding tot uitvaartverzorger te volgen. Ach, wie weet als ik later groot ben.
Milan besluit om zijn leven als uitvaartverzorger aan de wilgen te hangen. Hij wil zijn eigen zaak beginnen in een interessant product (het is te grappig, daarom zeg ik daar verder niets over). Zijn laatste week komt hij niet door zonder slag of stoot. Hij heeft net een uitvaart afgerond, die nog een lelijk staartje krijgt en hij krijgt te maken met twee repatriëringen. Het bijzondere is dat in een situatie de overledene vanuit het mortuarium tegen Milan praat. Ja, je leest het goed. Meneer Jahangir praat tegen Milan en vertelt over zijn reis vanuit Iran naar Irak en tot slot naar Nederland. Deze meneer heeft gelogen over zijn afkomst om uiteindelijk in Nederland te kunnen blijven. Dat maakt het een ingewikkelde zaak, want Iran wil deze meneer nu niet ontvangen. Aan Milan de taak om dit geregeld te krijgen. Maar Milan worstelt ondertussen met nog een overledene die ergens is verdwenen tussen Nederland en Marokko. En zijn liefdesleven loopt ook niet van een leien dakje.
Zoals ik al eerder aangaf ben ik geïnteresseerd in de uitvaartbranche, waardoor ik besloot het boek te lezen. Het gaat echter niet alleen daarover. Novaire gooit er ook een culturele saus overheen en laat je zien hoe andere culturen met de dood en een overledene omgaan. Dat de Nederlandse regels wel eens botsen met de regels van een geloof en dat het een hele uitdaging is voor een uitvaartverzorger om die te matchen. Ondanks de ongelovige situatie dat een overledene tegen de uitvaartverzorger praat, las het boek fijn weg en bleef ik geboeid. In zeven dagen leer je een hele nieuwe wereld kennen die je normaal gesproken zo lang mogelijk probeert te vermijden. En dan Milan. Om de een of andere reden kan ik niet echt hoogte van hem krijgen. Waarom besluit hij een bedrijf te starten met die specifieke producten? En waarom accepteert hij maar alles van zijn moeders (hij heeft er namelijk twee). Aan de andere kant maakte dat ook dat ik verder wilde lezen, want ik wilde weten waarom Milan is zoals hij is.
Ps: Erg fijn dat Novaire nog even reclame heeft gemaakt voor mijn huidige werkgever. Ik heb recentelijk nog zaken laten ontwikkelen voor de betreffende opleiding.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Jenny's Bookcase 