Covertekst Het is 1944 als de onafscheidelijke tweelingzusjes Perle en Stacha in Auschwitz aankomen. Ze zijn mischling: blond haar en bruine ogen, Arisch en Joods tegelijk. Nazidokter Mengele plaatst ze meteen in zijn experiment. Ze proberen de gruwel te overstijgen met hun zelfverzonnen taal en magische wereld. Tot Perle verdwijnt. Stacha kan niet geloven dat Perle dood is. Na de bevrijding trekt ze met een jongen uit het kamp, die ook zijn tweelingbroer verloor, door het verwoeste Polen op zoek naar Perle. Een tocht vol hoop en gevaar, gedreven door wraak: ze willen ook Mengele vinden… In een onthutste wereld gaan ze op zoek naar een mogelijke toekomst.
400 pagina’s
Uitgeverij Signatuur, Amsterdam ISBN 978 90 567 2568 6
NUR 302
Recensie In mijn lezende leven heb ik al heel wat boeken in het genre Tweede Wereldoorlog gelezen en het verbaasd mij dat er nog steeds auteurs zijn die weer een nieuwe invalshoek weten te vinden om dit deel van de geschiedenis te belichten. Zo ook Konar. Lees verder →
Covertekst Op 14 mei 1940 wordt Rotterdam getroffen door het zwaarste bombardement dat Nederland ooit heeft gekend. Voor de pasgetrouwde Katja betekent dit het einde van haar onbezorgde leven. de binnenstad, waar ze opgroeide, wordt volledig verwoest en bijna de helft van Katja’s familie komt om. Samen met haar man Daniel neemt ze haar overgebleven broertjes en zusjes in huis. Katja is vastbesloten hen door de oorlog heen te helpen. Maar wanneer het leven grimmiger wordt en iedereen zich gedwongen ziet steeds ingewikkeldere keuzes te maken, wordt het met de dag moeilijk om aan dit voornemen te blijven voldoen. […]
296 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3216 6
Recensie Omdat dit een boek is dat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie. Lees verder →
Covertekst Als de zevenjarige Pierrot zijn beide ouders verliest, moet hij zijn huis in Parijs verlaten om een nieuw leven te beginnen bij zijn Duitse tante Beatrix. Zij is huishoudster bij rijke mensen die boven op een berg wonen, ergens in Duitsland.
Maar het zijn geen gewone tijden: Pierrot leeft in 1935 en de Tweede Wereldoorlog nadert met rasse schreden. Evenmin is het huis op de bergtop een gewoon huis; het is Berghof, het adelaarsnest waarin Adolf Hitler zich regelmatig terugtrekt. Pierrot maakt al snel deel uit van Hitlers wereld. Een gevaarlijke wereld waarin terreur, geheimen en verraad aan de orde van de dag zijn. Is ontsnapping nog mogelijk?
250 pagina’s Uitgeverij Boekerij, Amsterdam ISBN 978 90 225 7553 6
NUR 302
Recensie Omdat dit een boek is dat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie.
Tijdens mijn vakantie afgelopen zomer in Frankrijk was dit het eerste boek dat ik van de stapel pakte. John Boyne is een schrijver die ik erg waardeer en ook graag lees. Ook dit boek is weer een bijzondere.
Pierrot is een bijzonder jongetje, verlegen, bescheiden en vriendelijk voor zijn Joodse vriendje. Ondanks de ellende die hij zelf meemaakt blijft opgewekt en schrijft hij met zijn vriendje als hij eenmaal moet vertrekken naar zijn tante. Het is schrijnend om te zien dat dit lieve jongetje wordt meegesleurd in een vreselijke wereld, waarin goed en fout heel erg zwart wit is. Natuurlijk is het een klein beetje ongeloofwaardig dat een jongetje zomaar in het adelaarsnest van Hitler beland. Daar leert hij van Hitler zelf hoe de wereld er volgens hem uit zou moeten zien en dat bepaalde mensen daar niet in thuis horen. Pierrot heeft hier zoveel ontzag voor dat hij alles begint te geloven.
Ondanks dat Pierrot een heel lief jongetje is voelde ik geen emotionele klik met hem. Dat wat ik wel had in ‘De jongen met de gestreepte pyjama’, voelde ik nu niet. Dat komt mede denk ik doordat Pierrot in aanraking komt met Hitler en die kans erg ongeloofwaardig is. Uiteraard blijft de schrijfstijl John Boyne erg prettig en verheug ik mij al op zijn volgende boek. Gelukkig heb ik nog wat oude boeken van hem liggen op mijn stapel en hoop ik dat ik de volgende keer weer erg enthousiast kan zijn.
Covertekst Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden de zusjes Caterina en Isabella Cammaccio gedwongen de moeilijkste beslissingen van hun leven te nemen waarvan de consequenties nog jarenlang zullen doorwerken. Veertig jaar later moet Alessandro Pallioti een merkwaardige moordzaak op een oude man oplossen. De vermoorde man blijkt een held voor de verzetsleden van de Tweede Wereldoorlog te zijn geweest. Hij is doodgeschoten en er is zout in zijn mond gepropt. Hoe meer Pallioti zich in de zaak verdiept, des te meer komt de geest van de oorlog tot leven. Als hij het dagboek van Caterina tussen het bewijsmateriaal vindt, wordt een ontstellende geschiedenis van het verzet en het leven van twee zussen opgerakeld.
480 pagina’s A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht ISBN 978 90 229 9946 2
NUR 302
Recensie Omdat dit een boek is wat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie.
Afgelopen februari heb ik dit boek gelezen tijdens mijn reis naar Jordanië. De maand mei vond ik een geschikt moment om over dit boek te bloggen omdat de Tweede Wereldoorlog in deze maand centraal staat.
Mijn verwachtingen van het boek waren anders wegens de covertekst. Ik had verwacht dat het meer een roman zou zijn. Tijdens het lezen besefte ik dat het meer weg had van een thriller, waarbij gebeurtenissen uit de oorlog als een rode draad door het verhaal heen lopen. Het was boeiend om nu eens een boek te lezen vanuit het perspectief van Italië. De twee zussen waar het allemaal om draait maken het verhaal persoonlijk en geven het een gezicht. Je leeft met ze mee en het is bij vlagen ook echt spannend. In het begin vond ik de moordzaak die in het heden speelt niet zo interessant en was ik blij als het boek weer terug ging naar de tijd tijdens de oorlog en naar de zussen. Maar hoe verder ik las, hoe dichter die twee werelden bij elkaar kwamen. Uiteindelijk ben ik erg blij dat ik dit boek heb gelezen en raad ik jou het boek ook aan. Het is een ‘oudje’, maar mocht je zin hebben in een dikke pil en een boeiend verhaal dan komt het zeker goed.
Covertekst Tijdens een bezoek aan Auschwitz ziet Paul Glaser in een vitrine een koffer uit Nederland staan, met daarop zijn achternaam geschreven. Het is het begin van de onthulling van een lang verborgen familiegeheim: de verzwegen lotgevallen van Pauls tante Roosje. Roosje Glaser was een jonge Joodse vrouw uit Den Bosch die als danslerares werkt. Ze is zeer succesvol en danst in Amsterdam, Londen, Parijs en Berlijn. Wanneer de nationaalsocialisten aan de macht komen, begint voor Roosje een levensgevaarlijk bestaan. Haar eigen man verraadt haar, en uiteindelijk wordt ze meegenomen door de nazi’s. Ze komt terecht in verschillende concentratiekampen, maar Roosje overleeft zelfs Auschwitz.
Recensie Omdat we morgen stil staan bij de oorlogsslachtoffers uit onder andere de Tweede Wereldoorlog wilde ik dit boek graag bespreken. Het genre Tweede Wereldoorlog vind ik erg indrukwekkend om te lezen en zo ook dit boek.
Paul Glaser komt door een bezoek aan Auschwitz achter een verborgen familiegeschiedenis. Hij heeft een tante Roosje die verschrikkelijke zaken heeft meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het enige probleem is dat zijn vader, de broer van tante Roosje er niets over wil loslaten. Ze hebben jaren geleden gebroken met elkaar en hij wil de geschiedenis laten rusten. Stel je voor dat het ooit tegen ze wordt gebruikt, het is maar beter dat niemand het weet. Bij zijn vader komt Paul niet verder. Tot hij op een dag in Brussel voor zijn werk moet zijn en daar iemand ontmoet met dezelfde achternaam. Ze raken niet uitgepraat over hun familie en van zaken komt weinig terecht. Beetje bij beetje weet Paul de geschiedenis van zijn familie te achterhalen en met name over zijn tante.
Roosje is een vrouw met lef, die niet op haar mondje is gevallen en duidelijk voor haar mening uitkomt. Dat is iets wat mannen aan haar aantrekkelijk vinden. Helaas heeft Roosje niet veel geluk met de mannen in haar leven. Er zijn veel mannen die haar hart veroveren, maar slechts enkele zijn echt lief voor haar. Roosje wordt een bekendheid in de danswereld als ze met haar man een dansschool opent. Samen hebben ze veel succes en zien veel van Europa om daar nieuwe dansen te leren. Echter wordt haar man door zijn broer steeds meer de NSB-kant opgetrokken. Roosje moet het met leden ogen aanzien, maar kan er niets aan doen aangezien ze van Joodse afkomst is. Dit leidt tot steeds meer verwijdering tussen Roosje en haar man. Roosje ontmoet een andere man, plus het feit dat ze Joods is, zorgt er uiteindelijk voor dat ze gaan scheiden. Haar nieuwe relatie houdt helaas ook geen stand. Door de oorlog mag Roosje geen dansles meer geven, want veel zaken worden voor Joden verboden en dus ook dansles geven. Tot overmaat van ramp wordt ze verraden door haar beide exen en wordt afgevoerd naar kamp Westerbork. Inmiddels heeft Roosje veel lieve mensen om haar heen verzameld die haar pakketten sturen naar het kamp, waardoor zij en haar ouders het vol weten te houden. Want ook haar ouders zijn opgepakt. Haar broer is het wel gelukt om onder te duiken en komt zonder al teveel kleerscheuren de oorlog door. Roosje daarentegen heeft veel minder geluk. Ze ziet vele kampen, maar weet altijd weer een baantje te bemachtigen, waardoor ze een tijdje niet verder op transport hoeft. Dit komt mede door haar durf en lef. Het overrompelt de Duitsers en het feit dat ze goed Duits spreekt helpt ook mee.
Ik ben zeer onder de indruk van deze vrouw en wat zij allemaal heeft moeten doorstaan. Het is een prachtig eerbetoon geworden aan de tante van Paul Glaser, want dit verhaal is er een om te vertellen. Het is iets wat we niet mogen vergeten en dit verhaal draagt daar aan bij.
Wat ik bijvoorbeeld niet wist, was de houding van de Nederlandse regering tegenover overlevenden van kampen. Deze passages heb ik met ongeloof gelezen. De regering deed moeilijk over uitbetalingen, maar nog erger was dat Roosje en haar broer voor haar ouders een belasting moesten betalen. Simpel weg omdat ze niet konden aantonen dat zij overleden waren. Alsof ze niet al genoeg verschrikkingen hadden doorstaan. Van enige (geestelijke-)bijstand was totaal geen sprake.
Het is boeiend om te lezen hoe de wereld heel klein kan zijn en je uit onverwachte hoek soms hulp kan krijgen, zoals Paul is overkomen. Daardoor is het Paul gelukt een goed beeld te krijgen van zijn familie. Het is knap van hem dat hij het zwijgen in zijn familie heeft doorbroken om het verhaal wel te vertellen. Lees ook dit boek en geef daarmee onze vrijheid door!
Bedankt uitgeverij Cargo dat ik dit boek mocht lezen.
Covertekst Na de dood van zijn grootmoeder vindt Ben Salomon in haar kluis een envelop die het dramatische levensverhaal bevat van de hem onbekende Ewa Kosinsky. Zij heeft in 1944/’45 gevangengezeten in het vrouwenstrafkamp Oberlangen. Hoe pijnlijk de ervaringen van deze jong gestorven Poolse vrouw ook waren, ze is altijd blijven hopen op een betere wereld. Haar onthullingen raken Ben diep. Het contrast met zijn veilige leven als hedendaagse, westerse journalist had niet groter kunnen zijn. Gaandeweg besluit hij dan ook het roer drastisch om te gooien… […]
192 pagina’s Uitgeverij De Kring, Amsterdam ISBN 978 94 915 6785 8
NUR 301
Recensie Ben is een volwassen man die lang bij zijn moeder heeft gewoond en na de dood van zijn moeder bij zijn grootmoeder. In haar huis vind hij in een kluis een stapel met Poolse brieven. Ze zijn afkomstig van Ewa Kosinsky, maar haar naam zegt hem niets. Ben vraagt hulp van zijn ex Anna, die vertaalster is. Beetje bij beetje wordt het leven van Ewa en de connectie met zijn grootouders ontrafelt. Ben leert door de vertaling van de brieven niet alleen meer over zijn grootouders en moeder, maar ook over zijn rol in het leven. Hij ziet in dat hij graag anderen wilt helpen en dat je niet altijd maar langs de zijlijn moet toekijken. Ewa is in de tijd van de Tweede Wereldoorlog wel geholpen, maar ze heeft ook ontzettend hard moeten knokken.
Dit raakt gelijk een belangrijk doel van het boek. Een deel van de opbrengst van het boek gaat namelijk naar Stichting Vluchteling. Er zijn nog steeds mensen die in angst leven, moeten vechten voor een bestaan, voor een dak boven het hoofd en eten. Guensberg heeft hier een mooie koppeling gemaakt tussen twee onderwerpen die haar blijkbaar erg raken, namelijk de Tweede Wereldoorlog en vluchtelingen. Het verhaal van Ewa heeft mij ook erg geraakt, een jonge vrouw die veel ontbering heeft moeten doorstaan en keuzes in het leven heeft moeten maken omdat ze niet anders kon. En het mooie is dat ze ondanks deze ontberingen anderen, zoals Ben, weet te inspireren om iets te doen voor anderen voor een beter leven. Maar ook dat hij iets aan zijn eigen leven moet doen, namelijk het zoeken naar liefde in zijn leven.
Covertekst De jonge Marie-Laure is blind. Ze woont met haar vader in Parijs naast het Natuurhistorisch Museum, waar hij werkt als curator. Als Marie-Laure twaalf is bezetten de nazi’s Parijs en vader en dochter vluchten naar het Bretonse Saint-Malo. Ze hebben de grootste en meest waardevolle schat van het museum meegenomen.
In een Duits mijnstadje groeit Werner Pfennig op in een weeshuis samen met zijn jongere zusje Jutta. Werner belandt bij de Hitlerjugend en wordt vervolgens naar het front gestuurd. Via Rusland komt hij tenslotte in Saint-Malo terecht, waar zijn verhaal en dat van Marie-Laure samenkomen.
542 pagina’s The House of Books, Amsterdam ISBN 978 90 443 4594 0 NUR 302
Recensie Dit hele dikke boek, in een van mijn favoriete genres, heeft mij een hele tijd vanaf mijn nachtkastje aan liggen staren. Eindelijk kon ik er afgelopen weekend in beginnen.
Het boek start op 7 augustus 1944 als de Tweede Wereldoorlog al een heel eind is gevorderd, maar nog niemand op dat moment weet. Je maakt kennis met Werner die als Duitse militair in Frankrijk zit om zijn werk als radiotechnicus uit te voeren. Hij heeft een heftige jeugd achter de rug en is opgegroeid als wees. Samen met zijn zusje kan hij gelukkig terecht bij een vrouw die hun een liefdevol thuis bezorgde. Werner en Jutta groeiden op in een mijnwerkersstadje in Duitsland, zonder enkel uitzicht op een glansrijke toekomst. Zodra Werner vijftien jaar wordt weet hij wat hem te wachten staat… werken in de mijnen, net als alle andere mannen uit het stadje. Hij en zijn zusje dromen iedere avond bij de radio die hij heeft gerepareerd. Werner heeft namelijk een enorm talent. Geef hem een apparaat en hij maakt het. In het stadje staat hij al snel bekend als de jongen die alles kan maken. Zo ook de radio van een hoge Duitse officier. Die ziet het talent van Werner en hij zorgt ervoor dat Werner toelatingsexamen mag komen doen op de eliteschool voor de beste militairen in het land. Het land wat langzaam aan Europa toe-eigent.
Het verhaal van Werner wisselt af met het verhaal van Marie-Laure. Een meisje met aangeboren staar. Alleen de eerste jaren van haar leven kan ze de wereld aanschouwen, maar als ze zes is gaat het licht definitief uit. Ze woont samen met haar vader in Parijs die sleutelbewaarder is van een museum. Zodra de oorlog uitbreekt vlucht Marie-Laure samen met haar vader naar een klein vestingsstadje aan de kust en kunnen ze logeren bij haar oudoom. Daar hebben ze het goed, tot haar vader wordt opgeroepen door de directeur van het museum om terug te komen naar Parijs. Het is maar voor een paar dagen… maar tegen alle verwachtingen in wordt hij opgepakt. De aanklacht is niet duidelijk, maar hij wordt te werk gesteld ten behoeve van de oorlog in Duitsland. Marie-Laure mist haar vader ontzettend en de dagen worden weken en de weken worden jaren. Ze slaat zich zo goed en kwaad als het gaat door de oorlog heen en ontfermt zich over haar oudoom. Samen met haar oom, die psychisch soms wat in de war is, fantaseren ze zich op de mooiste plekken op de wereld om te ontsnappen aan alle ellende en verdriet.
Beide verhalen spelen zich in het verleden en het heden af. Beetje bij beetje leer je hun geschiedenis en toekomst kennen. Het zijn twee dappere kinderen die opgroeien in een vreemde wereld. De wereld van oorlog en verdriet. Het gemis van geliefden, zicht op een droomwereld en zich staande houden, zijn thema’s die ze beide kennen.
Soms waren de wisselingen in tijd wat verwarrend en misschien had het boek her en der een pagina kunnen missen. Maar ach, als dat alles is. Doerr heeft zich goed verplaatst in twee jonge kinderen en laat ze onder zijn pen opgroeien. Het is realistisch en het verhaal is een prachtige aanvulling op al die verhalen die over de Tweede Wereldoorlog zijn vertelt. De waardevolle schat geeft een bepaalde spanning aan het boek waar ik verder niets over verklap, maar het hield mij in zijn greep. Ik heb respect voor Doerr. Als je hier tien jaar aan hebt gewerkt en het pakt zo uit, dan kan ik alleen maar mijn petje voor je afnemen.
Hoe dan, kinderen, creëren de hersenen, die zonder ook maar een sprankje licht bestaan, een wereld vol licht voor ons?
Covertekst Lienke en Guus hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. Als de Tweede Wereldoorlog ook Nederlands-Indië in zijn greep krijgt, verliezen ze alles wat ze hadden, en elkaar. Hij is een van de beste gevechtsvliegers van de Indische Luchtvaart en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen. Die jaar lang vecht de stille, onverschrokken vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet , doet hij om haar weer te vinden. Daardoor raakt hij onverwacht verstrikt in een vuil politiek spel.
416pagina’s De Bezige Bij, Amsterdam ISBN 978 90 445 3348 4 NUR 301
Recensie Dit boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Toen de dame (op leeftijd) in kwestie bij DWDD aanschoof, werd ik nieuwsgierig naar het boek. Ik besloot mee te doen toen het boek gelezen kon worden voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’.
Guus komt uit een lerarengezin en werkt als docent op een school in Nederlands-Indië. Als hij Lienke tegenkomt weet zij hem te overtuigen om zijn droom achterna te gaan, vlieger worden. Hij haalt binnen afzienbare tijd zijn diploma’s en gaat aan de slag bij de Luchtmacht. Ze hebben het samen goed op Java, tot Guus wordt gevraagd om in Australië met zijn maten vliegtuigen op te halen. Die vliegtuigen blijken er namelijk helemaal niet te zijn en Guus moet wachten. Heel lang en heel veel wachten. In die periode valt Japan Nederlands-Indië aan en is het voor Guus niet mogelijk om naar Java te gaan. Ook het smeden van plannen met zijn maten om de vrouwen en kinderen op de te halen mislukken. De vliegtuigen zijn er helemaal nog niet op gebouwd om zulke afstanden te vliegen. Guus wordt wel ingezet voor allerlei vliegdiensten, maar dat wil hij niet en dat is ook niet dagelijks. Dus hij wacht nog veel meer en nog langer. Maanden vliegen om zonder enkel contact met Lienke.
Lienke redt zich in het begin van de bezetting nog prima, tot de Nederlanders worden geïnterneerd in kampen. Daar komt ze gelukkig bekenden tegen en de omstandigheden zijn ook nog te overzien. Tot de regels steeds strenger en strakker worden. Ze zet alles op alles om te zorgen dat zij en haar geliefden overleven.
Ondanks dat ik heel enthousiast werd voor het boek door de uitzending, kon ik dat gevoel tijdens het lezen niet goed vasthouden. Ik had gehoopt op meer rondom Lienke en haar leven in het kamp. Guus bleek meer het lijdend voorwerp te zijn. Hij deed heel erg lang niet anders dan wachten, wat opzich prima is voor het verhaal, maar het werd wel heel veel wachten. Daardoor kon niet altijd mijn aandacht bij het verhaal houden. Daarnaast vond ik het einde niets toevoegen voor het verhaal. Voor mij voelde het af en toen kwam er nog een stuk. Jammer. Toch mooi dat het verhaal vertelt is, het zal je maar overkomen. Graag lees ik de volgende keer meer over Lienke.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van hun boek vonden.
Ik gebruikte het nummer al eerder, maar nu wil ik hem nogmaals inzetten:
Covertekst Auschwitz, een mensonwaardig oord, waar niemand opkijkt van geweld, lijfstraffen of de dood. De gevangenen, onder wie de Joodse Daniel, zijn murw door de ellende waarin ze verkeren. Daniel weet zich in die hel staande te houden door als timmerman te werken. Dan ontdekt de kampcommandant Daniels ware beroep en hij daagt hem uit een viool te maken met een perfect geluid. Daniel gaat aan de slag, niet wetende wat de gevolgen zijn als hij in de opdracht zal falen.
125 pagina’s De Geus BV, Breda ISBN 978 90 445 1438 4
NUR 302
Recensie Nog niet zo lang geleden werd er wereldwijd stilgestaan bij het feit dat Auschwitz zeventig jaar geleden is bevrijd. Er zijn steeds minder mensen die hun ervaringen in het kamp met onze generatie kunnen delen. Ik ben van mening dat het heel erg belangrijk blijft, zeker na de recente gebeurtenissen in Parijs. Er zijn schrijvers die zo’n (mogelijke) ervaring kunnen optekenen in een boek als deze en worden de ervaringen alsnog met ons gedeeld.
Het boek begint indrukwekkend met een stuk uit een logboek. Een wachtmeester van getto 6 geeft daarin kort aan dat hij een Jodin met twee schoten heeft gedood. Tussen de hoofdstukken door volgen meer van dit soort stukjes waardoor je een inkijkje aan de kant van de Duitsers krijgt, hoe ze dachten over hun gevangenen. Je leest ook over Regina, die prachtig viool kan spelen. Dat doet ze op een heel bijzondere viool. Bronislaw, een personage die je alleen in het begin ontmoet, ontdekt dat er een hele geschiedenis achter de viool zit en krijgt hiervan documenten onder ogen. Dan begint het verhaal van Daniel, de bouwer van de viool.
Daniel heeft tijdens een vlaag van inzicht gezegd dat hij timmerman is in plaats van vioolbouwer. Dat red zijn leven bij binnenkomst in het kamp. Doordat hij zo nauwkeurig kan werken, krijgt hij klussen in het huis van de kampcommandant. In het kamp is ook een klein orkest aanwezig wat geregeld optreed in het huis van de commandant. Op het moment dat Daniel in het huis van de commandant is voor een spoedklusje, heeft de violist zijn viool beschadigd. Daniel biedt aan dit te maken, ondanks dat dit initiatief dit ook de dood kan betekenen. Hij krijgt toestemming van de commandant en op basis van de reparatie moet hij een viool bouwen voor de commandant.
Het lijkt bijna of dit niet afspeelt in een concentratiekamp, maar de gruwelen van uren achtereen werken, weinig eten, executies en de angst dat het je laatste dag kan zijn, zijn wel degelijk aanwezig.
Het is een boeiend en tragisch verhaal. Ik vond dit een bijzondere aanvulling op alle boeken die ik al in dit genre heb gelezen. Hoe een samenloop van omstandigheden je leven kan redden in een gruwelijke wereld die niet anders kan worden omschreven als de hel.
Ik ben erg blij dat ik dit boek heb meegenomen van het Boekenfestijn. Ook fijn dat ik een gekocht boek letterlijk op zo’n korte termijn heb kunnen lezen ;). Een eervolle plek voor dit boek in mijn kast.
Covertekst Weesp, mei 1945. De vader van de 17-jarige Elsa Aaldering is na zijn arrestatie onder onopgehelderde omstandigheden in het voormalige SS-concentratiekamp Vught om het leven gekomen. Het gezin Aaldering blijft totaal ontredderd achter en bovendien is Elsa het contact met haar hartsvriendin Anna kwijtgeraakt. Ondanks alles lukt het haar elders een nieuw leven op te bouwen met haar man Willem. Het geluk kent echter een hoge prijs: Elsa moet het verleden doodzwijgen.
Nu vele jaren later en in de herfst van haar leven, houdt Elsa op een gewone maar prachtige zondagmiddag een familiefeestje. Ze beseft dat dit haar laatste kans is om de waarheid over haar ‘foute’ vader te onthullen. […]
285 pagina’s Uitgeverij de Spion, – ISBN 978 90 821 0060 0
NUR 301
Recensie Slechts 96 tweets waren er voor nodig om de blogtournee van dit boek te organiseren. Zeer enthousiast werd ik van het boek door er met anderen over te praten / tweeten. Niet omdat het onderwerp nou zo leuk is, maar omdat ik nieuwsgierig werd van deze kant van de Tweede Wereldoorlog. Een kant die in mijn ogen ook zeker vertelt mag worden.
Vol enthousiasme ben ik aan het boek begonnen, maar al snel sloeg dit om. Niet vanwege het onderwerp en niet vanwege het idee van het boek. Maar de uitwerking komt in mijn ogen slecht uit de verf en graag leg ik uit waarom.
Op het familiefeestje van Elsa besluit ze dat het tijd is om met haar kinderen en haar kleinkinderen haar moeilijke verleden te delen. Alleen haar oudste zoon heeft nog de naweeën gevoeld van het feit dat zijn opa bij de NSB zat. Na het diner en tijdens de koffie vertelt Elsa haar verhaal. Hoe haar vader de Kruidenierszaak had in Weesp en dat er tijdens het begin van de oorlog veel Duitse soldaten bij hem in de winkel kwamen. Hierdoor verloor haar vader enkele trouwe klanten, omdat zij het gevoel kregen dat hij heulde met de vijand. De lieve meester van Elsa en Anne zit op een gegeven moment langdurig ziek thuis. Tot ze er achter komen dat de meester Joods is en daarom niet meer welkom is op de school. En zo ontwikkelt het verhaal zich steeds meer gedurende de lengte van de oorlog. Opzich is daar helemaal niets mis mee. Maar als ik verder kijk dan dit verhaal, dan blijf ik struikelen over zaken.
In het begin van het boek zijn er voor mij veel onduidelijkheden. Onduidelijkheden zijn niet erg, mits ze nieuwsgierig maken en dat gebeurde niet. Zinnen en dialogen die niet lekker lopen en zaken die dubbel voorkomen maakten het voor mij lastig om er door heen te komen. Elmer gaf aan dat het wegens tijdsdruk niet meer mogelijk was om een extra redigeer ronde te doen. En ik denk nu, had dat toch maar wel gedaan. Sommige zaken hadden echt niet gehoeven. En dan heb ik het niet over spelling, want ik ben wel de laatste die daar over mag beginnen. Ik heb het dan echt over inhoudelijke zaken die afbreuk doen aan het boek. De net te mooie zinnetjes, met prachtige beeldspraak, waarvan ik ergens snap dat je die er in wilt hebben maar die dan iets te overdadig zijn.
Vaders woorden landden als een donsveertje in mijn hand.
Ik wandelde voorzichtig weg van mijn fiets […]
Donsveertjes? En waarom zou je voorzichtig weg wandelen van je fiets? Omdat hij zo ontploft? Verder vond ik de dialogen en gedachtes van Elsa niet altijd passen bij een twaalfjarig meisje, waardoor zij mij minder raakte. Was alles dan bar en boos? Nee zeker niet. Er waren passages die goed te lezen waren en waarvan ik er graag nog meer had willen lezen. Is het dan een slecht boek? Nee, zeker niet, omdat ik ook heel veel potentie zie. Alleen al door bovenstaande zaken kwam het voor mij niet genoeg uit de verf. Maar, ik laat het oordeel graag aan jou als lezer over.
Jenny's Bookcase 