Recensie
Cadence is het oudste kleinkind van de familie Sinclair. Officieel is zij de eerste erfgename na de zussen van de familie. Er rust daarom een zware taak op haar schouders, ze moeten wel leven volgens de standaard van de familie en met name die van haar strenge moeder. De zussen en dus ook haar moeder, maken voortdurend ruzie. Ieder dochter heeft een kast van een huis op het eiland. En aan het ene huis wordt meer onderhoudt gepleegd dan aan het andere huis door de opa van Cadence. En de ene zus heeft veel meer geld te besteden dan de ander. Althans, dat vinden de zussen.

Cadence trekt iedere zomer op met haar oudste neefjes en nichtjes (de leugenaars), ravotten op het strand, winkelen op een eiland in de buurt, varen en sterren kijken midden in de nacht. Tot er een neefje van de nieuwe liefde van een tante meekomt, Gat. Hij zet haar wereld op zijn kop… maar er is nog iets anders aan de hand. Er is iets gebeurt, iets waardoor Cadence het gevoel heeft dat ze al haar spullen moet weggeven. Haar favoriete boeken gaan de deur uit, kleine spulletjes uit haar kamer, net zo lang tot alles weg is, tot alles is uitgewist…net als haar geheugen.

Toen ik de flaptekst las wilde ik dit boek heel erg graag lezen. Het is een YA-boek (15+), maar ook die lees ik af en toe graag. De flaptekst zegt; lees dit boek, en als iemand je vraagt hoe het eindigt, lieg. Maar sorry, ik kan hier niet over liegen. Ik raad jou ook aan dit boek te lezen. Het is beklemmend, verrassend en boeiend. Het is interessant om te lezen hoe een welgestelde familie functioneert, of liever gezegd, niet functioneert. Alleen maar om de schijn naar de buitenwereld in stand te houden, want tja, als je een Sinclair bent… dan hang je de vuile was niet buiten. Over welke vuile was ik het heb, dat moet je zelf lezen. Maar laat je verrassen door Cadence, haar neefjes en nichtjes, over de leugens en avonturen.