Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: Spanje


door 1 reactie

Sandra Bernart – Ik zag Menno

Covertekst
Vincent heeft berekend dat hij gelukkig zal worden met Kim. Wanneer hij bij het boeken van hun huwelijksreis zijn doodgewaande broer Menno herkent in de reisbrochure, offert hij zijn zorgvuldig opgebouwde zekerheden op met maar één doel: zijn broer vinden.

Hij begint zijn zoektocht in Spanje, maar zonder succes. Rosana, een straatartieste zonder hoofd, stimuleert hem zijn risicomijdende levenswijze los te laten, om de kans te vergroten zijn vrijgevochten broer tegen het lijf te lopen. Langzaamaan gaat hij het leven leiden dat Menno zou hebben geleid. Aanvankelijk om Menno te vinden, maar de onbevangen manier van leven bevalt hem verwarrend goed.

228 pagina’sIk zag Menno
Uitgeverij Palmslag, Groningen
ISBN 978 94 917 7337 2
NUR 301

Recensie
Vorig jaar was ik in maart aanwezig bij de uitreiking van de Coffeecompany Book Award. Sandra Bernart was een van de genomineerden. Helaas was ze niet de gelukkige winnares, maar hoe gaaf is het dat haar boek alsnog is uitgegeven.

Vincent is een hele slimme jongen, tegen het autistische aan. Hij heeft namelijk statistisch berekend dat hij en zijn Kim gelukkig oud gaan worden. Hij besluit haar ten huwelijk te vragen en gelukkig zegt Kim ja. Als ze op een beurs zijn om hun huwelijksreis uit te zoeken en daarvoor vele vakantiegidsen bekijken gebeurt er iets opmerkelijks. Vincent ziet in een vakantiegids zijn doodgewaande broer Menno. Uiteindelijk weet hij Kim ervan te overtuigen dat hij zijn broer wilt gaan zoeken en minder tijd in de voorbereidingen van hun huwelijk zal kunnen stoppen. De ouders van Vincent geloven het niet en hebben ze zich er allang bij neergelegd dat Menno nooit meer terug zal komen nadat hij in de zee is verdwenen op hun vakantie in Spanje.

De zoektocht van Menno start in Spanje. Hij probeert eerst met de foto uit de vakantiegids langs restaurants te gaan, om te vragen of mensen hem herkennen. Dit leidt tot niets en Menno gooit het over een andere boeg. Hij ontmoet straatartiest Rosana en mag hij haar kostuum lenen, zodat hij ongegeneerd naar de mensen die voorbij lopen kan kijken in de hoop dat hij zijn broer ziet. Tussen hem en Rosana klikt het goed en Menno vergeet steeds meer zijn thuis. Alles wijkt voor het zoeken naar Menno, zelfs de voorbereidingen voor zijn huwelijk.
“Zodra ik Menno heb gevonden, wordt alles weer zoals het was.” [p. 194]
Sandra Bernart heeft een ontzettende fijne schrijfstijl, waardoor je door het boek vliegt. Hoofdpersoon Vincent zou je kunnen zien als een ui en pel je pagina voor pagina een laagje af. Er zit namelijk een psychologische laag in het boek en de puzzelstukjes vallen gedurende het boek steeds meer op zijn plek. Waarom doet Vincent zoals hij doet? Ondanks dat het een tragische gebeurtenis is voor de familie, het verlies van een kind, wordt het nergens dramatisch. De luchtige toon en het psychologische aspect maken het voor mij een zeer boeiend boek. Bedankt uitgeverij Palmslag dat ik dit boek mocht lezen!


door 6 reacties

Ellen Heijmerikx – En nooit was iets gelogen

Covertekst

Juanita zit aan het sterfbed van haar man Pepe, in Nederland. In zijn laatste dagen vertrouwt Pepe haar alles toe waarover hij een leven lang gezwegen heeft. Zijn bekentenis opent Juanita niet alleen de ogen voor het echte verhaal van Pepes jeugd tijdens de wrede Spaanse dictatuur, maar dwingt haar ook naar haar eigen verleden te kijken. De romantiek van hun eerste ontmoeting, het reizend theatergezelschap van haar ouders, de gedichten die Pepe schreef en de vader die hij zocht – alles komt in een ander licht te staan. […]

254 pagina’s En nooit was iets gelogen
Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 90 468 1881 7
NUR 301
Recensie

Op de achterflap staat ‘sprankelende roman over een liefde in het Spanje van Franco’. Als ik heel eerlijk ben vind het woord sprankelend voor de inhoud van dit boek niet goed gekozen. Het boek zou ik eerder betitelen als tragisch.

Het is nogal wat dat je als kind een vluchtend bestaan moet leiden, in een omgeving waar je niet naar school kan en je de droom van je moeder moet waarmaken. Of dat je als kind heel jong werk moet verrichten omdat je vader is verdwenen en er voor broertjes en zusjes gezorgd moeten worden. En nog tragischer is het dat je zelfs binnen de muren van een klooster niet veilig bent.

Dit is in een notendop het leven van Juanita en Pepe. Pepe ligt op zijn sterfbed en heeft de behoefte om alles wat hij niet eerder heeft vertelt op te biechten aan Juanita. Hij vertelt over het gezin waarin hij is opgegroeid, welke ontberingen hij heeft moeten doorstaan, dat hij in de mijnen heeft gewerkt en wat hem overkomen is in het klooster.
Ook Juanita gaat nadenken over haar eigen jeugd, dat ze eigenlijk de droom van haar moeder leefde en als zangeres het podium op moest. Als haar Pepe er niet meer is, wat moet ze dan? Gaat ze dan terug naar Spanje? Maar wilt ze dat wel? Het land waar zoveel herinneringen liggen. Het boek pendelt tussen het heden en verleden. Het verleden waarin ze beide nog jong zijn en elkaar uit eindelijk ontmoeten, maar ook in het heden als Pepe is overleden.

Tijdens het lezen had een ik een beetje een haat-liefde verhouding met dit boek. Ik merkte dat ik alleen korte passages kon lezen en het boek daarna weg moest leggen. Gedurende het verhaal lees je copla’s (gedichten) van Pepe, maar dat haalde voor mij ontzettend de vaart uit het verhaal. En ik merkte dat ik graag meer over de jonge Pepe en Juanita wilde lezen, nog meer de diepte in, maar ook dat was niet mogelijk. Ik was volledig overgeleverd aan het schrijven Heijmerikx, wat mij helaas op deze manier niet kon raken. Ik ben heel benieuwd hoe jij het boek zult ervaren en wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ erover zullen schrijven.

logo_ikleesnederlands

 

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer:

https://www.youtube.com/watch?v=yyhL0ioST_U


door 5 reacties

Juan Marsé – Ringo

Covertekst
In meer dan prachtige zinnen vertelt de jongen die zichzelf Ringo noemt hoe hij in republikeinse familie opgroeide tijdens de naoorlogse jaren in Barcelona. Van een onschuldige, onwetende en niet-begrijpende jongen wordt hij een jongeman aan wie veel van de geheimen van volwassenen geopenbaard worden, en die zich bewust wordt van zijn verlangen om schrijver te zijn.

352 pagina´sRingo
Uitgeverij Signatuur, Utrecht en Mariolein Sabarte Belacortu
ISBN 978 90 567 2424 4
NUR 302

Recensie
Dit boek heb ik een tijdje geleden aangevraagd bij Signatuur, omdat niet alleen het verhaal mij aanspraak maar ook deze hele mooie cover. Sinds ik meelees met ‘Een perfecte dag voor literatuur’ heb ik inmiddels kennis mogen maken met Spaanse en Portugese literatuur. Ook dit keer heb ik weer genoten van deze Spaanse schrijver.

Het boek begint alsof je in een rare scene van een soap bent binnen gestapt. Er is een hysterische vrouw, Victoria Mir,  uit haar huis gerend en op de trambaan gaan liggen. Deze trambaan is al tijden buiten gebruik, dus wat doet Victoria daar? Ringo bekijkt deze gebeurtenis van een afstandje. Inmiddels is de hele straat uitgelopen, want Victoria is een opvallende bewoonster in de straat. Ze heeft een fysiotherapie praktijk en er gaan achter haar rug om allerlei geruchten dat ze vooral veel mannen behandeld, maar niet alleen voor massages.

Dit is de start van het verhaal, waarin allerlei personages en met name Ringo tot ontwikkeling komen. Ringo wil graag pianist worden, maar dat gaat erg lastig in de tijd van crisis. Zijn ouders kunnen geen pianolessen meer betalen en oefent hij gewoon op de tafel bij gebrek aan toetsen. Dat is zijn droom, maar daar komt snel verandering in. Hij verliest op zijn werk een deel van zijn vinger, waardoor pianospelen niet meer zal gaan. Toch geeft hij niet zo maar op, hij wordt gewoon de beste negen-vingerige pianist. Omdat hij ook niet zo goed meer kan werken, spendeert hij zijn dagen in het café aan een tafeltje in een hoekje. Daar observeert hij de bewoners in de omgeving, met al hun verhalen. Hij droomt daar weg in de verhalen die hij verzint. Zijn ouders zijn heel veel weg en daardoor is het bestaan van Ringo erg eenzaam. Zijn vader jaagt op ratten en veegt theaters en andere openbare gelegenheden schoon. Als kleine jongen geloofd Ringo dat. Maar gedurende het verhaal, als hij ouder wordt, zijn die ratten niet echt. Het zijn hele andere zaken die zijn vader uit de weg ruimt. Zijn moeder werkt als een soort verpleegster om ook wat geld te kunnen verdienen.

In het verhaal merkte ik heel erg het thema ‘geliefd willen voelen’. Niet alleen zul je lezen over de liefde die Victoria mist en hoe graag zij zich geliefd wil voelen. En ook waarom zij op de trambaan is gaan liggen. Ringo heeft dat gevoel ook. De band met zijn vader is niet optimaal, wat ergens ook logisch blijkt. Ondanks dat is er weinig liefde tussen die twee. Dat Victoria haar dochter aan Ringo wil koppelen is voor beide ook niet de liefde die zij zoeken.

Juan Marsé heeft een prachtig verhaal geschreven, met mooie poëtische zinnen. Ook de cover komt ook erg mooi in het verhaal terug. Ik raad je dit boek echt aan, maar ga er wel even voor zitten.

“Hij huilt ook nog als hij het vogeltje oppakt dat nu niet meer is dan een handje veren, een spons in zijn vingers”

 


door 4 reacties

Weggeefactie ‘Ringo’ van Juan Marsé

Een tijdje geleden twitterde ik al dat ik twee exemplaren van Ringo van Juan Marsé had ontvangen. Eentje ga ik nu weggeven en misschien wel aan jou :).

RingoWaar gaat het boek over?
In meer dan prachtige zinnen vertelt de jongen die zichzelf Ringo noemt hoe hij in een republikeinse familie opgroeide tijdens de naoorlogse jaren in Barcelona. Van een onschuldige, onwetende en niet-begrijpende jongen wordt hij een jongeman aan wie veel van de geheimen van volwassenen geopenbaard worden, en die zich bewust wordt van zijn verlangen om schrijver te zijn.

Wil jij dit boek graag hebben? Vul dan dit formulier in.

Het is geen wedstrijd, maar er over twitteren en facebooken mag altijd. Je kunt meedoen tot en met 16 februari. Maandag 17 februari neem ik contact op met de gelukkige. Reageer dan binnen twee dagen, anders moet ik helaas iemand anders kiezen.


door 4 reacties

Simone de León – Bloedsuiker

Covertekst
Een paar weken na haar artsexamen besluit Sam een reis naar Spanje te boeken. In Valencia maakt ze kennis met het goede Spaanse leven. Als Sam de kans krijgt een café over te nemen van de Spaanse mama Martínez, besluit ze in Valencia te blijven en van haar tweede grote passie, taarten bakken, haar beroep te maken.

Maar wat is er dan mer haar eerste passie, de geneeskunde, gebeurd, vragen haar vrienden en familie uit Nederland zich af. Had ze niet al die jaren geroepen dat ze koste wat kost kinderarts zou worden? Hoewel Sam het thuisfront blijft verzekeren dat ze van gedachten is veranderd en dat ze in Valencia echt gelukkig is, blijft er iets knagen.

Als een vriend  op bezoek komt en een brief uit Nederland voor haar meeneemt, wordt duidelijk dat Sam niet zomaar is vertrokken Ze heeft niemand verteld wat er is gebeurd in het ziekenhuis, een maand voor haar afstuderen. Sam besluit om terg te gaan naar Nederland, waar blijkt dat zwijgen en vergeten wel een de beste oplossing kan zijn.

230 pagina´sBloedsuiker
Uitgeversmaatschappij Ad. Donker bv, Rotterdam
ISBN 978 90 610 0683 1
NUR 301

Dit boek is nu ook te koop als e-book voor slechts €3.99! Klik hier als je het boek wilt bestellen.

Recensie
Je leert Sam kennen als ze net haar eed aflegt voor haar diploma-uitreiking. Mede door een gebeurtenis voor haar afstuderen en een reclame-mailtje voor goedkope vliegtickets zit ze een paar dagen later in Valencia. Sam heeft geen geld voor een retour en koopt dus een enkeltje in de hoop dat haar laatste studiefinanciering snel wordt gestort op haar rekening. Ze blijft daar in eerste instantie voor een week. Tot ze Daniel tegenkomt in zijn pauze. Hij is een ober in een restaurant en raad haar aan om de toren te beklimmen zodat ze een heel mooi uitzicht heeft over de stad. De volgende dag besluit Sam dat te gaan doen. Daar komt ze met Carmen in contact. Carmen valt van een trappetje en Sam mag gelijk haar diploma in de praktijk brengen. Carmen is haar zo dankbaar voor haar hulp dat ze thuis wordt uitgenodigd voor een heerlijk Spaans diner. Daar ontmoet Sam ook de broer van Carmen, Nacho. Ze zijn een tweeling. Via hun komt Sam in aanraking met mama Martínez. Zij is sinds een half jaar alleen thuis. Haar ex is weggelopen met een jonger exemplaar en ze kan wel een huisgenoot gebruiken. Aangezien Sam weinig geld heeft is dit een prima alternatief voor haar laatste vakantiedagen. De ex van mama Martínez had een café bij het huis die al die tijd gesloten is. Ook in Spanje bakt Sam haar taarten voor mama, Carmen en Nacho en ze smeden het plan om het café om te toveren in taartjes-café ‘El Postre’. De appeltaarten en al het ander lekkers blijkt aan te slaan bij de Spanjaarden. Ieder hoofdstuk in het boek beschrijft een lekkernij. Sam haar vakantie loopt op tot een aantal maanden. Ze krijgt Spaanse les van mama en ook haar liefdesleven bloeit op in het zonnige Valencia. Maar dan die brief… langzaam aan kom je er achter wat Sam ontvlucht en waarom ze geen arts meer wilt zijn.

Dit is letterlijk en figuurlijk een lekker boek. Het leest als een trein en van die heerlijke baksels krijg je spontaan honger. Je waant je tijdens het lezen in de leuke straatjes van Valencia en je gaat gezellig mee met Carmen, Nacho en Sam van feestje naar feestje. Ik wil Spaanse les van mama Martínez. Ach zo’n schattig cafeetje mag ook, hoewel ik hem zou vullen met boeken. Ook dit boek las ik in 24 uur uit en ik raad je aan het ook te lezen. Het is een heel fijn boek en eigenlijk zeer geschikt voor op vakantie, bij voorkeur op een Spaans terras met een glaasje Sangria en een tapas.

‘Misschien neem ik Spanje als besluit, een vluchtweg naar een nieuwe begin’
Holliday in Spain – BLØF & Counting Crows

Ik ben een enorme BLØF-fan, dus toen het boek begon met bovenstaand citaat, was ik al om ;).

Ik lees Nederlands (2014) - groot


door 6 reacties

Gerardo Soto y Koelemeijer – De gestolen kinderen

Covertekst 

Miguels rustige leven in een klein dorp niet ver van Salamanca verandert in één klap als hij op een dag een brief ontvangt van zijn tante. Zij draagt een geheim met zich mee dat te groot is om mee haar graf in te nemen: Miguel is geadopteerd. Miguels ouders hebben hier nooit ook maar met een woord over gesproken. Samen met zijn vriend Álvaro, archeoloog en amateurhistoricus, probeert Miguel zijn geschiedenis te reconstrueren. Álvaro krijgt het vermoeden dat Miguel een van de ‘gestolen kinderen’ is. Langzaam ontdekt Miguel hoe groot netwerk van Franco-aanhangers decennialang vele tienduizenden kinderen bij hun ouders heeft weggehaald. Zou hij daartoe behoren? Waarom zoude4n zijn ouders daaraan hebben meegewerkt? Hoe vindt hij ooit zijn biologische ouders terug?

249 pagina´sPerfecte dag 1
Nieuw Amsterdam Uitgevers
ISBN 978 90 468 1529 8
NUR 301

Recensie

In het eerste hoofdstuk krijgt Miguel DE brief van zijn tante, die zijn rustig en kabbelende leven ineens op zijn kop zet. De brief van zijn tante vermeld de boodschap dat zijn ouders niet zijn biologische ouders zijn, maar dat hij is geadopteerd. Miguel wordt heen en weer geslingerd tussen geloof en ongeloof. Het kan toch niet waar zijn dat de twee mensen die hem hebben opgevoed niet zijn ouders zijn? Zijn vader een hard werkende ondernemer en zijn lieve en zorgzame moeder, zouden die niet zijn biologische ouders kunnen zijn? Om de een of andere reden besluit Miguel zijn vrouw Julia niet in te lichten. Zij is namelijk van het aanpakken en Miguel is bang dat ze meteen aan de slag gaat om zijn biologische ouders te vinden en dat iedereen uit het dorp er ook van zal weten. Dat vind Miguel eng, omdat hij eigenlijk zelf nog aan het idee moet wennen en het verhaal nog moet geloven. Hij neemt alleen zijn vriend Álvaro in vertrouwen, die ook op onderzoek uitgaat, maar het onder de radar houdt. Miguel veranderd door het bericht van zijn tante, hij sluit zich ’s avonds vaak op achter zijn computer om ‘iets’ te vinden wat hem meer zou kunnen vertellen over zijn biologische ouders. Hij draait amper nog mee in het gezin en je krijgt het gevoel dat zijn vrouw Julia een affaire vermoed. Ook op zijn werk functioneert hij nog amper en hij komt een tijd thuis te zitten. Langzaam aan druppelen er meer berichten de media in over moeders die hun kind op een vreemde wijze zijn kwijtgeraakt. Het kind zou ineens zijn overleden, terwijl het een paar uur daarvoor nog blaakte van gezondheid. Dit zou voornamelijk zijn gebeurt bij moeders die politiek links georiënteerd waren. De kinderen werden verkocht aan stellen die aanhangers waren van Franco, om zo het land te ‘zuiveren’. Deze verschrikkelijke geschiedenis is pas sinds 2010 meer in de openbaarheid gekomen, want deze gebeurtenissen hebben plaatsgevonden tot in de jaren ’90 tot de wet eindelijk veranderde. Hierdoor was het niet meer mogelijk om zo kinderen te adopteren.

In het begin wist ik nog niet goed waar het boek heen ging, omdat ik  (tot mijn schaamte) moet bekennen dat ik dit stuk geschiedenis niet kende. Het pakt je wel gelijk, omdat je wilt weten of de tante van Miguel de waarheid spreekt. Gedurende verhaal krijg je meer te weten over dit stuk geschiedenis die zeer indrukwekkend is. Het is pijnlijk boeiend om te lezen wat het met een slachtoffer doet. En dat er dus heel veel mensen zijn die op dit moment hetzelfde probleem hebben als Miguel. Die onzekerheid, de twijfel en de zoektocht, je voelt met Miguel mee. Kom je graag in Spanje tijdens je vakantie? Lees dan dit boek, dan kijk je ineens heel anders naar Spanje en haar verleden. Het is echt bewonderenswaardig dat Gerardo dit stuk van de geschiedenis heeft belicht. Bedankt dat ik dit boek mocht lezen en ik hoop dat de vele ‘gestolen kinderen’ hun biologische familie mogen vinden.

In het boek wordt op een gegeven moment een nummer geciteerd, dus ik besloot om dit nummer deze keer toe te voegen aan mijn recensie.  Miguel en Álvaro zijn op dat moment onderweg in de auto naar een bestemming die meer kan vertellen over Miguels verleden. Een toepasselijker nummer kan niet.

Wat andere mede-bloggers van dit boek vonden, vind je hier.