Covertekst

Het monster verscheen net na middernacht. Maar het is niet het monster dat Conor verwachtte het monster uit de nachtmerrie die hij bijna elke nacht heeft gehad sinds zijn moeder ziek werd. Die met duisternis, de wind en het geschreeuw. Het monster uit zijn achtertuin is anders. Oud. Wild. En hij wil het gevaarlijkste van alles van Conor, de waarheid.

215 pagina´s
De Geus BV – Breda
ISBN 978 90 445 2633 2
NUR 302

Recensie

Conor woont samen met zijn moeder, want zijn ouders zijn gescheiden. Zijn vader woont met zijn nieuwe liefde in Amerika. Ze redden het prima samen, tot het moment dat de de moeder van Conor ziek wordt. Ze heeft kanker. Dat maakt dat Conor veel voor zijn moeder moet zorgen en ook voor zichzelf moet zorgen. Hij maakt zelf ontbijt als zijn moeder door de chemokuur niet uit bed kan komen. Je merkt dat Conor veel op zijn bord heeft als kind en erg volwassen is. Naast de moeilijke situatie met zijn moeder heeft hij op school last van een aantal pesters. Op school weten alle docenten van de situatie met Conor´s moeder en dat maakt dat ze bij Conor vaak zaken door de vingers zien. Als hij zijn huiswerk niet heeft gedaan, dan is dan geen probleem. Hij is ´anders´ dan de andere kinderen op school en dat maakt hem tot een mikpunt van deze jongens.

En dan het monster… Iedere nacht komt de taxusboom die achter het huis van Conor en zijn moeder staat tot leven. Het verandert in een groot monster die Conor om precies zeven minuten na middernacht uit zijn slaap haalt. Het monster wil dat Conor de waarheid vertelt, alleen weet Conor nog niet goed welke waarheid het monster bedoelt. Vervolgens neemt het monster Conor ´s nachts mee op een ´ontdekkingstocht´. Het verhaal lijkt dan een beetje op Scroge, waarbij hij langs gaat bij verhalen uit zijn verleden, heden en toekomst. Het is prachtig om te lezen hoe het monster Conor iets wil laten inzien en hoe dat ontwikkelt in het verhaal. Je gaat bijna geloven dat het monster echt bestaat.

Dit boek leent zich uitstekend om met kinderen in gesprek te gaan over loslaten en verlies. De prenten zijn werkelijk prachtig en is geschikt voor de wat oudere kinderen en de ouders die zich nog kind voelen. Ik heb zelf een traantje moeten wegpinken, de personages zijn onder mijn huid gaan zitten tijdens het lezen en kijken. Dit boek is een aanwinst voor je boekenkast en het is mooi dat Patrick Ness het werk van Siobhan Dowd heeft kunnen afmaken. Ik vraag me af of Patrick met het schrijven van dit boek ook een proces heeft doorgemaakt van loslaten.

Dit vinden mijn mede-bloggers van dit boek.

Ook bij dit boek hoort een nummer die ik er bij vind passen.

.