Recensie
Sara besluit toch ’s avonds van een vriendin in de Ardennen terug naar huis te rijden in het donker. Dit had ze beter niet kunnen doen. Ze wordt bevrijd uit haar autowrak door Chris. Echter belt hij niet meteen de hulpdiensten, maar neemt haar mee naar een hut in het bos. Daar verzorgt hij haar, maar hij houdt haar op afstand door weinig over zichzelf los te laten. Sara laat het over zich heen komen, maar realiseert zich later als ze thuis is dat dit een ongewone situatie was. Chris heeft indruk gemaakt op haar en ze kan hem maar niet uit haar gedachten bannen. Dit is maar van korte duur, want ondanks dat ze elkaar door toeval hebben ontmoet zijn ze aan elkaar verbonden. Ze raakt verwikkelt in een groot Europees geheim op het gebied van geneeskunde. Een geheim wat begon als een goed idee, maar uitmonden in iets wat je niet meer ethische verantwoord kunt noemen.

Toen ik de vraag kreeg of ik dit boek wilde lezen, zei ik meteen ja. Het onderwerp leek mij namelijk erg interessant en ook goed gekozen. Een unicum in zijn soort. Helaas ben ik niet erg enthousiast over de uitwerking. De dialogen vond ik niet altijd even scherp en spannend, het mocht van mij wel wat meer de diepte in. Het boek beschrijft een aantal vecht- en vluchtscenes, maar ook die gaven mij niet het gevoel dat ik op het puntje van mijn stoel moest gaan zitten. Toch wilde ik wel verder lezen, omdat het gehele idee van het boek wel heel erg gaaf is. Er hadden van mij alleen wat meer Dan Brown elementen in gestopt mogen worden waardoor de spanning tijdens het lezen hoger zou zijn.