Covertekst Wanneer de charismatische Blake Chesterfield het onstuimige Amsterdam van eind jaren zestig komt binnenvallen, zal niets meer hetzelfde zijn. Blake tegen elke prijs de wereld verbeteren, en hij biedt April een ontsnapping uit haar tot dan toe burgerlijke, oer-Hollandse bestaan. Blakes aantrekkingskracht is groot, hij heeft algauw een schare volgers. Als de commune die ze samen zijn gestart een aanslag beraamt op ‘het gezicht van het kapitalisme’ wordt April voor een morele keuze gesteld: welk kwaad moet bestreden worden, dat van binnen of van buiten?
Decennia later, als een oude bekende haar zorgvuldig afgeschermde leven binnendringt, wordt April geconfronteerd met ongewenste herinneringen. Hoe kom je in het reine met een verleden dat nooit helemaal het jouwe is geweest? […]
256 pagina’s
Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9114 5
NUR 301
Recensie Het is alweer even geleden, maar in 2014 las ik het debuut van Eva Kelder, ‘Het leek stiller dan het was‘. Diep onder de indruk was ik toen. Vlak daarna kreeg ik de kans om Eva te mogen ontmoeten en te kunnen praten over het boek met vele andere enthousiaste lezers. Nu zijn we een aantal jaar verder is haar tweede roman uitgekomen. Vandaag, 1 maart is de presentatie bij de uitgeverij en wat een eer, ik mag erbij zijn. Graag deel ik met je wat ik van deze roman vind. Lees verder →
Zo tussen de recensies en mijn verslagen over evenementen door wilde ik graag weer schrijven over iets persoonlijks. Zoals sommigen van jullie weten ben ik een enorme fan van de Hema. Van panty’s, rokjes, tot stationary en cadeautjes, ik koop het allemaal bij de Hema.
Recentelijk vond ik daar een heel tof boekje, waarin je je ‘happiness’ kunt plannen. Dat klinkt een beetje gek, want je hebt niet alles in de hand natuurlijk. Wel kun je dankbaar zijn voor de leuke dingen die je meemaakt en daar bewust van zijn. Daarvoor is dit boekje bedoelt. Je benoemt de zaken die fijn waren die dag, welke plannen je voor morgen hebt en welke goede ideeën je hebt. Inmiddels gebruik ik dit boekje ruim een week en schrijf ik iedere dag voor ik ga slapen alle puntjes op die ik kwijt wil. Het ene moment kan ik makkelijk een pagina vullen en volgende moment kan ik maar een paar punten bedenken. Gelukkig is dat helemaal niet erg, want het is mijn boekje. Omdat ik in bed wel eens de neiging heb om te liggen piekeren, kan ik alles voor de volgende dag ook kwijt. En ik moet eerlijk zeggen dat het fijn is om zaken van je af te schrijven en je de dag met een positief gevoel kunt afsluiten. Inmiddels plak ik ook dingen in het boekje die een positieve bijdrage hebben geleverd aan de dag, lang leven de washi tape. Lees verder →
De winactie van deze maand valt dit keer samen met het thema van de maand, Dwarsligger.
Naast de boeken die Dwarsligger in het assortiment heeft, hebben ze nu ook hele gave notitieboekjes in hetzelfde formaat. Als fervent lezer hou ik niet alleen van boeken, maar ook van notitieboekjes. Ik heb stapels en stapels en ik schrijf ze vast niet allemaal vol, maar ja, ze zijn zo mooi. Een van deze boekjes geef ik weg en misschien wel aan jou.
Wil je mee doen? Vul dan via deze link je naam en je mailadres in. Rond 1 februari trek ik de winnaar van dit leuke notitieboekje. Ben jij de gelukkige, reageer dan binnen een week op mijn mailtje. Heb ik geen reactie van je mogen ontvangen, dan trek ik helaas een nieuwe gelukkige. Veel succes!
Covertekst Als Portia’s huwelijk aan stukken barst , stort ze compleet in. Niet dat dat huwelijk nu was om over naar huis te schrijven… Het leek heel wat, het glamourleven in Florida, maar was niets meer dan een vergulde buitenkant zonder inhoud. In het dorp van haar jeugd, waar nauwelijks iets veranderd is, probeert Portia haar leven weer op orde te krijgen. Als ze hoort dat haar held van de middelbare school – Mr. Vernon, haar leraar Engels – door een gewelddadig voorval een kluizenaar is geworden, neemt ze het op zich zijn leven, en hemzelf, in ere te herstellen. Misschien, als haar dat lukt, kan ze ook haar eigen leven weer ter hand nemen. Tijdens haar queeste komen een goedgebekte oude non, een jongetje dat dol is op heavy metal en een voormalige heroïnejunk op haar pad. Drie personen die een plek in haar hart krijgen – en in dat van de lezer, die met Portia blijft hopen dat het goed komt met Mr. Vernon, en met haarzelf.
368 pagina’s
Lemniscaat, Rotterdam
ISBN 978 90 477 0702 8
NUR 300
Recensie Na ‘het geluk hier en nu‘ was ik fan van Matthew Quick. Dit is zijn nieuwste boek en zeg nou zelf, is de cover niet geweldig?
Als Portia haar man Ken op heterdaad betrapt met een veel jonger exemplaar, gaat ze terug naar haar geboortedorp. Ze wil namelijk maar een ding, weg van haar vreselijke echtgenoot. Ze boekt een dure vlucht op zijn kosten en drink zich een ongeluk om te vergeten dat haar leven niet zo heel erg leuk meer is. Tijdens de vlucht zit ze naast een vriendelijke non die haar dronkemans verhalen beleefd aanhoort. En ook na de vlucht houden ze per brief contact, want de non houdt zo van brieven schijven.
“Houd je verre van mensen die schamperen over je ambities. Dat doen onbeduidende mensen nou eenmaal, maar een waarlijk groot mens geeft je het gevoel dat ook jij groot kunt worden”
In haar geboortedorp komt ze een oud schoolgenootje tegen. Ze raken aan de praat en halen oude herinneringen op. Portia is in shock als ze hoort dat haar favoriete leraar van de middelbare school niet meer voor de klas staat en afgezonderd leeft. Hij is de reden geweest dat ze graag naar school ging en de droom heeft om een boek te schrijven. Ze besluit daarom om hem op te zoeken. Echter blijkt meneer Vernon niet meer de man uit haar herinneringen. De sprankeling en het enthousiasme is ver te zoeken. In een poging om hem weer tot ‘leven te wekken’ neemt ze hem mee op reis. Meneer Vernon ziet het niet zitten, maar besluit het voor zijn oud-leerling te doen. Het wordt een roadtrip met veel consequenties.
“Docendo discimus” (Al lerende leert men)
In het begin moest ik even wennen aan het verhaal. Ik kon er niet meteen lekker inkomen, maar gaande weg onthuld Quick nieuwe gekke en grappige personages en was ik verkocht. Op de een of andere manier weet hij zijn personages zo met elkaar te verweven dat het je verrast. Ik hou van verhalen over leraren omdat ik er zelf ook een ben geweest. Stiekem wil je ook gewoon zo’n leraar als meneer Vernon zijn. Iemand met liefde en passie voor het vak en de leerlingen. Over liefde gesproken, ondanks de titel is het boek juist een en al liefde. Deze liefde heeft mij zelfs een moment ontroerd. Ja, echt! En die vliegtuigjes op de cover? Ik zal ze nooit meer als gewone vliegtuigjes zien. Wil je weten wat ik bedoel, ga het boek gauw lezen onder de kerstboom!
Covertekst Wanneer Nadine Sprenger als debutante het Boekenbal bezoekt, maakt ze kennis met de door haar zo bewonderde Ica Metz. Tussen haar en de kleine, grote schrijfster bestaat onmiddellijk een vanzelfsprekende, maar onverklaarbare vertrouwdheid. Getroffen door de gretigheid waarmee Ica in het leven staat, maar ook door haar werk, dat leest alsof ze elk woord speciaal voor haar geschreven heeft, komt ze tot het besef dat ze geen fascinerender personage voor haar nieuwe roman zou kunnen verzinnen dan Ica Metz.
276 pagina’s
Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 414 2626 0
Recensie Niet alleen lezers kunnen een fascinatie hebben voor een schrijver, maar ook een schrijver kan die hebben voor een andere schrijver.
Nadine is er zo’n een. Nog voordat haar debuut uitkwam was ze al genodigde op het Boekenbal. Wat natuurlijk heel erg speciaal is, maar nog specialer voor Nadine was dat ze Ica op de trap tegen het lijf liep. Sinds die ontmoeting komen de schrijfsters elkaar bij verschillende gelegenheden tegen en ontstaat er een soort band tussen de twee. Nadat het stof over het debuut van Nadine was neergedaald moest ze beginnen aan haar volgende boek. Echter, waar ga je na zo’n debuut over schrijven?
Ze besluit dat ze gaat schrijven over Ica, over haar leven en over schrijverschap. Nadine leest al de boeken van Ica en verzameld alles over Ica wat ze verzamelen kan. Dit blijkt geen goede voedingsbodem voor een boek en ze neemt een rigoureuze stap. Ze nodigt Ica uit in haar huis in Frankrijk onder het mom: om daar beide te kunnen schrijven. Ica gaat onverwachts op haar aanbod in en voor Nadine het weet is ze met haar grote idool op weg naar Frankrijk. Nadine doet net of ze heel druk bezig is aan een boek, maar ondertussen observeert ze Ica angstvallig en houdt dit bij in een dagboek. Ica is ondertussen niet bezig met schrijven, maar houdt zich bezig met hele andere dingen, maar met name met koken en drinken. Heel veel drinken. Het thuisfront wacht op de terugkomst van Nadine. Haar man en haar kinderen missen haar, maar Nadine gaat helemaal op in haar leven in Frankrijk met Ica.
Zoals Nadine verslaafd is aan Ica, Ica verslaafd is aan de drank, zo verslavend vond ik dit boek. Het boek is opgezet als ware een toneelstuk met een aantal ‘bedrijven’ die worden ingeleid door de ‘scriptschrijver’. Ik werd meegenomen in de obsessie van Nadine en haar bubbel in Frankrijk met Ica. Ik weet niet hoe Posthuma de Boer het voor elkaar kreeg, maar ik werd helemaal opgezogen in het boek en kon hem moeilijk wegleggen. De obsessie rondom Ica is tevens een vlucht van Nadine om andere zaken niet onder ogen te komen. Dit psychologische aspect maakt denk ik dat ik het boek zo boeiend vond.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Mijn weekend begon met een meet en greet met John Boyne, maar zaterdag ging dit boekenweekend gewoon verder. Want lieve Judith had namelijk twee kaartjes gewonnen voor de fandag van Simone van der Vlugt en ik mocht mee. Uiteraard spraken wij, als een goede boekenwurm betaamd, eerder af om heerlijk rond te neuzen in de nieuwe winkel van Scheltema. Uiteraard konden wij de winkel niet zonder aankopen verlaten.
Heerlijk een boek lezen in de boekwinkel
Daarna in de zon tussen de toeristen naar de Herengracht gewandeld. Op de zolder van het enorme pand van Ambo|Anthos werd Simone geïnterviewd door Heleen Spanjaard over haar carrière van de afgelopen twintig jaar. Simone is ooit begonnen als schrijfster van historische jeugdboeken. Dat is waar mijn voorliefde voor het werk van haar begon. Nadat ‘De Amulet’ was uitgekomen, kwam ze bij mij in de brugklas tijdens de les Nederlands vertellen over haar boek en het schrijven. Sindsdien volg ik haar en ben ik nu van de jeugdboeken overgestapt naar haar thrillers en historische romans. Haar laatste boek heb ik helaas nog niet kunnen lezen, maar hé, gelukkig was er ook een standje met boeken. Daar heb ik ‘De lege stad’ gekocht die ik meteen kon laten signeren. Onder het genot van een high tea, thee en het zonnetje gekletst met Judith, andere winnaars, mensen van de uitgeverij en natuurlijk Simone. Het was een hele geslaagde en super verzorgde dag. Bedankt Judith!!
Covertekst Met het voltooien van de requiemroman Tonio had A.F.Th. van der Heijden nog lang niet alles gezegd over zijn op 23 mei 2010 verongelukte zoon. De interviews in de dagen en weken volgend op de publicatie beantwoorde hij niet mondeling, maar schriftelijk. Die artikelen, zes in totaal, groeide uit tot zorgvuldige gecomponeerde, essay-achtige teksten over de ontstaansgeschiedenis van Tonio en de overlevingsstrategieën van de achtergebleven ouders. In Uitverkoren zijn deze interviews verzameld en aangevuld met de novelle Uitverkoren, de oertekst die aan de basis lag van de requiemroman. Ook is het dankwoord opgenomen dat Van der Heijden uitsprak toen hij in mei 2013 de P.C. Hooft-prijs voor proza ontving. Het was die dag, 30 mei, drie jaar na de rampzalige Pinksterdag, dat Van der Heijden weer naar buiten trad en een periode van eenzame opsluiting afsloot. Zo omspant Uitverkoren de moeilijkste jaren uit het leven van Adri van der Heijden en zijn vrouw Mirjam Rotenstreich. Een nietsontziend en onthullend boek over de dood, over schrijven, en over het schrijven over de dood.
174 pagina’s De Bezige Bij, Amsterdam ISBN 978 90 234 8691 6
NUR 301
Recensie In 2013 las ik het boek Tonio. Ik was zo onder de indruk dat het boek een ereplek kreeg op mijn blog. Daarom zou en moest ik dit boek ook lezen. Het boek lag al heel erg lang naast mij bed en toen we voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’ gingen apenkooien, koos ik dit boek voor het Prioriteitenkabinet.
Het boek start in de stijl van het boek Tonio. Je wordt weer meegesleept in het verdriet van twee ouders die hun kind hebben verloren. Het is mooi en liet mij weer denken aan hoe ik Tonio had ervaren. Maar toen was dat ineens over. Dan komen de zes ‘essay-achtige’ schriftelijke interviews met Van der Heijden. En eigenlijk raakte ik daardoor teleurgesteld. De situatie rondom Tonio werd op iets meer afstand beschreven. Daar waar ik bij de roman er helemaal in zat, alsof ik naast de ouders op de bank zat, gaf dat nu niet hetzelfde gevoel.
Natuurlijk begrijp ik dat Van der Heijden op alle mogelijke manieren zijn zoon bij zich wil houden en hem ‘levend’ wil schrijven, maar voor mij als lezer is dit geen meerwaarde. Vaak werden dezelfde soort antwoorden in de interviews gegeven. Misschien net anders verwoord, maar de kern bleef hetzelfde. Dat maakte het denk ik ook dat het voor mij geen meerwaarde had. Jammer? Ja natuurlijk. Maar ach, je zoon verliezen die zijn hele leven nog voor zich heeft, dat is nog veel meer en heel erg jammer.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van hun boek vonden.
Ik gebruikte het nummer al eerder, maar nu wil ik hem nogmaals inzetten:
Covertekst Merel Hoogstraten is glansrijk geslaagd voor haar eindexamen. De trotse ouders trakteren haar en drie vriendinnen op een luxueuze vakantie naar Curaçao. De meiden volgen een duikcursus en genieten met volle teugen van hun vrijheid. Tot dat Merel van de een op de andere dag verdwijnt. Dana Winter, journaliste bij het Antilliaanse dagblad ‘Amigoe’, volgt de vermissingszaak op de voet, maar raakt veel dieper bij de affaire betrokken dan haar lief is.
430 pagina’s Uitgeverij Dwarsligger, Amsterdam ISBN 978 90 498 0068 0
NUR 305
Recensie Deze hele handig Dwarsligger kocht ik op het Boekenfestijn die ik samen met Judith en Tessa bezocht. Aangezien de hoofdpersonen geslaagd zijn voor hun eindexamen was het boek in deze tijd ook erg toepasselijk. Bij verschillende huishoudens hangt inmiddels al de vlag uit. Van harte!
Het boek speelt zich af op Curaçao. Een aantal jaar geleden ben ik er drie weken geweest en mijn vriend heeft er ruim vijf maanden gewoond voor stage. Vele namen en plekken komen mij dan ook erg bekend voor. Helaas is het geen vrolijk verhaal, want Merel wordt vermist. Haar ouders Carla en Leopold zijn radeloos en schakelen journalist Dana Winter in. De politie onderneemt volgens hun geen enkele actie. Dus na het aanhoren van het verhaal van de ouders, besluit Dana een bericht te schrijven voor in de ‘Amigoe’. Dana besluit ook de vriendinnen van Merel te bevragen en zei zeggen dat ze voor het laatst is gezien met Tristan, haar vakantieliefde die ze heeft leren kennen op de duikschool. Na het bericht van Dana in de krant wordt hij door meerdere partijen als verdachte gezien. Tristan is echter nergens te bekennen, maar wil wel zijn verhaal doen aan Dana. Hij beweerd onschuldig te zijn, maar is hij dat ook? Dana gaat op onderzoek uit en maakt daarbij nieuwe vrienden, maar ook nieuwe vijanden. Doet ze er verstandig aan hier in te duiken?
Dit boek is een heerlijk boek voor op het strand, zeker als Annet de Jong tussen de regels door iets vertelt over Curaçao. Ik ben dan gelijk weer terug. Het leest ook aardig vlot, echter blijft het verhaal soms wat hangen. Dana brengt veel tijd door thuis om daar te werken aan artikelen en de huiselijke rituelen die ze daar uitvoert, blijven steeds maar terugkomen. Dat voelde voor mij soms wat overbodig. Het plot daarentegen was wel weer verrassend. Ondanks mijn kleine puntje van kritiek smaakt het zeker naar meer. En voor de liefhebber, ook dit boek is verfilmd (2009).
Covertekst James Dillard laat het leven over zich heen komen. Hij woont in hotels, bestelt Franse kazen en dure wijnen en gaat soms met een meisje naar bed. Maar met Marie is het anders. Voor het eerst heeft hij het idee dat er echt iets van hem gevraagd wordt. Tussen James en Marie ontwikkelt zich een uitzonderlijke liefde. Op een klein Zweeds eiland gaat het toch mis: waar James houvast vind, zakt Marie steeds verder weg in haar zelfverkozen isolement. Niet veel later krijgt James telefoon. Monica, redacteur van een literaire uitgeverij, heeft een verzoek. Of James een boek wil schrijven. Hij stemt toe, in de hoop eindelijke verlost te worden van zijn verdriet, door opnieuw iemand te worden.
Bepaal jij wie je bent, of word je gedefinieerd door de omstandigheden?
235 pagina´s
De Bezige Bij, Amsterdam
ISBN 978 90 234 8541 4
NUR 301
Recensie Heel lang verheugde ik mij op het lezen van dit boek, maar ik moest in januari even geduld hebben. Ondanks mijn positieve insteek, kwam ik moeizaam door het boek heen. Waarom? Ik denk dat ik mij ergerde aan James. Zal straks uitleggen waarom.
In het boek lees je het verhaal van James Dillard, die woont in een hotel, waar zijn moeder de kosten voor betaald. Hij is ooit afgezet bij het hotel op zijn 19de, want hij moest volgens zijn moeder nu maar op eigen benen gaan staan. Op dat moment was hij officieel uit huis. Zijn moeder is een zakenvrouw die voor familiezaken erg weinig tijd heeft. Bellen met haar zoon ziet ze eerder als een verplichting in haar agenda. Haar man ziet ze nauwelijks, maar dat vind ze eigenlijk ook wel prima. De vader van James is gepensioneerd militair en woont de helft van het jaar samen met de opa van James op Hawaï. James was niet echt leger-materiaal, dus voor zijn vader best een hele teleurstelling. Je zult begrijpen wat het met een kind doet als je vader je een teleurstelling vind en je moeder je ‘dumpt’ in een hotel.
Maar dan ontmoet James Marie en wordt alles ineens een stuk vrolijker, althans voor James. Hij lijkt ineens een doel in het leven te hebben, naast Franse kazen eten en wijn drinken. Marie heeft echter zo haar eigen problemen en ze probeert die te ontvluchten door een relatie aan te gaan met James en samen met hem op een Zweeds eiland te gaan wonen. Dan komt Marie zichzelf heel erg tegen en verbreekt de relatie.
Het boek switcht steeds heen en weer tussen het heden, waarin James probeert om een boek te schrijven. Hij besluit zelfs om het hotel te verlaten en zelf te betalen voor een kamer in een hostel. En het verleden, waarin je de relatie tussen James en Marie kunt volgen.
Ik had erg veel moeite met de houding van James. Ik snap dat hij veel gemist heeft door zijn opvoeding, maar als twintiger heb je ook zelf iets over je leven te zeggen. Wat dacht je van werk zoeken? Een opleiding volgen? Ergens op kamers gaan? Hij wordt duidelijk gedefinieerd door de omstandigheden en hij probeert te bepalen wie hij is, maar erg succesvol is hij nog niet. Ik zou hem de spreekwoordelijke schop onder zijn kont willen geven! En ook een beetje liefde, zodat hij zelfvertrouwen krijgt, want daar ontbreekt het behoorlijk aan. Het is knap dat Maartje Wortel het zo heeft geschreven dat ik mij irriteer aan de situatie. Misschien heb ik door het trage begin wel gevoeld hoe James zich moet voelen. Waar begin je met je eigen leven inrichten als je zo bent opgevoed? Hoe doorbreek je dit? Nu ik het boek uit heb, vind ik het boek eigenlijk steeds boeiender worden.
Hier kun je lezen wat mijn mede-bloggers van dit boek vonden.
Je denkt misschien, waarom heb ik al een tijd geen recensie meer gezien van Jenny?! Dat kan kloppen. Ik heb toevallig twee boeken achter elkaar gelezen voor de club van ‘ een perfecte dag voor literatuur’. Natuurlijk mag ik daar al eerder over bloggen, maar gezien mijn beperkte tijd (ik heb gewoon een fulltime baan), lukt het mij niet om twee afzonderlijke recensie over deze boeken te plaatsen. Hoe graag ik dat ook zou willen. Ik vind het echt knap dat sommige bloggers iedere dag bloggen. Helaas lukt mij dat alleen in vakanties. Gelukkig komt er wel snel al iets online :).
Op 15 januari (overmorgen al) bloggen we met heel veel bloggers tegelijk over De drie levens van Tomomi Ishikawa van Bejamin Constable. Het is een absurd, verwarrend en mooi boek. Ik ben erg benieuwd wat de anderen er van vonden. Eind van deze maand, op 30 januari bloggen we over Koningin van de nacht van Yvonne Keuls. Het boek is al eventjes uit en stond op mijn verlanglijstje. Toen kwam hij ineens voorbij voor ‘een perfecte dag voor literatuur’, een geweldige timing. Het boek speelt zich af gedurende de Tweede Wereldoorlog in Den Haag. Ik vind het altijd leuk om boeken te lezen over mijn eigen woonplaats, hoewel leuk in dit geval misschien niet het goede woord is. Gisteravond heb ik het boek uitgelezen en ik ga zo alvast een opzet maken voor mijn recensie. Daar kan ik soms heel lang over doen en soms schud ik het zo uit mijn mouw.
De volgende twee boeken die ik op het programma heb staan voor de maand januari zijn:
‘Van werkloos tot depressief’ van Rob van Spanje. Rob heeft mij zelf benaderd met de vraag of ik zijn boek wilde lezen. Aangezien ik het onderwerp van zeer dichtbij heb meegemaakt leek het mij boeiend om daar meer over te lezen.
‘Een roos in de woestijn’ van Marte Jongbloed. Ik was één van de gelukkigen die een recensie-exemplaar mocht ontvangen. Ik heb al wat recensies van andere bloggers voorbij zien komen over dit boek, die ik bewust nog even niet heb gelezen om mij niet te laten beïnvloeden.
Binnen nu en twee weken hoop ik beide boeken te hebben gelezen, want in februari ligt er weer een hele leuke stapel recensie-boeken en eigen boeken op mij te wachten. Waaronder Ik ben Pelgrim die ik lees voor de blogtournee van A.W. Bruna en de Boekenwurmclub. Veel leesplezier allemaal!
Jenny's Bookcase 