Covertekst Op vrijdagavond 9 december om achttien over elf belt mijn zus. ‘Niet schrikken. Pa is vanavond gevallen. Ma wou hem helpen opstaan…’ Met dit telefoontje begint Rauwe dagen. Diezelfde nacht wordt haar moeder opgenomen in het ziekenhuis en raakt ze in coma. Iemand moet nu voor Pa gaan zorgen, maar wie? Een hallucinerende stroom gebeurtenissen volgt. Broers en zussen slaan de handen ineen, ondanks grote verschillen in karakter en uiteenlopende opvattingen over leven en dood. Binnen een paar dagen sterft Rita’s moeder, enkele weken later overlijdt ook haar vader. Rauwe dagen is een openhartig dagboek over een moeizame vader-dochter-relatie in het zicht van het einde. Over wat de doodswens van een ouder teweegbrengt bij de familie. Vanuit haar eigen ervaring houdt Rita Spijker een ontroerend en herkenbaar pleidooi voor euthanasie.
157 pagina’s
Uitgeverij Marmer , Baarn
ISBN 978 94 606 8150 9
NUR 301
Recensie Ooit kocht ik dit boek bij de supermarkt, samen met een pak melk (ik geloof om pannenkoeken te kunnen bakken). Heel lang stond hij in mijn kast, in het plastic. Soms heb ik zin in een dun boek om mij daar een avond of middag in te kunnen verliezen. Zo ook in dit boek. Lees verder →
Covertekst Wanneer de vrouw van Michael Turner is omgekomen in Pakistan bij het verslaan van de oorlog, verhuist hij naar Londen. Zijn charismatische buren Josh en Samantha Nelson en hun twee dochters worden al snel zijn steun en toeverlaat en er ontstaat een innige vriendschap tussen hen. Dan nemen hun levens een dramatische wending. […]
311 pagina’s
Ambo | Anthos Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 263 2948 7
Recensie Het eerste boek van het jaar voor een ‘Perfecte dag voor literatuur’, een heel goed begin van het jaar kan ik wel zeggen.
Het boek is een roman, maar toen ik het eerste hoofdstuk had gelezen had ik het idee dat ik in een thriller was beland. Michael heeft aan zijn buurman een schroevendraaier uitgeleend en wil deze graag terug. Het is een speciale die hij nodig heeft voor zijn degen, hij moet zo naar zijn les schermen. Hij ontdekt dat de achterdeur van het huis open staat en roept, maar niemand geeft antwoord. Hij besluit naar binnen te gaan en te kijken of zijn schroevendraaier voor het grijpen ligt. Hij ziet hem niet liggen, maar hij wil er zeker van zijn dat er niet is ingebroken, want de achterdeur open laten staan is niets voor de buren. Michael besluit goed rond te kijken, want je weet tenslotte maar nooit.
Aan deze gebeurtenis, die best heel spannend is beschreven, wordt de kennismaking tussen Michael en zijn buren opgehangen. Maar ook hoe Michael zijn vrouw heeft leren kennen. Hoe verliefd ze waren en dat ze bij elkaar eindelijk tot rust kwamen na hun reizende leven. Ze namen dat heel letterlijk door op het platteland te gaan wonen en afstand te nemen van alles en iedereen. Caroline kon alleen haar reizende leven maar moeilijk achter zich laten en greep haar kans toen ze voor haar werk naar Pakistan kon. Van deze reis zou ze echter nooit terugkeren. Michael kon niet langer in hun oude huis blijven wonen en vluchtte naar de stad om alles te kunnen vergeten en zijn leven als schrijver weer op te pakken. Er komen echter hele andere zaken op zijn pad die hij zeker niet kan vergeten.
‘Ik zag iets…’ zei de andere. ‘Ik zag een man,’ zei de coordinator, hem onderbrekend. [p.140]
Het is ontzettend knap hoe Owen Sheers aan één hoofdstuk de rest van het boek heeft kunnen ophangen. Heden en verleden gaan door elkaar spelen, zonder dat het verwarrend wordt. Zaken worden knap ontrafelt waardoor het boek de spanning heeft van een thriller, maar het leest als een mooie roman. Het verveeld geen moment en de personages worden flink uitgediept in deze 300 pagina’s. Ik ben enthousiast over de kennismaking met deze auteur. Bedankt Ambo Anthos dat ik dit boek mocht lezen!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Terwijl de Eerste Wereldoorlog Frankrijk verscheurt en haar grote liefde Édouard vecht aan het front, is Sophie de steun en toeverlaat van haar familie. Wanneer in 1916 de Duitsers hun intrek nemen in het familiehotel dat Sophie runt met haar zus, raakt de Kommandant gefascineerd door Sophie en door het schilderij dat Édouard van haar maakte vóór de oorlog. Maar de aandacht van een Kommandant zet Sophie’s leven en reputatie op het spel…
Bijna een eeuw later krijgt Liv een schilderij van haar man David, vlak voor zijn plotselinge dood. Het betekent alles voor haar, want dit portret van een jonge vrouw is een herinnering aan hun gelukkige, korte samenzijn. Maar dan komt de donkere en door passie verscheurde geschiedenis van het schilderij aan het licht, en opeens dreigt Liv opnieuw alles kwijt te raken…
428 pagina’s
Uitgeverij De Fontein, Utrecht
ISBN 978 90 261 3758 7
NUR 302
Recensie Na het boek ‘Voor jou’ was ik meteen fan van Jojo Moyes. Ik kocht een aantal boeken die ze eerder al had geschreven, maar zoals dat gaat, deze heb ik tot op heden nog niet gelezen. Dit boek is het nieuwste boek van Jojo Moyes en besloot ik dus wel snel te lezen. (Noot: dit boek was in 2012 al in het Engels verkrijgbaar).
Moyes beschrijft een gezin met twee zussen en een broer die gezamenlijk het hotel / restaurant van hun ouders runnen. De Sophie en Helene doen dit terwijl hun mannen strijden aan het front gedurende de Eerste Wereldoorlog. Het zou slechts voor een aantal maanden zijn. Dus dat Sophie haar geliefde Parijs verlaat om te werken in het hotel doet ze dan ook met liefde. Maar die enkele maanden worden er al snel meer. Als er een nieuwe commandant het bataljon in de omgeving komt aansturen, nemen ze ook bezit van het restaurant van de zussen. Ze zijn verplicht om de monden van de vijand te voeden. Dit levert de nodige roddels op in het dorp, want heulen de zussen nu met de vijand? Sophie klampt zich in deze tijd vast aan het schilderij wat haar man van haar heeft gemaakt. Hij was een schilder aan de academie waar Matisse doceerde. Als de commandant het schilderij in het oog krijgt, kan hij er maar geen genoeg van krijgen. Hij blijkt een enorme kunstliefhebber, wat een soort band tussen hem en Sophie smeed met gevaar voor eigen leven.
Jaren later is het schilderij in handen van Liv, weduwe van David. Ze kreeg het van hem tijdens hun huwelijksreis. Liv heeft werkelijk geen idee welke geschiedenis aan dit schilderij kleeft. Door een rare samenloop van omstandigheden beland Liv in een strijd om dit schilderij en komen er trieste verhalen naar boven. Liv moet zichzelf bijeenrapen naar een lange periode van rouw, maar voor de vrouw op het schilderij is ze bereidt om heel ver te gaan en is ze sterker dan ze dacht.
Och, wat hou ik toch van Jojo Moyes en wat kan ze toch heerlijke boeken schrijven. Het neigt soms naar een snelle chick-lit, maar er zit altijd een diepere laag en twist in het boek. De personages grijpen je bij je lurven en slepen je mee door hun eigen tragiek. Het zijn altijd sterke vrouwen, en soms heb je daar gewoon een portie van nodig. Haar boeken moet je gewoon op een regenachtige in een ruk uitlezen. Dat is deze keer niet gelukt, maar des te langer mocht ik genieten. Heb je nog niets van Jojo Moyes gelezen? Dan is dit een perfect boek om mee te beginnen.
Covertekst Het leven van de twintiger Thomas zit op slot. Hij heeft het gevoel een toevallige bijkomstigheid te zijn van andere levens. Zijn dagen zijn een aaneenschakeling van herhalingen. Thomas probeert zichzelf wanhopig in beweging te zetten, maar er verandert niets. Dan krijgt hij een brief van een meisje dat hij niet kent: Anna. Ze woont in Schotland en stuurt hem zeer persoonlijke ontboezemingen. Thomas kan het tegen wil en dank niet laten om terug te schrijven, en er ontstaat een briefwisseling. De brieven worden steeds somberder, alles in Anna’s leven lijkt zwart te zijn. Het doet Thomas denken aan zijn beste vriend Frank, die een aantal jaren geleden uit het leven stapte. Op een dag vraagt Anna Thomas om haar op te zoeken. Dat is de vonk die hem eindelijk tot leven wekt: gedreven door schuldgevoel over de geschiedenis van Frank, besluit hij te gaan. Hij moet Anna redden. Maar zo eenvoudig blijken de zaken niet te liggen.
Recensie Thomas is, zoals je in de covertekst kunt lezen, wanhopig. Hij heeft zijn studie afgerond, maar heeft geen passend werk. En eigenlijk doet hij weinig moeite om daar iets aan te veranderen. Zijn vriendin Eva daarentegen heeft een baan en is vrij succesvol. Thomas maakt samen met een oude vriend basisscholen schoon. Zijn vriend, is het schoonmaakbedrijfje begonnen toen hij net als Thomas ook in zo’n ‘mislukt’ fase zat. Hij bedacht, basisscholen zijn er altijd en die zullen altijd moeten worden schoongemaakt. Dat schoonmaken duurt meestal tot midden in de nacht. Eva en Thomas zien elkaar alleen ’s morgens vroeg in bed of bij het ontbijt. Dit zorgt langzaam aan voor steeds meer afstand. Eva is in ontwikkeling en Thomas staat stil. Thomas hangt in het verleden, het gemis naar zijn vriend Frank maakt ook dat Thomas niet vooruit durft. Thomas heeft de kans om verder te leven en Frank niet meer en dat is ingewikkeld.
Tot het moment dat hij de brieven van Anna ontvangt. Zij is iemand die hem begrijpt, dat de dagen donker kunnen zijn, dat je geen energie hebt om te gaan solliciteren. Eindelijk besluit hij iets te gaan doen in zijn leven en dat door te zetten, hij gaat naar Schotland. Daar komt hij tot inzichten die niemand anders hem had kunnen geven…
Tijdens het lezen heb ik mij behoorlijk zitten ergeren aan Thomas. Ik hou zelf helemaal niet van die types, maar dat is mijn ding. Toch knap dat Van Leeuwen mij zo met zijn personage kon raken, ook al was dit voor mij op een negatieve manier. Ik was in zekere zin wel betrokken. Ik had echt zin om Thomas bij zijn kladden te pakken, tegen hem te zeggen dat hij iets moest gaan doen, dat zaken hem anders zouden ontglippen. Ondanks mijn ergernis rondom Thomas moet ik zeggen dat Van Leeuwen een fijne en snelle schrijfstijl heeft. Dat ik het boek af en toe moest wegleggen kwam dus niet door de auteur, maar door de persoon die hij had gecreëerd.
Covertekst Stel je voor: je bent al 28 jaar gelukkig getrouwd. Je hebt drie kinderen, een prachtig huis en een echtgenoot die veel op reis is,maar jullie houden nog altijd evenveel van elkaar.
Of: stel je voor dat je al 17 jaar getrouwd bent. Je hebt een dochter, een fijn huis en een echtgenoot die veel van huis is, maar toch houden jullie zielsveel van elkaar.
Dan krijg je op een dag een telefoontje dat je wereld op z’n kop zet: je echtgenoot is dood. Je bent er kapot van. Je gaat naar de begrafenis… en komt oog in oog te staan met zijn andere weduwe.
Een andere vrouw, een ander gezin. Dat kan niet waar zijn. Dat moet een vergissing zijn. En dat is háár schuld. Toch?
379 pagina’s A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht ISBN 978 94 005 0426 4
NUR 302
Recensie Dit boek is sinds midden november verkrijgbaar en vandaag start de blogtournee van dit boek op mijn blog. Een eervolle taak om af te trappen.
Selina Busfield is vrouw één. Zij is 28 jaar getrouwd met Simon en verzorgd het huis en de kinderen met een enorme precisie en perfectie als Simon voor zijn werk in het buitenland zit. Hun enorme huis met zes kamers en twee badkamers is altijd tot in de puntjes verzorgd, net als zijzelf trouwens.
Lottie Busfield is vrouw twee. Zij is 17 jaar getrouwd met Simon. Samen hebben ze een hele tijd in Dubai gewoond omdat Simon daar zijn werk had. Maar Simon reisde ook veel voor zijn werk en besloten ze op een gegeven moment weer naar Londen terug te gaan. Lottie zorgt met liefde voor haar dochter Sadie en gaat vrij gemakkelijk met het huishouden en geld om. Lottie is heel creatief en werkt als tekenaar voor kinderboeken.
Twee totaal verschillende vrouwen, maar één man. Selina wordt als vrouw één als eerste ingelicht over het feit dat Simon is overleden. Zij regelt samen met de kinderen de begrafenis. Lottie weet al die tijd van niets, tot ze van haar ex-vriend en oud-collega van Simon een berichtje krijgt dat hij het heel erg voor haar vind dat haar man is overleden. Lottie gelooft er helemaal niets van, maar besluit dan toch maar naar de begrafenis te gaan. Het is tenslotte heel vreemd dat Simon niet te bereiken is op zijn telefoon en hij nog steeds niet uit Dubai is teruggekomen. Op de begrafenis komt Lottie de realiteit onder ogen, Simon is inderdaad overleden en… hij had ook nog een ander vrouw.
Vanaf dit punt begint de strijd en het aftasten tussen de twee vrouwen. Ze zijn boos op elkaar, maar eigenlijk is Simon de aanstichter van dit geheel. Beetje bij beetje wordt ontrafelt hoe Simon twee levens heeft kunnen leven, maar ook dat hij de (financiële) zaakjes niet meer goed op orde had. Heeft Simon daarom zelfmoord gepleegd? Of was er toch opzet in het spel?
Het boek heeft een bijzonder opzet. Afwisselend lees je over de levens van Lottie en Selina. Ze gaan beide door fases heen, niet alleen door de fases van rouw, maar ook door ontkenning, woede en onderhandeling. Niet alleen moeten zij verwerken dat hun leven niet was wat ze dachten dat het was, maar ook de kinderen gaan door hun eigen proces heen. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Sommige delen in het boek waren daardoor iets te langdradig, maar de plotwisseling in het boek maakte veel goed. Het is bijna niet voor te stellen dat je als verliefde vrouw zoveel signalen kan missen en dat het voor Simon een lastige opgave was om 17 jaar een dubbelleven te leiden. Tamar Cohen heeft met dit boek een boeiend onderwerp gekozen. De volgende keer dat mijn vriend een klus in het buitenland heeft, krap ik mij wel een tweede keer achter mijn oor ;). Een heerlijke roman en een ideaal cadeautje voor de feestdagen.
Covertekst Ze zijn pas twee jaar samen als Jackson door een fataal ongeluk uit Eva’s leven wordt gerukt. Om meer over zijn verleden te weten te komen en zijn familie voor het eerst te ontmoeten, reist zij af naar Australië. Saul, Jacksons broer, lijkt Eva in het begin liever weer snel te zien vertrekken. Toch groeien ze in hun gezamenlijke verdriet en boosheid naar elkaar toe. Hij leert Eva duiken, waardoor ze alle ellende van zich af kan zetten. Tegelijkertijd begint het beeld dat Eva van haar man had, langzaam af te brokkelen omdat ze achter steeds meer leugens komt die hij haar heeft verteld. Wie was de man met wie ze getrouwd was? En waarom zou hij haar dat aandoen?
432 pagina’s A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 94 005 0177 5
NUR 302
Recensie
Ruim voor de zomer werd ik al benaderd met de vraag of ik dit boek wilde lezen. Hoe leuk is het om je zo lang te mogen verheugen om het boek te lezen!? Judith (van Biebmiepje) en ik mochten het beide lezen en we besloten gelijk om dit boek te bekronen tot boek van de maand september. Het boek is vanaf vandaag officieel te koop!
Het boek zoog mij vanaf het eerste woord meteen in het verhaal. Eva en Jackson logeren bij de moeder van Eva. Jackson besluit toch om vroeg op te staan, ondanks dat hij liever in het warme bed bij Eva blijft liggen. Hij gaat vissen, net zoals hij dat vroeger deed in Australië. Na zijn emigratie naar Engeland heeft hij bepaalde gewoontes los moeten laten. Echter staat er een harde wind op het strand en Jackson moet moeite doen om zich staande te houden…
Het verdriet van Eva is enorm. Je voelt het als lezer ontzettend met haar mee. Het is dan ook een logische stap dat Eva afreist naar het land van Jackson, Australië. De ontmoeting met de vader en broer van Jackson lopen verre van vlekkeloos en ze hebben liever dat Eva zo snel mogelijk weer weg gaat. Na het overlijden van Jackson kan ze beter maar weer haar eigen leven oppakken in Engeland. Eva wil juist niets liever dan vasthouden aan dat wat nog herinnert aan Jackson, ze laat zich dus niet zomaar wegjagen.
Wat is er toch met dat geheimzinnige leven van Jackson en waarom houden zijn vader en broer Eva op afstand? Het boek staat bol van spanning, verdriet, liefde, onmacht en vriendschap. De personages sleuren je door het verhaal en laten je niet los. Ik heb er ontzettend van genoten, een zeer aangename kennismaking met Lucy Clarke en het smaakt naar meer. Lees dit boek!
Jenny's Bookcase 