Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: rolstoel


door 9 reacties

Jojo Moyes – Voor jou

Covertekst
Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weer dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg.
Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wils verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen. Als ze ontdekt wat Will voor ogen heeft, besluit Louisa alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen. Maar hoe overtuig je iemand dat er nog zo veel avonturen te bleven zijn, als je zelf niet wereld durft te ontdekken?

405 pagina’s Voor jou
Uitgeverij De Fontein, Utrecht
ISBN 978 90 325 1485 3
NUR 302

Recensie
Dit prachtige boek kreeg ik van een lieve vriendin voor mijn dertigste verjaardag. Hiermee geef ik gelijk al aan wat ik van het boek vond. Dit is een van de weinige boeken die mij zo in zijn greep hield. Ik moest en zou het boek uitlezen en zo geschiedde om half twee ’s nachts.

Na de proloog wist ik even niet welke kant het boek op ging, omdat het proloog over Will gaat en je daarna ineens in het leven van Louisa stapt. Ze is net werkloos geworden omdat haar baas het café heeft verkocht. De druk op Louisa is groot, want zij zorgt voor een groot deel van de inkomsten voor het hele gezin. Na een flinke speurtocht naar banen wordt ze gewezen op een baan als privéassistente. Ze besluit toch maar te solliciteren en ze mag op gesprek komen bij de moeder van Will. Voor Louisa is een gerenommeerde verpleegkundige op gesprek geweest, ze schat haar kansen slecht in. De moeder van Will is echter niet opzoek naar een verpleegkundige, maar naar iemand die haar zoon de mooie kanten van het leven kan laten zien en wat vrolijkheid brengt. Dat hoopt ze met Louisa te bereiken. Louisa besluit, tegen haar zin in, toch voor de baan te gaan. Het is maar voor een paar maanden, want wat is nou een paar maanden?

Het eerste contact tussen Will en Louisa verloopt moeizaam waardoor Louisa niet veel meer doet dan een beetje schoonmaken in het huis van Will en theezetten. Toch weet ze langzaam aan contact met Will te leggen en kijken ze zelfs af en toe samen een film. Beetje bij beetje komt Louisa er achter waarom haar klus slechts een paar maanden duurt en hoe Will over de hele situatie denkt. Dan trekt ze alles uit de kast om Will bij zich te houden.

Niet eerder heb ik bij de laatste bladzijden van een boek zoveel tranen in mijn ogen gehad dat ik de letters niet meer kon zien. Ondanks dat ik op een gegeven moment doorhad hoe de vork in de steel zat, wist Jojo Moyes mij te raken met haar prachtige zinnen. Die onvoorwaardelijke liefde van Louisa is echt prachtig, maar ook de drive van Will om Louisa te laten inzien dat er zoveel moois is in de wereld. Dus ja, lees dit boek en laat je meeslepen. En ja, pak de zakdoeken er maar bij en doe voor de zekerheid ook maar een chocolaatje. Een van mijn favoriete boeken van de afgelopen tijd! Bedankt lieve Tien!


door 9 reacties

Christine Regber – Martens – Zoevendemamma Altijd de hort op

Covertekst

In Zoevendemamma Altijd De Hort Op, beschrijf ik, op luchtige wijze, mijn in vele opzichten bijzondere levensverhaal. Laat je meevoeren op reis en ontdek de wereld van iemand die zich niet uit het veld laat slaan door haar handicap. Een gezonde mix aan durf, inzet, toewijding, liefde en gevoel voor humor leiden tot situaties die aantonen dat niet telt wat er niet kan, maar juist wat er wél kan. Het boek laat ons nadenken over hoe we beter met gehandicapten kunnen omgaan. Dit soort verhalen moet verteld worden om zo de beeldvorming van mensen met cerebrale parese en andere handicaps, positiever te maken.

326 pagina´s zoevendemama
http://www.pumbo.nl – Zwaag
ISBN 978 90 820 4530 7

Recensie

Dit boek beschrijft het leven van Christine. Christine zit in een rolstoel en kan met ondersteuning kleine stukjes lopen. Bij haar geboorte was de navelstreng om haar nek komen te zitten en is er iets beschadigd. Ze werd uiteindelijk gediagnosticeerd met cerebrale parese. Christine is een dappere en pittige dame die zich niet snel uit het veld laat staan. Ze gaat binnen Amerika alleen op reis om familie te bezoeken. Want daar komt Christine oorspronkelijk vandaan. Op haar dertigste woont ze nog steeds bij haar ouders thuis, maar ze kan autorijden en werkt zelfs bij de politie. Het enige wat nog ontbreekt is een leuke man. Die ontmoet ze via het internet, alleen woont hij helemaal in Nederland. Het land waar inmiddels ook haar zus woont met haar gezin. Ze besluit Jonas toch te ontmoeten als ze op familiebezoek is in Duitsland. Er blijkt een enorme klik te zijn. Echter zijn een aantal familieleden behoorlijk sceptisch en eerlijk gezegd behoorlijk grof. Als Christine vertelt over Jonas, zegt haar oom:

‘Och kóm nou toch Christine, denk tóch eens na. Jij bent gehandicapt dus wat moet hij van je? Als hij geen handicap heeft en niet lelijk is, moet er iets anders mankeren aan hem. Een normale man wil toch niemand met een handicap! Ik denk dat hij je gebruikt.’

Gelukkig biedt die oom later wel zijn excuses aan, maar ik kon daar heel erg boos om worden. Het is echt ongelooflijk hoeveel vooroordelen er over gehandicapte mensen zijn. Later in het verhaal merk je dat ook als Christine en Jonas gaan samenwonen. Ze mogen bepaalde verbouwingen niet doen, of moeten ze juist wel doen aan hun huis. En als Christine zwanger blijkt te zijn denken mensen dat ze niet voor haar kind zou kunnen zorgen. Gelukkig weet Christine elke keer van zich af te bijten en is het heel goed dat ze haar verhaal op papier heeft gezet. Misschien zou het goed zijn als hulpverleners dit boek ook eens zouden lezen. Dan zouden ze begrijpen hoe het in ieder geval niet moet. Een kritische kanttekening, de taal in het boek is vrij simpel en het had van mij wel wat diepgang mogen hebben. Hoe voelt Christine zich op bepaalde momenten, had ze haar oom niet heel graag een klap willen geven na die opmerking? Hoe is de relatie met haar zus en wat vind haar zus ervan een gehandicapte zus te hebben? Maar laat je dit vooral niet weerhouden het boek wel te lezen. Het is heel leerzaam om in iemands belevingswereld te kruipen en die van Christine is soms erg pittig. Bedankt voor het lezen van jouw verhaal en ik hoop dat je met dit boek een hoop mensen weer een stuk wijzer mag maken.