Covertekst Marco bouwt als hobby aquaria en bestudeerd het gedrag van vissen. Hij lijdt aan longkanker, maar wil zich niet laten behandelen. Zelfs zijn vriendin is niet op de hoogte van zijn ziekte. Als Marco door een mysterieuze oudere dame wordt uitgenodigd om in India een gigantisch aquarium te bouwen, volgt een aaneenschakeling van bizarre en onverwachte gebeurtenissen à la Ammaniti: Marco wordt gekidnapt door een religieuze sekte, hij sluit vriendschap met een groep muzikanten die letterlijk ondergrondse muziek maken en hij wordt verleid door een bloedmooie Indiase kasteelbewoonster, die in organen blijkt te handelen. Marco ziet zichzelf voor een groot dilemma geplaatst: hoe kan hij de slachtoffers, zijn vrienden én zichzelf redden?
197 pagina’s
Lebowski Publishers, Amsterdam
ISBN 978 90 488 0461 0
NUR 302
Recensie Inmiddels heb ik een kleine verzameling boeken van Ammaniti zonder ooit maar een woord van hem te hebben gelezen. Dit boek tikte ik op de kop bij het Boekenfestijn, jaren geleden (de prijssticker was nauwelijks te verwijderen). Eindelijk dook ik in een boek van hem en maakte ik kennis met zijn werk. Lees verder →
Covertekst Curaçao, eind jaren negentig. De Nederlander Arthur Poolman heeft een baan aangenomen op een middelbare school. Zijn verwachtingen zijn hooggespannen, maar het kost hem moeite om grip te krijgen op de keiharde, dorre rotsen van het eiland; Arthur voelt zich er stuurloos.
Hij raakt onder invloed van de raadselachtige, rebelse Ralph Veerman, die hem meesleept naar de duistere hoekjes van het eiland. Tegelijkertijd gaat het in Nederland slecht met Arthurs vader, al probeert die dat voor zijn zoon verborgen te houden.
Op een broeierig Curaçao dat van elke valse romantiek is ontdaan, zoekt Arthur houvast bij de Antilliaanse literatuur, de vrouw van Campo Alegre en de fles. Als een eclips het eiland voor heel even helemaal op zwart zet, gaat hij op zoek naar licht: boven op de Christoffelberg. Daar komt hij definitief los.
237 pagina’s
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 8965 4
NUR 301
Recensie Jaren geleden was ik een lange vakantie op Curaçao. Mijn vriend liep daar vijf maanden stage en ik zocht hem daar op. Boeken die zich daar afspelen hebben sindsdien een aantrekkingskracht op mij. Maar ook het feit dat ik eerder al Tonic las van Mohren, maakte het dat ik graag dit boek wilde lezen.
Covertekst Als Paula binnen een week te horen krijgt dat haar dochter digitaal gepest wordt en haar man haar heeft bedrogen, beseft ze dat haar comfortabele leven voorbij is. Ze kan maar één oplossing bedenken: wegwezen. Ze meldt haar kinderen voor een paar maanden af op school, hangt de caravan waarin haar vader woont achter de auto en gaat op reis, dwars door Australië. De enige regel die ze instelt is ‘geen technologie’ – geen telefoons, geen tablets. Het is tijd voor back to basics en herontdekken wat echt belangrijk is in het leven. Het klinkt eenvoudig, en voor even is het dat ook. Maar de reis heeft verrassende complicaties voor haar in petto.
372 pagina’s
Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3154 1
Recensie Met een grote caravan op de cover kan het bijna niet anders dan dat je dit boek in de zomer wilt lezen. Ik had geluk dat ik het boek mocht lezen van Ambo | Anthos tijdens wat regenachtige zomerdagen.
Het boek beschrijft een roadtrip van een familie die veel heeft meegemaakt. Caitlin, de dochter van Paula wordt gepest via Facebook. Er is een nare foto geplaatst met een tekst over haar en haar beste vriendin. School wil dat Caitlin een tijdje niet meer komt, tot dat de zaken zijn uitgezocht, dit geheel tegen de wens van Paula in. En haar zoon Lachie (spreek uit op z’n Engels) kan zich hierdoor ook niet meer vertonen op school. Als Paula er achter komt dat haar man er een online affaire op na houdt met een veel jonger exemplaar, is voor haar de maat vol. Haar vader woont sinds het overlijden van haar moeder in de achtertuin in een caravan. Haar man Hamish had deze aangeschaft om wat privéruimte te hebben, maar uiteindelijk nam zijn schoonvader Sid zijn intrek in de caravan.
Deze caravan haakt Paula achter de auto en laadt alles in wat ze nodig heeft en sleept haar kinderen en vader mee op avontuur. Iets waar ze altijd van droomde, maar het nooit deed of durfde. Paula is dan altijd bezig geweest met alles tot in de puntjes te verzorgen, behalve zichzelf. Dat is ook een van de redenen dat haar man het elders heeft gezocht. De kinderen vinden het in het begin niet leuk dat ze mee moeten, maar door de levenslessen van hun opa krijgt de reis een leerzame invulling. Ze ontmoeten mensen, doen dingen waarvan ze niet dachten dat ze het konden en ontdekken veel over zichzelf. Door afstand te nemen van de situatie thuis worden heel veel zaken ineens heel helder, tot een vreemdeling alles op z’n kop zet.
Zoals ik al aangaf is het boek ideaal voor de zomer. Het is een boek met humor, onverwachte zaken, familiebanden en liefde. Ondanks dat de scenes met Hamish veel seks bevatten, want hij kan niet zonder, maakt de rest van de roadtrip door deze familie heel veel goed. Het boek laat je inzien dat je eigenlijk niet veel nodig hebt, behalve elkaars gezelschap. Maar ook dat je soms in een relatie voor jezelf moet kiezen. Een luchtig boek, met een liefdevol moraal. Ik heb ervan genoten!
Covertekst Wanneer Simon Sinkelberg, beter bekend als cartoonist Zink, breekt met de redactie van zijn krant, gaan alle remmen los. Hij scheurt weg in zijn auto en neemt een jonge vrouw mee die met een cellokoffer staat te liften. Wat volgt is een dollemansrit die steeds mysterieuzere trekken krijgt, zeker wanneer Simons verleden hem onderweg komt inhalen. Waar wil de celliste heen? En wat zou er werkelijk in haar koffer zitten? De linkshandigen is een even groteske als meeslepende roman over het karikaturale, over ironie, privacy en ‘de sinistere gave van de linkshandigheid’.
191 pagina’s Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam ISBN 978 90 295 8966 6 NUR 301
Recensie Vol enthousiasme begon ik aan het boek wat zeer humoristisch is vormgegeven. Echter belande ik vlak daarna in een periode die iedereen vroeg of laat een keer mee zal maken. Ik hoop alleen niet zoals ik dat nu heb meegemaakt. Na mijn eerste dag in dit boek zat ik ineens aan het sterfbed van mijn oma. Dat ze een heel mooi en lang leven heeft gehad zal ik zeker niet bediscussiëren, alleen de manier waarop ze is gegaan wel. Dat je op je 84ste een heup breekt snap ik nog en dat je heel goed uit de operatie komt ook. Ze probeerde ondanks haar dementie de draad weer op te pakken. Ze had zelfs al fysiotherapie gehad. Maar de complicaties die zeer onverwachts kwamen voor iedereen, snap ik niet. Een maagbloeding en ook nog een longontsteking. Hoe verzin je het? Beter worden ging ze niet meer, we konden alleen nog de pijn laten bestrijden. Het werd morfine. Toen ik aankwam in het ziekenhuis was ze nog bij kennis, maar slecht aanspreekbaar. Ik zag gelukkig wel herkenning in haar ogen toen ik bij haar kwam staan. Daarna is ze in een diepe slaap gegleden die nog twee hele dagen heeft geduurd. Ten overstaan van de familie kon ze na die lange strijd eindelijk loslaten en is ze aan een nieuw avontuur begonnen.
Gedurende die dagen heb ik geprobeerd ook het avontuur van Simon en de celliste Katharina te volgen. Ik moet eerlijk bekennen dat de beelden die ik bovenstaand heb beschreven meer op mijn netvlies stonden dan de letters die ik las. Dat doet overigens niets af aan het werk van Weijts. In een andere situatie had ik vast zaken gezegd zoals dat ik het verhaal van Simon bijzonder vind. Dat ik benieuwd ben waarom hij zo op de vlucht is of waar hij naar opzoek is. Dat hij zaken probeert goed te doen, maar het eigenlijk ook heel erg verknalt. Dat ik het boeiend vind dat hij met bepaalde zaken kan leven en dat ik mij afvraag of dat werkelijk zo is. En dan niet te vergeten Katharina. Een moeilijk te doorgronden personage, die mondjes maat zaken over haarzelf los laat. Het enige wat ze op het eerste gezicht gemeenschappelijk hebben is hun linkshandigheid.
Donderdag nemen we afscheid van mijn oma en dit boek zal mij altijd blijven herinneren aan deze periode.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Jenny's Bookcase 