Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: Overleven


door Een reactie plaatsen

Paul Glaser – Dansen met de vijand

Covertekst
Tijdens een bezoek aan Auschwitz ziet Paul Glaser in een vitrine een koffer uit Nederland staan, met daarop zijn achternaam geschreven. Het is het begin van de onthulling van een lang verborgen familiegeheim: de verzwegen lotgevallen van Pauls tante Roosje. Roosje Glaser was een jonge Joodse vrouw uit Den Bosch die als danslerares werkt. Ze is zeer succesvol en danst in Amsterdam, Londen, Parijs en Berlijn. Wanneer de nationaalsocialisten aan de macht komen, begint voor Roosje een levensgevaarlijk bestaan. Haar eigen man verraadt haar, en uiteindelijk wordt ze meegenomen door de nazi’s. Ze komt terecht in verschillende concentratiekampen, maar Roosje overleeft zelfs Auschwitz.

320 pagina’s 
Uitgeverij Cargo, Amsterdam
ISBN 978 90 234 9942 8

Afbeelding van uitgeverij Cargo

Afbeelding van uitgeverij Cargo

Recensie
Omdat we morgen stil staan bij de oorlogsslachtoffers uit onder andere de Tweede Wereldoorlog wilde ik dit boek graag bespreken. Het genre Tweede Wereldoorlog vind ik erg indrukwekkend om te lezen en zo ook dit boek.

Paul Glaser komt door een bezoek aan Auschwitz achter een verborgen familiegeschiedenis. Hij heeft een tante Roosje die verschrikkelijke zaken heeft meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het enige probleem is dat zijn vader, de broer van tante Roosje er niets over wil loslaten. Ze hebben jaren geleden gebroken met elkaar en hij wil de geschiedenis laten rusten. Stel je voor dat het ooit tegen ze wordt gebruikt, het is maar beter dat niemand het weet. Bij zijn vader komt Paul niet verder. Tot hij op een dag in Brussel voor zijn werk moet zijn en daar iemand ontmoet met dezelfde achternaam. Ze raken niet uitgepraat over hun familie en van zaken komt weinig terecht. Beetje bij beetje weet Paul de geschiedenis van zijn familie te achterhalen en met name over zijn tante.

Roosje is een vrouw met lef, die niet op haar mondje is gevallen en duidelijk voor haar mening uitkomt. Dat is iets wat mannen aan haar aantrekkelijk vinden. Helaas heeft Roosje niet veel geluk met de mannen in haar leven. Er zijn veel mannen die haar hart veroveren, maar slechts enkele zijn echt lief voor haar. Roosje wordt een bekendheid in de danswereld als ze met haar man een dansschool opent. Samen hebben ze veel succes en zien veel van Europa om daar nieuwe dansen te leren. Echter wordt haar man door zijn broer steeds meer de NSB-kant opgetrokken. Roosje moet het met leden ogen aanzien, maar kan er niets aan doen aangezien ze van Joodse afkomst is. Dit leidt tot steeds meer verwijdering tussen Roosje en haar man. Roosje ontmoet een andere man, plus het feit dat ze Joods is, zorgt er uiteindelijk voor dat ze gaan scheiden. Haar nieuwe relatie houdt helaas ook geen stand. Door de oorlog mag Roosje geen dansles meer geven, want veel zaken worden voor Joden verboden en dus ook dansles geven. Tot overmaat van ramp wordt ze verraden door haar beide exen en wordt afgevoerd naar kamp Westerbork. Inmiddels heeft Roosje veel lieve mensen om haar heen verzameld die haar pakketten sturen naar het kamp, waardoor zij en haar ouders het vol weten te houden. Want ook haar ouders zijn opgepakt. Haar broer is het wel gelukt om onder te duiken en komt zonder al teveel kleerscheuren de oorlog door. Roosje daarentegen heeft veel minder geluk. Ze ziet vele kampen, maar weet altijd weer een baantje te bemachtigen, waardoor ze een tijdje niet verder op transport hoeft. Dit komt mede door haar durf en lef. Het overrompelt de Duitsers en het feit dat ze goed Duits spreekt helpt ook mee.

Ik ben zeer onder de indruk van deze vrouw en wat zij allemaal heeft moeten doorstaan. Het is een prachtig eerbetoon geworden aan de tante van Paul Glaser, want dit verhaal is er een om te vertellen. Het is iets wat we niet mogen vergeten en dit verhaal draagt daar aan bij.
Wat ik bijvoorbeeld niet wist, was de houding van de Nederlandse regering tegenover overlevenden van kampen. Deze passages heb ik met ongeloof gelezen. De regering deed moeilijk over uitbetalingen, maar nog erger was dat Roosje en haar broer voor haar ouders een belasting moesten betalen. Simpel weg omdat ze niet konden aantonen dat zij overleden waren. Alsof ze niet al genoeg verschrikkingen hadden doorstaan. Van enige (geestelijke-)bijstand was totaal geen sprake.
Het is boeiend om te lezen hoe de wereld heel klein kan zijn en je uit onverwachte hoek soms hulp kan krijgen, zoals Paul is overkomen. Daardoor is het Paul gelukt een goed beeld te krijgen van zijn familie. Het is knap van hem dat hij het zwijgen in zijn familie heeft doorbroken om het verhaal wel te vertellen. Lees ook dit boek en geef daarmee onze vrijheid door!

Bedankt uitgeverij Cargo dat ik dit boek mocht lezen.


door 2 reacties

Anthony Doerr – Als je het licht niet kunt zien

Covertekst
De jonge Marie-Laure is blind. Ze woont met haar vader in Parijs naast het Natuurhistorisch Museum, waar hij werkt als curator. Als Marie-Laure twaalf is bezetten de nazi’s Parijs en vader en dochter vluchten naar het Bretonse Saint-Malo. Ze hebben de grootste en meest waardevolle schat van het museum meegenomen.

In een Duits mijnstadje groeit Werner Pfennig op in een weeshuis samen met zijn jongere zusje Jutta. Werner belandt bij de Hitlerjugend en wordt vervolgens naar het front gestuurd. Via Rusland komt hij tenslotte in Saint-Malo terecht, waar zijn verhaal en dat van Marie-Laure samenkomen.

542 pagina’s  Anthony Doerr
The House of Books, Amsterdam
ISBN 978 90 443 4594 0
 NUR 302

Recensie
Dit hele dikke boek, in een van mijn favoriete genres, heeft mij een hele tijd vanaf mijn nachtkastje aan liggen staren. Eindelijk kon ik er afgelopen weekend in beginnen.

Het boek start op 7 augustus 1944 als de Tweede Wereldoorlog al een heel eind is gevorderd, maar nog niemand op dat moment weet. Je maakt kennis met Werner die als Duitse militair in Frankrijk zit om zijn werk als radiotechnicus uit te voeren. Hij heeft een heftige jeugd achter de rug en is opgegroeid als wees. Samen met zijn zusje kan hij gelukkig terecht bij een vrouw die hun een liefdevol thuis bezorgde. Werner en Jutta groeiden op in een mijnwerkersstadje in Duitsland, zonder enkel uitzicht op een glansrijke toekomst. Zodra Werner vijftien jaar wordt weet hij wat hem te wachten staat… werken in de mijnen, net als alle andere mannen uit het stadje. Hij en zijn zusje dromen iedere avond bij de radio die hij heeft gerepareerd. Werner heeft namelijk een enorm talent. Geef hem een apparaat en hij maakt het. In het stadje staat hij al snel bekend als de jongen die alles kan maken. Zo ook de radio van een hoge Duitse officier. Die ziet het talent van Werner en hij zorgt ervoor dat Werner toelatingsexamen mag komen doen op de eliteschool voor de beste militairen in het land. Het land wat langzaam aan Europa toe-eigent.

Het verhaal van Werner wisselt af met het verhaal van Marie-Laure. Een meisje met aangeboren staar. Alleen de eerste jaren van haar leven kan ze de wereld aanschouwen, maar als ze zes is gaat het licht definitief uit. Ze woont samen met haar vader in Parijs die sleutelbewaarder is van een museum. Zodra de oorlog uitbreekt vlucht Marie-Laure samen met haar vader naar een klein vestingsstadje aan de kust en kunnen ze logeren bij haar oudoom. Daar hebben ze het goed, tot haar vader wordt opgeroepen door de directeur van het museum om terug te komen naar Parijs. Het is maar voor een paar dagen… maar tegen alle verwachtingen in wordt hij opgepakt. De aanklacht is niet duidelijk, maar hij wordt te werk gesteld ten behoeve van de oorlog in Duitsland. Marie-Laure mist haar vader ontzettend en de dagen worden weken en de weken worden jaren. Ze slaat zich zo goed en kwaad als het gaat door de oorlog heen en ontfermt zich over haar oudoom. Samen met haar oom, die psychisch soms wat in de war is, fantaseren ze zich op de mooiste plekken op de wereld om te ontsnappen aan alle ellende en verdriet.

Beide verhalen spelen zich in het verleden en het heden af. Beetje bij beetje leer je hun geschiedenis en toekomst kennen. Het zijn twee dappere kinderen die opgroeien in een vreemde wereld. De wereld van oorlog en verdriet. Het gemis van geliefden, zicht op een droomwereld en zich staande houden, zijn thema’s die ze beide kennen.
Soms waren de wisselingen in tijd wat verwarrend en misschien had het boek her en der een pagina kunnen missen. Maar ach, als dat alles is. Doerr heeft zich goed verplaatst in twee jonge kinderen en laat ze onder zijn pen opgroeien. Het is realistisch en het verhaal is een prachtige aanvulling op al die verhalen die over de Tweede Wereldoorlog zijn vertelt. De waardevolle schat geeft een bepaalde spanning aan het boek waar ik verder niets over verklap, maar het hield mij in zijn greep. Ik heb respect voor Doerr. Als je hier tien jaar aan hebt gewerkt en het pakt zo uit, dan kan ik alleen maar mijn petje voor je afnemen.

Hoe dan, kinderen, creëren de hersenen, die zonder ook maar een sprankje licht bestaan, een wereld vol licht voor ons?


door 4 reacties

Charles den Tex & Anneloes Timmerije – Het vergeten verhaal van een onwankelbare liefde in oorlogstijd

Covertekst
Lienke en Guus hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. Als de Tweede Wereldoorlog ook Nederlands-Indië in zijn greep krijgt, verliezen ze alles wat ze hadden, en elkaar. Hij is een van de beste gevechtsvliegers van de Indische Luchtvaart en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen.
Die jaar lang vecht de stille, onverschrokken vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet , doet hij om haar weer te vinden. Daardoor raakt hij onverwacht verstrikt in een vuil politiek spel.

416 pagina’sHet vergeten verhaal
De Bezige Bij, Amsterdam
ISBN 978 90 445 3348 4
NUR 301

Recensie
Dit boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Toen de dame (op leeftijd) in kwestie bij DWDD aanschoof, werd ik nieuwsgierig naar het boek. Ik besloot mee te doen toen het boek gelezen kon worden voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’.

Guus komt uit een lerarengezin en werkt als docent op een school in Nederlands-Indië. Als hij Lienke tegenkomt weet zij hem te overtuigen om zijn droom achterna te gaan, vlieger worden. Hij haalt binnen afzienbare tijd zijn diploma’s en gaat aan de slag bij de Luchtmacht. Ze hebben het samen goed op Java, tot Guus wordt gevraagd om in Australië met zijn maten vliegtuigen op te halen. Die vliegtuigen blijken er namelijk helemaal niet te zijn en Guus moet wachten. Heel lang en heel veel wachten. In die periode valt Japan Nederlands-Indië aan en is het voor Guus niet mogelijk om naar Java te gaan. Ook het smeden van plannen met zijn maten om de vrouwen en kinderen op de te halen mislukken. De vliegtuigen zijn er helemaal nog niet op gebouwd om zulke afstanden te vliegen. Guus wordt wel ingezet voor allerlei vliegdiensten, maar dat wil hij niet en dat is ook niet dagelijks. Dus hij wacht nog veel meer en nog langer. Maanden vliegen om zonder enkel contact met Lienke.

Lienke redt zich in het begin van de bezetting nog prima, tot de Nederlanders worden geïnterneerd in kampen. Daar komt ze gelukkig bekenden tegen en de omstandigheden zijn ook nog te overzien. Tot de regels steeds strenger en strakker worden. Ze zet alles op alles om te zorgen dat zij en haar geliefden overleven.

Ondanks dat ik heel enthousiast werd voor het boek door de uitzending, kon ik dat gevoel tijdens het lezen niet goed vasthouden. Ik had gehoopt op meer rondom Lienke en haar leven in het kamp. Guus bleek meer het lijdend voorwerp te zijn. Hij deed heel erg lang niet anders dan wachten, wat opzich prima is voor het verhaal, maar het werd wel heel veel wachten. Daardoor kon niet altijd mijn aandacht bij het verhaal houden. Daarnaast vond ik het einde niets toevoegen voor het verhaal. Voor mij voelde het af en toen kwam er nog een stuk. Jammer. Toch mooi dat het verhaal vertelt is, het zal je maar overkomen. Graag lees ik de volgende keer meer over Lienke.

logo_ikleesnederlands

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van hun boek vonden.

Ik gebruikte het nummer al eerder, maar nu wil ik hem nogmaals inzetten:

 


door 14 reacties

Maria Àngels Anglada – De vioolbouwer van Auschwitz

Covertekst
Auschwitz, een mensonwaardig oord, waar niemand opkijkt van geweld, lijfstraffen of de dood. De gevangenen, onder wie de Joodse Daniel, zijn murw door de ellende waarin ze verkeren. Daniel weet zich in die hel staande te houden door als timmerman te werken. Dan ontdekt de kampcommandant Daniels ware beroep en hij daagt hem uit een viool te maken met een perfect geluid. Daniel gaat aan de slag, niet wetende wat de gevolgen zijn als hij in de opdracht zal falen.

125 pagina’s  De vioolbouwer
De Geus BV, Breda
ISBN 978 90 445 1438 4
NUR 302

Recensie
Nog niet zo lang geleden werd er wereldwijd stilgestaan bij het feit dat Auschwitz zeventig jaar geleden is bevrijd. Er zijn steeds minder mensen die hun ervaringen in het kamp met onze generatie kunnen delen. Ik ben van mening dat het heel erg belangrijk blijft, zeker na de recente gebeurtenissen in Parijs. Er zijn schrijvers die zo’n (mogelijke) ervaring kunnen optekenen in een boek als deze en worden de ervaringen alsnog met ons gedeeld.

Het boek begint indrukwekkend met een stuk uit een logboek. Een wachtmeester van getto 6 geeft daarin kort aan dat hij een Jodin met twee schoten heeft gedood. Tussen de hoofdstukken door volgen meer van dit soort stukjes waardoor je een inkijkje aan de kant van de Duitsers krijgt, hoe ze dachten over hun gevangenen. Je leest ook over Regina, die prachtig viool kan spelen. Dat doet ze op een heel bijzondere viool. Bronislaw, een personage die je alleen in het begin ontmoet, ontdekt dat er een hele geschiedenis achter de viool zit en krijgt hiervan documenten onder ogen. Dan begint het verhaal van Daniel, de bouwer van de viool.

Daniel heeft tijdens een vlaag van inzicht gezegd dat hij timmerman is in plaats van vioolbouwer. Dat red zijn leven bij binnenkomst in het kamp. Doordat hij zo nauwkeurig kan werken, krijgt hij klussen in het huis van de kampcommandant. In het kamp is ook een klein orkest aanwezig wat geregeld optreed in het huis van de commandant. Op het moment dat Daniel in het huis van de commandant is voor een spoedklusje, heeft de violist zijn viool beschadigd. Daniel biedt aan dit te maken, ondanks dat dit initiatief dit ook de dood kan betekenen. Hij krijgt toestemming van de commandant en op basis van de reparatie moet hij een viool bouwen voor de commandant.
Het lijkt bijna of dit niet afspeelt in een concentratiekamp, maar de gruwelen van uren achtereen werken, weinig eten, executies en de angst dat het je laatste dag kan zijn, zijn wel degelijk aanwezig.

Het is een boeiend en tragisch verhaal. Ik vond dit een bijzondere aanvulling op alle boeken die ik al in dit genre heb gelezen. Hoe een samenloop van omstandigheden je leven kan redden in een gruwelijke wereld die niet anders kan worden omschreven als de hel.
Ik ben erg blij dat ik dit boek heb meegenomen van het Boekenfestijn. Ook fijn dat ik een gekocht boek letterlijk op zo’n korte termijn heb kunnen lezen ;). Een eervolle plek voor dit boek in mijn kast.


door 2 reacties

Josh Malerman – De kooi (A.W. Blogtournee)

Covertekst
Aanvankelijk negeerden de mensen de bizarre getuigenissen op het nieuws. Maar er kwamen er steeds meer en ze kwamen van steeds dichter bij huis. Algauw hoorden we dat het bij ons op straat gebeurde, om de hoek. De televisie ging op zwart, de radio zweeg en het internet viel uit. Telefoons stopten met overgaan. En we konden niet meer naar buiten. Want daar zijn zij. En zij mogen niet gezien worden

Malorie voedt haar kinderen binnen op. Iets anders is ondenkbaar. Nog nooit zijn ze buiten geweest. Het huis is stil, de deuren zijn vergrendeld, de gordijnen gesloten. De ramen zijn afgedekt met matrassen, vastgespijkerd in de kozijnen.

De kinderen slapen. Straks zal ze hen wakker maken en hen blinddoeken. Vandaag zullen ze het huis verlaten. Vandaag zetten ze alles op het spel.

288 pagina’s De kooi
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0461 5
NUR 305

Recensie
Malorie woont samen met haar zus Sharon. Berichten in het nieuws zijn schokkend en ver weg. Tot het nieuws vanuit Rusland, via Canada, Amerika binnen sijpelt…
Mensen zien iets wat hun aanzet tot iets fataals. Op het moment dat Sharon slachtoffer wordt besluit Malorie het huis te ontvluchten. Met de auto en half dichtgeknepen ogen bereikt ze een huis met meer ‘overlevers’. Daar proberen ze met elkaar zo goed als het gaat de dagen door te komen. Ze bedenken theorieën en gaan zelfs op expeditie. Er is alleen één probleem… Malorie is zwanger. Hoe breng je een kind groot in een wereld waar je eigenlijk niet meer mag kijken?

Dit boek kluistert je letterlijk in een kooi. Ik kon met niets anders meer bezig zijn, want ik wilde weten hoe het Malorie verging. Dat ‘iets’ wat niet gezien mag worden is angstaanjagend en maakt dat je wilt blijven lezen. Malorie gaat geblinddoekt met de kinderen op pad en tussendoor schakelt het verhaal naar de toedracht hiervan. Omdat ik niets wil verklappen kan ik hier verder niet over uitweiden, maar wat is dat ontzettend spannend en duister. Ik kan met recht zeggen dat dit het spannendste boek is wat ik ooit heb gelezen. Het enige puntje van kritiek is de ontknoping… wat mij betreft mag er nog een vervolg komen.
Tot slot een compliment voor de vormgeving van dit boek. De pagina’s zijn aan de buitenzijden zwart, dus duisterder kan niet.

Dit boek maakt onderdeel uit van een blogtournee. Hier kun je lezen wat mijn medebloggers van dit boek vonden.

Bedankt A.W. Bruna!


door 4 reacties

Marjoleine Oppenheim – Spangenberg – Over zij en ik

Covertekst
Marjoleine Oppenheim – Spangenberg is in 1995 met haar moeder en broer in Auschwitz. Ze bevinden zich in bijzonder gezelschap: de historicus Loe de Jong (de man van haar moeder) en prins Claus met zijn drie zonen. Voor Marjoleines moeder is het de eerste keer dat ze terug is in het kamp. Voor Marjoleine zelf is het bezoek een keerpunt: ze staat oog in oog met een verleden dat niet het hare is, maar dat wel haar jeugd nadrukkelijk bepaalde.

215 pagina’s Over zij en ik
Uitgeverij De Geus B.V., Breda
ISBN 978 90 445 3095 7
NUR 320

Recensie
In het kader van ‘De maand van de geschiedenis’ met het thema ‘Vriend & Vijand’ las ik dit boek. Dit boek behelst het thema als geen ander. De moeder van Marjoleine besluit jaren later, om met prins Claus, die zij via haar tweede man heeft leren kennen, terug te keren naar Auschwitz. Prins Claus, geboren in Duitsland, is op dat moment de vriend in plaats van jaren geleden de vijand. Een mooier symboliek voor deze maand had ik niet kunnen bedenken.

Ademloos heb ik dit boek zitten lezen. Het slingert heen en weer tussen de ervaringen van Marjoleine in haar jeugd met haar getraumatiseerde moeder en de verhalen van haar moeder die afspelen in de Tweede Wereldoorlog. Marjoleine beschrijft hoe haar moeder via Westerbork en de vele nare ritten in treinen en dodelijk vermoeide wandelingen in Auschwitz beland. Het is ongelooflijk hoe mensen met elkaar kunnen omgaan en het is des te bijzonder hoe sterk de moeder van Marjoleine is geweest in al die ellende. Ternauwernood overleeft zij dit alles en probeert na de oorlog het leven weer op te pakken, zo goed en kwaad als het gaat. Ze trouwt en krijgt Marjoleine en haar broer. Echter houdt het huwelijk geen stand en de afstand tussen Marjoleine en haar vader wordt ieder jaar een beetje groter. Ze raken in al die jaren een beetje vervreemd van elkaar, waardoor ze is aangewezen haar moeder met haar bijzondere gebruiksaanwijzing. Je merkt tijdens het lezen dat Marjoleine zich op vele vlakken aanpast, maar daar ook tegenaan probeert te schoppen op haar manier. Dat laatste is soms tevergeefs. Deuren en ramen mogen nooit op slot, het geluid van sleutelbossen is niet te verdragen en bepaalde kledingstukken van Marjoleine zorgen er voor dat de moeder van Marjoleine even niet meer in het heden is.

Dit boek is echt een prachtige aanvulling op de vele verhalen die zijn opgetekend over de Tweede Wereldoorlog. Dit verhaal kwam erg in de buurt van mijn eigen familie. ‘Slechts’ één lid van de familie heeft in een kamp gezeten en is daar overleden. Dit was een jonge broer van mijn opa. Bij toeval kwam mijn vader daar enkele jaren geleden via een oorlogswebsite achter. Toch heeft iedere familie zo hun eigen trauma aan de Tweede Wereldoorlog over gehouden. Het altijd maar hamsteren van bijvoorbeeld koffie, thee en suiker herken ik van mijn oma. Zij is tot twee keer toe haar huis kwijt geraakt door bombardementen, terwijl ze hoogzwanger was en haar Joodse man zat ondergedoken. Tot aan haar dood had zij altijd haar vluchtkoffer klaar, want je weet tenslotte maar nooit. Deze ervaring heeft degelijk invloed op mijn vader gehad en zo ook weer op mij. Het beschermde van mijn ouders richting mij en het waken voor het onbekende is een van de zaken die ik weer heb meegekregen uit deze ervaring. Het verhaal heeft mij ontroerd en ik raad jou aan om dit boek ook te lezen.

Bedankt Linda van Uitgeverij De Geus, dat ik dit boek mocht lezen. Een top match!

Ik lees Nederlands (2014) - groot

 


door 6 reacties

Marie Hummel – Moederland

Covertekst
Duitsland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De chirurg Frank Kappus verliest zijn vrouw bij de geboorte van hun derde kind en trouwt nog geen tweede maanden later met de jonge Liesl. Zij moet – in haar nieuwe rol als moeder – de kinderen beschermen als Frank naar het front wordt gestuurd. Het gezin wordt geteisterd door luchtaanvallen en honger. Als een van de kinderen met psychische klachten in het beruchte ziekenhuis voor ‘ongeschikte’ kinderen terecht dreigt te komen, wordt Liesl helemaal op de proef gesteld.

375 pagina’s Moederland
Xander Uitgevers BV,  Amsterdam
ISBN 978 94 016 0152 8
NUR 302

Recensie
Het verhaal begint in december 1944. Het einde van oorlog is voor de omringende landen al in zicht, maar niet in het leven van Liesl en niet in Duitsland. Ze zit in een schuilkelder met haar drie ‘stiefkinderen’ en haar kersverse echtgenoot op kilometers afstand in het hart van de oorlog. Liesl houdt van kinderen, dus ook van die van haar kersverse echtgenoot. Ze heeft lang gewerkt als leidster van een kinderopvang bij een schoonheidskliniek. Daar heeft ze ook uiteindelijk Frank ontmoet. Ze doet alles wat in haar macht ligt om de kinderen zo goed mogelijk te verzorgen en op te voeden. Je merkt gedurende het lezen dat de kinderen geen enkele kans krijgen om te rouwen om het verlies van hun moeder. Niet alleen zitten ze in de overleef-stand, maar ze moeten ook nog eens hun vader missen.Liesl krijgt op een gegeven moment een oud-vriendin te logeren, wat haar door de moeilijke tijd sleept.
Hun huis wordt op een gegeven moment opgeëist en moeten ze verplicht nog meer logees in huis nemen. Dit zijn vluchtelingen uit Duitsland waar de bevrijders al hebben toeslagen. Dit geeft extra stress in huis en vooral de middelste zoon Ani reageert hier erg slecht op. Zelfs Arische kinderen zijn dan niet veilig in eigen land als blijkt dat ze psychische problemen hebben. Dan lees je ook hoe gruwelijk Duitsers konden zijn tegen hun eigen bevolking.

Frank krijgt op zijn beurt ook weinig kans om het verdriet te verwerken en te wennen aan zijn nieuwe gezinssituatie. Hij moet gewonde soldaten weer zien op te lappen, maar het liefst zou hij thuis willen zijn. Hij wil er eigenlijk niets van weten, van de hele oorlog niet. Toch voelt hij zich verantwoordelijk voor zijn patiënten. Zeker als een zeer verminkt oud klasgenoot naar binnen wordt gebracht. Frank ziet het als zijn missie om hem helemaal op te lappen voor hij weer overgeplaatst zal worden naar Berlijn. Ondanks dat lonkt het thuisfront meer dan het oorlogsfront…

Het boek geeft een hele mooie beschrijving van een gezinssituatie in Duitsland tijdens oorlogstijd. Het boek kabbelt in het begin een beetje voort, maar dat maakt dat je een goed beeld krijgt van de situatie zoals deze was. De situatie waar het gezin zich in bevind had net zo goed in een ander land kunnen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vrouwen die zich zorgen maken om hun kroost, of er nog wel genoeg eten is en of ze veilig de dag door komen. Maar ook het gemis van de man, vader, broer die ver van huis aan het vechten is. Ik denk dat het gevoel vrij universeel zou zijn geweest. Ik vond het erg boeiend om het verhaal vanuit het Duitse perfectief te lezen. Ik kan ergens nu wel beter begrijpen dat er ook Duitsers waren die echt niets van de gruwelijkheden af wisten die om zich heen afspeelden. Mensen waren bezig met de waan van de dag en overleven is dan in zo’n situatie het aller belangrijkste. Ongeacht of je Duitser was of niet. Mooi om te lezen nu we weer langzaam richting 4 en 5 mei gaan. Bedankt Xander Uitgevers!


door 2 reacties

Rick Yancey – De 5de golf

Covertekst 

Nu de vijfde golf eraan komt, is Cassie op de vlucht – voor Hen, de wezens die er menselijk uitzien, maar het niet zijn. De wezens die het land doorkruisen om eenieder te vermoorden die ze tegenkomen. Cassie gelooft dat er maar één manier is om te overleven: door alleen te blijven. Maar dan ontmoet ze Evan Walker de verleidelijke en mysterieuze vreemdeling die haar enige hoop is om haar vijfjarige broertje te helpen bevrijden. En haar enige hoop om zelf te overleven. Maar Cassie moet kiezen tussen vertrouwen en wanhoop, tussen verzet of overgave. Tussen leven… en dood.

405 pagina´sDe 5de golf
A. W. Bruna Uitgevers, Utrecht
ISBN 978 94 005 0297 0
NUR 285

Recensie

Wat een gaaf boek is dit. Het is bedoelt voor lezers vanaf 15 jaar, maar als volwassene kan je dit boek ook prima lezen zonder dat het kinderachtig is. Je wordt als lezer heen en weer geslingerd tussen wanhoop en vrees, net als Cassie de hoofdpersoon in dit boek. Cassie is een dapper meisje van 16 jaar die verschrikkelijk dingen meemaakt nu er buitenaards schip boven de aarde hangt. In verschillende golven proberen ‘Zij’ de mensheid uit te roeien. Electra valt uit, er komt een enorme tsunami en de pest verspreid zich razend snel. Cassie weet dit wonderbaarlijk allemaal te overleven. Het eerste deel in het boek gaat met name over haar. Daarna gaan de verschillende hoofdstukken ook over andere personen die ergens verbonden zijn of zijn geweest met Cassie. Het verhaal neemt ook steeds onverwachte wendingen. Net als je denkt, nu gaat het goed en we kunnen even op adem komen, dan gebeurt er weer iets waar Cassie zich door heen moet zien te vechten. Het verhaal bleef hierdoor boeien. Ik kan weinig over de inhoud zeggen, omdat ik vind dat ik dan teveel verklap. Je moet het boek niet zien als één grote rampenfilm (waar ik overigens zelf een hekel aan heb). Het gaat over moed, vriendschap, vertrouwen, wantrouwen en liefde in een dramatische setting.

Ik merkte dat ik het boek ergens vind lijken op De Oversteek van Justin Cronin. Overigens vind ik dat geen probleem, want De 5de golf heeft wel een andere insteek. Maar ook dat boek is een aanrader. Helaas voor de lezer is dit deel één van een trilogie, dus je zult nog even geduld moeten hebben op de overige delen. Tevens zijn de filmrechten van dit boek verkocht waar ik erg benieuwd naar ben. Nu hopen dat Rick Yancey snel kan schrijven…