Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: oorlog


door 14 reacties

Simone van der Vlugt – Rode sneeuw in december

Covertekst
Het is 1552. De pasgetrouwde katholieke Lideweij en protestantse Andries hebben een nauwe band met prins Willem van Oranje. Wanneer het politieke klimaat onder de katholieke koning Filips verandert en de prins genoodzaakt is te vluchten, vestigt het stel zich in Naarden. Hier wanen ze zich veilig, tot een verschrikkelijk lot het stadje treft.

773 pagina’s rode sneeuw in december
Dwarsligger – Ambo | Anthos uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 90 498 0372 8
NUR 305

Recensie
Dit boek wilde ik al super super lang lezen. Afgelopen december kreeg ik, als ambassadeur van Dwarsligger, dit exemplaar met een prachtig Sinterklaasgedicht. Lucky me! Op de laatste dag van het jaar besloot ik om te beginnen in dit boek en ik kon niet meer ophouden. Op 2 januari heb ik tot half twee ’s nachts gelezen om deze ‘dikke pil’ uit te lezen. Doordat ik zo onder de indruk was van dit boek kon ik niet meteen weer in een ander boek beginnen. Graag leg ik uit waarom.

Lideweij is opzoek naar dokter Andries Giffioen. Haar vader is ernstig ziek en tot nu toe heeft zijn eigen arts nog niets voor hem kunnen doen behalve aderlaten. Lideweij vertrouwt dit niet en besluit de gerenommeerde arts Griffioen in te schakelen. Gelukkig weet hij het leven van haar vader te redden. Ondertussen ontstaat er iets tussen Lideweij en Andries. De vader van Lideweij is absoluut tegen die liefde, aangezien ze beide een ander geloof aanhangen. Lideweij kan deze liefde niet aan zich voorbij laten gaan, want sinds de dood van haar moeder is ze altijd bij haar vader gebleven. De band tussen de twee wordt onherstelbaar gebroken.

Andries wordt op een gegeven moment door Willem van Oranje gevraagd om aan de sluiten bij zijn groep artsen in Breda. Hij besluit er op in te gaan en maakt vele geboortes en ziektes in de familie mee. Lideweij verhuist mee met Andries naar Breda, ondanks dat ze verdriet heeft van de breuk met haar vader. Andries ziet ze niet veel omdat hij ook mee moet met Willem op veldtochten. Haar keus om haar vader achter te laten is niet voor niets, want hun liefde houdt stand. Ze stichten samen een gezin en Lideweij kan daardoor langzaam haar verdriet iets meer achter haar laten. Tot het moment dat er een oorlog ontstaat tussen de geuzen en de katholieken. Lideweij en Andries vluchten samen met de kinderen naar Naarden, Willem van Oranje probeert te vechten wat hij kan, maar is het genoeg?

Van het begin tot het eind heb ik zeer geboeid in dit boek zitten lezen. Het is een geschiedenisles waar je U tegen zegt, zonder dat het een moment saai of belerend wordt. Lideweij kruipt onder je huid en ook Willem van Oranje blijkt een boeiend persoon te zijn.
Na één scene heb ik even het boek dichtgeslagen om het te laten bezinken. Nooit geweten dat dit soort zaken speelden en hoe gruwelijk sommige dingen in die tijd konden zijn. Hou je van historische romans? Dan is dit echt een MUST (met hoofdletters) read! Ik ben heel erg blij dat ik 2015 met dit boek heb kunnen inluiden. Ik hoop dat Simone van der Vlugt nog meer van dit soort historische romans gaat schrijven, zo lees ik haar het liefst.

Bedankt Dwarsligger voor dit exemplaar, dankzij jullie een boek kunnen lezen van mijn wenslijst!

logo_ikleesnederlands

 


door 3 reacties

João Ricardo Pedro – Jouw gezicht zal het laatste zijn

Covertekst 

Augusto Mendes is een welgestelde dokter, die tijdens de dictatuur van Salazar de stad verlaat om in een ver en afgelegen dorp te gaan wonen, niemand weet waarom. Zijn zoon Antonio Mendes komt getraumatiseerd terug van de oorlog in Angola, waar hij twee keer naartoe is gestuurd. Dan komt diens zoon Duarte Mendes, de eigenlijke hoofdpersoon, een begenadigd pianist – die de muziek helemaal de rug toekeert. Hij beseft dat ook hij is aangeraakt door deze beladen familiegeschiedenis, en dat hij degene is die het een plek moet geven.

183 pagina´sPerfecte dag 2
Uitgeverij Signatuur, Utrecht en Kitty Pouwels
ISBN 978 90 567 2469 6
NUR 302

Recensie

Na het lezen van ‘Jouw gezicht zal het laatste zijn’ bleef ik achter in wat verwarring. Gelukkig ging de dag erna naar het Crossing Border Festival in Den Haag waar ik samen met een aantal andere bloggers Pedro zou ontmoeten. Na zijn lezing werd mij een hoop duidelijk. Het verslag over mijn bezoek aan het festival kun je hier lezen.

Het boek beschrijft drie generaties van mannen waarin de laatste en huidige generatie de gebeurtenissen van de vorige twee nog steeds ervaart. De grootvader van Duarte, Augusto heeft geleefd onder de dictatuur van Salazar. De vader van Duarte, Antonio, vocht in Angola waar hij getraumatiseerd van terug kwam.  Hierin zie je ook het verleden van de auteur weer terug. Ook zijn vader heeft gevochten in de oorlog en kwam terug met een trauma. Overigens heeft Pedro zelf ook een trauma, die je ook weer in het boek terug ziet komen. Als hij als kind naar de dokter moest, dan ging hij met zijn ouders naar Lissabon. Daar zag hij mensen op straat bedelen zonder armen, benen of oog. Dat heeft een diepe indruk op hem gemaakt. In het boek komt ook een vrouw voor zonder been, die zichzelf heeft geschilderd.

Daarnaast gaat het verhaal erg heen weer in schrijfstijl en personages. Het ene moment schrijft Pedro heel mooi beschrijvende zinnen en dan weer letterlijk een dialoog die lijkt op: Jan zegt: …. Piet zegt:…. Jan zegt:… Maar ook de perspectieven van de personages wisselen erg snel. Na de lezing begreep ik dat Pedro ook zo werkt, in zijn hoofd gaat het tijdens het schrijven ook heel erg heen en weer. Ik denk dat dat het boek persoonlijker is geworden dan dat je op het eerste gezicht zou zeggen. Het is bijna een verborgen autobiografie die je tussen de regels door leest.

Het boek heeft vele mysteries en sommige zullen dat voor altijd blijven, zelfs voor Pedro. De bijzonderste van het hele verhaal is de opgezette kat achterin een jeep midden in Angola. Waarom? Dat moet je zelf lezen!

Wat mijn mede-bloggers er van vonden lees je hier.

De volgende nummers vond ik toepasselijk om de Portugese sfeer.