Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: onzekerheid


door Een reactie plaatsen

Jenny Offhill – Verbroken beloftes

Covertekst
Ze is jong, dapper en heeft onbezonnen, hoopvolle toekomstplannen. Ze trouwt, krijgt een kind en is gelukkig. Maar dan, langzaam en stilletjes, verandert er iets. Hoewel ze had gehoopt dat de liefde voor twee mensen haar compleet zou maken, voelt ze zich niet zo. Er zit nog zo veel scheef in haar hart. Ze becommentarieert haar leven, terwijl het uit haar vingers dreigt te glippen.

192 pagina’s  Verbroken beloftes
De Geus BV, Breda
ISBN 978 90 445 3397 2
NUR 302

Recensie
Een tijdje geleden werd mij gevraagd of ik het boek van mijn naamgenoot wilde lezen. Het boek met de ‘ansichtkaart-look’ trok mij gelijk aan. Met trots trap ik nu de blogtournee van uitgeverij De Geus af.

Het boek vertelt het verhaal van een vrouw die werkt als docent op de universiteit en haar man maakt muziek. Hun liefde en relatie evolueren en ze krijgen een kind. Die gebeurtenis omvat heel veel. Het maakt haar onzeker, het maakt haar gelukkig en het zet haar relatie in een ander perspectief. Doet ze het wel goed als moeder? Is dit allemaal wel wat ze wil? Wil ze deze relatie wel? Doet ze haar werk als docent wel goed? Maar dan zegt haar dochter weer iets liefs, spontaan, en dan is het voor even weer kloppend.

Maar heel even moest ik wennen aan de bijzonder schrijfstijl van Offhill. Met slechts een paar regels drukt ze het gevoel van de vrouw uit, of zet ze een gebeurtenis neer. Ieder setje zinnen is poëzie en slechts enkele keer zijn de bladzijden volledig gevuld en is Offhill uitgebreider. Ondanks dat niet alles chronologisch vertelt wordt ontstond er bij mij geen verwarring. Offhill nam mij mee in de twijfel van de vrouw die ik mij goed kon inbeelden. Ik zag haar gaan, ik zag haar denken en krampachtig vasthouden aan wat voelde als los zand. Een knap staaltje werk wat mij ontzettend heeft verrast.

Bedankt uitgeverij De Geus dat ik mee mocht doen met de blogtournee.


door 3 reacties

Judith Visser – Stuk

Covertekst
Elizabeth zit in 4b van het Mercatus College in Rotterdam. Ze wordt door een aantal klasgenoten op een gruwelijke maar vrijwel onzichtbare manier gepest. Haar ouders zijn sinds een paar jaar gescheiden en haar moeder heeft zich op haar werk gestort om het verdriet te verdringen. Elizabeth raakt steeds meer geïsoleerd. Het enige positieve aan haar klas is de aanwezigheid van Alec. Alec is een rustige, knappe jongen, die ouder en wijzer is dan de andere jongens. Hij heeft verkering met Riley, een uitzonderlijk mooi, blond en ook nog lief meisje. Elizabeth stelt zich voor hoe het leven eruit zou zien als ze Riley was.
En dan neemt ze een fatale beslissing…

301 pagina’s Stuk
De Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 90 225 5087 8

Recensie
Vorig jaar las ik het boek ‘Oversteken‘ van Judith Visser. Met ingehouden adem heb ik het boek in no-time uitgelezen. Dit was mijn eerste kennismaking met Judith Visser en smaakte naar meer. Ik besloot onder anderen ‘Stuk’ en ‘Trip’ te kopen. Aangezien de verfilming van het boek ‘Stuk’ sinds 11 juni in de bioscoop draait, wilde ik eerst dit boek lezen. En zo geschiedde…

Het boek vertelt het verhaal van Elizabeth. Ze is letterlijk in een nachtmerrie beland. Na de basisschool was ze helemaal klaar voor de middelbare school. Ware het niet dat haar ouders besloten te scheiden. Haar vader had een stiekeme relatie met een Amerikaanse vrouw en na de scheiding is hij daar gaan wonen. Dit zorgde er voor dat haar moeder zich stortte op haar werk en Elizabeth op ietsje teveel eten, want haar moeder was er toch niet. Na schooltijd gaat er gerust een heel zak chips naar binnen en elke woensdag eet ze standaard een pizza in een paar minuten op. De kilo’s die er ongemerkt aankomen, blijven niet onopgemerkt bij een aantal klasgenoten.

Sinds de brugklas wordt ze al gepest en maken ze haar voor de meest vreselijke dingen uit. Elizabeth staat gedurende de schooltijd op de overleef stand. Ze zorgt er voor dat ze onvindbaar is in de pauze en na schooltijd blijft ze langer op school hangen. Helaas ontkomt ze haar pesters niet altijd en dan gebeuren er soms gruwelijke dingen. Thuis kan ze bij niemand haar verhaal kwijt en vriendinnen heeft ze niet. De enige die nog wat troost kan bieden is haar rat en als dat niet helpt, trekt Elizabeth hele plukken haar uit haar hoofd. In de klas probeert ze zich zo onopvallend mogelijk te gedragen. Ze krijgt wel steeds meer oog voor Alec en Riley die voor haar in de klas zitten. Zeker nadat Alec Elizabeth getroost heeft op het toilet. Die belangstelling van Elizabeth voor Alec en Riley neemt een onverwachte wending, maar of dat nou zo verstandig is…

Dit boek is echt een must read voor alle scholieren op de middelbare school! Het boek geeft goed weer hoe weinig klasgenoten van elkaar weten en dat de kleinste ‘afwijking’ van het reguliere een reden kan zijn voor pesten. Het boek beschrijft een aantal heftige scenes waarin Elizabeth op gruwelijke wijze ook fysiek wordt gepest. Het boek zou ik als ex-juf zeker inzetten in mijn klas, confronterender kan niet. Echter raakte dit boek mij wel minder dan bijvoorbeeld ‘Spijt’ van Carry Slee. Ik moet er wel bij vermelden dat ik bijna de leeftijd van de personages had uit het boek ‘Spijt’ en dit keer sta ik daar al een heel eind vanaf. Ondanks dat, vind ik het een zeer goed boek met een hele belangrijke meerwaarde voor het onderwijs.

Ik lees Nederlands (2014) - groot

 

 

 

 


door 6 reacties

Eva Kelder – Het leek stiller dan het was

Covertekst
Seije groeit op op Vlieland bij haar alleenstaande moeder Fenna. Ze voelt zich buitenstaander op het kleine Waddeneiland, waar ze alleen kan rekenen op haar beste vriend Teun. Uren struinen ze door de duinen: zilte lucht in de longen, blote voeten in het zand, en later ook de roes van net te veel drank en feestjes tot het ochtendgloren. Intussen lijkt Fenna te vergeten haar dochter op te voeden. Na een ingrijpende gebeurtenis verlaat Seije het eiland en gaat ze studeren in Edinburgh. Haar academische carrière en een nieuwe liefde voeren haar zelfs nog verder van het eiland, naar New York. Maar haar ambitie houdt geen gelijke tred met haar zelfvertrouwen. Kan ze dat knagende gevoel dat ze het nooit goed genoeg doet de baas worden nu haar wereld groter wordt?

282 pagina’s Het leek stiller dan het was
Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 90 290 8900 5
NUR 301

Recensie
Normaal gesproken vertel ik nog iets over de inhoud van het boek, zonder al te veel spoilers, en dan vertel ik wat ik van het boek zelf vind. Of ik de schrijfstijl goed vind, of ik een hoofdpersoon irritant vond en of het boek mij aansprak. Dit keer niets van dit alles. In mijn hoofd ‘leek het stiller dan het was’. Ik kan niets kritisch zeggen over dit boek en ik kan niet goed aangeven wat er zo goed aan is. Toch bleef dit boek borrelen in mij na het lezen. Ik bleef druk met hoofdpersoon Seije in mijn hoofd.

Het was dan ook erg fijn om gisteren (12 april) Eva Kelder en andere bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ te mogen ontmoeten. Niet alleen was het erg leuk om te zien hoe iedereen ‘omgaat’ met het boek (van rugknakkers tot sticky notes plakkers naar pietjes precies). Ook was het erg boeiend om Eva over haar eigen werk te horen praten. Alles wat ik over het boek dacht werd door het gesprek met Eva alleen maar bevestigd. Het is mooi om te weten dat het boek gebaseerd is op bepaalde gebeurtenissen in het leven van Eva en mensen die zij kent heeft geweven in de personages.

Maar waarom schrijf ik dan geen recensie? Omdat dit boek mij persoonlijk raakt. Ik speel al lang met het idee voor een boek, zoals vele met mij, en ik had delen van dit boek zelf kunnen schrijven. Ik denk niet zo goed als Eva, want wat een prachtige zinnen en taal (oh, nu zeg ik er toch iets over). Daarom heb ik besloten om mij te richten tot Seije in een brief, welke ik apart zal publiceren.

Ik wil Cathelijne bedanken voor het organiseren van deze bijeenkomst, maar vooral voor de keuze van dit boek voor ‘een perfecte dag voor literatuur’. Het had zo moeten zijn.

En Eva wil ik bedanken voor haar boek. Ooit kom je een boek tegen wat je zo raakt dat het lijkt alsof het voor je geschreven is. Dit is hem dan. Bedankt!

Lees hier wat mijn mede-bloggers van het boek vonden.

Een kleine impressie van de middag

Meeting Eva Kelder 2 Meeting Eva Kelder 1

Ik lees Nederlands (2014) - groot

 

 

 

 

 


door 6 reacties

Marie Hummel – Moederland

Covertekst
Duitsland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De chirurg Frank Kappus verliest zijn vrouw bij de geboorte van hun derde kind en trouwt nog geen tweede maanden later met de jonge Liesl. Zij moet – in haar nieuwe rol als moeder – de kinderen beschermen als Frank naar het front wordt gestuurd. Het gezin wordt geteisterd door luchtaanvallen en honger. Als een van de kinderen met psychische klachten in het beruchte ziekenhuis voor ‘ongeschikte’ kinderen terecht dreigt te komen, wordt Liesl helemaal op de proef gesteld.

375 pagina’s Moederland
Xander Uitgevers BV,  Amsterdam
ISBN 978 94 016 0152 8
NUR 302

Recensie
Het verhaal begint in december 1944. Het einde van oorlog is voor de omringende landen al in zicht, maar niet in het leven van Liesl en niet in Duitsland. Ze zit in een schuilkelder met haar drie ‘stiefkinderen’ en haar kersverse echtgenoot op kilometers afstand in het hart van de oorlog. Liesl houdt van kinderen, dus ook van die van haar kersverse echtgenoot. Ze heeft lang gewerkt als leidster van een kinderopvang bij een schoonheidskliniek. Daar heeft ze ook uiteindelijk Frank ontmoet. Ze doet alles wat in haar macht ligt om de kinderen zo goed mogelijk te verzorgen en op te voeden. Je merkt gedurende het lezen dat de kinderen geen enkele kans krijgen om te rouwen om het verlies van hun moeder. Niet alleen zitten ze in de overleef-stand, maar ze moeten ook nog eens hun vader missen.Liesl krijgt op een gegeven moment een oud-vriendin te logeren, wat haar door de moeilijke tijd sleept.
Hun huis wordt op een gegeven moment opgeëist en moeten ze verplicht nog meer logees in huis nemen. Dit zijn vluchtelingen uit Duitsland waar de bevrijders al hebben toeslagen. Dit geeft extra stress in huis en vooral de middelste zoon Ani reageert hier erg slecht op. Zelfs Arische kinderen zijn dan niet veilig in eigen land als blijkt dat ze psychische problemen hebben. Dan lees je ook hoe gruwelijk Duitsers konden zijn tegen hun eigen bevolking.

Frank krijgt op zijn beurt ook weinig kans om het verdriet te verwerken en te wennen aan zijn nieuwe gezinssituatie. Hij moet gewonde soldaten weer zien op te lappen, maar het liefst zou hij thuis willen zijn. Hij wil er eigenlijk niets van weten, van de hele oorlog niet. Toch voelt hij zich verantwoordelijk voor zijn patiënten. Zeker als een zeer verminkt oud klasgenoot naar binnen wordt gebracht. Frank ziet het als zijn missie om hem helemaal op te lappen voor hij weer overgeplaatst zal worden naar Berlijn. Ondanks dat lonkt het thuisfront meer dan het oorlogsfront…

Het boek geeft een hele mooie beschrijving van een gezinssituatie in Duitsland tijdens oorlogstijd. Het boek kabbelt in het begin een beetje voort, maar dat maakt dat je een goed beeld krijgt van de situatie zoals deze was. De situatie waar het gezin zich in bevind had net zo goed in een ander land kunnen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vrouwen die zich zorgen maken om hun kroost, of er nog wel genoeg eten is en of ze veilig de dag door komen. Maar ook het gemis van de man, vader, broer die ver van huis aan het vechten is. Ik denk dat het gevoel vrij universeel zou zijn geweest. Ik vond het erg boeiend om het verhaal vanuit het Duitse perfectief te lezen. Ik kan ergens nu wel beter begrijpen dat er ook Duitsers waren die echt niets van de gruwelijkheden af wisten die om zich heen afspeelden. Mensen waren bezig met de waan van de dag en overleven is dan in zo’n situatie het aller belangrijkste. Ongeacht of je Duitser was of niet. Mooi om te lezen nu we weer langzaam richting 4 en 5 mei gaan. Bedankt Xander Uitgevers!