Covertekst Van jongs af aan waren Eve en Lily onafscheidelijk, tot een grote ruzie een einde maakte aan hun vriendschap. Zeventien jaar later ontwaakt Eve na een ongeluk in het ziekenhuis en komt tot de ontdekking dat haar vroegere beste vriendin haar verpleegster is. Eerst is het onwennig, maar tijdens de revalidatie groeien de vriendinnen naar elkaar toe. Ze durven hun fouten uit het verleden – en heden – te aanvaarden. En ze voelen haarscherp aan hoe de ander haar leven kan veranderen: Lily moet loskomen van haar mislukte huwelijk en Eve moet onder ogen leren zien hoe zij anderen soms kwetst.
Het ongeluk van Eve biedt hen allebei een tweede kans, juist op het moment dat ze die schouder om op te leunen zo goed kunnen gebruiken. Maar Eve en Lily kunnen niet vermoeden welke toekomst hun vriendschap te wachten staat.
430 pagina’s
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0836 1
NUR 302
Recensie Het is alweer even geleden dat ik dit boek las. Wegens drukte op mijn werk kwam ik niet aan bloggen toe, maar nu is het zo ver. Lees verder →
Covertekst De uitgeverij zegt: Experimenten, samenzweringen en geheime agenda’s; wat als de Europese Unie het niet goed met ons voor heeft? De Nummers van Chantal van Mierlo is een extreem spannende thriller van eigen bodem, maar met internationaal allure. Van Mierlo brengt het James Bond-gevoel beangstigend dichtbij: niet in Amerika maar in onze eigen achtertuin schuilt het grootste gevaar.
256 pagina’s
Van de uitgever
Ambo| Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3124 4
Recensie Sara besluit toch ’s avonds van een vriendin in de Ardennen terug naar huis te rijden in het donker. Dit had ze beter niet kunnen doen. Ze wordt bevrijd uit haar autowrak door Chris. Echter belt hij niet meteen de hulpdiensten, maar neemt haar mee naar een hut in het bos. Daar verzorgt hij haar, maar hij houdt haar op afstand door weinig over zichzelf los te laten. Sara laat het over zich heen komen, maar realiseert zich later als ze thuis is dat dit een ongewone situatie was. Chris heeft indruk gemaakt op haar en ze kan hem maar niet uit haar gedachten bannen. Dit is maar van korte duur, want ondanks dat ze elkaar door toeval hebben ontmoet zijn ze aan elkaar verbonden. Ze raakt verwikkelt in een groot Europees geheim op het gebied van geneeskunde. Een geheim wat begon als een goed idee, maar uitmonden in iets wat je niet meer ethische verantwoord kunt noemen.
Toen ik de vraag kreeg of ik dit boek wilde lezen, zei ik meteen ja. Het onderwerp leek mij namelijk erg interessant en ook goed gekozen. Een unicum in zijn soort. Helaas ben ik niet erg enthousiast over de uitwerking. De dialogen vond ik niet altijd even scherp en spannend, het mocht van mij wel wat meer de diepte in. Het boek beschrijft een aantal vecht- en vluchtscenes, maar ook die gaven mij niet het gevoel dat ik op het puntje van mijn stoel moest gaan zitten. Toch wilde ik wel verder lezen, omdat het gehele idee van het boek wel heel erg gaaf is. Er hadden van mij alleen wat meer Dan Brown elementen in gestopt mogen worden waardoor de spanning tijdens het lezen hoger zou zijn.
Covertekst 1988. Vier vrienden zweren elkaar eeuwige trouw. Als een van hen in de problemen komt, zullen anderen er voor hem zijn. Dan gebeurt er tijdens een zomerkamp een gruwelijk ongeluk…
2013. Sander Thijssen heeft een goede baan bij een bank. Aan de vooravond van een belangrijke overname krijgt hij een verontrustend telefoontje. Hij kan niet anders dan de confrontatie met het verleden aangaan. Staan zijn vrienden van toen nog steeds voor hem klaar? Was het ongeluk van 25 jaar geleden wel een ongeluk? En hoe ver gaat Sander om zijn carrière, zijn gezin en zijn eigen leven te redden?
304 pagina’s Uitgeverij De Fontein, Utrecht ISBN 978 90 261 3603 0
NUR 305
Recensie (Persoonlijke noot vooraf): Op het moment dat ik dit schrijf, schallen The Beach Boys door de speakers. Letterlijk en figuurlijk ‘good vibrations’! Het boek bevat namelijk een heuse Spotify-playlist. Ik ben van mening dat muziek en taal/ boeken met elkaar verbonden zijn. Daarom kies ik bij de boeken van ‘een perfecte dag voor literatuur’ ook altijd een lied. Door te luisteren naar de muziek die Edward Hendriks heeft uitgekozen, voel je nog meer de sfeer en kameraadschap van de vier gezworen vrienden.
Het boek start in 1988, waar je leest over vier jongens, allen lid van de scouting. Ze hebben allemaal een andere naam aangenomen omdat ze midden in de ‘Vietnam-oorlog’ zitten. Ze bestuderen de vijand door een verrekijker en ze maken plannen om deze te verslaan. Ze sluiten daar ook een bloedverbond, altijd zullen ze er voor elkaar zijn. Op één vlag staan vier vingerafdrukken, voor altijd in bloed met elkaar verbonden… Op dat moment zit je gelijk in het verhaal van een spannend jongensboek en je waant je in de jaren ’80.
Het verhaal gaat verder in 2013. Sander Thijssen is een zeer succesvolle en een beetje een gesjeesde bankier. Hij staat op het punt een deal te sluiten met een Duitse firma voor een fusie. Voor hem is dat appeltje eitje. Hij rijdt in een Porsche, heeft een riant huis en is gelukkig getrouwd en heeft een dochter. Niets aan de hand zou je denken, tot hij HET telefoontje krijgt. Op dat moment begint voor hem zijn luchtkasteel langzaam af te brokkelen en jij als lezer krijgt beetje bij beetje ontrafeld wat er jaren geleden is gebeurd.
Het lied ‘Vriendschap is een illusie’ van Het Goede Doel, zou ook een nummer zijn wat zou passen bij dit boek. Het nummer geeft niet de sfeer weer van het boek, maar wel dat je blijkbaar niet op iedereen kunt bouwen. Niets is wat het lijkt namelijk. Sander krijgt zaken in zijn schoenen geschoven, maar zelf pakt hij ook zaken niet helemaal slim aan. Als buitenstaander zou je denken dat eerlijk en open zijn makkelijker is, maar Sander heeft daar zo zijn redenen voor. Samen met Sander raak je in een soort drijfzand en de situatie lijkt alleen maar erger te worden. Het boek leest fijn weg en ik zou het kunnen vergelijk met de schrijfstijl van Simone van der Vlugt of Saskia Noort. De muziek geeft een extra dimensie aan het boek en ik merk het nu ook weer tijdens het schrijven van deze recensie wat muziek met je kan doen. Ik begrijp heel goed dat Edward Hendriks deze muziek draaide tijdens het schrijven van dit boek. De plotwendingen zijn verrassend en boeiend en de hoofdpersonen geloofwaardig. Ik ben zeker benieuwd nu naar het eerste boek van Hendriks, ‘Bloedgeld’.
Graag wil ik hierbij Edward Hendriks bedankt voor het schrijven van dit boek, het zou mooi zijn als je meer van deze boeken zou mogen maken. En ook Uitgeverij De Fontein voor het opzetten van de blogtournee waar ik een deel van uit mag maken.
Covertekst Stel je voor: je woont samen je vijfjarige dochter in een klein dorp waar niemand je accepteert. Je bent eenzaam, dus als een aardige collega je thuis uitnodigt, neem je het aanbod graag aan. Maar wat als deze collega je niet meer met rust laat? Hij volgt je overal… Het overkomt Pien. Een op het oog onschuldig etentje met haar collega Theo mondt uit in een serie huiveringwekkende gebeurtenissen, waarbij Pien haar leven niet meer zeker is.
303 pagina´s
De Crime Compagnie & Marelle Boersma, Laren
ISBN 978 94 610 9095 9
NUR 332
Recensie Dit boek had ik een tijdje geleden gewonnen via een Twitter-actie door Marelle. Er zat ook een heel leuk kaartje bij van de uitgeverij toen ik het boek ontving, wat het extra feestelijk maakt. De afgelopen dagen heb ik het boek gelezen in de trein op weg naar, en van mijn werk naar huis. Niets is zo lekker als lezen in de trein :).
Pien woont in de omgeving van Barneveld. Ik weet niet of je deze omgeving kent, maar dan zul je Pien’s gevoel goed kunnen begrijpen. Ze is in deze gelovige gemeenschap een buitenbeentje. Niet alleen is ze ongehuwd moeder, maar ook nog eens ongelovig. Ze werkt als verpleegkundige bij mensen thuis, waar ze medicijnen toedient. Ze heeft veel moeite moeten doen om mensen voor zich gewonnen te krijgen. Maar sommige mensen moeten nog steeds niets van haar weten. Gelukkig kan ze altijd terecht bij Simon die ze ook verpleegt, maar die na het overlijden van haar vader een klein beetje de vaderrol op zich heeft genomen. Ook heeft ze goede vriend René die net als zij buiten de gemeenschap valt. René gaat graag als vrouw door het leven en dat valt in zo’n gemeenschap nog eens extra op. Pien heeft daar geen enkele moeite mee en kijkt gewoon door de make-up en roze topjes heen.
Op een dag wordt Pien voor een etentje uitgenodigd door haar collega Theo van de apotheek, waar zij de medicijnen haalt voor haar patiënten. Het begint heel gezellig met een diner en ze drinken wat wijntjes. Pien besluit naar huis te gaan, maar dat kan niet. De voordeur zit op slot en Theo weigert haar te laten gaan. Hij wil haar duidelijk maken dat hij gek op haar is en Pien ook op hem. Ze hoort gewoon bij Theo. Pien wil dat helemaal niet en na lang wachten laat hij haar eindelijk gaan. Pien voelt zich erg ongemakkelijk over deze situatie maar probeert op het werk net te doen of er niets is gebeurd. Dat zal Pien niet lukken, want dit is slechts het begin. Theo belt haar, staat voor haar deur (midden in de nacht) en bezoekt zelfs haar moeder. Als opeens twee patiënten van Pien achter elkaar overlijden, is haar positie in de gemeenschap al helemaal zwak. En wie zal haar nu geloven dat die aardige Theo van de apotheek haar stalkt?
Het is erg om te lezen dat iemand zo alleen in een gemeenschap kan komen te staan. Want ook haar eigen moeder gelooft niks van de ‘slechte’ verhalen over Theo. Dit laatste begrijp ik overigens niet. Je eigen moeder die je niet gelooft, verschrikkelijk. Wat ik ook niet begrijp is dat Pien haar collega Bregje niet in vertrouwen neemt. Zij blijkt de andere kant van Theo ook te kennen. Maar Pien is een stoere vrouw en hulp inroepen ligt niet helemaal in haar aard.
Het is leuk om eens te lezen over een bekende omgeving. Mijn schoonfamilie komt uit die omgeving en ik herken heel veel zaken. Zeker omtrent het geloof.
Ik vond het boek spannend, maar niet ‘ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel-spannend’. Maar zeker wel fijn om te lezen, want er zit genoeg vaart in. Het lijkt mij vreselijk als je dit overkomt. Het is dus goed dat Marelle met haar boek aandacht besteed aan dit onderwerp.
Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van de Heijden, het enige kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar.
A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinneringen graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp; en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio’s leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld.
633 pagina’s De Bezige Bij, Amsterdam ISBN 978 90 234 5954 5 NUR 301
Recensie
Dit boek lag al heel erg lang in de kast te wachten om een keer gelezen te worden. Had ik dit nu maar eerder gedaan. Wat een prachtig boek! Van der Heijden heeft een prachtige schrijfstijl met zulke mooie, bijna poëtische zinnen dat het erg fijn leest. Het verhaal echter is natuurlijk diep triest, maar de manier waarop Van der Heijden het hele proces van rouwverwerking beschrijft, maar ook de herinneringen uit het verleden aan zijn zoon zijn heel erg mooi. Het is een ode aan zijn zoon, waarin hij als vader beschrijft hoe hij heen en weer wordt geslingerd tussen allerlei gevoelens. Schuld,
verdriet, woede en onbegrip. Ik kan mij ergens voorstellen dat dit boek een troost voor je kan zijn als je zelf een dierbaar persoon bent verloren. Aan de andere kant is Van der Heijden zelf ook opzoek gegaan naar troost in vergelijkbare verhalen, maar voor hem bleek dat niet te werken. Er is natuurlijk geen handleiding voor zo’n situatie en iedereen gaat er op een eigen manier mee om, maar ik kan het boek je van harte aanbevelen. Hoe zou het zijn als er na je eigen dood zo’n mooi requiem over je geschreven zou worden zodat je toch een beetje verder leeft? Daarom is de titel ook zo mooi
gekozen, want de naam van zijn zoon zullen we altijd blijven gebruiken als we het hebben over het boek ‘Tonio’.
Jenny's Bookcase 