Covertekst Het begint met een lijk onder de vloer. Frieda deed deze gruwelijke vondst in haar eigen huis – een vondst die haar tot in de kern raakt. Nu is er wél spijkerhard bewijs dat Dean Reeve nog leeft – iets wat Frieda al jarenlang beweert – en dat hij nog altijd geobsedeerd is door Frieda. Zal commissaris Crawford eindelijk naar haar luisteren en het onderzoek heropenen?
De pers is inmiddels op het verhaal gedoken, waardoor Frieda wordt gedwongen iets te doen waaraan ze een enorme hekel heeft: in de openbaarheid treden… En dat heeft verregaande consequenties voor Frieda en haar vrienden.
372 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3819 9
Recensie Nog niet zo lang geleden kwam dit zevende deel rondom Frieda Klein uit. Dit is een van de boeken die ik na aankoop niet zo lang kan laten liggen, want ik moet weten hoe het verder gaat. Nog maar één boek zijn we verwijderd van de ontknoping, maar hoe vond ik dit een na laatste deel? Lees verder →
Covertekst Voor zover iedereen weet is oorlogsveteraan Niels Oxen verongelukt op zee. In werkelijkheid bevindt hij zich op een eiland in de Zweedse archipel, waar hij het dilemma overpeinst dat voor hem ligt. Wanneer de leiders van het geheime netwerk Danehof ontdekken dat ze er niet in geslaagd zijn Oxen te doden, zullen ze een meedogenloze klopjacht starten om hun fout te herstellen. Als de politie erachter komt dat hij nog leeft, zal hij gearresteerd worden voor een moord die hij niet beging.
Hoewel alle kansen zicht tegen hem gekeerd lijken te hebben, besluit Oxen toch dat hij de confrontatie moet aangaan met degen die de macht hebben. Doe hij dat niet, dan blijft hij zijn leven lang op de vlucht en zal hij nooit zijn zoontje terug kunnen zien. Hij bundelt zijn krachten met Margrethe Franck, zijn voormalige partner bij de geheime dienst, en Axel Mossman, zijn vroegere baas. Hun gevecht tegen Danehof heeft voor hen alle drie monumentale gevolgen gehad. Ze kunnen alleen hun leven terugkrijgen door opnieuw de strijd aan te gaan met de schaduwmannen.
494 pagina’s A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 0050 831 6 NUR 305
Recensie Twee jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met het werk van Jensen en sindsdien vraag ik mij steeds af hoe het zal aflopen met Niels Oxen. Met dit afsluitende deel, zal ik het eindelijk weten. Lees verder →
Covertekst Emilia en Bruch zijn weliswaar gelukkig getrouwd maar hun relatie is gegrondvest op een leugen. Als ze elkaar net ontmoeten, verzwijgt Emilia een belangrijke gebeurtenis. Aanvankelijk lijkt dit hun liefde niet te belemmeren en lange tijd denkt ze dat ze ermee wegkomt. Maar door een ogenschijnlijk onbeduidend incident wordt ze geconfronteerd met de onmogelijkheid daarvan. Moet ze eerlijk zijn tegenover haar man? Of is het voor sommige dingen te laat om ze nog te openbaren? […] Emilia en Bruch zijn verhuisd naar de provincie en hebben als gezin een veilige cocon gebouwd. Die cocon wordt niet alleen bedreigd door Emilia’s geheim, maar ook door het stijgende water dat hun buitendijkse huis bereikt. […]
159 pagina’s Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam
ISBN 978 90 282 6164 8
Recensie
Dit boek las ik op mijn vrije dag in een ruk uit, maar wat vond ik er eigenlijk van?
Kevin heeft twee jaar geleden afscheid genomen van zijn beste vriend Bjorn, die bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Inmiddels heeft hij zijn leven weer een beetje opgepakt. Daarom is de schok enorm als hij ineens oog in oog staat met zijn beste vriend. Springlevend. Dezelfde ogen.
Dezelfde stem. Bjorn is terug! Kevin kan het niet geloven. Er is nog nooit iemand teruggekeerd uit de dood. Waarom uitgerekend Bjorn?
221 pagina’s
Uitgeverij Holland, Haarlem
ISBN 978 90 251 1354 4
NUR 283
Recensie In 2013 las ik het boek Tijdrovers van Tanja en nu mocht ik het nieuwste jeugdboek van haar lezen. Lees verder →
Covertekst Het is de verraderlijkste zaak uit zijn carrière. Dat beseft Will Trent zodra hij het verlaten pakhuis in Atlanta binnengaat, en het dode lichaam van een ex-politieagent aantreft. Van het lijk lopen bloederige voetsporen weg die erop wijzen dat een ander, mogelijk vrouwelijk slachtoffer, is meegenomen… om vervolgens spoorloos te verdwijnen.
Voor Will – en voor patholoog-anatoom Sara Linton – wordt het nóg erger. Een vondst op de plaats delict onthult een verband met Wills verleden…
477 pagina’s
HarperCollins Holland, Amsterdam
ISBN 978 94 027 1380 0
NUR 305
Recensie Ei-de-lijk! Daar zijn Sara en Will weer. Blijer kun je mij niet maken.
In 2013 las voor het laatst over Sara en Will in ‘Stille zonde‘. Ik herhaal, 2013! Daarna volgende twee hele gave standalone’s, maar ja, toch lees ik deze hele serie voor deze twee personen.
Na de proloog is het alsof ze nooit zijn weggeweest. Toch moest ik weer even graven in mijn geheugen, wat is er allemaal aan vooraf gegaan en wat hebben ze allemaal meegemaakt. Slaughter had van mij wel iets meer over ze mogen schrijven, want er gaat ook een heel deel van het boek over een personage die ik stiekem niet zo mag. Voor het verhaal is het natuurlijk geweldig, maar als ik zelf zou mogen kiezen… Dan mag dit personage snel verdwijnen. Klinkt dat gemeen? Ach, dat mag wel bij een thriller ;).
Ook vond ik de moord en de andere gewelddadigheden niet zo gruwelijk als dat ik van Slaugter gewend ben. Ik ben haar juist gaan lezen omdat ze zo expliciet en gruwelijk kan schrijven. Verder vond ik soms de uitleg van bijvoorbeeld onderzoeken die Sara doet teveel inhoudelijk. Het maakt mij namelijk niet zo heel veel uit in welke stappen een bepaald onderzoek wordt gedaan. Ik ben meer geïnteresseerd in de personages en wat daar mee gebeurd en niet in hun expliciete werkzaamheden.
Toch ben ik erg blij weer een stapje te hebben gemaakt op de rode draad van Will en Sara en ik hoop heel erg dat Slaughter die rode draad voortzet. Jammer dat ik na 477 pagina’s alweer afscheid moest nemen van Will en Sara. Ben je fan van Karin Slaughter, dan kan ook dit boek niet ontbreken in je leesstapel en geniet dan met volle teugen. Voor je het weer is het alweer voorbij…
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Covertekst Als je op zoek bent naar liefde, dan is het aanbod geen probleem: we hebben 24 uur per dag een bar in onze broekzak zitten. We beschikken over meer romantische opties dan ooit eerder in de menselijke geschiedenis. Waarom zijn zo veel mensen dan toch gefrustreerd?
Aziz Ansari, comedian en acteur, heeft samen met socioloog Eric Klinenberg uitgebreid onderzoek gedaan naar de liefde. Ze ontwierpen een enorm onderzoeksproject, met honderden interviews en focusgroepen van Tokio tot Parijs, en riepen de hulp in van ’s werelds bekendste sociale wetenschappers. Het resultaat is een even hilarisch boek over de liefde, voor zowel de bezette als vrijgezelle lezer.
288 pagina’s Uitgeverij Boekerij, Amsterdam
ISBN 978 90 225 7628 1
NUR 400
Recensie Omdat ik te weinig veel non-fictie boeken lees, terwijl ik het genre wel leuk vind, besloot ik aan dit recensieboek mee te doen. Ik kende Aziz Ansari niet, maar boeken over liefde zijn altijd goed toch?!
In dit boek beschrijft Ansari zijn onderzoek naar liefde. Toen hij zelf nog zoekende was naar liefde miste hij boeken met een diepgaande sociologische kant en daarom besloot hij het zelf te gaan schrijven. Hij raakte in contact met Eric Klinenberg en samen hebben ze dit onderzoek opgezet.
Het is interessant om te lezen dat we vroeger helemaal niet zo ‘moeilijk’ deden over liefde. Als je dacht dat die persoon goed voor je zou zijn en goed voor je kon zorgen, dan was het al snel een geschikte kandidaat voor het huwelijk. Ook kwam je liefde niet van ver, maar was het je buurjongen of buurmeisje van maximaal een paar straten verderop.
‘Denk eens aan de buurt of flat waar je bent opgegroeid. Kun je je voorstellen dat je met een van die figuren getrouwd zou zijn?’ p. 22
Tegenwoordig stellen we meer eisen aan een partner. We willen maatjes zijn, dezelfde interesses hebben en diepe gesprekken kunnen voeren. Dan wordt de vijver waaruit je kunt vissen een stuk kleiner en is de kans groter dat een relatie of huwelijk uiteindelijk strand omdat we zulke hogen eisen stellen aan een partner.
‘Omdat onze verwachtingen zo hooggespannen zijn, gooien mensen vaker de handdoek in de ring als de relatie daar niet aan beantwoordt.’ […] p. 31
Daarnaast helpt het natuurlijk niet als we de hele tijd maar met onze telefoon bezig zijn, terwijl de liefde van je leven misschien naast je in de bus zit of voorbij loopt op straat. We zijn steeds meer uren bezig met onze telefoon, en dat houdt ons meer weg van sociale contacten. Dat is gek om dat die dus juist weer een liefde zouden kunnen opleveren.
Maar als je dan je liefde hebt gevonden, dan blijkt dat er stofjes in je hersenen worden aangemaakt die ook vrijkomen bij het gebruik van cocaïne. Dan is de liefde toch een betere verslaving lijkt mij. Ondanks dat we door het gebruik van onze smartphones moeite hebben met zoeken naar een geliefde, is er ook hoop:
‘De geschiedenis leert dat we ons altijd weer aanpassen. Er komen steeds weer nieuwe obstakels op onze weg, maar laten ons niet afhouden van de liefde en de romantiek.’ p. 260
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit boek niet volledig heb gelezen. Het leest natuurlijk niet als een roman, omdat het ook gaat om feiten, uiteenzettingen en interviews. Ik heb met name gelezen over het onderzoek ansich en wat er gebeurt als je eenmaal een relatie hebt. Dat vond ik wel interessant om te weten omdat ik in een relatie zit. Want je kunt er wel een hebben, maar je wilt hem ook behouden en hoe doe je dat dan?
Ansari houdt er van om schunnige zaken te roepen en dan met voetnoten aan te geven dat de onderzoekers of zijn redacteur niet vonden dat hij dat moest toevoegen aan het boek. Het was niet zo dat ik dubbel lag van het lachen tijdens het lezen, misschien heeft dat ook te maken met het feit dat het boek is vertaald. In het Engels zijn sommige zaken dan net wat grappiger en is ons Nederlands net niet handig om zaken uit te drukken. Veel punten die Ansari en de onderzoekers benoemen in het boek zijn geen vreemde zaken voor mij, dus daar las ik niet veel nieuws. Misschien komt het omdat ik zelf uit de hoek van sociale wetenschap kom. Het is vooral leuk om te lezen hoe ze het onderzoek hebben opgezet en dat ze grappige categorieën of indelingen gebruiken om zaken uit te leggen. Wil je mensen een boek over liefde cadeau doen, dan zou ik dit boek geven. Als bruiloftscadeau is het zeer geschikt. Wie weet maakt het de kans groter dat het stel bij elkaar blijft ;).
Covertekst Op haar zestiende werd Tessa Cartwright door een seriemoordenaar voor dood achtergelaten op een akker in Texas, samen met de lichamen van drie andere slachtoffers. Ze was de enige overlevende, met slechts vage herinneringen aan wat haar was overkomen. Vanaf die dag stond zij bekend als een van de ‘Black-Eyed Susans’, een bijnaam die verwees naar de bloemen die groeiden op de vindplaats van de meisjes. Het was Tessa’s verklaring die de dader in de dodencel deed belanden. Althans, dat dacht ze…
Bijna twintig jaar later ontdekt Tessa bij haar huis een veld vers geplante, bloeiende Black-Eyed Susans. Ze gelooft dat het een teken is van de moordenaar, die nog vrij rondloopt. Bang geworden dat door haar nu een onschuldige vastzit, besluit ze de verdediging te helpen. Maar ze wordt geplaagd door flarden van herinneringen en vreest voor de veiligheid van haar dochter. Wat niemand weet is dat het angstige, fragiele meisje dat Tessa was, een muur van geheimen om zich heen heeft gebouwd.
352 pagina’s
Uitgeverij A.W. Bruna, Amsterdam ISBN 978 94 005 0715 9
NUR 305
Recensie Judith en ik hadden het geluk dat wij beide dit boek mochten lezen en dus besloten we dat het ons boek van de maand april werd. April nadert bijna zijn einde, maar het is mij gelukt dit boek binnen deze maand uit te lezen. Dat kon ook niet anders…
Met ingehouden adem heb ik mij in de wereld van Tessa gestort, die iets afschuwelijks is overkomen. Tessa overleeft een verschrikkelijk aanval op haar leven, mede dankzij een enorme rustige hartslag wordt ze voor dood achtergelaten in een akker vol Black-Eyed Susans. Zij zal daarna bekend staan als een van de Susans. Snel nadat ze is gevonden in het weiland, wordt er een man gearresteerd. Helaas weet Tessa zich niets meer te herinneren en is ze door de hele gebeurtenis ook een tijd blind. De jonge Tessa krijgt therapie om zaken te verwerken maar ook om haar voor te bereiden op het aankomende proces. Het boek pendelt heen en weer tussen de Tessa die weer probeert op te krabbelen en de oudere Tessa. Deze Tessa heeft inmiddels een puberende dochter en probeert zo goed en kwaad als het gaat haar leven te leiden als kunstenares. Hierdoor kan ze haar eigen gang gaan en wordt ze niet steeds geconfronteerd met haar verleden. Hoewel…
De verdachte van het misdrijf zal binnen enkele weken worden geëxecuteerd. Er knaagt alleen iets achter in het hoofd van Tessa. Ze kan zich geen gezicht herinneren, dus de vraag is of deze man wel haar ‘monster’ is. Als er steeds voorwerpen en Black-Eyed Susans opduiken in het leven van Tessa vraagt zij zich af of er niet een onschuldige man wordt geëxecuteerd. Samen met een onderzoeksteam die onschuldigen uit de gevangenis probeert te halen, zet Tessa alles op alles om deze man na al die jaren alsnog vrij te krijgen. Dit betekend wel dat haar moordenaar nog vrij rondloopt…
Wow! Wat een tof boek is dit! Zonder twijfel is dit het spannendste boek tot nu toe in 2016. Het boek zit heel goed in elkaar. Toen ik dacht en begreep te weten hoe het allemaal zat, toen wist Heaberlin een wending aan het verhaal te geven die ik niet verwachtte. Mocht je van spannende thrillers houden, dan raad ik je het boek zeer aan. De personages spreken tot de verbeelding en zijn goed uitgewerkt. Hierdoor bleef ik geboeid lezen en kon ik het boek met moeite wegleggen. Dit is niet het eerste boek van Heaberlin en stiekem ben ik nu erg nieuwsgierig naar haar andere twee boeken. Een daarvan is al in het Nederlands vertaald.
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Afgelopen zaterdag was het zo ver, de nieuwe historische roman Nachtblauw van Simone van der Vlugt werd gepresenteerd in Delft. Voor mij is dat maar een klein eindje met de trein, dus ik besloot er heen te gaan. Dat gaf mij gelijk de gelegenheid om Judith weer even te zien, mijn mede-boekenwurm.
Vooraf besloot ik nog even door het stadje te dwalen om de sfeer van het boek in mij op te nemen. Dat kan namelijk prima in alle historische straatjes en steegjes. Daar kwam ik deze koe tegen, uiteraard in Delfts Blauw.
De presentatie was bij boekhandel Huyser, deze stond nog niet op het lijstje voor de Bookdetectives, dus die kunnen jullie binnenkort ook verwachten. Het is namelijk een kleine, maar fijne boekhandel waar je met veel liefde door de boekverkopers wordt geholpen.
Vooraf aan de presentatie kocht ik Nachtblauw (met daarbij Roxy van Esther Gerritsen, want ik had nog geen boeken genoeg) en besloot mijn strategisch op te stellen in de winkel. Maar voor ik het wist stond er al een enorme rij tot bijna buiten de winkel en Simone was nog niet eens gearriveerd.
Gelukkig had ik wel goed zicht op de plek waar het boek vol trots werd overgedragen door de uitgever aan Simone. Daarna volgde nog een kort interview, waarin Simone vertelde over het ontstaan van haar boek Nachtblauw. Ze heeft veel onderzoek gedaan in Delft en heeft hierbij hulp gehad van de De Porceleyne Fles, die alles weten over Delfts Blauw. Het gaat onder anderen over het ontstaan hiervan en het leven in de Delft in de tijd van de Gouden Eeuw. Hierin was het voor vrouwen die hun mannetje stonden niet heel erg gemakkelijk.
Hierna heeft Simone onafgebroken twee uur gesigneerd en ben ik op een gegeven moment in de rij gaan staan om ook een handtekening te kunnen bemachtigen.
Ik weet in Delft een heel leuk kringloopwinkeltje te vinden, daar kocht ik daarna ook nog wat boeken.
Thuisgekomen las ik snel Honolulu King uit, waar ik eind februari over zal bloggen. Prachtig boek! Omdat ik mij niet kon inhouden begon ik gelijk in Nachtblauw. De volgende ochtend las ik Nachtblauw voor de lunch uit en ik kan je vertellen dat het een fantastisch boek is. Ook las ik dit weekend nog een van mijn kringloop-aankoopjes uit. Kortom, een heerlijk ontspannen weekend vol met boeken, ontmoetingen en liefde waar ik snel meer over zal bloggen.
Covertekst Als jong meisje maakt Stella de bevolkingsopstand van 30 mei 1969 op Curaçao van dichtbij mee. Toch beleefde ze als kind van expats een heerlijke jeugd op het eiland. Na veertig jaar keert ze terug voor een vakantie. Ze logeert op een voormalige plantage waar een geëmigreerd Nederlands stel vakantiehuisje verhuurt. Haar verblijf roept nostalgische gevoelens op, maar brengt haar ook in verwarring. De gevolgen van de slavernij zijn nog altijd voelbaar in de samenleving en Stella bekijkt haar eigen jeugd, met de normen en waarden van toen, met andere ogen. Dan stuit ze op informatie die haar ouders voor haar verzwegen hebben. Een familiegeheim verandert haar verblijf in een zoektocht, die haar terugvoert naar de swingende jaren zestig en zeventig en alle uithoeken van het kleurrijke eiland.
274 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3061 2
Recensie Jaren geleden ben ik drie weken op Curaçao geweest in de tijd dat mijn vriend daar vijf maanden stage liep. Toen ik gevraagd werd of ik dit boek wilde lezen was ik meteen geïnteresseerd. Curaçao is niet alleen het eiland van Mambo Beach, de witte stranden en feestjes. Maar het is ook het eiland met een pijnlijk verleden rondom de slavernij en de bevolkingsopstand in 1969. Daar wilde ik wel meer van weten.
Stella neemt je mee terug naar het eiland waar ze is opgeroeid. Ze durfde eigenlijk nooit goed om terug te gaan, bang dat haar herinneringen uitgewist zouden worden door nieuwe indrukken die ze dan op zou doen. Tijdens het opruimen van het huis van haar ouders besloot ze terug te gaan, alleen. Ze wil alles in haar eentje ervaren zonder dat daar de mening van haar man of dochters tussen zou komen. Ze boekt voor vier weken, maar ze wil niet alleen maar luieren. Nadat ze met haar vader in het verzorgingshuis herinneringen heeft opgehaald, weet ze dat ze wil schrijven over de bevolkingsopstand van 30 mei 1969.
Aangekomen op het eiland stoeit Stella met herinneringen en de nieuwe indrukken die ze op het eiland opdoet. Ze gaat op onderzoek uit over de bevolkingsopstand met behulp van interviews met oude contacten van haar vader. Niet alleen komt ze meer te weten over dat onderwerp, maar ook over haar ouders. De reden dat haar familie het eiland heeft verlaten blijkt namelijk een hele andere te zijn dan dat zij altijd heeft geloofd. Niet alleen komt ze demonen uit het verleden tegen, maar ook zichzelf.
Overzee is een knappe debuutroman. Brenters heeft een schrijfstijl die te vergelijken is met Esther Verhoef of Saskia Noort. Het boek leest heerlijk weg en je blijft geboeid door onder andere het onderwerp, maar ook door het personage van Stella. Eigenlijk kijk je als een vriendin over haar schouder mee, wat ik als lezer een prettig rol vind. Wat mij betreft stort Brenters zich voortaan op het schrijven van romans, want dat doet ze erg goed.
Covertekst Als het tienermeisje Dora Lennox op woensdagmiddag uit school komt treft ze de voordeur van het huis open aan. Hoewel de auto op de oprit staat, is het stil in huis. Dan doet Dora een verschrikkelijke ontdekking: haar moeder Ruth ligt op de grond, vermoord.
Inspecteur Karlsson krijgt de zaak toegewezen. Wanneer tijdens het politieonderzoek aan het licht komt dat Ruth Lennox een geheim leven leidde, is haar gezin geschokt. Om het onderzoek te kunnen voortzetten schakelt Karlsson Frieda’s hulp in.
Maar Frieda heeft zo haar eigen problemen. […] En als ze dan ook nog door een van haar patiënten op het spoor van een seriemoordenaar wordt gezet, raakt Frieda steeds dieper verstrikt in een gevaarlijk web. Of is het slechts haar eigen verbeelding die met haar aan de haal gaat? Zal het Frieda lukken het duistere geheim op te lossen voordat ze er zelf door wordt verzwolgen?
492 pagina’s Ambo | Anthos uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 414 1631 5
Recensie Eerder las ik samen met Judith al de boeken Blauwe maandag en Dinsdag is voorbij. Ik stond te springen om te beginnen in Wachten op woensdag en deze maand is het ons boek van de maand.
In het verhaal kun je duidelijk merken dat er iets met Frieda is gebeurd in het vorige verhaal. Vanwege spoilers, zeg ik hier verder niets over. Frieda is nog niet helemaal de oude en is zoekende om de gebeurtenissen een plekje te geven. Ondertussen wordt haar huis een zoete inval en biedt haar huis bescherming tegen onverwachte logees. Karlsson is belast met het onderzoek naar de moord op Ruth en het blijkt nog niet zo gemakkelijk om de dader aan te wijzen. Er zijn namelijk meerdere potentiële moordenaars die het op deze ogenschijnlijke lieve vrouw hadden voorzien. Frieda duikt niet geheel in het onderzoek, maar werkt aan haar persoonlijke leven en aan iets anders wat haar triggert…
In dit verhaal zijn er meerdere verhaallijnen die langs elkaar heen lopen. Er is namelijk ook nog een onderzoeksjournalist die een onschuldige uit de gevangenis heeft gekregen met zijn onderzoek. De man was veroordeeld voor de moord op een meisje. Maar wie heeft het wel gedaan? Hij gaat op onderzoek uit en er blijken meer meisjes in dezelfde leeftijdscategorie te zijn vermist, maar de politie heeft nog geen enkele link gelegd tussen de vermissingen. Heeft de journalist het wel bij het rechte eind?
Zoals ik al eerder zei was Frieda niet helemaal de Frieda zoals ik haar ken uit Dinsdag is voorbij. Ook wel logisch en het maakt mij nog nieuwsgieriger naar de volgende twee delen. Uiteraard ga ik mijzelf trakteren op de volgende delen en het fijne is dat ik nog even vooruit kan. Dit deel is een tragische familiekroniek geworden in meerdere opzichten. Ieder huisje heeft zijn kruisje en dat heeft Nicci French in dit deel op een bijzondere manier beschreven.
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Jenny's Bookcase 