Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen


8 reacties

Anne-Gine Goemans – Honolulu King

Covertekst
Innemend en gemoedelijk, zo staat de tachtigjarige Hardy – eigenaar van een Indische toko – bekend. Hij bakt samen met zijn kleindochter spekkoek en pasteitjes, luister naar de levensverhalen van zijn Indische klanten en draait met zijn oude vrienden hawaïmuziek. Ooit vormde Hardy met hen de legendarische Honolulu Kings, en hij verlangt ernaar nog één keer met zijn band te schitteren.
Maar met de komst van een sushirestaurant tegenover zijn toko worden oude wonden opengereten. In de loge van de vrijmetselarij besluit Hardy zijn verzwegen verleden te openbaren. De schokkende biecht stelt zijn broeders voor een groot dilemma. Mogen de vrijmetselaars met hun geheimhoudingsplicht een misdaad verzwijgen? […]

347 pagina’sHonolulu KIngs
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 414 2522 5

Recensie
Heel erg lang stond dit boek op mijn verlanglijstje. Jaloers keek ik naar een collega van mij die hem lekker aan het lezen was. Toen het boek voorbij kwam voor een perfecte dag voor literatuur, sprong ik een gat in de lucht. Maar of dit boek mijn verwachting kon waarmaken…

Hardy is een man van tachtig die met veel liefde bijna dagelijks zijn dementerende vrouw opzoekt in het verzorgingstehuis. Omdat Hardy zijn vrouw erg mist en de overgang van haar verhuizing naar het tehuis lastig vind, spreekt hij liever over een hotel waar zijn vrouw verblijft. Zijn vrouw is altijd zijn rots in de branding geweest. Zij zorgde voor licht en ruimte in zijn hoofd. Zo kon hij zich richten op zijn muziek en successen boeken met zijn band. Helaas was dit van korte duur en sleten ze samen hun dagen in de toko. Hardy heeft zijn leven in Indië nooit los kunnen laten door de zaken die hij daar heeft meegemaakt. Zijn geliefde vader die in die periode om het leven is gekomen mist hij enorm. Hij bracht hem de liefde het spelen op de steel gitaar bij en daarmee de liefde voor hawaïmuziek. Om het gat van het gemis op te vullen besluit hij net als zijn vader zich aan te melden bij de vrijmetselarij. Hij is opzoek naar broeders, die hem bij kunnen staan en waar hij zichzelf mag zijn. Broeder Anton begeleidt hem tijdens het aanmeldingsproces. Hardy zal zijn broeders in de loge moeten toespreken met een bouwstuk. Hardy heeft nooit gestudeerd en als hij een bouwstuk van een andere broeder hoort, dan maakt hij zich ernstig zorgen.

In de toko wordt Hardy, naast zijn oude vrienden en bandleden, vaak geholpen door zijn kleindochter Synne. Zij waant zich als een vis in het water in de keuken van de toko. Het liefst zou ze kok willen worden, echter heeft haar ambitieuze moeder hele andere plannen. Ze studeert daarom geschiedenis. Ze vind de interviews van haar opa met mensen uit Indië wel heel erg interessant, maar daar ligt niet haar hart. Ze vlucht weg van haar opleiding door zich in een relatie te storen, waarvan ze eigenlijk wel weet dat deze geen bestaansrecht heeft.

Het maakt dus niet uit in welke leeftijdsfase je zit in je leven, want ieder fase heeft zo zijn zorgen.
[…] Aan een kunstwerk kun je eindeloos schaven of je kunt het weggooien en opnieuw beginnen. Met het leven is dat onmogelijk. Niemand kan opnieuw beginnen. Gebeurtenissen worden herinneringen die zich als opbergdozen opstapelen. Van sommige dozen kent hij de inhoud, omdat hij die nauwgezet heeft gestickerd. Maar er zijn ook ongelabelde dozen bij waar hij met een boog omheen loopt. De inhoud is te pijnlijk. […] p.255
Ik had een geweldig boek verwacht en ik heb een geweldig boek gelezen. Het is mooi hoe de schrijnende verhalen uit Indië in dit boek zijn verwerkt, maar ook wat de impact van deze verhalen op levens is. Niet eerder las ik iets van Goemans, maar ik zat gelijk in het verhaal en ik snap wel hoe Matthijs van Nieuwkerk zich moeten hebben gevoeld. Het is inderdaad een boek wat je snel wilt lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Ik moet zeggen dat het einde mij erg verrast heeft. Een einde waar je het echt even met iemand over wilt hebben. Wie biedt zich aan?

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer:


4 reacties

Charles den Tex & Anneloes Timmerije – Het vergeten verhaal van een onwankelbare liefde in oorlogstijd

Covertekst
Lienke en Guus hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. Als de Tweede Wereldoorlog ook Nederlands-Indië in zijn greep krijgt, verliezen ze alles wat ze hadden, en elkaar. Hij is een van de beste gevechtsvliegers van de Indische Luchtvaart en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen.
Die jaar lang vecht de stille, onverschrokken vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet , doet hij om haar weer te vinden. Daardoor raakt hij onverwacht verstrikt in een vuil politiek spel.

416 pagina’sHet vergeten verhaal
De Bezige Bij, Amsterdam
ISBN 978 90 445 3348 4
NUR 301

Recensie
Dit boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Toen de dame (op leeftijd) in kwestie bij DWDD aanschoof, werd ik nieuwsgierig naar het boek. Ik besloot mee te doen toen het boek gelezen kon worden voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’.

Guus komt uit een lerarengezin en werkt als docent op een school in Nederlands-Indië. Als hij Lienke tegenkomt weet zij hem te overtuigen om zijn droom achterna te gaan, vlieger worden. Hij haalt binnen afzienbare tijd zijn diploma’s en gaat aan de slag bij de Luchtmacht. Ze hebben het samen goed op Java, tot Guus wordt gevraagd om in Australië met zijn maten vliegtuigen op te halen. Die vliegtuigen blijken er namelijk helemaal niet te zijn en Guus moet wachten. Heel lang en heel veel wachten. In die periode valt Japan Nederlands-Indië aan en is het voor Guus niet mogelijk om naar Java te gaan. Ook het smeden van plannen met zijn maten om de vrouwen en kinderen op de te halen mislukken. De vliegtuigen zijn er helemaal nog niet op gebouwd om zulke afstanden te vliegen. Guus wordt wel ingezet voor allerlei vliegdiensten, maar dat wil hij niet en dat is ook niet dagelijks. Dus hij wacht nog veel meer en nog langer. Maanden vliegen om zonder enkel contact met Lienke.

Lienke redt zich in het begin van de bezetting nog prima, tot de Nederlanders worden geïnterneerd in kampen. Daar komt ze gelukkig bekenden tegen en de omstandigheden zijn ook nog te overzien. Tot de regels steeds strenger en strakker worden. Ze zet alles op alles om te zorgen dat zij en haar geliefden overleven.

Ondanks dat ik heel enthousiast werd voor het boek door de uitzending, kon ik dat gevoel tijdens het lezen niet goed vasthouden. Ik had gehoopt op meer rondom Lienke en haar leven in het kamp. Guus bleek meer het lijdend voorwerp te zijn. Hij deed heel erg lang niet anders dan wachten, wat opzich prima is voor het verhaal, maar het werd wel heel veel wachten. Daardoor kon niet altijd mijn aandacht bij het verhaal houden. Daarnaast vond ik het einde niets toevoegen voor het verhaal. Voor mij voelde het af en toen kwam er nog een stuk. Jammer. Toch mooi dat het verhaal vertelt is, het zal je maar overkomen. Graag lees ik de volgende keer meer over Lienke.

logo_ikleesnederlands

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van hun boek vonden.

Ik gebruikte het nummer al eerder, maar nu wil ik hem nogmaals inzetten: