Covertekst Het begint met een lijk onder de vloer. Frieda deed deze gruwelijke vondst in haar eigen huis – een vondst die haar tot in de kern raakt. Nu is er wél spijkerhard bewijs dat Dean Reeve nog leeft – iets wat Frieda al jarenlang beweert – en dat hij nog altijd geobsedeerd is door Frieda. Zal commissaris Crawford eindelijk naar haar luisteren en het onderzoek heropenen?
De pers is inmiddels op het verhaal gedoken, waardoor Frieda wordt gedwongen iets te doen waaraan ze een enorme hekel heeft: in de openbaarheid treden… En dat heeft verregaande consequenties voor Frieda en haar vrienden.
372 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3819 9
Recensie Nog niet zo lang geleden kwam dit zevende deel rondom Frieda Klein uit. Dit is een van de boeken die ik na aankoop niet zo lang kan laten liggen, want ik moet weten hoe het verder gaat. Nog maar één boek zijn we verwijderd van de ontknoping, maar hoe vond ik dit een na laatste deel? Lees verder →
Covertekst Leonard Peacock wordt vandaag achttien. Ouder zal hij niet worden. Vandaag is de dag waarop hij zichzelf van het leven zal beroven met het oude pistool van zijn grootvader. Maar eerst heeft hij nog een missie te volbrengen. Hij wil de vier belangrijkste mensen in zijn leven een cadeau geven, zodat ze weten dat het niet hun schuld is dat hij er straks niet meer is. En hij moet degene vermoorden die zijn leven tot een hel heeft gemaakt: zijn vroegere beste vriend.
215 pagina’s
Lemniscaat, Rotterdam
ISBN 978 90 477 0496 6 NUR 300
Recensie Het is alweer even geleden dat ik dit boek las, maar ik wilde er graag over bloggen. Door drukte kwam ik steeds niet aan toe, maar gelukkig pak ik nog steeds mijn momentjes om wat pagina’s te lezen en om heel af toe te bloggen. Lees verder →
Covertekst De 32-jarige Hannah zit opgesloten in een psychiatrische inrichting nadat ze jaren geleden is veroordeeld voor de moord op haar moeder, stiefvader en jongere broertje. De moorden waren spraakmakend en domineerden de kranten. Vanwege het buitensporige geweld was iedereen ervan overtuigd dat Hannah aan een stoornis leed.
Frieda Klein staat bij de mysterieuze Walter Levin in het krijt: een jaar geleden heeft hij ervoor gezorgd dat inspecteur Karlsson zijn baan kon houden, op voorwaarde dat hij Frieda ooit om een gunst zou mogen vragen.
En nu moet Frieda haar schuld inlossen: Walter wil dat ze Hannah bezoekt om te beoordelen of ze daadwerkelijk gestoord is. Wanneer Frieda bij de inrichting komt, ontdekt ze dat er meer aan de hand is…
388 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 2844 2
Recensie Omdat dit een boek is dat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie.
Het is een gek idee dat er een einde gaat komen aan de serie rondom Frieda Klein. Ik las het zesde deel tijdens mijn vakantie in Frankrijk. Er komen nog drie delen, ik geniet ervan zo lang het duurt. Lees verder →
Covertekst Het is de verraderlijkste zaak uit zijn carrière. Dat beseft Will Trent zodra hij het verlaten pakhuis in Atlanta binnengaat, en het dode lichaam van een ex-politieagent aantreft. Van het lijk lopen bloederige voetsporen weg die erop wijzen dat een ander, mogelijk vrouwelijk slachtoffer, is meegenomen… om vervolgens spoorloos te verdwijnen.
Voor Will – en voor patholoog-anatoom Sara Linton – wordt het nóg erger. Een vondst op de plaats delict onthult een verband met Wills verleden…
477 pagina’s
HarperCollins Holland, Amsterdam
ISBN 978 94 027 1380 0
NUR 305
Recensie Ei-de-lijk! Daar zijn Sara en Will weer. Blijer kun je mij niet maken.
In 2013 las voor het laatst over Sara en Will in ‘Stille zonde‘. Ik herhaal, 2013! Daarna volgende twee hele gave standalone’s, maar ja, toch lees ik deze hele serie voor deze twee personen.
Na de proloog is het alsof ze nooit zijn weggeweest. Toch moest ik weer even graven in mijn geheugen, wat is er allemaal aan vooraf gegaan en wat hebben ze allemaal meegemaakt. Slaughter had van mij wel iets meer over ze mogen schrijven, want er gaat ook een heel deel van het boek over een personage die ik stiekem niet zo mag. Voor het verhaal is het natuurlijk geweldig, maar als ik zelf zou mogen kiezen… Dan mag dit personage snel verdwijnen. Klinkt dat gemeen? Ach, dat mag wel bij een thriller ;).
Ook vond ik de moord en de andere gewelddadigheden niet zo gruwelijk als dat ik van Slaugter gewend ben. Ik ben haar juist gaan lezen omdat ze zo expliciet en gruwelijk kan schrijven. Verder vond ik soms de uitleg van bijvoorbeeld onderzoeken die Sara doet teveel inhoudelijk. Het maakt mij namelijk niet zo heel veel uit in welke stappen een bepaald onderzoek wordt gedaan. Ik ben meer geïnteresseerd in de personages en wat daar mee gebeurd en niet in hun expliciete werkzaamheden.
Toch ben ik erg blij weer een stapje te hebben gemaakt op de rode draad van Will en Sara en ik hoop heel erg dat Slaughter die rode draad voortzet. Jammer dat ik na 477 pagina’s alweer afscheid moest nemen van Will en Sara. Ben je fan van Karin Slaughter, dan kan ook dit boek niet ontbreken in je leesstapel en geniet dan met volle teugen. Voor je het weer is het alweer voorbij…
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Covertekst Emelie: de pas benoemde advocaat op een glamoureus advocatenkantoor. Teddy: de ex-crimineel en fixer die probeert op het rechte pad te blijven, en die nu ingehuurd is als ‘speciale onderzoeker’ van de firma waar Emelie werkt.
In een huis op Värmdö gaat een alarm af. Een bewaker komt eropaf en treft er geen gewone inbraak aan, maar een lichaam – er is iemand vermoord in het huis. Ondanks het feit dat haar werkgever het afkeurt, neemt Emelie – in het geniep – de zaak aan. Wie is het slachtoffer? En waarom leiden alle sporen naar Mats Emanuelsson, de man die Teddy ooit ontvoerde? Door Emelies onderzoek wordt Teddy gedwongen om de confrontatie aan te gaan met zijn verleden. Intussen maakt zijn opstandige neef Nikola dezelfde fouten die Teddy ooit maakte. En voor ze het weten raken ze alle drie verstrikt in een spel met wel heel hoge inzetten…
376 pagina’s A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0693 0
NUR 305
Recensie Dit is het tweede deel uit de Stockholm-trilogie. Deel één had ik nog niet gelezen, dus een goede uitdaging om te kijken of je dit deel ook zonder het eerste deel kunt lezen.
Emelie is een jonge advocate die zeer ambitieus is en ook goed in haar werk is. Ze sluit zakelijke deals voor bedrijven en regelt onder andere overnames van bedrijven. Maar dan krijgt ze ineens een civiele zaak in haar schoot geworpen, een zaak die haar advocatenkantoor meteen zou weigeren. Iets in haar zegt dat ze deze persoon moet verdedigen. Het is een jongen die buitenwesten in het ziekenhuis ligt en wordt beschuldigd van moord. Ze weten alleen nog niet wie het slachtoffer is, aangezien zijn hele gezicht weg is. Ook weet ze niet eens wat de verdenkingen zijn omdat justitie nog niets loslaat over het onderzoek. Dat ze de hulp van Teddy wel kan gebruiken is een ding wat zeker is, maar ze zal er alles aan doen om deze jongen vrij te krijgen.
Nadat Teddy eindelijk zijn leven weer op de rit heeft, moet hij nu zorgen dat zijn neefje op het rechte pad blijft. Zijn neef heeft net een tijd in een jeugdgevangenis gezeten en heeft niet de juiste vrienden. Hij ziet zijn oom Teddy als zijn voorbeeld, maar eigenlijk is hij nooit het goede voorbeeld geweest. Teddy probeert er alles aan te doen. Tot dat de zaak van Emelie en een zaak van zijn neef door elkaar gaan lopen. Teddy besluit voor eens en altijd met bepaalde zaken af te rekenen, maar dat zal hem duur komen te staan…
In het begin moest ik wel even wennen aan alle namen die een rol hebben in het boek, maar toen ik dat eenmaal goed op een rijtje had wilde ik niet ophouden met lezen. Doordat er steeds wordt gewisseld tussen de drie hoofdpersonen wordt je in het boek gezogen en wordt de spanning daardoor opgebouwd. Het taalgebruik is hier en daar wat grof, maar dat past ook wel weer bij de wereld waarin de neef van Teddy leeft. Schrik daarvan niet terug als je dit spannende boek gaat lezen. Het enige dikke minpunt vond ik het einde van het boek. Het is natuurlijk te verwachten dat het einde van een deel twee uit een trilogie zo open is als het maar kan zijn. Er zit dan maar een ding op, hopen dat Jens Lapidus een beetje snel kan schrijven en ik eindelijk weet hoe het dan afloopt.
Covertekst Alles verandert in het leven van de zesjarige Loes als haar moeder wegens moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend weer tot bedaren komen.
494 pagina’s
Dwarsligger in samenwerking met Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam ISBN 978 90 498 0231 8
NUR 301
Recensie In 2014 las ik mijn eerste boek van Renate Dorrestein. Ik was toen gelijk fan en heb ook wat boeken van haar gekocht in de periode die erop volgde. Uiteraard zijn die boeken op de enorme stapel verdwenen. Dit jaar heb ik iedere maand een thema en probeer ik boeken van die stapel te lezen. Vorige maand waren dat Dwarsliggers en zat er ook een boek van Dorrestein bij, twee vliegen in één klap!
Het boek start alsof je op een reünie bent beland en ‘klasgenootjes’ terugblikken op die ‘goede oude tijd’. Een tijd waarin gezinnen naar vernieuwde en hippe wijken trokken.
“We waren bijna allemaal geboren in de enige nieuwbouwwijk van een ingedut dorp, dat allang van de kaart zou zijn verdwenen als het niemandsland tussen sloot en snelweg geen toplokatie voor projectontwikkelaars was geweest.”
De kinderen uit de wijk groeien samen op en spelen met elkaar rondom de sloot. Loes is één van die kinderen. Zijn woont niet in een nieuwbouwhuis, maar in de oude pastorie. Loes is een meisje met durf, lef en soms een brutale mond. Kinderen uit de buurt mogen haar en ze nemen alles aan wat Loes zegt. De hele wereld draait om haar. Loes verlooft zich met Thomas op de basisschool en er wordt een heus verlovingsfeest georganiseerd door de moeder van Loes. Totdat zij Thomas ontmoet op het feest en hij iemand uit haar verleden blijkt te zijn. Maar Loes is nog te jong om dat te snappen. Haar moeder verbiedt haar om nog om te gaan met Thomas, maar daar luistert ze natuurlijk niet naar. Ze vlucht op een nacht uit haar kamer via de dakgoot. Dit is een fatale nacht voor meerdere personen. De volgende dag wordt de moeder van Loes voor moord opgepakt. Loes wordt de rest van haar jeugd opgevoed door de Luco’s, twee mannen die bij hun inwonen in de pastorie. Hoe de Luco’s ook hun best doen, ze zien niet in dat het leven van Loes op school een hel is.
“Eigenlijk begonnen we zo zoetjes aan te hopen dat Loes de handdoek in de ring zou gooien. […] Met open ogen liep ze in iedere hinderlaag en elke val, ze zocht het gevaar willens en wetens op in plaats van dat ze het trachtte te ontlopen. […] Hardnekkig kwam ze elke ochtend weer naar school. […] We moesten onze eigen grenzen steeds verder, verder, overschrijden om haar te dwingen ons eindelijk te verlossen.”
Het spontane meisje met lef wordt door pesterijen van de aardbodem gevaagd. Loes zet haar verstand op nul en worstelt zich door de tijd op school heen. Als haar moeder onverwachts weer vrij komt, dan moeten zij en Loes elkaar weer opnieuw leren kennen. Om alles te ontvluchten verhuizen ze naar een eiland bij Engeland en proberen daar samen met de Luco’s hun leven weer op te bouwen. Maar je kunt wel voor de zaken weglopen, ze zullen je altijd blijven achtervolgen. Loes komt er beetje bij beetje achter waarom ze is zoals ze is en waarom sommige zaken niet zo goed lukken en wat er precies die nacht is gebeurd.
Ik was al fan van Dorrestein, maar door dit boek is dat alleen nog maar meer gegroeid. Ze weet zo te schrijven dat het verhaal onder je huid gaat zitten. De harde en rake zinnen komen rechtstreeks bij je binnen. Als Loes weer wordt gepest wordt jij ook gepest en wil je roepen en van je af slaan. Je wilt haar tijdelijke vaders door elkaar schudden, ‘wordt dan wakker!’. Als een boek dat met mij kan doen, dan kan ik niet anders dan mijn petje afnemen. Lees Dorrestein! En als je dat nog niet hebt gedaan, begin dan met dit boek.
Covertekst Als het tienermeisje Dora Lennox op woensdagmiddag uit school komt treft ze de voordeur van het huis open aan. Hoewel de auto op de oprit staat, is het stil in huis. Dan doet Dora een verschrikkelijke ontdekking: haar moeder Ruth ligt op de grond, vermoord.
Inspecteur Karlsson krijgt de zaak toegewezen. Wanneer tijdens het politieonderzoek aan het licht komt dat Ruth Lennox een geheim leven leidde, is haar gezin geschokt. Om het onderzoek te kunnen voortzetten schakelt Karlsson Frieda’s hulp in.
Maar Frieda heeft zo haar eigen problemen. […] En als ze dan ook nog door een van haar patiënten op het spoor van een seriemoordenaar wordt gezet, raakt Frieda steeds dieper verstrikt in een gevaarlijk web. Of is het slechts haar eigen verbeelding die met haar aan de haal gaat? Zal het Frieda lukken het duistere geheim op te lossen voordat ze er zelf door wordt verzwolgen?
492 pagina’s Ambo | Anthos uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 414 1631 5
Recensie Eerder las ik samen met Judith al de boeken Blauwe maandag en Dinsdag is voorbij. Ik stond te springen om te beginnen in Wachten op woensdag en deze maand is het ons boek van de maand.
In het verhaal kun je duidelijk merken dat er iets met Frieda is gebeurd in het vorige verhaal. Vanwege spoilers, zeg ik hier verder niets over. Frieda is nog niet helemaal de oude en is zoekende om de gebeurtenissen een plekje te geven. Ondertussen wordt haar huis een zoete inval en biedt haar huis bescherming tegen onverwachte logees. Karlsson is belast met het onderzoek naar de moord op Ruth en het blijkt nog niet zo gemakkelijk om de dader aan te wijzen. Er zijn namelijk meerdere potentiële moordenaars die het op deze ogenschijnlijke lieve vrouw hadden voorzien. Frieda duikt niet geheel in het onderzoek, maar werkt aan haar persoonlijke leven en aan iets anders wat haar triggert…
In dit verhaal zijn er meerdere verhaallijnen die langs elkaar heen lopen. Er is namelijk ook nog een onderzoeksjournalist die een onschuldige uit de gevangenis heeft gekregen met zijn onderzoek. De man was veroordeeld voor de moord op een meisje. Maar wie heeft het wel gedaan? Hij gaat op onderzoek uit en er blijken meer meisjes in dezelfde leeftijdscategorie te zijn vermist, maar de politie heeft nog geen enkele link gelegd tussen de vermissingen. Heeft de journalist het wel bij het rechte eind?
Zoals ik al eerder zei was Frieda niet helemaal de Frieda zoals ik haar ken uit Dinsdag is voorbij. Ook wel logisch en het maakt mij nog nieuwsgieriger naar de volgende twee delen. Uiteraard ga ik mijzelf trakteren op de volgende delen en het fijne is dat ik nog even vooruit kan. Dit deel is een tragische familiekroniek geworden in meerdere opzichten. Ieder huisje heeft zijn kruisje en dat heeft Nicci French in dit deel op een bijzondere manier beschreven.
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Covertekst 1929 – Poirots avondmaal in een Londens koffiehuis wordt verstoord als een opgejaagde, jonge vrouw hem toevertrouwt dat iemand op het punt staat haar te vermoorden. Ze is doodsbang, maar zegt dat het recht zal zegevieren als ze dood is, en ze smeekt Poirot geen onderzoek te verrichten in het geval van haar dood. Later die nacht worden drie mensen dood aangetroffen in een chic, Londens hotel. De moordenaar heeft drie sinistere aanwijzingen achtergelaten: een manchetknoop met initialen in de mond van elk slachtoffer. Al snel is Hercule Poirot verwikkeld in de zaak en terwijl hij alles op alles zet om de bizarre stukjes van de puzzel in elkaar te zetten, maakt de moordenaar zich op om weer toe te slaan…
334 pagina’s The House Of Books, Amsterdam ISBN 978 90 488 2205 8
NUR 331
Recensie De uitgeverij nodigde mij een hele tijd geleden uit om bij een meet & greet te zijn met Sophie Hannah. Helaas kon ik daar niet bij zijn, maar ik mocht het boek wel lezen. Door drukte duurde het even voor ik er aan toe kwam.
Ik wilde het boek graag lezen omdat het mij heel erg doet denken aan mijn jeugd. Mijn moeder had namelijk rijen Agatha Christie’s op zolder staan. Ik vond dat altijd erg boeiend, maar heb nooit de neiging gehad om zo’n boek van de plank te pakken. Ik dacht toen dat het niets voor mij zou zijn. Nu kreeg ik de kans om te ontdekken of dat ook echt zo was.
Het eerste hoofdstuk begint met de titel: ‘En weg was Jennie’. Ik speel dus ook nog eens een prominente rol in het boek ;). In het eerste deel van het boek zit je meteen in het angstige en mysterieuze verhaal van Jennie, die ze deelt met Poirot. Hij maakt zich zorgen om deze vrouw, maar hij kan haar niet helpen omdat ze na hun gesprek verdwijnt. Poirot woont bij een hospita, waar ook Edward Catchpool woont, een rechercheur van Scotland Yard. Doordat er drie lijken worden gevonden neemt Edward Poirot mee wegens zijn enorme vakkennis. En dan blijkt dat Edward nog heel wat kan leren van de wijze Poirot. Deze man heeft oog voor detail en hoort bij anderen wat ze eigenlijk zeggen tussen de regels door. Edward vind het aan de ene kant erg vervelend dat de oude Poirot hem te slim af is, maar aan de andere kant is hij erg blij met de hulp. Edward komt er niet zelf uit.
De lijken liggen namelijk allemaal op dezelfde manier opgebaard in de hotelkamers. Gaat het hier om eenzelfde moordenaar? Als Edward en Poirot gaan graven in het verleden van de overledenen, dan blijken ze die te delen. Ze komen allemaal uit hetzelfde dorp waar een akelig gebeurtenis hun leven op hun kop heeft gezet. Poirot kan Jennie niet loslaten en keert steeds terug naar het theehuis waar ze elkaar hebben ontmoet in de hoop dat ze weer komt opdagen. Hij wil kosten wat het kost voorkomen dat ze wordt vermoord.
Dit is een detective die ik normaal lees. Ik lees voornamelijk thrillers en moest dus erg wennen aan de schrijfstijl en de tijd waarin het boek zich afspeelt. Gelukkig matchen die twee heel erg goed. Omdat het boek zich in 1929 afspeelt hebben Poirot en Edward geen CSI technieken zoals wij die nu kennen. Om zaken uit te zoeken duurt het net even wat langer dan in onze tijd, dus er zit geen enorme vaart in het boek. Daar moest ik in het begin erg aan wennen, maar het voelde niet vreemd voor het verhaal. Ik heb erg genoten van het feit dat mijn naam er ook in voorkwam en de periode waarin het boek zich afspeelde. De rijkere Britten met hun bedienden en dames met hoeden en mooie jurken. Het verhaal zit boeiend in elkaar en uiteindelijk blijkt dat liefde heel erg mooi kan zijn, maar ook het slechtste in de mens naar boven kan halen. Iets wat van alle tijden is…
Bedankt Dutch Media Books voor dit boek! Erg leuk om kennis te maken met de erfenis van Agatha Christie en met Poirot.
Covertekst Liane en Martial hebben een droomvakantie op het exotische eiland Réunion met hun zesjarige dochtertje Sofa. Op een middag gaat Liane even naar hun kamer, maar ze komt niet meer terug. Als Martial naar boven gaat om te kijken waar ze blijft, ziet hij dat de kamer doorzocht is, zijn vrouw en al haar kleren zijn verdwenen en overal bloed ligt. Hoewel Martial in eerste instantie met de politie meewerkt, slaat hij binnen vierentwintig uur met zijn dochtertje op de vlucht. In plaats van gekwetste echtgenoot is hij nu hoofdverdachte. Zo begint een klopjacht zoals Réunion nog nooit heeft meegemaakt. Heeft Martial zijn vrouw vermoord of is hij het slachtoffer van een vooropgezet plan? Want het is niet de eerste keer dat Martial op het eiland is. Het verleden komt gevaarlijk dichtbij…
336 pagina’s Uitgeverij Signatuur, Amsterdam ISBN 978 90 567 2507 5
NUR 305
Recensie Zo zonnig als de plek waar het boek zich afspeelt, zo koud was de plek waar ik het boek las. Namelijk onderweg naar Helsinki en in de stad onder het genot van een enorme kan thee. Mijn recensie is een onderdeel van een blogtournee, dus je zult vast nog veel meer over dit boek lezen de komende dagen.
Het boek start als Liane naar hun hotelkamer gaat en onderweg naar de kamer de schoonmaakster tegenkomt. Zij is de laatste die Liane nog in leven ziet. Al snel maak je naast de schoonmaakster ook kennis met andere bewoners van het eiland, wat ik in het begin een beetje verwarrend vond. Ik had het gevoel dat ik halverwege een verhaal binnen stapte en de helft had gemist. Gelukkig duurde dat gevoel niet lang. Je leest om en om het verhaal van Martial en zijn dochtertje en het verhaal van de politie die na de vlucht van Martial de klopjacht heeft ingezet. Michel Bussi weet in zijn boek veel verwarring te scheppen, door Sofa ook een geluid te geven in het boek. Je volgt haar gedachten en zij gelooft op een gegeven moment ook zeer sterk dat papa, haar mama heeft vermoord. Maar ze blijft een heel dapper meisje en doet precies wat haar vader van haar vraagt om te voorkomen dat zij het volgende slachtoffer wordt.
Het boek is een prachtige kennismaking met het voor mij onbekende eiland Réunion. Je waant je tussen de palmbomen, op de mooie stranden en je crost met iedereen het eiland over op zoek naar de dader. Een spannende combinatie. Het enige puntje van kritiek is voor mij de argeloze rechercheur met een zeer grote mond en een heel klein hartje. Van mij mocht hij iets minder seksueel getinte opmerkingen maken in het boek. Niet omdat ik daar niet tegen kan, maar omdat het voor mijn gevoel weinig aan het verhaal toevoegde. Toch raad ik anderen aan dit boek van Michel Bussi te lezen voor een paar uurtjes zonnige spanning met een zeer verrassend plot.
Covertekst In een vervallen huis in het oosten van Londen wordt het opgezwollen, door vliegen bedekte lijk van een man aangetroffen, rechtop in een leunstoel. Het huis is van Michelle Doyce, een kwetsbare vrouw met ernstige psychische problemen. Onderzoek toont aan dat de man pas na zijn dood naar het huis is overgebracht. De enige informant is Michelle, maar haar uitspraken stellen de recherche voor raadsels. Inspecteur Karlsson roept Frieda Klein te hulp, en weer raakt zij verstrikt in de duistere kanten van het leven.
Zij komt erachter dat het slachtoffer geen onschuldige was, maar een gewiekste zwendelaar die profiteerde van de angsten en noden van anderen. Wanneer Frieda meer te weten komt over diens verleden en ook zijn slachtoffers leert kennen, blijkt ze in groot gevaar te verkeren en meer vijanden te hebben dan ze dacht. Met Dinsdag is voorbij wordt de reeks vervolgd die begon met Blauwe maandag.
466 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 4142 436 5
Recensie
In tegenstelling tot mijn mening over het eerste boek, Blauwe Maandag, ben ik zeer enthousiast over dit boek. Vanaf het begin zit je je BAM, gelijk in het verhaal. De dode man op de bank bij Michelle wordt gevonden door een iemand van de sociale dienst. Dan begint het balletje meteen te rollen en wordt je meegesleept in het verhaal. Frieda Klein komt snel in beeld en het leuke is dat we haar gedurende het boek steeds beter leren kennen. Door haar eigen netwerk komt ze er samen met een collega achter dat Michelle niet zomaar ‘gestoord’ is zoals de politie dat mooi ongenuanceerd kan zeggen. Michelle lijdt waarschijnlijk aan een syndroom en Frieda vraagt zich af of zij wel in staat is om een moord te plegen.
Frieda is niet langer de vrouw die zich graag opsluit in haar huis voor de open haard, maar ook de vrouw die graag goed wilt doen. Die ‘last’ heeft van een enorme intuïtie en daarmee het werk van de politie soms zeer moeilijk maakt. Hoewel, ze heeft het vaak bij het rechte eind en dat kunnen sommige mensen bij de politie maar moeilijk verkroppen.
Ondertussen lees je steeds een klein beetje van een vrouw die op een koude en verrotte boot leeft en moet wachten op een man. Een man die wel erg lang op zich laat wachten. Wat is haar rol in het geheel?
Ook leren we haar familie wat beter kennen en maken oude bekenden hun rentree in dit boek die als personage ook meer diepgang hebben gekregen. Nicci French heeft het goed voor elkaar door het boek zo te laten eindigen dat je woensdag en donderdag meteen wilt lezen. Ondanks dat er soms wat lange passages in het boek zijn die van mij wat korter hadden gekund, ben ik helemaal voor Frieda gevallen en wil ik meer van haar zien / lezen.
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Jenny's Bookcase 