Covertekst Mannen zijn de laatste 2000 jaar nauwelijks veranderd als het om de liefde gaat. De liefdesbrief van vroeger – al dan niet geschreven met een ganzenveer en voorzien van een lakzegel – is vervangen door de sms en de email. De envelop wordt niet langer afgeleverd door een ridder, een lakei of de post, maar verschijnt digitaal in de display van de telefoon of op het beeldscherm van de geliefde. Maar de passie, de jaloezie, de hoop en het verlangen die spreken uit de handgeschreven liefdesbrief van toen, zijn dezelfde emoties waar de verliefden van nu van genieten of mee worstelen.
In Love Letters zijn de meest romantische brieven van beroemde mannen uit de wereldgeschiedenis gebundeld. Van Beethoven tot Napoleon, en van Mozart tot Darwin. Alle aspecten van de liefde komen aan de orde in Love Letters; de ene schrijver zwelgt in het verdriet om een verloren liefde, de andere gaat volledig op in zijn devotie voor de vrouw van zijn dromen.
173 pagina’s Truth & Dare / FMB Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 90 499 9862 2
NUR 320
Recensie Als groot fan van ‘Sex and the City’ moest ik dit boek natuurlijk ook hebben. Carrie gebruikt het in de eerste film als research voor haar column. Wat heel erg leuk is aan het boek, is dat iedere man wordt ingeleid door een klein stukje informatie. Niet alle mannen komen mij bekend voor, maar dat doet niets af aan hun liefdesverklaring. Van dichters, tot natuurkundigen en van componisten tot soldaten, allemaal verklaren ze een vrouw de liefde. Is het niet aan hun eigen vrouw, dan wel aan hun minnares of heimelijke liefde. De een beschrijft het nog mooier dan de ander…
Mevrouw, niets ter wereld, behalve uw verstand, kan me meer bekoren dan uw schoonheid.
Ik ben zo gelukkig als een man maar kan zijn in de wetenschap dat ik word bemind door de edelste van alle vrouwen.
Ondanks dat de taal ‘ouderwets’ is, heeft dat ook zijn charme en waan je je in de tijd van pruiken en zwierige rokken. Het boek is uitermate geschikt om af en toe een brief uit te lezen en je te omringen met liefde. Ook ideaal voor tijdens Valentijn voor als jezelf geen inspiratie hebt ;).
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Covertekst In haar nieuwe roman ‘Misschien wel niet’ beschrijft Jannah Loontjens vier dagen uit het leven van Mascha. Ze woont in Amsterdam, heeft net als haar vriend een goede baan en samen hebben ze twee kinderen. Ze leidt een leven dat exemplarisch lijkt voor deze tijd, waarin een grote keuzevrijheid en social media het leven veraangenamen, maar ook ingewikkeld maken. Mascha beleeft losbandige avonden met haar vrienden, doet haar best een goede moeder te zijn, houdt haar relatie onder de loep en heeft een geheime Facebook-affaire. Dagelijks voert ze de strijd met het nemen van haar verantwoordelijkheden.
Recensie
Yes, het boekenseizoen van ‘ Een perfecte dag voor literatuur’ is weer begonnen en HOE!
De eerste pagina van het boek begint meteen goed. Het thema is ‘de dood’ . Mascha, haar man Tom en hun vrienden vertellen om en om de begrafenisspeech voor diegene die onder het vloerkleed ligt. In dit deel lees je duidelijk de filosofische achtergrond van Jannah Loontjens, die ze het hele boek steeds laat terugkomen. Je bent als lezer op een feestje gekomen van volwassenen die het liefst alles nog zouden willen doen als toen ze twintigers waren. Geen verantwoordelijkheden, geen baan, geen kinderen. Er wordt gerust nog een snuif genomen, terwijl hun kinderen boven op bed liggen. Daar kun je als lezer van alles van vinden en dat is eigenlijk ook wel heel boeiend. Kun je namelijk alles in het leven hebben?
Mascha wil ook alles in het leven hebben. Ze heeft een virtuele minnaar en heeft hem bij toeval op Facebook ontmoet. Nu chat ze geregeld met hem en ze delen spannende (seksuele) berichten. Rafiq is tien jaar jonger. Ik zie hem als symbool voor alles waar Mascha aan twijfelt. Het gras is continue groener, spannender, uitdagender aan de overkant. Ze is continue zoekende. Zoekende naar een moeder, een voorbeeld, een rolmodel. Eentje die ze vanaf kleins af aan niet heeft gehad. Haar moeder liep weg is nooit meer gevonden. Waarschijnlijk is deze gebeurtenis de start van het twijfelen en zoeken in het leven van Mascha. Het volgende citaat uit het boek geeft dit mooi weer.
Misschien past het moederschap niet bij me. Misschien ervaart elke moeder dat zo. Misschien ben ik niet tot het moederschap in staat omdat ik een moeder gemist heb. Misschien niet. Misschien ben ik verliefd op een man die ik nooit in mijn leven heb ontmoet, een Marokkaanse man die tien jaar jonger is. Misschien niet. Misschien zou ik mijn man moeten verlaten. Misschien niet. Misschien ben ik een briljant bacterioloog en moet ik me meer op mijn carrière richten. Misschien ook wel niet. Misschien kan ik de mensheid helpen redden door mijn onderzoek. Misschien gaat mijn man vreemd. Misschien niet. Misschien ook wel. De kans bestaat. Misschien is het wat ik verlangd heb. Misschien is dit een teken dat ik eigenlijk bij hem weg wil. Misschien durf ik het niet. Misschien wil ik het ook niet echt. [p.120]
Eigenlijk is het dilemma uit het boek nu ook heel erg actueel en ik zie het ook om mij heen. We willen een carrière, kinderen, een mooi huis, vaak op vakantie en feesten waar we kunnen. Helaas kunnen we niet altijd de perfecte moeder, echtgenoot en werknemer zijn en moeten we soms keuzes maken. En als daar de druk van social media bij komt… Jannah Loontjens schets in dit boek op een boeiende manier een onderwerp waar ik mij zeker mee kan identificeren. Het boek had ik binnen no-time uit en was een zeer aangename kennismaking met het werk van Jannah Loontjens. Ik raad het leeftijdsgenoten dan ook zeker aan omdat het zo herkenbaar is.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
De muzikale ondersteuning is dit keer een nummer van Janis Joplin.
Maybe, maybe, maybe, maybe, maybe, dear, I guess I might have done something wrong.
Matthew King leidt een comfortabel leven op het paradijselijk Hawaï en gaat helemaal op in zijn succesvolle carrière als advocaat. Dan raakt zijn vrouw Joanie door een ongeluk in coma. Ineens staat Matthew er alleen voor met zijn twee puberdochters, de betweterige Scottie en Alex, die structureel te weinig kleren draagt en er een buitengewoon irritant vriendje op nahoudt.
Matthew komt al snel tot de conclusie dat hij er al die jaren niet voor zijn gezin is geweest. Hij heeft geen flauw benul hoe hij een vader voor zijn dochters moet zijn. Bovendien ontdekt hij dat Joanie al maanden een affaire had met de man die waarschijnlijk haar enige echte liefde was. Matthew besluit Joanie een waardig afscheid van haar grote liefde te gunnen en samen met zijn dochters gaat hij op zoek naar haar minnaar. Het wordt een memorabele reis, vol pijnlijke inzichten en onverwachte humor.
285 pagina´s
Uitgeverij Uniboek | Het Spectrum bv, Houten – Antwerpen
ISBN 978 90 475 1751 1
NUR 302
Recensie
Dit boek zag ik vorige week liggen bij een boekhandel in Delft in de uitverkoopbak, en ik herkende meteen dat het van de film was. Een film die ik toen der tijd graag had willen zien, niet wetende dat het een boek was. En aangezien ik ben van boeken lezen nog voor de film, besloot ik hem mee te nemen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik echt even door een zure appel heen moest bijten in het begin. De schrijfstijl pakte mij niet en ik kon er maar moeilijk inkomen, maar gelukkig kwam daar na het eerste hoofdstuk verandering in. Ergens in het verhaal begon ik Joanie wel een beetje te snappen, Matt is een man die zijn ding doet, zijn vrouw en kinderen dat ook laat doen en hij is niet erg uitgesproken. Matt is wel erg boos dat zijn vrouw is vreemd gegaan, maar zet dat voor mijn gevoel toch redelijk makkelijk van zich af. Hij gaat namelijk ook opzoek naar de minnaar van zijn vrouw om hem de gelegenheid te geven afscheid te nemen. Joanie wilde denk ik liever een man die van aanpakken weet en een echte mannen-man is. Het is wel heel erg mooi om te lezen hoe hij steeds beter met zijn dochters en het vage vriendje van de oudste dochter weet om te gaan. Je ziet hem als het ware groeien in zijn vader-rol. Een erg emotioneel stuk was hoe hij zijn vrouw op haar sterfbed vergeeft, een staaltje echte onvoorwaardelijke liefde.
Nu gauw de film kijken. Ik ben ondanks de slechte start wel heel erg nieuwsgierig geworden.
Note:
Zojuist ook de film gekeken. Zoals bij iedere boekverfilming mis je onderdelen en zijn er zaken toegevoegd. In de film heet Joanie ineens Elisabeth, terwijl mij Joanie ook een prima naam leek voor een personage. Ik heb het niet droog gehouden en het is nog indringender dan het boek. De film is wel traag, maar dat vond ik niet erg. Ik vond Matt in de film sterker neer gezet dan in het boek. Matt had in mijn beleving in het boek een wat andere houding. Mooi om het toch gezien te hebben.
Jenny's Bookcase 