Covertekst
Op haar eerste dag bij het politiekorps van Atlanta wordt Kate Murphy geconfronteerd met de pesterijen en vooroordelen van haar mannelijke collega’s. Het is de slechts mogelijke dag om te beginnen: een seriemoordenaar die het heeft voorzien op agenten heeft zojuist een nieuw slachtoffer gemaakt en de stad lijkt een broeinest van geweld.
Maar Kate is niet de enige vrouw die het moeilijk heeft. Maggie Lawson stapte in de voetsporen van haar oom en haar broer om zichzelf voor hen te bewijzen als politieagent. Als ze ontdekt dat haar broer Jimmy feiten achterhoudt in zijn verklaring over de aanslag besluit ze met haar nieuwe partner Kate op onderzoek uit te gaan. Ondanks de tegenwerking van hun mannelijke collega’s volgen Maggie en Kate het spoor van een moordenaar van wie ze zeker weten dat opnieuw zal toeslaan. Maar wanneer? Het spoor leidt hen naar de duisterste schaduwen van Atlanta, waar iemand zijn oog op Kate heeft laten vallen…

474 pagina’s
Cargo – Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam
ISBN 978 90 234 8724 1
NUR 305

Recensie
Met dank aan de uitgeverij was ik een van de gelukkigen die het boek voor de verschijningsdatum al in handen had. Hierdoor was de drive extra groot om ook die felbegeerde handtekening van Karin Slaughter te scoren. Hier blogde ik al eerder over. Inmiddels heb ik het boek uit en ga ik jullie nu vertellen wat ik er van vond.

Twee jaar geleden schreef Karin Slaughter het boek ‘Genadeloos‘, waarin ze gedeeltelijk terug ging naar de jaren ’70. In dit boek gaat ze dit keer volledig terug naar die tijd en moeten de vaste lezers even afscheid nemen van Willt Trent en Sara Linton. Je raakt als lezer verzeild in een wereld waar er scheidingen zijn tussen zwart en blank, tussen mannen en vrouwen en arm en rijk. Als vrouw bij de politie gaan is eigenlijk een onmogelijke opgave, althans, anderen proberen je dit onmogelijk te maken. Kate ondervindt dit letterlijk aan den lijve. Bij binnenkomst moet ze zich een weg banen door handtastelijkheden en seksistische opmerkingen. En als ze denkt dat ze de vrouwenkleedkamer veilig heeft bereikt, krijgt ze daar ook nog aan portie. Ze praat te bekakt, ze heeft haar uniform niet op orde (ze kreeg namelijk een mannenuniform die veelste groot is) en ze moet weer wegwezen voor de zwarte vrouwelijke collega’s binnen komen. Niet echt een goed begin van je eerste werkdag.

Ze moet eerst haar werkdag doorbrengen met Jimmy Lawson die een dag eerder zijn partner heeft verloren bij een schietpartij. Kate mag niets zeggen en moet steeds in de auto blijven. Het enige wat ze mag doen is zaken noteren in haar boekje. Door een samenloop van omstandigheden is Kate gedwongen om daarna op te trekken met Maggie Lawson, het zusje van Jimmy. En die twee blijken stiekem een hele goede match, ook al wil Maggie dit in eerste instantie niet toegeven. Maggie en Kate hebben beide hun eigen redenen om bij de politie te gaan en ondanks dat het soms ontzettend zwaar is, weigeren ze beide om het bijltje er bij neer te gooien. Door hun goede samenwerkingen komen ze steeds dichterbij de bron van al die moorden op hun collega’s. Echter blijkt Jimmy ook een bepaalde rol te spelen. Een rol die hij liever niet openbaar maakt…
Gedurende het verhaal maak je ook kennis met Fox. Fox heeft al die moorden gepleegd en langzaam aan weet je zijn beweegredenen voor die moorden op de agenten. Echter heeft hij ook een gruwelijke hekel aan sommige vrouwen, Kate heeft hij al een tijdje op het oog...

Dit boek heb ik binnen een paar dagen uitgelezen en gisteren heb ik bijna non-stop gelezen. Ondanks dat ik het eerst erg jammer vond dat ik Will en Sara moest missen, heb ik daar na het lezen helemaal geen last meer van. Eigenlijk was het juist erg fijn dat Slaughter dit uitstapje naar het verleden heeft gemaakt. Het onderwerp van het boek is boeiend, spannend en beschrijft erg goed hoe zwaar het voor iedereen is geweest. Ik ben van na de jaren ’70, dus ik kan mij nauwelijks voorstellen dat het echt zo moet zijn geweest. Stiekem hou ik erg van die power-vrouwen die als een G.I. Jane opboksen tegen mannen met een grote mond. Maggie en Kate zijn twee van die vrouwen. Bij vlagen is het zelfs heel erg grappig als ze zich niet op hun kop laten zitten door hun grofgebekte collega’s. Deze twee nieuwe personages bieden nog een legio perspectieven, dus ik verheug mij al op een mooie afwisseling in boeken van Will & Sara en Maggie & Kate.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekwurm Judith van dit boek vond.

Yes, I did enjoy it 🙂