Recensie
Heel erg lang stond dit boek op mijn verlanglijstje. Jaloers keek ik naar een collega van mij die hem lekker aan het lezen was. Toen het boek voorbij kwam voor een perfecte dag voor literatuur, sprong ik een gat in de lucht. Maar of dit boek mijn verwachting kon waarmaken…

Hardy is een man van tachtig die met veel liefde bijna dagelijks zijn dementerende vrouw opzoekt in het verzorgingstehuis. Omdat Hardy zijn vrouw erg mist en de overgang van haar verhuizing naar het tehuis lastig vind, spreekt hij liever over een hotel waar zijn vrouw verblijft. Zijn vrouw is altijd zijn rots in de branding geweest. Zij zorgde voor licht en ruimte in zijn hoofd. Zo kon hij zich richten op zijn muziek en successen boeken met zijn band. Helaas was dit van korte duur en sleten ze samen hun dagen in de toko. Hardy heeft zijn leven in Indië nooit los kunnen laten door de zaken die hij daar heeft meegemaakt. Zijn geliefde vader die in die periode om het leven is gekomen mist hij enorm. Hij bracht hem de liefde het spelen op de steel gitaar bij en daarmee de liefde voor hawaïmuziek. Om het gat van het gemis op te vullen besluit hij net als zijn vader zich aan te melden bij de vrijmetselarij. Hij is opzoek naar broeders, die hem bij kunnen staan en waar hij zichzelf mag zijn. Broeder Anton begeleidt hem tijdens het aanmeldingsproces. Hardy zal zijn broeders in de loge moeten toespreken met een bouwstuk. Hardy heeft nooit gestudeerd en als hij een bouwstuk van een andere broeder hoort, dan maakt hij zich ernstig zorgen.

In de toko wordt Hardy, naast zijn oude vrienden en bandleden, vaak geholpen door zijn kleindochter Synne. Zij waant zich als een vis in het water in de keuken van de toko. Het liefst zou ze kok willen worden, echter heeft haar ambitieuze moeder hele andere plannen. Ze studeert daarom geschiedenis. Ze vind de interviews van haar opa met mensen uit Indië wel heel erg interessant, maar daar ligt niet haar hart. Ze vlucht weg van haar opleiding door zich in een relatie te storen, waarvan ze eigenlijk wel weet dat deze geen bestaansrecht heeft.

Het maakt dus niet uit in welke leeftijdsfase je zit in je leven, want ieder fase heeft zo zijn zorgen.

Ik had een geweldig boek verwacht en ik heb een geweldig boek gelezen. Het is mooi hoe de schrijnende verhalen uit Indië in dit boek zijn verwerkt, maar ook wat de impact van deze verhalen op levens is. Niet eerder las ik iets van Goemans, maar ik zat gelijk in het verhaal en ik snap wel hoe Matthijs van Nieuwkerk zich moeten hebben gevoeld. Het is inderdaad een boek wat je snel wilt lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Ik moet zeggen dat het einde mij erg verrast heeft. Een einde waar je het echt even met iemand over wilt hebben. Wie biedt zich aan?

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.