Covertekst
Op de pittoreske basisschool Pirriwee Public eindigt het jaarlijkse ouderfeest in een chaos. Met gillende sirenes. Schreeuwende mensen. Een verbijsterde schooldirecteur. En een van de ouders: dood. Is er sprake van moord, een tragisch ongeluk of van een vreselijk ontspoorde ruzie? Wat de ouders van Pirriwee Public zullen leren is dat soms de kleinste leugens het aller gevaarlijkst zijn… […]

488 pagina’s
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam 
ISBN 978 94 005 0613 8
NUR 302

Recensie
Dit boek maakt deel uit van een blogtour en ik ben de hekkensluiter. Mocht je willen weten hoe de andere bloggers dit boek hebben ervaren? Kijk dan even in het volgende rijtje:

Ma 30 mei – Lise Notenboom A.W Bruna
Di 31 mei – Biebmiepje
Wo 1 juni – Shyama in boekenland
Do 2 juni – Connie’s blogspot
Vr 3 juni  – Indeboekenkast
Za 4 juni – serendipitybooks
Zo 5 juni  –  Iheartbooks
Ma 6 juni – Miranda leest
Di 7 juni – Dagmar
Wo 8 juni – Drukinkt
Do 9 juni – Review & roses
Vr 10 juni – Jenny’s bookcase

Het vorige boek van Moriarty heb ik gemist, dus het was mijn eerste kennismaking. Het boek speelt zich af in Australië in het plaatsje Pirriwee. Jane besluit na omzwervingen met haar zoontje Ziggy te gaan wonen in Pirriwee. De omgeving is prachtig en ze wonen op loopafstand van het strand. Ziggy vind het heerlijk.
Als Jane samen met Ziggy naar de oriëntatiedag gaat op zijn nieuwe school, dan gaat het mis. Ziggy zou een meisje uit zijn groep hardhandig hebben aangepakt. De afdrukken staan in de nek van het meisje. Ze zegt dat Ziggy dit heeft gedaan, maar hij ontkend stellig en Jane geloofd hem. Dit is de aanleiding tussen een scheiding in de oudergroep. Jane leert Madeline en Celeste kennen als vriendinnen en slepen haar door deze moeilijke periode heen. De hetze tegen haar zoon Ziggy wordt steeds erger. Kinderen mogen van hun ouders niet meer met Ziggy spelen en er komt zelfs een petitie om Ziggy van school te sturen.
Ondertussen hebben Madeline en Celeste zo hun eigen problemen. De ex van Madeline heeft inmiddels een nieuw gezin, net als zij. Zijn dochtertje komt in de klas bij haar dochtertje, waardoor zij steeds wordt geconfronteerd met haar ex en zijn nieuwe vlam. Hun gezamenlijke dochter kan het bijzonder goed vinden met deze vrouw, iets dat Madeline niet kan uitstaan. Celeste staat er veel alleen voor met haar tweelingen omdat haar man vaak weg is voor zijn werk. Celeste is chaotisch en vind het lastig om de jongens in het gareel te houden. Dit heeft zo zijn oorzaak.

Op de quizavond van de school, waar geld in wordt gezameld door de ouders voor nieuwe digiborden, gebeurt er iets vreselijks. Een van de ouders komt om het leven. Wie het is blijft tot aan het laatste hoofdstuk geheim. Je leest als het ware naar deze gebeurtenis toe en dan ontdek je dat iedereen zo zijn geheimen heeft. De een liegt wat meer dan de ander en achter pracht en praal kan er zomaar heel veel verdriet schuilen.

Vanaf pagina één hangt er een spanning in het boek, want je weet dat er iets gruwelijk mis gaat. Je weet alleen nog niet om wie het gaat en wat er aan de hand is. Daarnaast is de schrijfstijl van Moriarty erg prettig en leest snel weg. Maar toch had ik tijdens het lezen het gevoel dat ik te lang moest wachten op wat er nu ging komen. Er zijn veel details en er wordt erg ingegaan op het leven van de verschillen de hoofdpersonen. Het kan natuurlijk liggen aan mijn ongeduldigheid, maar toch had ik het idee dat het allemaal iets compacter had gekund. Dit doet overigens niets af aan de kwaliteit van het boek en de onderwerpen die in het boek ter sprake komen. Dit is een uitstekend zomerboek! Stop hem in je koffer en waan je een paar uur in Australië.

Bedankt A.W. Bruna dat ik dit boek mocht lezen!