Precies een week geleden ben ik samen met een aantal leden van `Een perfecte dag voor literatuur´ naar het Damesleesmuseum en het Letterkundig museum geweest in den Haag. Om nog even na te genieten van deze leuk dag besloot ik er alsnog een blogpost over te schrijven. Manjo, een van de leden, was zo lief deze dag in mijn eigen stad te organiseren. `s Morgens spraken we met alle gegadigden af op Den Haag centraal. Met een busritje door de stad kwamen we bij onze eerste bestemming, het Damesleesmuseum.

 

 

 

 

 

 

 

Anders dan de naam doet vermoeden, is het geen museum, maar een bibliotheek. Hoewel sommige boeken van het museum zeker beschouwd mogen worden als een museumstuk. Vroeger waren leessociëteiten alleen voor mannen en als er al boeken in huis waren, dan waren die ook voor mannen en gingen ze over onderwerpen voor mannen. Twaalf dames besloten hier iets aan te doen en legden zij allemaal drie gulden in om een collectie boeken aan te schaffen die onderling geruild kon worden. Deze collectie bereide zich langzaam aan uit en de dames hadden een ruimte op Noordeinde boven een bedrijfje wat katoen bewerkte. De boeken namen toe, net als de leden en de dames moesten meerdere keren verhuizen, van Noordeinde, naar Parkstraat, Lange Voorhout, Lange Vijverberg en nu het huidige Nassauplein. Onder het motto ´Ons doel is schoonheid´ was er naast de boeken ook vaak ruimte voor kunstenaressen die elders geen atelier konden of mochten hebben.

 

 

 

 

Sinds de jaren ´50 zitten de dames in het huidige pand. Onder de bezielende leiding van 80 vrijwilligers draait het museum op volle toeren. Zo is er een kaftcommissie die de nieuwe boeken van een plastic cover voorziet. Vroeger was dit met bruin papier, wat ook zo zijn charmes heeft zoals je op de foto´s kunt zien.

 

 

 

 

 

Er is ook een leescommissie die bepaald welke boeken er worden aangeschaft. Iedere maand worden er een x aantal boeken aangeschaft in verschillende talen, maar er zijn altijd 10 Nederlandse boeken. Als de commissie nee zegt tegen een boek, dan komt het boek niet in de kast. Wordt het boek wel aangeschaft, dan komt het niet op alfabetische volgorde op de plank, maar op volgorde van binnenkomst. Gelukkig zijn de boeken wel makkelijk terug te vinden, de dames zijn sinds twee jaar helemaal digitaal. Drie bibliothecaressen beheren 33.000 boeken die je op donderdag, vrijdag of zaterdag mag komen lenen. Op dit moment zijn er rond de 500 leden, waar inmiddels ook mannen bij zijn. Na deze onvergetelijke ervaring zit ik er over te denken om ook lid te worden en is het niet om een boek te lenen, dan wel om dit hele bijzondere initiatief te steunen.

Daarna gingen we met de groep naar het Letterkundig Museum. Daar was een tentoonstelling ingericht over vrouwelijke schrijfsters die met elkaar contact hadden door brieven die ze aan elkaar schreven. Een grote groep vrijwilligers heeft dit helemaal uitgeplozen en oude documenten opgediept. Ontzettend knap van de vrijwilligers en bijzonder om te zien. Jaren later zijn vrouwelijke auteurs nog steeds in de minderheid. Een voorbeeld is de enorme galerij van auteurs in het Letterkundig Museum. Doordat ik zo was overladen door alle nieuwe informatie, hebt ik op mijn gemak de enorme galerij bekeken. Daar trof ik ook Thomas Verbogt, waar ik afgelopen donderdag over blogde. Het was een heel leuke dag en ik kijk uit naar de volgende excursie of meeting met een auteur.

 

 

 

 

 

Thomas Verbogt op links (voor het geval je hem niet herkende).