Recensie
Het boek start op Elba, waar Margriet samen met haar zoontje woont. Ze verkoopt koekjes, taartjes en brood op de markt. Als ze haar kraam heeft leeg verkocht kan ze samen met haar zoontje genieten op het strand. Ze heeft vriendinnen om zich heen verzameld, vrouwen waar ze wijntjes mee drinkt, yoga doet en grappige momenten op de markt beleefd. Margriet is niet zomaar op Elba, daar is een hele geschiedenis aan vooraf gegaan. Een vrij ongelukkig geschiedenis van een onstabiel huwelijk en een nog onstabielere onderneming. Samen met haar man Hans heeft Margriet een pannenkoekenrestaurant. Het restaurant loopt helemaal niet en Margriet moet alles in haar eentje doen. Hans heeft een depressie en komt soms de hele dag z’n bed niet uit. Margriet trekt dit niet meer en als ze op de plaatselijke kermis Bruno tegenkomt, dan gaan alle remmen los.

Ik had mij ontzettend verheugd op het nieuwe boek van Jelmer Jepsen omdat ik zo enthousiast was over zijn eerste boek ‘Vallen als het heet is‘. Natuurlijk kan ik het mooier maken dan het is, maar dat ga ik niet doen. Heel eerlijk gezegd vond ik dit boek een beetje tegenvallen en dat vind ik ontzettend erg. Daarom heb ik er ook zo lang over gedaan om er iets over te schrijven. Het boek leest wel heerlijk weg, maar sommige zaken vond ik gewoon iets te onwaarschijnlijk. Omdat ik niets wil verklappen, kan ik niet in detail treden. Maar de manier waarop Margriet op Elba beland, vind ik gewoon niet geloofwaardig. Dat doet voor mij echt aan het verhaal af, ik kan mij namelijk niet voorstellen dat niemand dit zou ontdekken. Toch krijgt het boek een mooi plekje in mijn kast, de cover is prachtig en omdat ik wel geloof in Jelmer Jepsen als schrijver en ik uitkijk naar nieuw werk van hem.