Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: Indie


door 8 reacties

Anne-Gine Goemans – Honolulu King

Covertekst
Innemend en gemoedelijk, zo staat de tachtigjarige Hardy – eigenaar van een Indische toko – bekend. Hij bakt samen met zijn kleindochter spekkoek en pasteitjes, luister naar de levensverhalen van zijn Indische klanten en draait met zijn oude vrienden hawaïmuziek. Ooit vormde Hardy met hen de legendarische Honolulu Kings, en hij verlangt ernaar nog één keer met zijn band te schitteren.
Maar met de komst van een sushirestaurant tegenover zijn toko worden oude wonden opengereten. In de loge van de vrijmetselarij besluit Hardy zijn verzwegen verleden te openbaren. De schokkende biecht stelt zijn broeders voor een groot dilemma. Mogen de vrijmetselaars met hun geheimhoudingsplicht een misdaad verzwijgen? […]

347 pagina’sHonolulu KIngs
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 414 2522 5

Recensie
Heel erg lang stond dit boek op mijn verlanglijstje. Jaloers keek ik naar een collega van mij die hem lekker aan het lezen was. Toen het boek voorbij kwam voor een perfecte dag voor literatuur, sprong ik een gat in de lucht. Maar of dit boek mijn verwachting kon waarmaken…

Hardy is een man van tachtig die met veel liefde bijna dagelijks zijn dementerende vrouw opzoekt in het verzorgingstehuis. Omdat Hardy zijn vrouw erg mist en de overgang van haar verhuizing naar het tehuis lastig vind, spreekt hij liever over een hotel waar zijn vrouw verblijft. Zijn vrouw is altijd zijn rots in de branding geweest. Zij zorgde voor licht en ruimte in zijn hoofd. Zo kon hij zich richten op zijn muziek en successen boeken met zijn band. Helaas was dit van korte duur en sleten ze samen hun dagen in de toko. Hardy heeft zijn leven in Indië nooit los kunnen laten door de zaken die hij daar heeft meegemaakt. Zijn geliefde vader die in die periode om het leven is gekomen mist hij enorm. Hij bracht hem de liefde het spelen op de steel gitaar bij en daarmee de liefde voor hawaïmuziek. Om het gat van het gemis op te vullen besluit hij net als zijn vader zich aan te melden bij de vrijmetselarij. Hij is opzoek naar broeders, die hem bij kunnen staan en waar hij zichzelf mag zijn. Broeder Anton begeleidt hem tijdens het aanmeldingsproces. Hardy zal zijn broeders in de loge moeten toespreken met een bouwstuk. Hardy heeft nooit gestudeerd en als hij een bouwstuk van een andere broeder hoort, dan maakt hij zich ernstig zorgen.

In de toko wordt Hardy, naast zijn oude vrienden en bandleden, vaak geholpen door zijn kleindochter Synne. Zij waant zich als een vis in het water in de keuken van de toko. Het liefst zou ze kok willen worden, echter heeft haar ambitieuze moeder hele andere plannen. Ze studeert daarom geschiedenis. Ze vind de interviews van haar opa met mensen uit Indië wel heel erg interessant, maar daar ligt niet haar hart. Ze vlucht weg van haar opleiding door zich in een relatie te storen, waarvan ze eigenlijk wel weet dat deze geen bestaansrecht heeft.

Het maakt dus niet uit in welke leeftijdsfase je zit in je leven, want ieder fase heeft zo zijn zorgen.
[…] Aan een kunstwerk kun je eindeloos schaven of je kunt het weggooien en opnieuw beginnen. Met het leven is dat onmogelijk. Niemand kan opnieuw beginnen. Gebeurtenissen worden herinneringen die zich als opbergdozen opstapelen. Van sommige dozen kent hij de inhoud, omdat hij die nauwgezet heeft gestickerd. Maar er zijn ook ongelabelde dozen bij waar hij met een boog omheen loopt. De inhoud is te pijnlijk. […] p.255
Ik had een geweldig boek verwacht en ik heb een geweldig boek gelezen. Het is mooi hoe de schrijnende verhalen uit Indië in dit boek zijn verwerkt, maar ook wat de impact van deze verhalen op levens is. Niet eerder las ik iets van Goemans, maar ik zat gelijk in het verhaal en ik snap wel hoe Matthijs van Nieuwkerk zich moeten hebben gevoeld. Het is inderdaad een boek wat je snel wilt lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Ik moet zeggen dat het einde mij erg verrast heeft. Een einde waar je het echt even met iemand over wilt hebben. Wie biedt zich aan?

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer:


door Een reactie plaatsen

Adriaan van Dis – Ik kom terug

Covertekst
Na een lang leven van zwijgen en buitensluiten begint een moeder opeens te praten tegen haar zoon – aarzelende ontboezemingen over grensoverschrijdende liefde, verraad en drie oorlogen. Hij, een romanschrijver, mag haar biograaf worden, maar er is een voorwaarde: hij moet haar een zachte dood bezorgen. ‘Ik kom terug’ is een tragikomedie over het woeste leven van een vrouw die terugkijkt op haar eeuw.

284 pagina’s Ik kom terug
Uitgeverij Augustus / Atlas Contact, Amsterdam
ISBN 978 90 254 4346 7
NUR 301

Recensie

Op de middelbare school heb ik een poging gedaan een boek te lezen van Adriaan van Dis. Ik meen mij te herinneren dat dit ‘Indische duinen’ was. Zoals je misschien al begrepen had heb ik dit boek nooit uitgelezen en tot op heden was dit het enige boek wat ik las van Adriaan van Dis. Met ‘Ik kom terug’ ga ik een ‘paar jaar’ later in de herkansing.

Van Dis beschrijft de relatie met zijn moeder in dit boek. Die op zijn zachts gezegd moeizaam, niet altijd liefdevol en soms eenzaam is. Adriaan is het onwettige kind van de twee man van zijn moeder. Hij heeft nog drie oudere zussen die dus een andere vader hebben. Adriaan heeft Indië niet meegemaakt en heeft een totaal ander uiterlijk, hij heeft mede hierdoor een andere positie. Hij is altijd nieuwsgierig geweest naar het leven van zijn moeder daar. Ze was helaas niet scheutig met informatie over die tijd en had weinig aandacht voor hem in zijn jeugd. Ze maakten ruzie om een grote kist met herinneringen die in de woonkamer stond en angstvallig op slot zat. Wat zat er toch in die kist wat hij niet mocht weten?

Nu zit de moeder van Adriaan in een rusthuis en ze wil ineens haar herinneringen uit die tijd met hem delen voor ze dood gaat. Ze wil namelijk een zelfgekozen dood, iets wat Adriaan steeds wat probeert uit te stellen. Hij reist een aantal keer in de week naar haar toe en ziet zijn moeder onder zijn ogen aftakelen en tegelijkertijd komen ze iets nader tot elkaar. Ze deelt verhalen, soms warrig en soms heel gedetailleerd. Over de eenzaamheid die ze heeft gevoeld, het gemis van een man en het leven tussen twee werelden.

Het boek is een prachtig relaas over een moeder-zoonrelatie, ook al is deze niet zoals je zou wensen. Ik ben erg blij dat ik eindelijk een boek van Van Dis heb gelezen, want wat kan die man schrijven. Door de verhalen van zijn moeder wordt je meegenomen naar Indië, en leef je in de jungle, alleen met je dochters, smachtend naar je man. Hierdoor moest ik denken aan mijn reis naar Sumatra. Daarom heb ik mijn muzikale thema erop aangepast. De moeder van Adriaan had specifieke voorkeuren, zo ook voor bloemen. Dit wordt bezongen in dit kinderliedje, over water geven van bloemen in de tuin.

logo_ikleesnederlands

 

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer: