Covertekst
Wanneer de vrouw van Michael Turner is omgekomen in Pakistan bij het verslaan van de oorlog, verhuist hij naar Londen. Zijn charismatische buren Josh en Samantha Nelson en hun twee dochters worden al snel zijn steun en toeverlaat en er ontstaat een innige vriendschap tussen hen. Dan nemen hun levens een dramatische wending. […]
Ambo | Anthos Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 90 263 2948 7
Recensie
Het eerste boek van het jaar voor een ‘Perfecte dag voor literatuur’, een heel goed begin van het jaar kan ik wel zeggen.
Het boek is een roman, maar toen ik het eerste hoofdstuk had gelezen had ik het idee dat ik in een thriller was beland. Michael heeft aan zijn buurman een schroevendraaier uitgeleend en wil deze graag terug. Het is een speciale die hij nodig heeft voor zijn degen, hij moet zo naar zijn les schermen. Hij ontdekt dat de achterdeur van het huis open staat en roept, maar niemand geeft antwoord. Hij besluit naar binnen te gaan en te kijken of zijn schroevendraaier voor het grijpen ligt. Hij ziet hem niet liggen, maar hij wil er zeker van zijn dat er niet is ingebroken, want de achterdeur open laten staan is niets voor de buren. Michael besluit goed rond te kijken, want je weet tenslotte maar nooit.
Aan deze gebeurtenis, die best heel spannend is beschreven, wordt de kennismaking tussen Michael en zijn buren opgehangen. Maar ook hoe Michael zijn vrouw heeft leren kennen. Hoe verliefd ze waren en dat ze bij elkaar eindelijk tot rust kwamen na hun reizende leven. Ze namen dat heel letterlijk door op het platteland te gaan wonen en afstand te nemen van alles en iedereen. Caroline kon alleen haar reizende leven maar moeilijk achter zich laten en greep haar kans toen ze voor haar werk naar Pakistan kon. Van deze reis zou ze echter nooit terugkeren. Michael kon niet langer in hun oude huis blijven wonen en vluchtte naar de stad om alles te kunnen vergeten en zijn leven als schrijver weer op te pakken. Er komen echter hele andere zaken op zijn pad die hij zeker niet kan vergeten.
‘Ik zag iets…’ zei de andere. ‘Ik zag een man,’ zei de coordinator, hem onderbrekend. [p.140]
Het is ontzettend knap hoe Owen Sheers aan één hoofdstuk de rest van het boek heeft kunnen ophangen. Heden en verleden gaan door elkaar spelen, zonder dat het verwarrend wordt. Zaken worden knap ontrafelt waardoor het boek de spanning heeft van een thriller, maar het leest als een mooie roman. Het verveeld geen moment en de personages worden flink uitgediept in deze 300 pagina’s. Ik ben enthousiast over de kennismaking met deze auteur. Bedankt Ambo Anthos dat ik dit boek mocht lezen!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Mijn muzikale ondersteuning deze keer:
Jenny's Bookcase 