Covertekst
Laura Maaskant is vijftien als ze voor het eerst hoort dat ze een zeldzame vorm van kanker heeft. Na een lang en zwaar behandeltraject lijkt ze genezen, en pakt ze de draad van haar jonge leven weer op. Ze maakt haar vwo af en gaat studeren in Amsterdam.
Maar dan keert de ziekte terug. De prognose is ongewis, haar levensverwachting beperkt. Nogmaals loodzware behandelingen ondergaan wijst Laura af. Ze gaat voor kwaliteit van leven; niet met een bucket list, maar ‘gewoon’, met haar vrienden en haar familie, en in haar werk. Zoals ze zelf zegt, ervaart ze haar leven nu juist heel intens. […]
191 pagina’s
Uitgeverij Ten Have / Kosmos Uitgevers, Utrecht / Antwerpen
ISBN 978 90 259 0392 3
NUR 320
Vaak heb ik met dit boek in mijn handen gestaan. In het weekend van de boekpresentatie van Simone van der Vlugt besloot ik het boek te kopen toen ik het tegenkwam in de kringloopwinkel. Ik was onder de indruk van haar interview met Coen Verbraak in ‘Kijken in de ziel: op de drempel‘ en was nieuwsgierig naar haar boek.
Elke dag is namelijk bijzonder: er is maar één dag, deze dag, in dit moment. Het leven is zó waardevol. Ik neem je graag mee in mijn wereld. Mijn wereld, waarin ik belangrijke dingen leerde van alles wat ik heb meegemaakt. [p.19]
Ziek zijn is altijd een groeiproces. Of je nu doodgaat of niet, of het je tijd is of niet, het enige wat op dat moment mogelijk is, is groeien. [p.49]
Het leven is niet te verliezen, enkel los te laten. [p.98]
Ondanks de paradox die in mijn leven zichtbaar werd toen ik mij niet meer ziek voelde, wil ik je oproepen om wél te doen wat je hart je ingeeft. […] Het leven is te kort om te dromen, te durven en te doen. [p.181]