Covertekst
Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Steeds opnieuw moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al tweeëntwintig jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze echter dat Ben haar niet alles vertelt.
332 pagina´s
Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 414 2267 5
Recensie
Wat een heerlijk boek is dit zeg. En ook best wel heel erg spannend. Christine herinnert zich niets meer van de dagen er voor als ze ’s morgens wakker wordt. Ieder dag is weer een hernieuwde kennismaking met haar man Ben. Iedere dag moet hij haar opnieuw uitleggen wie hij is en dat ze lijdt aan extreem geheugenverlies door een ongeluk. Het boek bestaat uit drie delen en in het eerste deel maak je kennis met Christine. Je weet daardoor als lezer veel, maar eigenlijk ook weer niet. Het riep bij mij heel veel vragen op. Christine maakt op een gegeven moment kennis met dokter Nash. Hij wil haar helpen beter te worden, maar haar man Ben weet hier niets van. Is dokter Nash wel dat hij zegt dat hij is? En wat is er toch met Ben? Want je merkt dat er iets met haar man is en waarom weet hij niets van dokter Nash?
In deel twee gaat Christine zich steeds meer herinneren. Mede door het dagboek wat ze van dokter Nash moet gaan bijhouden. Iedere dag schrijft ze alles op wat ze die dag beleefd, zodat ze de volgende dag haar leven kan teruglezen. Ook leest ze dingen die Ben voor haar verzwijgt, maar die ze zich ineens herinnert. Maar waarom verzwijgt Ben dit voor haar? Het boek gaf mij in dat deel een onderbuik gevoel en ik kon mijn vinger er niet op leggen. Gelukkig had het boek een enorme vaart en wil je het echt uitlezen en kwam mijn onderbuik gevoel uit in het derde deel uit. Ik heb slechts één minpuntje aan het boek. Christine herinnert zich ’s morgens steeds heel erg weinig tot niets, maar andere dingen weet ze bijvoorbeeld wel. Ze weet wel hoe ze moet ramen lappen of koken. Je zou denken dat je dat dan ook vergeet…
Verder kan ik je het boek echt aanraden. Een echt ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel-boek.
Vind ik leuk:
Like Laden...