Covertekst Op 14 mei 1940 wordt Rotterdam getroffen door het zwaarste bombardement dat Nederland ooit heeft gekend. Voor de pasgetrouwde Katja betekent dit het einde van haar onbezorgde leven. de binnenstad, waar ze opgroeide, wordt volledig verwoest en bijna de helft van Katja’s familie komt om. Samen met haar man Daniel neemt ze haar overgebleven broertjes en zusjes in huis. Katja is vastbesloten hen door de oorlog heen te helpen. Maar wanneer het leven grimmiger wordt en iedereen zich gedwongen ziet steeds ingewikkeldere keuzes te maken, wordt het met de dag moeilijk om aan dit voornemen te blijven voldoen. […]
296 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3216 6
Recensie Omdat dit een boek is dat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie. Lees verder →
Covertekst Danny is de eerlijkste jongen van de wereld. Hij houdt van alle mensen om zich heen, zeker als ze hem van pas komen. Hij is ook ontzettend behulpzaam, hij helpt het lot graag een handje. We kunnen het alleen maar betreuren dat de hond van de bovenbuurvrouw daarbij het loodje moest leggen. Het leven is een spel, waarbij elke zet telt. Danny laat geen enkele kans onbenut om op te klimmen. Zijn ver- moeide ouders zijn een eeuwige inspiratiebron. Hij beschrijft ze dan ook met tragisch leedvermaak. Zijn relaas is steeds zo oprecht als de omstandigheden van hem vragen.
218 pagina’s
Uitgeverij Polis, Antwerpen ISBN 978 90 631 0014 4
NUR 301
Recensie Op basis van alleen al de prachtige cover vroeg ik een recensie-exemplaar aan. Maar het werd ook wel weer eens tijd om een boek te lezen van Vlaamse bodem.
Danny woont samen met zijn ouders in een appartement. Ik zeg Danny, maar hij noemt zichzelf David (van David en Goliath). Zijn thuissituatie is opmerkelijk te noemen. Zijn moeder doet naast haar baan weinig in huis. Ze heeft snel pijntjes of is moe en doet dan niets zodat Danny het wel moet overnemen. Ze heeft weinig oog voor Danny en wat hem bezig houdt. Dit geldt eigenlijk ook voor zijn vader, maar hij is echt ziek. Dat ziet zijn moeder ook niet en vindt hem maar irritant en een aansteller.
Danny houdt zichzelf maar bezig. Is hij niet bij zijn beste vriend Nico of de dierenzaak die zijn ouders runnen, dan is hij wel in of om de flat te vinden. Daar helpt hij oude medebewoners of past hij op een zoon van een bewoner die gevangen zit in zijn eigen lichaam. Het liefst komt hij bij de oude René die zo mooi verhalen kan vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Ook vindt hij op een vreemde manier een baantje bij een restaurantje. Mede doordat Danny zo slim is, pakt hij de zaken sociaal gezien niet altijd even goed aan, maar doet het wel vanuit een goed hart.
In het begin moest ik erg wennen aan de schrijfstijl van Michels, maar toen ik eenmaal op gang kwam zag ik de schrijnende situatie van Danny steeds meer groeien. Het boeiende is dat Danny ondanks alles er toch het beste van probeert te maken. Thuis ontvangt hij nauwelijks liefde en aandacht, maar hij weet die wel te geven door voor anderen te zorgen. Dat is mooi, kwetsbaar en aandoenlijk. Ik heb mij door het boek laten verrassen, achter deze mooie cover zit namelijk een heel mooi verhaal.
Covertekst Alphonse is met zijn geliefde Kat verhuisd naar de Vlaamse Westhoek. Ver weg van het drukke Brussel en het wisselvallige muzikantenbestaan is hij gelukkig met zijn eenmansklusjesbedrijf. Zijn klanten zijn lovend over zijn werk, en nog meer onder de indruk van hemzelf. Ze stellen zich open voor hem en hebben behoefte aan zijn adviezen. Maar Alphonse wil geen Jezus zijn, geen goeroe worden. Hij helpt omdat hij dat kan.
314 pagina’s Uitgeverij De Geus, Breda ISBN 978 90 445 3354 5
NUR 301
Recensie De club van een perfecte dag voor literatuur las dit boek op 15 april. Ik had het boek in eerste instantie niet gekozen, mede door drukte rondom mijn nieuwe baan, maar toen las ik al die reacties over dit boek en kreeg ik spijt. Gelukkig was uitgeverij De Geus zo lief om het boek alsnog na te sturen en kon ik het op mijn eigen tempo lezen.
Alphonse is een bijzondere verschijning in het Vlaamse Westhoek, hij is namelijk niet blank en draagt in privétijd een opvallende hoed. Hij is gelukkig samen met zijn Kat, die teksten vertaalt en nog niet zo lang geleden kanker heeft overwonnen. Hoewel, dit onderwerp blijft wel als een donker wolk boven hun gelukkig leven hangen. Alphonse heeft zijn muzikantenleven aan de wilgen gehangen en grijpt terug naar zijn instrumenten als hij gevoelens van zich wil afspelen of juist wilt oproepen.
Zeer verdienstelijk klust hij bij particulieren thuis. Alphonse heeft echter een bepaalde uitstraling waardoor zijn klanten het gevoel hebben alles met hem te moeten delen. Van burenruzies tot buitenechtelijke kinderen of van dromen tot verlangens. Alphonse laat het over zich heen komen en helpt waar hij kan. Van adviezen, tot het brengen van klanten naar het ziekenhuis of het bezorgen van boodschappen aan vluchtelingen. Dit doet hij allemaal vanuit zijn hart, alleen kijkt Kat daar soms anders tegenaan. Zij komt vaak op de tweede plek en moet het goede hart van Alphonse met anderen delen. Hij wil geen Jezus zijn, maar Annelies Verbeke weet het verhaal zo te schrijven dat er geen ontkomen aan is voor hem…
Wat een boeiend boek is dit. Ondanks dat Verbeke soms vervalt in iets teveel ‘mooi schrijverij’, bleef ik zeer geïnteresseerd in Alphonse. Het is ongelooflijk om te lezen hoe iemand zo’n groot hart heeft en zo graag voor iedereen wilt zorgen en naar iedereen wilt luisteren. Als hij echt zou bestaan zou hij zeker een goeroe kunnen zijn of misschien zelfs een moderne Jezus. Iedereen mag in zijn omgeving zijn wie hij wilt zijn, zonder enkele veroordeling, prachtig! Ik ben echter niet zo blij met de afloop van het boek, wat ik daarmee bedoel moet je uiteraard zelf lezen.
Covertekst Over wat er in de oorlog allemaal gebeurd is, bestaat een redelijk nauwkeurig beeld. We weten ook redelijk nauwkeurig wat er zich in deze periode in het dorp Vught heeft afgespeeld. Het beeld van wat de inwoners toen wisten en dachten is veel vager.
In januari 1943 werden de inwoners van Vught plotseling geconfronteerd met een SS-concentratiekamp. De eerste transporten met uitgeputte gevangenen zorgden alom voor ontzetting en verontwaardiging. Dat nam toe, nadat de verhalen loskwamen over de erbarmelijke omstandigheden in het kamp en de hoge sterftecijfers. In het dorp werden inwoners geconfronteerd met uitgeputte vrijgelaten gevangenen. Ze zagen groepen Joodse mannen, vrouwen en kinderen die uit het hele land naar het kamp kwamen. Op het station waren ze getuige van het massale en chaotische vertrek van transporten. Ze zagen de treinen vol met Joden vertrekken en ze zagen de Duitse en Nederlandse SS’ers die voor dit alles verantwoordelijk waren.
De confrontaties met het kamp en de transporten hebben de inwoners van Vught voor lastige dilemma’s en moeilijke keuzes gesteld. Moesten ze protesteren? Moesten ze verzet plegen? Kon dat überhaupt? Konden ze de gevangenen helpen, of de vertrekkende Joden? Moesten ze helpen bij voedselvoorziening voor onderduikers of misschien zelfs voor onderduik zorgen?
Met dit boek wil Bert Oomen inzicht geven in de dilemma’s waar de inwoners voor kwamen te staan. Hij laat zien hoe verschillend ze hier mee omgingen, welke keuzes ze hebben gemaakt, door welk gevoel ze zich lieten leiden en welke moed ze daarbij soms toonden. Hij laat daarbij ook zien welke lessen hieruit te trekken zijn voor de huidige tijd.
222 pagina’s Adr. Heinen Uitgevers, Den Bosch ISBN 978 90 868 0158 9
Recensie
Inmiddels heb ik vele fictie boeken gelezen over de Tweede Wereldoorlog. Toen mij de kans werd geboden om een non-fictie boek te lezen over dit thema, greep ik deze met beide handen aan.
Bert Oomen is dit boek begonnen met drie beweegredenen. Een daarvan was dat zijn moeder op zeventig jarige leeftijd nog steeds met een schuldgevoel leefde over haar rol tijdens de oorlog. Zij woonde in Vught waar het beruchte kamp werd gebouwd. Bert Oomen heeft bij het schrijven van dit boek vele bronnen gebruikt om het verhaal rondom kamp Vught zo compleet mogelijk te maken. Waarom deden zoveel mensen niets? Waar kwam dat door? Gedurende het lezen in het boek, wat overigens zeer prettig leest, ontdek je dat de bouw van het kamp in eerste instantie weer een hoop werkgelegenheid bracht aan de vele mannen die inmiddels werkloos waren geworden. Er rommelde al wat bij de oosterburen, maar ach dat was nog zo ver weg. Men dacht op een gegeven moment dat het kamp een kazerne moest worden voor de Duitsers. Maar als de kazerne er zo slecht uit zag, dan zal het vast niet zo goed gaan met de Duitsers. De Vughtenaren probeerden zo goed en kwaad als het ging gewoon hun leven te leven. Tot de eerste gevangenen kwamen. Zij moesten vanaf het station lopend door Vught naar het kamp. Dat trok veel bekijks en veel geschokte inwoners en iets doen, zoals brood geven, werd gelijk afgestraft. Vele Joden hebben zich in die tijd ook vrijwillig aangemeld voor het kamp. Ze dachten, als we ons vrijwillig melden en we zijn met elkaar dan zal het allemaal wel meevallen. Was dat naïef? Of geloofden ze dat werkelijk?
Beetje bij beetje werd het regime van de Duitsers heftiger. Beetje bij beetje werden de duimschroeven verder aangedraaid. Nederlandse directeuren van bedrijven werden langzaam aan vervangen door Duitse of Nederlandse NSB’ers. De regels in het kamp werden steeds strenger en hele groepen werden soms gestraft voor het feit wat één persoon had gedaan. Meneer Philips was een van de weinige die het voor elkaar kreeg om in het kamp een barak te organiseren waar hij zelf medewerkers mocht aanstellen voor werkzaamheden en hij zorgde dat ze genoeg te eten en te drinken hadden. Dat is jaren redelijk goed gegaan en heeft vele levens gered, tot dat Himmler een bezoek bracht aan het kamp. Bepaalde werkzaamheden werden voorgoed opgeheven wat er voor zorgde dat er vele mensen werden afgevoerd naar andere kampen.
Niet alleen wordt het leven in het kamp beschreven, maar ook buiten het kamp. NSB’ers die er voor zorgde dat de regels wel werden gevolgd, maar zo werden gedraaid dat niemand iets overkwam. Artsen en verpleegkundigen die hun best deden zieken te verzorgen en soms mensen konden laten onderduiken. Vrouwen uit hogere milieus die als missie hadden rode kruispakketten in het kamp te krijgen. Daar waren de Duitsers in het begin nog wel gevoelig voor, maar ook dat had zijn houdbaarheidsdatum.
Bert Oomen is er wat mij betreft in geslaagd om mij een beeld te geven van een specifiek kamp in een specifieke stad. Wat dit met de bewoners en laat staan met de gevangenen heeft gedaan kan ik mij niet voorstellen, maar met het boek van Oomen krijg je wel een bepaald beeld. Hij deelt de gruwelijkheden en de angsten. Angst om je eigen gezin en daardoor de drempel om in opstand te komen. Wie het gevoel had iets te kunnen doen heeft dat, met gevaar voor eigen leven, ook zeker gedaan. Je kunt niet oordelen over waarom iemand niets heeft gedaan, maar je kunt het met dit boek zeker wel beter leren begrijpen.
Jenny's Bookcase 