Covertekst Emilia en Bruch zijn weliswaar gelukkig getrouwd maar hun relatie is gegrondvest op een leugen. Als ze elkaar net ontmoeten, verzwijgt Emilia een belangrijke gebeurtenis. Aanvankelijk lijkt dit hun liefde niet te belemmeren en lange tijd denkt ze dat ze ermee wegkomt. Maar door een ogenschijnlijk onbeduidend incident wordt ze geconfronteerd met de onmogelijkheid daarvan. Moet ze eerlijk zijn tegenover haar man? Of is het voor sommige dingen te laat om ze nog te openbaren? […] Emilia en Bruch zijn verhuisd naar de provincie en hebben als gezin een veilige cocon gebouwd. Die cocon wordt niet alleen bedreigd door Emilia’s geheim, maar ook door het stijgende water dat hun buitendijkse huis bereikt. […]
159 pagina’s Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam
ISBN 978 90 282 6164 8
Recensie
Dit boek las ik op mijn vrije dag in een ruk uit, maar wat vond ik er eigenlijk van?
Covertekst De baby ligt in de schuddende schoot van mama, en mama krijgt haar niet stil. Ze hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blonde, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey.
Soufjan zit in de auto tijdens een nachtelijke rit door de woestijn van Marokko. Op de achterbank zit zijn moeder met een baby die Soufjan nooit eerder heeft gezien. Hij wil zo goed mogelijk voor zijn nieuwe zusje zorgen. Wanneer Mariah jaren later op zoek gaat naar haar Nederlandse familie, wordt Soufjan geconfronteerd met zijn eigen keuzes. […]
208 pagina’s Uitgeverij Nieuw Amsterdam, Amsterdam
ISBN 978 90 468 1996 8
NUR 301
Recensie Niet eerder las ik een boek van Maurits de Bruijn, maar de covertekst sprak mij wel direct aan. Want hoe komt een meisje met de naam Mariah Carey bij een Marokkaans gezin in de auto?
De baby hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blond, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey. p. 5
Hoe de baby bij dit gezin is beland blijft lang onduidelijk. Wel is duidelijk dat de baby verborgen moet blijven voor de buitenwereld. Ze wordt overal verstopt, zelfs in de ladekast er onverwachts een buurvrouw langskomt. Soufjan snapt lang niet wat er aan de hand is, maar dat hij van zijn nieuwe zusje houdt is wel duidelijk. Soufjan en zijn ‘echte’zusje Ikram worden vrijwel aan hun lot overgelaten. Hun ouders letten niet heel erg op ze en ze worden ook niet echt gestimuleerd in wat ze doen. Op een dag als Soufjan oud genoeg is, krijgt hij een zak geld mee en gaat hij naar zijn oom in de grote stad. Daar zorgt zijn oom voor een baan en een huis en moet hij ‘zijn eigen boontjes doppen’. Hij gaat geld verdienen als taxichauffeur en stuurt iedere maand een deel van zijn salaris naar zijn ouders. Ondertussen probeert hij contact te houden met zijn zussen, maar onttrekt zich volledig aan het dagelijks leven. Na zijn werk blijft hij op zijn kamer en kijkt hij Amerikaanse films, om maar even niet in het hier en nu te zijn. Mariah heeft inmiddels ontdekt dat ze Nederlandse ouders heeft en wil naar ze opzoek. Ze gaat weg uit Marokko en ze heeft inmiddels ook een lift geregeld naar Nederland. Soufjan is stiekem jaloers op zijn zusje. Omdat ze niet gebonden is aan de familie kan ze overal heen en ligt de wereld open, iets wat Soufjan ook wel zou willen. Maar iets houdt hem tegen.
Leven is vooral alsof doen, het gaat om de houding waarmee je achter het stuur gaat zitten. Het leven is een verhaal dat je iedere dag opnieuw aan jezelf vertelt. p. 72
Dit boek had ik binnen no-time uit. Ik voelde aan alle kanten dat dit een schrijnend boek was. Ik kreeg de neiging om Soufjan in huis te nemen. Een gezin met weinig liefde, weinig ruimte voor eigen ideeën en ontdekken van de wereld. Dat is zoals het gaat, maar als je zelf tot het besef komt dat dit eigenlijk niet is wat je wilt, dan is het schrijnend. De schrijfstijl van De Bruijn vond ik erg prettig. Heldere en mooie beschrijvingen zorgen ervoor dat je bijna gelooft dat hij van Marokkaanse afkomst is. Neem dit boek mee op vakantie en ontdek de achterkant van de zon!
Bedankt Uitgeverij Nieuw Amsterdam dat ik dit boek mocht lezen!
Covertekst Vlak voordat Olivia een belangrijke aandeelhoudersvergadering moet toespreken, belt haar broer. Zijn been dreigt te worden afgezet. Marcus en Olivia zien elkaar zelden, maar de amputatie raakt Olivia onverwachts, alsof het haar eigen been is dat ze verliest. Ze laat alles uit haar handen vallen in een hopeloze poging haar broer te redden. Maar het is de vraag of hij degene is de redding nodig heeft.
94 pagina’s Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek ISBN 978 90 596 5360 3 NUR 300
Recensie Omdat dit een boek is wat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie.
Het leek mij vandaag de perfecte dag om te bloggen over het ‘oude’ boekenweekgeschenk omdat vandaag de nieuwe auteur bekend is gemaakt voor 2017. Het is (helaas) weer een man, Herman Koch, maar het is wel een goede auteur. Ik ben erg benieuwd naar zijn geschenk, het thema van de boekenweek 2017 is nog niet bekend gemaakt.
Meestal lees ik een boekenweekgeschenk niet heel erg snel en blijft hij soms tot in de eeuwigheid op mijn stapeltje liggen. Maar dit keer las ik het boekje al uit op de dag dat ik hem kocht. Ja dat lees je goed, het is alweer even geleden ;). Ik hou van de schrijfstijl van Esther Gerritsen en kon daarom niet wachten.
Ook dit keer werd ik niet teleurgesteld. Esther weet je te pakken vanaf de aller aller eerste zin. Ze weet een mystiek in haar boek te creëren waardoor er een bepaalde spanning heerst in het verhaal. Ik wilde weten wat het was en wat er precies gaande was in de levens van Olivia en Marcus. Ook in haar boek blijkt maar weer, dat perfecte levens niet altijd zo perfect zijn. Het gras is niet altijd maar groener aan de overkant. Mocht je het geschenk van 2016 nog niet hebben gelezen en leg je hem net als ik altijd op een stapel? Stop hem dan dit jaar in je koffer voor op vakantie deze zomer. Gegarandeerd dat je een paar uur leesplezier aan het zwembad, op het terras of aan het strand hebt.
Covertekst Alles verandert in het leven van de zesjarige Loes als haar moeder wegens moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend weer tot bedaren komen.
494 pagina’s
Dwarsligger in samenwerking met Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam ISBN 978 90 498 0231 8
NUR 301
Recensie In 2014 las ik mijn eerste boek van Renate Dorrestein. Ik was toen gelijk fan en heb ook wat boeken van haar gekocht in de periode die erop volgde. Uiteraard zijn die boeken op de enorme stapel verdwenen. Dit jaar heb ik iedere maand een thema en probeer ik boeken van die stapel te lezen. Vorige maand waren dat Dwarsliggers en zat er ook een boek van Dorrestein bij, twee vliegen in één klap!
Het boek start alsof je op een reünie bent beland en ‘klasgenootjes’ terugblikken op die ‘goede oude tijd’. Een tijd waarin gezinnen naar vernieuwde en hippe wijken trokken.
“We waren bijna allemaal geboren in de enige nieuwbouwwijk van een ingedut dorp, dat allang van de kaart zou zijn verdwenen als het niemandsland tussen sloot en snelweg geen toplokatie voor projectontwikkelaars was geweest.”
De kinderen uit de wijk groeien samen op en spelen met elkaar rondom de sloot. Loes is één van die kinderen. Zijn woont niet in een nieuwbouwhuis, maar in de oude pastorie. Loes is een meisje met durf, lef en soms een brutale mond. Kinderen uit de buurt mogen haar en ze nemen alles aan wat Loes zegt. De hele wereld draait om haar. Loes verlooft zich met Thomas op de basisschool en er wordt een heus verlovingsfeest georganiseerd door de moeder van Loes. Totdat zij Thomas ontmoet op het feest en hij iemand uit haar verleden blijkt te zijn. Maar Loes is nog te jong om dat te snappen. Haar moeder verbiedt haar om nog om te gaan met Thomas, maar daar luistert ze natuurlijk niet naar. Ze vlucht op een nacht uit haar kamer via de dakgoot. Dit is een fatale nacht voor meerdere personen. De volgende dag wordt de moeder van Loes voor moord opgepakt. Loes wordt de rest van haar jeugd opgevoed door de Luco’s, twee mannen die bij hun inwonen in de pastorie. Hoe de Luco’s ook hun best doen, ze zien niet in dat het leven van Loes op school een hel is.
“Eigenlijk begonnen we zo zoetjes aan te hopen dat Loes de handdoek in de ring zou gooien. […] Met open ogen liep ze in iedere hinderlaag en elke val, ze zocht het gevaar willens en wetens op in plaats van dat ze het trachtte te ontlopen. […] Hardnekkig kwam ze elke ochtend weer naar school. […] We moesten onze eigen grenzen steeds verder, verder, overschrijden om haar te dwingen ons eindelijk te verlossen.”
Het spontane meisje met lef wordt door pesterijen van de aardbodem gevaagd. Loes zet haar verstand op nul en worstelt zich door de tijd op school heen. Als haar moeder onverwachts weer vrij komt, dan moeten zij en Loes elkaar weer opnieuw leren kennen. Om alles te ontvluchten verhuizen ze naar een eiland bij Engeland en proberen daar samen met de Luco’s hun leven weer op te bouwen. Maar je kunt wel voor de zaken weglopen, ze zullen je altijd blijven achtervolgen. Loes komt er beetje bij beetje achter waarom ze is zoals ze is en waarom sommige zaken niet zo goed lukken en wat er precies die nacht is gebeurd.
Ik was al fan van Dorrestein, maar door dit boek is dat alleen nog maar meer gegroeid. Ze weet zo te schrijven dat het verhaal onder je huid gaat zitten. De harde en rake zinnen komen rechtstreeks bij je binnen. Als Loes weer wordt gepest wordt jij ook gepest en wil je roepen en van je af slaan. Je wilt haar tijdelijke vaders door elkaar schudden, ‘wordt dan wakker!’. Als een boek dat met mij kan doen, dan kan ik niet anders dan mijn petje afnemen. Lees Dorrestein! En als je dat nog niet hebt gedaan, begin dan met dit boek.
Covertekst Op een dag wordt de Londense Julia, echtgenote en moeder, geconfronteerd met de gewelddadige dood van haar zusje Kate in Parijs. Ze vindt steun bij Kates huisgenote en beste vriendin, die zich steeds meer laat ontvallen over het dubbelleven dat Kate leidde. Wanneer Julia dit tweede leven van haar zusje begint te onderzoeken, ontmoet ze de charmante en mysterieuze Lukas. Hij lijkt Kate gekend te hebben. Julia’s zoektocht wordt langzamerhand steeds obsessiever en ze belandt erdoor in een levensgevaarlijke wereld. Kan ze daaruit nog ontsnappen?
384 pagina’s Ambo|Anthos uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 414 1725 1
NUR 301
Recensie In 2013 las ik ‘Voor ik ga slapen‘. Ik vond het een boek waar je tijdens het lezen een onderbuikgevoel van krijgt. Toen ik van de uitgeverij de vraag kreeg of ik ‘Tweede leven’ onder embargo wilde lezen zei ik volmondig ja. Nu is het boek overal verkrijgbaar en mag ik ronduit vertellen wat ik er van vind.
Julia is een succesvolle fotografe en is getrouwd met Hugh, chirurg. Samen hebben ze de zorg voor Connor, de zoon van Kate. Kate was op dat moment niet in staat om voor Connor te zorgen en daarom besloten Julia en Hugh hem in huis te nemen. Af en toe belt Kate midden in de nacht op, ze wil haar zoon terug. Vaak is dit in een dronken bui. Als er weer een telefoontje over Kate komt is zij het slachtoffer geworden van een misdrijf. Julia vind dat de politie te weinig van zich laat horen en gaat zelf naar Parijs om op onderzoek uit te gaan. Ze ontmoet daar het huisgenootje van Kate, Anna, waar ze het ontzettend goed mee blijkt te kunnen vinden. Door Anne leert ze Kate op een andere manier kennen. Kate en Anna zochten via internet wel eens gezelschap van mannen. Gezellig voor een avondje om online te kletsen, maar ook wel eens voor een echte afspraak. Zou een van die afspraken iets met haar dood te maken kunnen hebben? Julia kan dit idee niet loslaten en gaat op het internet op onderzoek uit. Daar ontmoet ze Lukas. Hij komt geregeld op internet om te kletsen en wil Julia wel helpen met zoeken.
Ondertussen moet Julia dealen met een zoon die treurt om zijn echte moeder en daar moeilijk over praat. En ze moet Hugh zien te overtuigen van haar eigen onderzoek, want de zaken lopen niet zo soepel tussen hun. Julia moet allerlei ballen in de lucht houden, het onderzoek naar Kate, haar zoon, haar man en haar bedrijf. Maar er is een ding wat steeds meer tijd in beslag neemt. Een ding wat al haar aandacht opslokt. Het lijkt bijna een tweede leven…
Ook nu had ik continue een onderbuikgevoel tijdens het lezen. Iets klopt er niet, er hangt iets in de lucht, maar wat? Het boek kabbelt soms een tijdje voort, maar dat is gewoon niet te vertrouwen. Het is knap dat SJ Watson voor de tweede keer mij dit gevoel bezorgd. Hij neemt je mee in een ogenschijnlijk verdrietige maar overzichtelijke situatie, maar dat is allemaal schijn. En als je denkt dat je weet hoe het zit, dan heb je het gewoon keihard mis. Lees dit boek!
Covertekst Als het tienermeisje Dora Lennox op woensdagmiddag uit school komt treft ze de voordeur van het huis open aan. Hoewel de auto op de oprit staat, is het stil in huis. Dan doet Dora een verschrikkelijke ontdekking: haar moeder Ruth ligt op de grond, vermoord.
Inspecteur Karlsson krijgt de zaak toegewezen. Wanneer tijdens het politieonderzoek aan het licht komt dat Ruth Lennox een geheim leven leidde, is haar gezin geschokt. Om het onderzoek te kunnen voortzetten schakelt Karlsson Frieda’s hulp in.
Maar Frieda heeft zo haar eigen problemen. […] En als ze dan ook nog door een van haar patiënten op het spoor van een seriemoordenaar wordt gezet, raakt Frieda steeds dieper verstrikt in een gevaarlijk web. Of is het slechts haar eigen verbeelding die met haar aan de haal gaat? Zal het Frieda lukken het duistere geheim op te lossen voordat ze er zelf door wordt verzwolgen?
492 pagina’s Ambo | Anthos uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 414 1631 5
Recensie Eerder las ik samen met Judith al de boeken Blauwe maandag en Dinsdag is voorbij. Ik stond te springen om te beginnen in Wachten op woensdag en deze maand is het ons boek van de maand.
In het verhaal kun je duidelijk merken dat er iets met Frieda is gebeurd in het vorige verhaal. Vanwege spoilers, zeg ik hier verder niets over. Frieda is nog niet helemaal de oude en is zoekende om de gebeurtenissen een plekje te geven. Ondertussen wordt haar huis een zoete inval en biedt haar huis bescherming tegen onverwachte logees. Karlsson is belast met het onderzoek naar de moord op Ruth en het blijkt nog niet zo gemakkelijk om de dader aan te wijzen. Er zijn namelijk meerdere potentiële moordenaars die het op deze ogenschijnlijke lieve vrouw hadden voorzien. Frieda duikt niet geheel in het onderzoek, maar werkt aan haar persoonlijke leven en aan iets anders wat haar triggert…
In dit verhaal zijn er meerdere verhaallijnen die langs elkaar heen lopen. Er is namelijk ook nog een onderzoeksjournalist die een onschuldige uit de gevangenis heeft gekregen met zijn onderzoek. De man was veroordeeld voor de moord op een meisje. Maar wie heeft het wel gedaan? Hij gaat op onderzoek uit en er blijken meer meisjes in dezelfde leeftijdscategorie te zijn vermist, maar de politie heeft nog geen enkele link gelegd tussen de vermissingen. Heeft de journalist het wel bij het rechte eind?
Zoals ik al eerder zei was Frieda niet helemaal de Frieda zoals ik haar ken uit Dinsdag is voorbij. Ook wel logisch en het maakt mij nog nieuwsgieriger naar de volgende twee delen. Uiteraard ga ik mijzelf trakteren op de volgende delen en het fijne is dat ik nog even vooruit kan. Dit deel is een tragische familiekroniek geworden in meerdere opzichten. Ieder huisje heeft zijn kruisje en dat heeft Nicci French in dit deel op een bijzondere manier beschreven.
Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.
Covertekst Jess is een alleenstaande moeder met twee banen. Haar dochter Tanzie is briljant in wiskunde en haar stiefzoon Nicky wordt genadeloos gepest. Maar Jess blijft opgewekt en knoopt de eindjes aan elkaar, zo goed en zo kwaad als het gaat. Als Tanzie mag meedoen aan een wiskundewedstrijd in Schotland weet Jess dat dit een unieke kans is, want als Tanzie wint kan ze naar een betere school gaan. Maar eenmaal op weg begeeft hun auto het al voor ze de stad uit zijn en lijkt ook deze kans verkeken. Tot Ed langsrijdt en hun een lift aanbiedt…
397 pagina’s Uitgeverij De Fontein, Amsterdam ISBN 978 90 325 1471 6
NUR 302
Recensie Na het boek ‘Voor jou‘, moest ik natuurlijk ook dit boek lezen. Vier plus één is het nieuwste boek van Jojo Moyes en is al verkrijgbaar sinds eind september. Eindelijk had ik de tijd gevonden voor dit boek en afgelopen zondag ketende ik mijzelf vast aan de bank, net zo lang tot hij uit was.
Jess heeft twee banen, één in de schoonmaak en één in de bar. Gelukkig is haar stiefzoon oud genoeg om ’s avonds op haar dochter te passen. Het is voor hem toch te gevaarlijk om naar buiten te gaan. De zonen van een familie in de straat en hun vrienden hebben het op hem gemunt. Nicky gaat door het leven als goth en daar kunnen zijn pesters niet mee uit te voeten. Jess vind het vreselijk, maar ze kan niet meer doen dan ze nu al doet, hem een liefdevol thuis bezorgen. De vader van Nicky en Tanzie is al een tijdje uit beeld. Hij woont bij zijn moeder wegens een depressie en kan thuis niet meer wonen. Ze houden contact via Skype, maar dat is eigenlijk zeer weinig en ze hebben hem al twee jaar niet meer gezien. Tanzie daarentegen heeft een geweldige gave en via via is ze geselecteerd voor een speciale beurs op een ‘chique’ school. Het probleem is echter dat Jess onmogelijk een deel van het schoolgeld en kosten voor uniformen kan ophoesten. Ze roept altijd dat het wel goed komt, maar wat als het nu toch echt eens ophoudt? De laatste redding is de wedstrijd waar Tanzie aan mee mag doen, maar dan moet ze wel ‘even’ winnen… Heb je al een beetje een plaatje van de lastige situatie van Jess en haar gezin?
Jess probeert altijd optimistisch te zijn, en dat is erg aanstekelijk. Als lezer ga je mee in haar creativiteit en haar fantasie om het zo aangenaam mogelijk voor de kinderen te maken. Omdat ik niet teveel wil verklappen, belanden ze bij Ed (voor jullie nog onbekend) in de auto. Dan wordt het boek een prachtige road-trip door Engeland en Schotland, met veel ongemakkelijke, maar ook veel grappige ogenblikken. Heel af en toe is het boek zelfs ontroerend. De tranen-met-tuiten-ontroering zoals ik die had bij ‘Voor jou’ bleef nu uit en voelde het boek minder intens. Maar ja, wat wil je ook na zo’n kneiter van een boek zoals ‘Voor jou’. Toch heb ik zeer genoten van dit boek en heb ik mij die hele zondag vermaakt. De familie van Jess heb ik mijn hart gesloten en er zou wat mij betreft nog een vervolg geschreven mogen worden.
Covertekst Marjoleine Oppenheim – Spangenberg is in 1995 met haar moeder en broer in Auschwitz. Ze bevinden zich in bijzonder gezelschap: de historicus Loe de Jong (de man van haar moeder) en prins Claus met zijn drie zonen. Voor Marjoleines moeder is het de eerste keer dat ze terug is in het kamp. Voor Marjoleine zelf is het bezoek een keerpunt: ze staat oog in oog met een verleden dat niet het hare is, maar dat wel haar jeugd nadrukkelijk bepaalde.
215 pagina’s Uitgeverij De Geus B.V., Breda ISBN 978 90 445 3095 7
NUR 320
Recensie
In het kader van ‘De maand van de geschiedenis’ met het thema ‘Vriend & Vijand’ las ik dit boek. Dit boek behelst het thema als geen ander. De moeder van Marjoleine besluit jaren later, om met prins Claus, die zij via haar tweede man heeft leren kennen, terug te keren naar Auschwitz. Prins Claus, geboren in Duitsland, is op dat moment de vriend in plaats van jaren geleden de vijand. Een mooier symboliek voor deze maand had ik niet kunnen bedenken.
Ademloos heb ik dit boek zitten lezen. Het slingert heen en weer tussen de ervaringen van Marjoleine in haar jeugd met haar getraumatiseerde moeder en de verhalen van haar moeder die afspelen in de Tweede Wereldoorlog. Marjoleine beschrijft hoe haar moeder via Westerbork en de vele nare ritten in treinen en dodelijk vermoeide wandelingen in Auschwitz beland. Het is ongelooflijk hoe mensen met elkaar kunnen omgaan en het is des te bijzonder hoe sterk de moeder van Marjoleine is geweest in al die ellende. Ternauwernood overleeft zij dit alles en probeert na de oorlog het leven weer op te pakken, zo goed en kwaad als het gaat. Ze trouwt en krijgt Marjoleine en haar broer. Echter houdt het huwelijk geen stand en de afstand tussen Marjoleine en haar vader wordt ieder jaar een beetje groter. Ze raken in al die jaren een beetje vervreemd van elkaar, waardoor ze is aangewezen haar moeder met haar bijzondere gebruiksaanwijzing. Je merkt tijdens het lezen dat Marjoleine zich op vele vlakken aanpast, maar daar ook tegenaan probeert te schoppen op haar manier. Dat laatste is soms tevergeefs. Deuren en ramen mogen nooit op slot, het geluid van sleutelbossen is niet te verdragen en bepaalde kledingstukken van Marjoleine zorgen er voor dat de moeder van Marjoleine even niet meer in het heden is.
Dit boek is echt een prachtige aanvulling op de vele verhalen die zijn opgetekend over de Tweede Wereldoorlog. Dit verhaal kwam erg in de buurt van mijn eigen familie. ‘Slechts’ één lid van de familie heeft in een kamp gezeten en is daar overleden. Dit was een jonge broer van mijn opa. Bij toeval kwam mijn vader daar enkele jaren geleden via een oorlogswebsite achter. Toch heeft iedere familie zo hun eigen trauma aan de Tweede Wereldoorlog over gehouden. Het altijd maar hamsteren van bijvoorbeeld koffie, thee en suiker herken ik van mijn oma. Zij is tot twee keer toe haar huis kwijt geraakt door bombardementen, terwijl ze hoogzwanger was en haar Joodse man zat ondergedoken. Tot aan haar dood had zij altijd haar vluchtkoffer klaar, want je weet tenslotte maar nooit. Deze ervaring heeft degelijk invloed op mijn vader gehad en zo ook weer op mij. Het beschermde van mijn ouders richting mij en het waken voor het onbekende is een van de zaken die ik weer heb meegekregen uit deze ervaring. Het verhaal heeft mij ontroerd en ik raad jou aan om dit boek ook te lezen.
Bedankt Linda van Uitgeverij De Geus, dat ik dit boek mocht lezen. Een top match!
Covertekst Om zich als nog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
139 pagina’s Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam / Antwerpen ISBN 978 90 254 4146 3
NUR 301
Recensie Wat een geweldig hilarisch en tragisch boek is dit! Regelmatig zat ik de gniffelen om de ‘streken’ die Désiré uithaalde om zijn afschuwelijke echtgenote een hak te zetten. De wasmand buiten zetten in plaats van de vuilniszak. Of het mooie servies van zijn echtgenote in de wasmachine doen in plaats van in de vaatwasser. Als het Désiré dan eindelijk gelukt is om in het tehuis een kamer te bemachtigen, moet hij helaas wel expres in zijn broek poepen. Dat lijkt mij best genant als je volledig bij kennis bent, maar Désiré heeft het er met liefde voor over. Alles is beter dan thuis zijn bij dat vreselijke mens.
Het hilarisch zit hem niet alleen in deze beschrijving door Verhulst, maar ook door het mooie Vlaams. Soms moest ik tweemaal een woord lezen om de betekenis ervan tot mij door te laten dringen, maar dat is slechts een kwestie van mijn Vlaams ‘bijspijkeren’. Het tragische zit hem in het feit hoe Désiré moet knokken om een bestaan voor zichzelf te kunnen creëren op zijn oude dag. Je zou denken dat er andere manieren zijn om van je echtgenote af te komen. Het einde van het boek zou ik ook zeker tragisch kunnen noemen. Echter maakt dat het verhaal helemaal af. Strik er om heen en niets meer aan doen. Lees dit boek!
Covertekst Voorjaar 2012. De opstandige puber Luca Dona vindt een oud leeuwenpak op de zolder van Duynstaete, een voormalig jongensinternaat, waar zijn opa opgroeide. Deze vondst vormt het startschot voor een zoektocht naar de geschiedenis van de familie Dona. Van de vesting van een Italiaans mijnwerkersgezin in het Limburg van de jaren twintig, via een vlucht uit Europa met een circuskaravaan, naar spionagepraktijken van de BVD, de demonstraties in de jaren tachtig en een door social media omgeven jongerenrel.
Leeuwenstrijd geeft een panoramische blik op Nederland aan de hand van vier vaders en zonen Dona, die elk op hun eigen manier de idealen van een generatie vertegenwoordigen – maar passen ze ook allemaal in het leeuwenpak?
380 pagina’s Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 468 1637 0
NUR 301
Recensie Geheel toevallig heb ik nu twee ‘familieboeken’ voor Not Just Any Book achter elkaar gelezen. Door dit boek was ik zeer blij verrast.
Ieder hoofdstuk vertelt het verhaal van één van de vier generaties Dona. Erg prettig is hierbij de stamboom van de familie in het begin van het boek. Ieder hoofdstuk is een klein boekje opzich waardoor je soms even moet omschakelen bij het aanbreken van een nieuw hoofdstuk naar een nieuwe generatie.
Het is mooi om te lezen hoe een bepaalde gebeurtenis in de familie of in de wereld door meerdere generaties anders wordt beleefd. Alle zonen denken het anders te gaan doen als ze straks ooit vader mogen worden. Als ze dan eenmaal een gezin hebben, hebben ze het beste met hun gezin voor, echter komen hun eigen zonen altijd in opstand. Zowel in politiek als in maatschappelijk opzicht. Nooit kiezen ze de juiste politieke partij of soms helemaal geen partij. En de banen die ze hebben zijn niet die de hardwerkende vader voor ogen had. Bijzonder hoe bepaalde zaken in een familie blijven hangen als een spiraal. Opvallend is dat alle vier de generaties er graag toe willen doen. Ze willen gezien worden. In het circus als leeuw, door zaken te organiseren voor de omgeving, door heel hard te werken en veel geld te verdienen en door hun eigen vader. Allemaal voeren ze hun eigen strijd, een leeuwenstrijd.
Dit boek is echt een aanrader. Ga er rustig voor zitten, want het is niet een boek wat je snel weg leest. Het is een boek wat verdient om langzaam gelezen te worden.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Zoals gebruikelijk kies ik een nummer om het boek muzikaal te ondersteunen. Dit keer deed dit boek het al voor mij in de rol van Salvador. Nu dus twee nummers om meerdere generaties uit het boek te laten horen.
Jenny's Bookcase 