Covertekst Ieder mens heeft een duistere kant. Zo ook Anne, Nederlands populairste televisiepresentatrice en journaliste. Als ze haar grote liefde – en daarmee haar droom – dreigt te verliezen en het verdriet hierover breed wordt uitgemeten in de pers, moet ze alles op alles zetten om niet ook nog door haar vrienden, familie en eigen verstand in de steek gelaten te worden. […]
283 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3139 8
Recensie Dit is het eerste boek dat ik las van de zes genomineerden van de NS-publieksprijs in mijn kersverse rol als jurylid. Als je ook wilt stemmen op Saskia of een van de andere vijf boeken, klik dan op de afbeelding in het rechter menu op mijn blog. Lees verder →
Covertekst Op vrijdagavond 9 december om achttien over elf belt mijn zus. ‘Niet schrikken. Pa is vanavond gevallen. Ma wou hem helpen opstaan…’ Met dit telefoontje begint Rauwe dagen. Diezelfde nacht wordt haar moeder opgenomen in het ziekenhuis en raakt ze in coma. Iemand moet nu voor Pa gaan zorgen, maar wie? Een hallucinerende stroom gebeurtenissen volgt. Broers en zussen slaan de handen ineen, ondanks grote verschillen in karakter en uiteenlopende opvattingen over leven en dood. Binnen een paar dagen sterft Rita’s moeder, enkele weken later overlijdt ook haar vader. Rauwe dagen is een openhartig dagboek over een moeizame vader-dochter-relatie in het zicht van het einde. Over wat de doodswens van een ouder teweegbrengt bij de familie. Vanuit haar eigen ervaring houdt Rita Spijker een ontroerend en herkenbaar pleidooi voor euthanasie.
157 pagina’s
Uitgeverij Marmer , Baarn
ISBN 978 94 606 8150 9
NUR 301
Recensie Ooit kocht ik dit boek bij de supermarkt, samen met een pak melk (ik geloof om pannenkoeken te kunnen bakken). Heel lang stond hij in mijn kast, in het plastic. Soms heb ik zin in een dun boek om mij daar een avond of middag in te kunnen verliezen. Zo ook in dit boek. Lees verder →
Covertekst Het was ijskoud, de bloemen stonden op de ramen van de huizen waar we langsliepen. Met onze adem maakten we wolkjes. We liepen als mannen, niet recht op ons doel af maar wankelend, zoals de mannen die we kenden.
220 pagina’s Uitgeverij Magonia, Utrecht
ISBN 978 94 922 4112 2
NUR 301
Recensie Het is alweer even geleden dat ik een boek las voor ‘een perfecte dag voor literatuur’. Vandaag bespreken we met een select groepje dit boek. Voor mij een eerste kennismaking met het werk van André Platteel. Lees verder →
Covertekst Fender is een nostalgische jongen, begin dertig, die tegen beter weten in zijn eigen videotheek runt. Als Lisa op zijn pad komt, voelt hij zich voor het eerst sinds de breuk met zijn ex eindelijk weer tot leven komen. Lisa is prachtig maar ook ongrijpbaar; hun liefde puur maar stormachtig. Fender leeft voor films en het zoeken naar bewijs dat Elvis nog steeds leeft. Lisa wil alles uit het leven halen en doet dat met vrienden, muziek en drugs.
Hoe sterk kan liefde zijn als de ander steeds probeert te vluchten? .[…]
288 pagina’s
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9052 0
NUR 301
Recensie Fender runt zoals gezegd een videotheek, maar die loopt niet zo geweldig. Fender heeft daardoor veel tijd om zelf films te kijken en weet daar ook veel van. Net als van muziek en met name van Elvis. Hij is er heilig van overtuigd dat hij nog leeft en bestudeerd tot in den treuren video’s om dit te bewijzen.
Fender leidt een vrij rustig leven en alleen vriend Philip is er om af en toe wat reuring in aan te brengen. Philip houdt wel van wat bier, drugs en dames op zijn tijd.
Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Onder een nummer dat ik niet ken, staan drie woorden. Ik zie je. p.17
Dan ineens komt Fender Lisa tegen en zij zal zijn leven voorgoed veranderen. Hij gaat met haar naar feestjes, heeft veel seks met haar en ontdekt de wereld van drugs. Lisa houdt er van om zo nu en dan een ‘nakkie’ te nemen, ofwel een lijntje. Fender wil zelf niet en hij weet eerst niet zo goed wat hij daar van vind. Lisa en Fender zijn continue in een soort strijd van afstoten en aantrekken gewikkeld. Ze willen elkaar niet kwijt, maar doen steeds dingen waarbij ze elkaar pijn doen. Ondertussen probeert hij zijn hoofd boven water te houden met zijn videotheek. Lisa brengt echter niets in het laatje en probeert haar droom als actrice na te jagen. Het gekke is dat ze geen voorbeelden heeft van rollen die ze graag zou willen spelen, of actrices waar ze zich mee vergelijkt. Eigenlijk is het acteren alleen maar een vlucht om niet zichzelf te hoeven zijn. Maar Fender, Fender ziet haar en zij ziet hem.
Dit is een zeer interessante roman, als je tenminste door de hoeveelheid seksscene’s heen kan kijken. In het begin had ik daar wat moeite mee, maar gedurende verhaal ging het afstoten en aantrekken van Fender en Lisa steeds meer de boventoon voeren. Het wordt dan psychologisch en tegelijkertijd ontroerend. Twee jonge mensen die knokken om hun leven op de rit te krijgen en te houden.
Als je het boek gaat lezen, dan zul je zien dat de cover echt prachtig is gekozen. De schrijfstijl van Kleyn is duidelijk en soms ruw, maar hij weet toch te ontroeren. Het einde was erg verwarrend en ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe het nu precies zit. Het is natuurlijk heel erg irritant als een boek zo eindigt, maar ook ontzettend knap dat een boek mij daarna nog zo’n tijd kan bezighouden.
Bedankt Meulenhoff uitgeverij dat ik dit boek mocht lezen!
Covertekst Rotterdam, begin twintigste eeuw: David Buijser is elf jaar als zijn flamboyante vader Johannes het gezin in de steek laat, op zoek naar avontuur overzee. Jaren na zijn vertrek vindt David een koffer vol brieven waaruit blijkt dat zijn vader geprobeerd heeft het contact te behouden. David besluit zijn spoor naar New York te volgen.
Als hij daar in 1909 van de boot stapt, loopt hij een nieuwe wereld in: gebouwen die tot in de wolken reiken, razendsnelle liften en een ondergrondse trein onder de Hudson. David houdt zijn doel voor ogen: de man leren kennen op wie hij zoveel zou lijken. […]
244 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 263 3114 5
Recensie Dit boek stond al heel erg lang op mijn verlanglijstje. Ik sprong dan ook een gat in de lucht toen ik gevraagd werd of ik dit boek wilde lezen. Ik hou heel erg van historische romans. Het feit dat ik dit boek binnen 24-uur heb uitgelezen zegt misschien ook al iets over wat ik van het boek vind.
David groeit op in een groot gezin met meerdere broertjes en zusjes. Zijn moeder zorgt met veel liefde voor hun, en hun vader zorgt voor de gekkigheid in huis. Althans, zo ervaart David dat als hij klein is. Zijn vader doet altijd leuke dingen met hun en is erg fantasievol. Zijn moeder denkt daar anders over en hij begrijpt dit pas als hij groot is. Zijn vader was vaak van huis en dronk daarnaast veel. Zijn vader vertrekt naar Amerika om daar het grote geld te verdienen. Hij denkt namelijk dat hij ontzettend getalenteerd is om als artiest zijn geld te verdienen. De moeder van David wil vanaf dat moment niets meer van zijn vader horen en het is dan ook geen gespreksonderwerp.
‘Lieve David, luister: je vader is je aandacht niet waard. Blijkbaar vond hij het avontuur belangrijker dan ons. Anders zou hij wel een keer een brief hebben geschreven. Of niet dan? Nou dan. Geen woord meer over hem.’ p. 11
Omdat het financieel moeilijk is om alle eindjes aan elkaar te knopen moet David snel aan het werk. Gelukkig kan hij aan de slag in de barbierszaak van zijn oom. Daar leert hij scheren als de beste. Met het geld wat hij verdient spaart hij jaren voor een bootticket naar Amerika om zijn vader te gaan zoeken.
Als David eenmaal in Amerika is aangekomen is het nog niet zo gemakkelijk om zijn vader te vinden. Net als het vinden van een baan, ook dat is eigenlijk helemaal niet zo gemakkelijk in het beloofde land. Gelukkig houdt zijn geliefde hem op de been en steunt hem bij elke stap die hij neemt.
De man die alles achterliet is een prachtig beschreven familiegeschiedenis die gebaseerd is op de eigen geschiedenis van Tanya Commandeur. Het is geweldig dat je zo’n mooi verhaal kan schrijven over je eigen familie. Het is een tragische geschiedenis, maar wel eentje die mij heeft gegrepen. Ik kon geen moment ophouden met lezen. David en zijn geliefden gaan onder je huid zitten. Het is boeiend om te lezen hoe het Nederlanders verging in die tijd. Stiekem ben ik wel nieuwsgierig naar het verder verloop, omdat er uiteindelijk ook vliegtuigen waren en je niet meer per se met de boot hoefde te gaan. Heeft David ooit de tocht terug gemaakt?
Bedankt Tanya Commandeur en Ambo Anthos dat ik dit boek mocht lezen!
Covertekst Tijdens haar nachtdiensten schrijft verpleegkundige Stella brieven voor haar patiënten. Daarin vertellen ze aan hun geliefden over hun gedachten, hun gevoelens, en over hun laatste wens. Soms staan er praktische tips in – hoe werkt een wasmachine? – en soms ouderlijk advies – hoe word je een goede vader? Stella belooft dat ze de brieven pas na hun dood zal versturen. Maar dan breekt ze die belofte: er is één brief waarvan ze vindt dat ze die op tijd moet posten, om iemand een laatste kans te geven op verzoening en een goede afloop…
350 pagina’s Uitgeverij Boekerij, Amsterdam ISBN 978 90 225 7599 4 NUR 302
Recensie Je hebt vast al veel recensies over dit boek voorbij zien komen. Iedereen is heel erg lovend. De vraag is natuurlijk of ik dat ook ben.
Dit boek beschrijft het verhaal van meerdere hoofdpersonen die die gedurende het boek met elkaar verbonden raken. Stella is de hoofdpersoon en is verpleegster in een hospice. Daar liggen voornamelijk mensen die in de winter van hun leven zijn en in een huiselijke omgeving zullen sterven. Met veel liefde en geduld staat Stella deze mensen en hun familieleden en vrienden bij. Ooit is ze begonnen om de laatste woorden voor een stervende patiënt op papier te zetten. Dit is langzaam uitgebreid en is ze dat voor meer patiënten gaan doen.
Stel je leven niet uit. Ik weet wat ik net over jongens gezegd heb, maar later, over een hele tijd, moeten jullie niet denken dat je te jong bent om verliefd te worden, om je te settelen, om kinderen te krijgen, om een wereldreis te maken, om een popster te worden of om het geneesmiddel tegen verkoudheid te ontdekken. Wacht nergens mee – doe het gewoon. Het juiste moment bestaat niet, alleen het nu bestaat. Het goede moment is altijd nu. p.110
We zijn zestien jaar lang buren van elkaar geweest, en ik wilde u dit graag zeggen: u bent een irritante, pompeuze, stomme, bekrompen zak. p. 132
Stella draait alleen maar nachtdiensten in het hospice. Daar is op zich niets mis mee, ware het niet dat ze daarmee iemand probeert te ontlopen. Haar man is een militair, maar is tijdens een missie gewond geraakt. Hij is als een ander mens terug gekomen van de missie. De liefde die tussen hun ooit zo vurig en liefdevol was, is als een nachtkaars gedoofd. Haar man kan haar nabijheid niet verdragen en daarom geeft ze hem de ruimte in de hoop dat hij ooit weer de oude zal worden. Voor een van haar patiënten schrijft Stella een brief, een brief die heel lang in haar zak zal branden. Ze mag hem pas versturen als deze mevrouw is overleden. Dit druist in tegen haar gevoel, wat wordt versterkt door haar eigen situatie thuis.
In het hospice ligt ook Hope. Zij ligt daar niet om te sterven, maar om even bij te komen na een heftig periode door een ontsteking. Dit kreeg ze boven op haar taaislijmziekte. Deze ziekte zorgt ervoor dat deze jonge vrouw nauwelijks nog dingen kan doen die een jonge mooie vrouw op die leeftijd hoort te doen. Gelukkig is daar haar beste vriend Ben. Hij bezoekt haar iedere dag en probeert haar en de andere patiënten te vermaken. Ze worstelt met haar ziekte en ontzegt zichzelf dingen, terwijl ze meer kan dan ze denkt. Dit komt mede door haar ouders die haar heel erg beschermen. Lukt het haar om het heft weer in eigen hand te nemen?
Jaaa! Ook ik ben net zo enthousiast als al die andere lezers. Met ontroering en enthousiasme heb ik dit boek zitten lezen. En ja, als je houdt van Jojo Moyes dan is dit boek ook een aanrader voor jou. Het is met liefde geschreven over de liefde, want niets is zo mooi als dat. Rowan Coleman had iets meer dan twintig regels nodig om dat uit te leggen, maar de boodschap is bij mij duidelijk over gekomen. Ik ben fan van haar schrijfstijl, haar humor en de manier waarop ze mij heeft weten te ontroeren.
Covertekst Over veertien minuten en vijftig seconden kan Julien zijn rugzak en zichzelf in de auto deponeren, nieuwe ouders krijgt hij. Het echtpaar Kratz. Julien Kratz wordt zijn naam.
Hildegard en Karl Kratz besluiten Julien in huis te nemen, nadat zij hun eigen zoon onder duistere omstandigheden hebben verloren. Julien hunkert naar een gewoon leven, Hildegard naar een gewone zoon. Maar allebei dragen ze een geheim met zich mee dat veel meer gevolgen heeft dan zij kunnen overzien. […]
221 pagina’s Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam ISBN 978 90 468 1999 9
NUR 301
Recensie
Julien woont samen met zijn moeder die werkt als telefonisch verkoopster vanuit huis. Hij is trots op zijn moeder dat zij dat zo goed kan. Echter, gaat het steeds slechter met de gezondheid van zijn moeder. Op een dag huurt ze een auto en brengt ze Julien naar een plek, waarvan zij zegt dat hij het erg naar zijn zin zal hebben en dat ze er leuke dingen organiseren. Dat geeft zijn moeder de gelegenheid om de dingen te doen die ze graag wilt doen, namelijk op reis.
Het was normaal om de helft van de inkopen te ruilen. […] Ruilen, alles. Behalve een zoon. Die dumpte je in een instituut zonder er iets voor terug te vragen. p. 107
Julien belt vaak met zijn moeder, maar steeds vaker neemt ze niet meer op en moet hij het doen met haar voicemail. Als zijn moeder in het ziekenhuis beland vind hij het moeilijk om haar op te zoeken. Zelfs het aanbod om samen met iemand te gaan van het instituut wijst hij af. Gelukkig heeft hij Neil, zijn kamergenoot. Een jongen die graag quiz-vragen stelt zonder er ooit een zelf te beantwoorden. Bij Neil vind hij de geborgenheid die hij mist.
En dan is er de familie Kratz. Hun zoon is om het leven gekomen en het echtpaar heeft het daar moeilijk mee. Ze missen het hebben van een zoon om voor te zorgen. Maar ook toen hun zoon Michael er nog wel was, miste vooral Hildegard het hebben van een normale zoon. Het lukte haar maar niet om een band te krijgen met haar zoon, want hij leefde voornamelijk in zijn eigen wereld. Als ze de stap hebben genomen om een pleegkind in huis te nemen valt hun keus op Julien. Er vinden eerste ontmoetingen plaats tussen Hildegard en Julien. Karl is hierin de grote afwezige. Er blijkt een klik te zijn en dan is opeens het moment daar, Julien gaat wonen bij de familie Kratz als pleegzoon. Hij gaat wonen in een huis ver van de bewoonde wereld met daarnaast een AZC (hoe actueel). Een nieuwe wereld voor Julien, waarin er langzaam aan steeds meer duidelijk wordt. Wat de echte reden is dat Julien in het instituut woonde, waarom Julien bij de familie Kratz komt wonen, waarom Hildegard een nieuwe zoon wilde en waarom Karl de grote afwezige is.
Dit boek is een aangename kennismaking met het werk van Van Emmerik. Omdat het boek heen en weer pendelt tussen het heden en wat er zich in het verleden heeft afgespeeld, bleef ik geboeid lezen. De situatie van Julien en de familie Kratz is ronduit schrijnend. Door de regels heen lees je dat hun levens aan alle kanten rammelen. Prachtig beschreven en zeer pakkend. Ik ben aangenaam verrast en kan iedereen het boek aanraden.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Innemend en gemoedelijk, zo staat de tachtigjarige Hardy – eigenaar van een Indische toko – bekend. Hij bakt samen met zijn kleindochter spekkoek en pasteitjes, luister naar de levensverhalen van zijn Indische klanten en draait met zijn oude vrienden hawaïmuziek. Ooit vormde Hardy met hen de legendarische Honolulu Kings, en hij verlangt ernaar nog één keer met zijn band te schitteren.
Maar met de komst van een sushirestaurant tegenover zijn toko worden oude wonden opengereten. In de loge van de vrijmetselarij besluit Hardy zijn verzwegen verleden te openbaren. De schokkende biecht stelt zijn broeders voor een groot dilemma. Mogen de vrijmetselaars met hun geheimhoudingsplicht een misdaad verzwijgen? […]
347 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 414 2522 5
Recensie Heel erg lang stond dit boek op mijn verlanglijstje. Jaloers keek ik naar een collega van mij die hem lekker aan het lezen was. Toen het boek voorbij kwam voor een perfecte dag voor literatuur, sprong ik een gat in de lucht. Maar of dit boek mijn verwachting kon waarmaken…
Hardy is een man van tachtig die met veel liefde bijna dagelijks zijn dementerende vrouw opzoekt in het verzorgingstehuis. Omdat Hardy zijn vrouw erg mist en de overgang van haar verhuizing naar het tehuis lastig vind, spreekt hij liever over een hotel waar zijn vrouw verblijft. Zijn vrouw is altijd zijn rots in de branding geweest. Zij zorgde voor licht en ruimte in zijn hoofd. Zo kon hij zich richten op zijn muziek en successen boeken met zijn band. Helaas was dit van korte duur en sleten ze samen hun dagen in de toko. Hardy heeft zijn leven in Indië nooit los kunnen laten door de zaken die hij daar heeft meegemaakt. Zijn geliefde vader die in die periode om het leven is gekomen mist hij enorm. Hij bracht hem de liefde het spelen op de steel gitaar bij en daarmee de liefde voor hawaïmuziek. Om het gat van het gemis op te vullen besluit hij net als zijn vader zich aan te melden bij de vrijmetselarij. Hij is opzoek naar broeders, die hem bij kunnen staan en waar hij zichzelf mag zijn. Broeder Anton begeleidt hem tijdens het aanmeldingsproces. Hardy zal zijn broeders in de loge moeten toespreken met een bouwstuk. Hardy heeft nooit gestudeerd en als hij een bouwstuk van een andere broeder hoort, dan maakt hij zich ernstig zorgen.
In de toko wordt Hardy, naast zijn oude vrienden en bandleden, vaak geholpen door zijn kleindochter Synne. Zij waant zich als een vis in het water in de keuken van de toko. Het liefst zou ze kok willen worden, echter heeft haar ambitieuze moeder hele andere plannen. Ze studeert daarom geschiedenis. Ze vind de interviews van haar opa met mensen uit Indië wel heel erg interessant, maar daar ligt niet haar hart. Ze vlucht weg van haar opleiding door zich in een relatie te storen, waarvan ze eigenlijk wel weet dat deze geen bestaansrecht heeft.
Het maakt dus niet uit in welke leeftijdsfase je zit in je leven, want ieder fase heeft zo zijn zorgen.
[…] Aan een kunstwerk kun je eindeloos schaven of je kunt het weggooien en opnieuw beginnen. Met het leven is dat onmogelijk. Niemand kan opnieuw beginnen. Gebeurtenissen worden herinneringen die zich als opbergdozen opstapelen. Van sommige dozen kent hij de inhoud, omdat hij die nauwgezet heeft gestickerd. Maar er zijn ook ongelabelde dozen bij waar hij met een boog omheen loopt. De inhoud is te pijnlijk. […] p.255
Ik had een geweldig boek verwacht en ik heb een geweldig boek gelezen. Het is mooi hoe de schrijnende verhalen uit Indië in dit boek zijn verwerkt, maar ook wat de impact van deze verhalen op levens is. Niet eerder las ik iets van Goemans, maar ik zat gelijk in het verhaal en ik snap wel hoe Matthijs van Nieuwkerk zich moeten hebben gevoeld. Het is inderdaad een boek wat je snel wilt lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Ik moet zeggen dat het einde mij erg verrast heeft. Een einde waar je het echt even met iemand over wilt hebben. Wie biedt zich aan?
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Covertekst Alles verandert in het leven van de zesjarige Loes als haar moeder wegens moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend weer tot bedaren komen.
494 pagina’s
Dwarsligger in samenwerking met Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam ISBN 978 90 498 0231 8
NUR 301
Recensie In 2014 las ik mijn eerste boek van Renate Dorrestein. Ik was toen gelijk fan en heb ook wat boeken van haar gekocht in de periode die erop volgde. Uiteraard zijn die boeken op de enorme stapel verdwenen. Dit jaar heb ik iedere maand een thema en probeer ik boeken van die stapel te lezen. Vorige maand waren dat Dwarsliggers en zat er ook een boek van Dorrestein bij, twee vliegen in één klap!
Het boek start alsof je op een reünie bent beland en ‘klasgenootjes’ terugblikken op die ‘goede oude tijd’. Een tijd waarin gezinnen naar vernieuwde en hippe wijken trokken.
“We waren bijna allemaal geboren in de enige nieuwbouwwijk van een ingedut dorp, dat allang van de kaart zou zijn verdwenen als het niemandsland tussen sloot en snelweg geen toplokatie voor projectontwikkelaars was geweest.”
De kinderen uit de wijk groeien samen op en spelen met elkaar rondom de sloot. Loes is één van die kinderen. Zijn woont niet in een nieuwbouwhuis, maar in de oude pastorie. Loes is een meisje met durf, lef en soms een brutale mond. Kinderen uit de buurt mogen haar en ze nemen alles aan wat Loes zegt. De hele wereld draait om haar. Loes verlooft zich met Thomas op de basisschool en er wordt een heus verlovingsfeest georganiseerd door de moeder van Loes. Totdat zij Thomas ontmoet op het feest en hij iemand uit haar verleden blijkt te zijn. Maar Loes is nog te jong om dat te snappen. Haar moeder verbiedt haar om nog om te gaan met Thomas, maar daar luistert ze natuurlijk niet naar. Ze vlucht op een nacht uit haar kamer via de dakgoot. Dit is een fatale nacht voor meerdere personen. De volgende dag wordt de moeder van Loes voor moord opgepakt. Loes wordt de rest van haar jeugd opgevoed door de Luco’s, twee mannen die bij hun inwonen in de pastorie. Hoe de Luco’s ook hun best doen, ze zien niet in dat het leven van Loes op school een hel is.
“Eigenlijk begonnen we zo zoetjes aan te hopen dat Loes de handdoek in de ring zou gooien. […] Met open ogen liep ze in iedere hinderlaag en elke val, ze zocht het gevaar willens en wetens op in plaats van dat ze het trachtte te ontlopen. […] Hardnekkig kwam ze elke ochtend weer naar school. […] We moesten onze eigen grenzen steeds verder, verder, overschrijden om haar te dwingen ons eindelijk te verlossen.”
Het spontane meisje met lef wordt door pesterijen van de aardbodem gevaagd. Loes zet haar verstand op nul en worstelt zich door de tijd op school heen. Als haar moeder onverwachts weer vrij komt, dan moeten zij en Loes elkaar weer opnieuw leren kennen. Om alles te ontvluchten verhuizen ze naar een eiland bij Engeland en proberen daar samen met de Luco’s hun leven weer op te bouwen. Maar je kunt wel voor de zaken weglopen, ze zullen je altijd blijven achtervolgen. Loes komt er beetje bij beetje achter waarom ze is zoals ze is en waarom sommige zaken niet zo goed lukken en wat er precies die nacht is gebeurd.
Ik was al fan van Dorrestein, maar door dit boek is dat alleen nog maar meer gegroeid. Ze weet zo te schrijven dat het verhaal onder je huid gaat zitten. De harde en rake zinnen komen rechtstreeks bij je binnen. Als Loes weer wordt gepest wordt jij ook gepest en wil je roepen en van je af slaan. Je wilt haar tijdelijke vaders door elkaar schudden, ‘wordt dan wakker!’. Als een boek dat met mij kan doen, dan kan ik niet anders dan mijn petje afnemen. Lees Dorrestein! En als je dat nog niet hebt gedaan, begin dan met dit boek.
Covertekst Ierland, eind jaren zestig. Nora Webster, niet de makkelijkste vrouw, is pas weduwe geworden. Ze probeert haar leven in het kleinsteedse Enniscorthy opnieuw gestalte te geven. Niet alleen heeft ze in haar eentje de zorg voor haar vier kinderen, ze moet ook weer gaan werken. Tegen de achtergrond van het conservatieve, katholieke Ierland met zijn strenge sociale controle weet ze zich door middel van vriendschappen en muziek toch te ontworstelen aan de benauwenis van haar leven.
378 pagina’s
Uitgeverij De Geus B.V. , Breda ISBN 978 90 445 3457 3
NUR 302
Recensie Het laatste boek van het jaar en het laatste boek voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’ voor 2015. Toen ik de cover tekst en de cover onder ogen kreeg twijfelde ik geen moment, dit boek wilde ik lezen. Je ziet Nora op de cover met een van haar zoons, althans zo stel ik mij dat voor. Ze zijn aan de kust bij hun geliefde vakantiehuis. Maar na de dood van haar man is het huis vergane glorie. Iedere zomer knapte ze samen met haar man zaken op en plakte zij de losgekomen stukjes behang. Nu wil ze dat niet meer, want het huis roept teveel herinneringen op. Haar oudste kinderen vinden dit erg jammer, omdat zij er wel graag hadden willen terugkomen. Nora wil het huis verkopen, want nu haar man er niet meer is moet ze alle zeilen bijzetten om rond te komen. De verkoop van het huis levert weer wat geld op en kunnen ze weer een tijdje vooruit. Op dit moment is er familie die de opleiding van een van haar dochters betaald. De sociale controle rondom Nora is groot, iedereen heeft advies en goede bedoelingen. Nora wil de zaken liever op haar manier doen, maar ze heeft altijd haar man gevolgd en om nu ineens haar mening duidelijk te ventileren is een hele stap. Ze kan via via weer aan haar oude werk komen, administratief werk. Iets wat ze met liefde achter zich had gelaten, maar ze kan niet anders.
Tot zo ver ben ik gekomen in het boek, want ik heb het niet uitgelezen. In paniek mailde ik Cathelijne, wat moet ik doen?! Ik vond het vreselijk, want ik had mij zo enorm verheugd op dit boek. Ook zie ik de potentie van het verhaal en zie ik het er ergens wel doorheen. Maar de irritatiefactoren stapelde zich op en ik hikte tegen het lezen aan. De dialogen vond ik niet sterk en de gebeurtenissen vond ik ook vrij vlak. Ik had niet het gevoel dat het verhaal ergens naar toe aan het werken was waardoor ik geboeid kon blijven. Ik vind het echt heel erg, maar dit boek en ik waren geen match made in heaven. Ik hoop echt van harte dat dit voor jou wel zo is en ik raad je aan het boek zeker wel te lezen.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Jenny's Bookcase 