Covertekst
In meer dan prachtige zinnen vertelt de jongen die zichzelf Ringo noemt hoe hij in republikeinse familie opgroeide tijdens de naoorlogse jaren in Barcelona. Van een onschuldige, onwetende en niet-begrijpende jongen wordt hij een jongeman aan wie veel van de geheimen van volwassenen geopenbaard worden, en die zich bewust wordt van zijn verlangen om schrijver te zijn.

352 pagina´s
Uitgeverij Signatuur, Utrecht en Mariolein Sabarte Belacortu
ISBN 978 90 567 2424 4
NUR 302

Recensie
Dit boek heb ik een tijdje geleden aangevraagd bij Signatuur, omdat niet alleen het verhaal mij aanspraak maar ook deze hele mooie cover. Sinds ik meelees met ‘Een perfecte dag voor literatuur’ heb ik inmiddels kennis mogen maken met Spaanse en Portugese literatuur. Ook dit keer heb ik weer genoten van deze Spaanse schrijver.

Het boek begint alsof je in een rare scene van een soap bent binnen gestapt. Er is een hysterische vrouw, Victoria Mir,  uit haar huis gerend en op de trambaan gaan liggen. Deze trambaan is al tijden buiten gebruik, dus wat doet Victoria daar? Ringo bekijkt deze gebeurtenis van een afstandje. Inmiddels is de hele straat uitgelopen, want Victoria is een opvallende bewoonster in de straat. Ze heeft een fysiotherapie praktijk en er gaan achter haar rug om allerlei geruchten dat ze vooral veel mannen behandeld, maar niet alleen voor massages.

Dit is de start van het verhaal, waarin allerlei personages en met name Ringo tot ontwikkeling komen. Ringo wil graag pianist worden, maar dat gaat erg lastig in de tijd van crisis. Zijn ouders kunnen geen pianolessen meer betalen en oefent hij gewoon op de tafel bij gebrek aan toetsen. Dat is zijn droom, maar daar komt snel verandering in. Hij verliest op zijn werk een deel van zijn vinger, waardoor pianospelen niet meer zal gaan. Toch geeft hij niet zo maar op, hij wordt gewoon de beste negen-vingerige pianist. Omdat hij ook niet zo goed meer kan werken, spendeert hij zijn dagen in het café aan een tafeltje in een hoekje. Daar observeert hij de bewoners in de omgeving, met al hun verhalen. Hij droomt daar weg in de verhalen die hij verzint. Zijn ouders zijn heel veel weg en daardoor is het bestaan van Ringo erg eenzaam. Zijn vader jaagt op ratten en veegt theaters en andere openbare gelegenheden schoon. Als kleine jongen geloofd Ringo dat. Maar gedurende het verhaal, als hij ouder wordt, zijn die ratten niet echt. Het zijn hele andere zaken die zijn vader uit de weg ruimt. Zijn moeder werkt als een soort verpleegster om ook wat geld te kunnen verdienen.

In het verhaal merkte ik heel erg het thema ‘geliefd willen voelen’. Niet alleen zul je lezen over de liefde die Victoria mist en hoe graag zij zich geliefd wil voelen. En ook waarom zij op de trambaan is gaan liggen. Ringo heeft dat gevoel ook. De band met zijn vader is niet optimaal, wat ergens ook logisch blijkt. Ondanks dat is er weinig liefde tussen die twee. Dat Victoria haar dochter aan Ringo wil koppelen is voor beide ook niet de liefde die zij zoeken.

Juan Marsé heeft een prachtig verhaal geschreven, met mooie poëtische zinnen. Ook de cover komt ook erg mooi in het verhaal terug. Ik raad je dit boek echt aan, maar ga er wel even voor zitten.

“Hij huilt ook nog als hij het vogeltje oppakt dat nu niet meer is dan een handje veren, een spons in zijn vingers”