Covertekst
Zweden, eind negentiende eeuw. Op een warme septemberdag doolt Luna verdwaasd door haar huis. Ze vindt haar vaders levenloze lichaam naast dat van een vrouw. Wie is de vrouw? Maar bovenal, wat is de waarheid achter hun dood?

136 pagina’s e-book
Uitgeverij De Geus, Breda
ISBN 978 90 445 3202 9
NUR 305

Recensie
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Luna. Ze struint van kamer naar kamer in het huis en haalt overal herinneringen op. Ze heeft stiekem alle sleutels van het huis van de oude tuinman gekregen. Dat geeft haar zelfs toegang tot de verboden kamers van haar ouders, het ‘Sanctum’ van haar vader en van de dienstmeid Birgit. Birgit is die ochtend na het ontbijt vertrokken, want het is haar vrije dag. De ouders van Luna doen hun middag dutje, dus het hele huis is in diepe stilte en rust gehuld. Omdat Luna zich als een muis door het huis heeft leren bewegen stoort ze haar ouders niet in hun slaap. Haar vader is astronoom en houdt niet van herrie, net als haar moeder die ziek was tijdens de zwangerschap van haar broertje.

“…moeder heeft ons geleerd stil en gracieus te bewegen.” [p.10]
“…als vader thuis is, beweeg ik mij zachtjes.” [p.10]

Haar zus Stella is logeren in een andere stad en haar inmiddels grote broer zit in een gesticht. De jeugd van Luna blijkt niet geheel zonder zorgen te zijn verlopen. Gedurende het lezen voel je een onderhuidse kriebel, een onderbuik gevoel.

“Als ze niet was weggegaan, als ze mij niet had achtergelaten, was het nooit gebeurd.” [p.29]

Er klopt iets niet in de beeldvorming van Luna, maar wat? Langzaam aan worden zaken ontrafeld nadat Luna haar ouders niet meer slapend aantreft, maar dood.

Dit boek is absoluut geen who dunnit en het is in mijn ogen meer literair dan thriller. Daarnaast geeft de tijd waarin het boek zich afspeelt ook nog eens een extra dimensie. Je hoort het ruisen van de rokken, je voelt de hoedenpen in je eigen haren zitten en de kriebels van het zoeken naar een juiste huwelijkskandidaat. Dat maakte het boek voor mij extra speciaal om te lezen door het  tintje geschiedenis. Maar ook door het prikkende en kriebelende gevoel dat er iets niets blijkt te kloppen in het verhaal. Eerlijk gezegd weet ik nog steeds wat ik moet denken van de uitkomst van het verhaal, op een positieve manier. Mooi juist dat een boek je zo bezig kan houden. Ik vind dit zeker een aanrader voor diegene die het aandurven om eens buiten de kaders van de bekende Scandinavische thrillers te lezen.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekwurm Judith van dit boek vond.