Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen


2 reacties

Karin Slaughter – Verborgen

Covertekst
Het is de verraderlijkste zaak uit zijn carrière. Dat beseft Will Trent zodra hij het verlaten pakhuis in Atlanta binnengaat, en het dode lichaam van een ex-politieagent aantreft. Van het lijk lopen bloederige voetsporen weg die erop wijzen dat een ander, mogelijk vrouwelijk slachtoffer, is meegenomen… om vervolgens spoorloos te verdwijnen.
Voor Will – en voor patholoog-anatoom Sara Linton – wordt het nóg erger. Een vondst op de plaats delict onthult een verband met Wills  verleden…

477 pagina’sVerborgen
HarperCollins Holland, Amsterdam
ISBN 978 94 027 1380 0
NUR 305

Recensie
Ei-de-lijk! Daar zijn Sara en Will weer. Blijer kun je mij niet maken.
In 2013 las voor het laatst over Sara en Will in ‘Stille zonde‘. Ik herhaal, 2013! Daarna volgende twee hele gave standalone’s, maar ja, toch lees ik deze hele serie voor deze twee personen.

Na de proloog is het alsof ze nooit zijn weggeweest. Toch moest ik weer even graven in mijn geheugen, wat is er allemaal aan vooraf gegaan en wat hebben ze allemaal meegemaakt. Slaughter had van mij wel iets meer over ze mogen schrijven, want er gaat ook een heel deel van het boek over een personage die ik stiekem niet zo mag. Voor het verhaal is het natuurlijk geweldig, maar als ik zelf zou mogen kiezen… Dan mag dit personage snel verdwijnen. Klinkt dat gemeen? Ach, dat mag wel bij een thriller ;).
Ook vond ik de moord en de andere gewelddadigheden niet zo gruwelijk als dat ik van Slaugter gewend ben. Ik ben haar juist gaan lezen omdat ze zo expliciet en gruwelijk kan schrijven. Verder vond ik soms de uitleg van bijvoorbeeld onderzoeken die Sara doet teveel inhoudelijk. Het maakt mij namelijk niet zo heel veel uit in welke stappen een bepaald onderzoek wordt gedaan. Ik ben meer geïnteresseerd in de personages en wat daar mee gebeurd en niet in hun expliciete werkzaamheden.

Toch ben ik erg blij weer een stapje te hebben gemaakt op de rode draad van Will en Sara en ik hoop heel erg dat Slaughter die rode draad voortzet. Jammer dat ik na 477 pagina’s alweer afscheid moest nemen van Will en Sara. Ben je fan van Karin Slaughter, dan kan ook dit boek niet ontbreken in je leesstapel en geniet dan met volle teugen. Voor je het weer is het alweer voorbij…

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.


1 reactie

Liane Moriarty – Grote kleine leugens

Covertekst
Op de pittoreske basisschool Pirriwee Public eindigt het jaarlijkse ouderfeest in een chaos. Met gillende sirenes. Schreeuwende mensen. Een verbijsterde schooldirecteur. En een van de ouders: dood. Is er sprake van moord, een tragisch ongeluk of van een vreselijk ontspoorde ruzie? Wat de ouders van Pirriwee Public zullen leren is dat soms de kleinste leugens het aller gevaarlijkst zijn… […]

488 pagina’s
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam Grote kleine leugens
ISBN 978 94 005 0613 8
NUR 302

Recensie
Dit boek maakt deel uit van een blogtour en ik ben de hekkensluiter. Mocht je willen weten hoe de andere bloggers dit boek hebben ervaren? Kijk dan even in het volgende rijtje:

Ma 30 mei – Lise Notenboom A.W Bruna
Di 31 mei – Biebmiepje
Wo 1 juni – Shyama in boekenland
Do 2 juni – Connie’s blogspot
Vr 3 juni  – Indeboekenkast
Za 4 juni – serendipitybooks
Zo 5 juni  –  Iheartbooks
Ma 6 juni – Miranda leest
Di 7 juni – Dagmar
Wo 8 juni – Drukinkt
Do 9 juni – Review & roses
Vr 10 juni – Jenny’s bookcase

Het vorige boek van Moriarty heb ik gemist, dus het was mijn eerste kennismaking. Het boek speelt zich af in Australië in het plaatsje Pirriwee. Jane besluit na omzwervingen met haar zoontje Ziggy te gaan wonen in Pirriwee. De omgeving is prachtig en ze wonen op loopafstand van het strand. Ziggy vind het heerlijk.
Als Jane samen met Ziggy naar de oriëntatiedag gaat op zijn nieuwe school, dan gaat het mis. Ziggy zou een meisje uit zijn groep hardhandig hebben aangepakt. De afdrukken staan in de nek van het meisje. Ze zegt dat Ziggy dit heeft gedaan, maar hij ontkend stellig en Jane geloofd hem. Dit is de aanleiding tussen een scheiding in de oudergroep. Jane leert Madeline en Celeste kennen als vriendinnen en slepen haar door deze moeilijke periode heen. De hetze tegen haar zoon Ziggy wordt steeds erger. Kinderen mogen van hun ouders niet meer met Ziggy spelen en er komt zelfs een petitie om Ziggy van school te sturen.
Ondertussen hebben Madeline en Celeste zo hun eigen problemen. De ex van Madeline heeft inmiddels een nieuw gezin, net als zij. Zijn dochtertje komt in de klas bij haar dochtertje, waardoor zij steeds wordt geconfronteerd met haar ex en zijn nieuwe vlam. Hun gezamenlijke dochter kan het bijzonder goed vinden met deze vrouw, iets dat Madeline niet kan uitstaan. Celeste staat er veel alleen voor met haar tweelingen omdat haar man vaak weg is voor zijn werk. Celeste is chaotisch en vind het lastig om de jongens in het gareel te houden. Dit heeft zo zijn oorzaak.

Op de quizavond van de school, waar geld in wordt gezameld door de ouders voor nieuwe digiborden, gebeurt er iets vreselijks. Een van de ouders komt om het leven. Wie het is blijft tot aan het laatste hoofdstuk geheim. Je leest als het ware naar deze gebeurtenis toe en dan ontdek je dat iedereen zo zijn geheimen heeft. De een liegt wat meer dan de ander en achter pracht en praal kan er zomaar heel veel verdriet schuilen.

Vanaf pagina één hangt er een spanning in het boek, want je weet dat er iets gruwelijk mis gaat. Je weet alleen nog niet om wie het gaat en wat er aan de hand is. Daarnaast is de schrijfstijl van Moriarty erg prettig en leest snel weg. Maar toch had ik tijdens het lezen het gevoel dat ik te lang moest wachten op wat er nu ging komen. Er zijn veel details en er wordt erg ingegaan op het leven van de verschillen de hoofdpersonen. Het kan natuurlijk liggen aan mijn ongeduldigheid, maar toch had ik het idee dat het allemaal iets compacter had gekund. Dit doet overigens niets af aan de kwaliteit van het boek en de onderwerpen die in het boek ter sprake komen. Dit is een uitstekend zomerboek! Stop hem in je koffer en waan je een paar uur in Australië.

Bedankt A.W. Bruna dat ik dit boek mocht lezen!


2 reacties

Maurits de Bruijn – De achterkant van de zon

Covertekst
De baby ligt in de schuddende schoot van mama, en mama krijgt haar niet stil. Ze hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blonde, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey.

Soufjan zit in de auto tijdens een nachtelijke rit door de woestijn van Marokko. Op de achterbank zit zijn moeder met een baby die Soufjan nooit eerder heeft gezien. Hij wil zo goed mogelijk voor zijn nieuwe zusje zorgen. Wanneer Mariah jaren later op zoek gaat naar haar Nederlandse familie, wordt Soufjan geconfronteerd met zijn eigen keuzes. […]

208 pagina’s De achterkant van de zon
Uitgeverij Nieuw Amsterdam, Amsterdam
ISBN 978 90 468 1996 8
NUR 301

Recensie
Niet eerder las ik een boek van Maurits de Bruijn, maar de covertekst sprak mij wel direct aan. Want hoe komt een meisje met de naam Mariah Carey bij een Marokkaans gezin in de auto?

De baby hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blond, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey. p. 5

Hoe de baby bij dit gezin is beland blijft lang onduidelijk. Wel is duidelijk dat de baby verborgen moet blijven voor de buitenwereld. Ze wordt overal verstopt, zelfs in de ladekast er onverwachts een buurvrouw langskomt. Soufjan snapt lang niet wat er aan de hand is, maar dat hij van zijn nieuwe zusje houdt is wel duidelijk. Soufjan en zijn ‘echte’zusje Ikram worden vrijwel aan hun lot overgelaten. Hun ouders letten niet heel erg op ze en ze worden ook niet echt gestimuleerd in wat ze doen. Op een dag als Soufjan oud genoeg is, krijgt hij een zak geld mee en gaat hij naar zijn oom in de grote stad. Daar zorgt zijn oom voor een baan en een huis en moet hij ‘zijn eigen boontjes doppen’. Hij gaat geld verdienen als taxichauffeur en stuurt iedere maand een deel van zijn salaris naar zijn ouders. Ondertussen probeert hij contact te houden met zijn zussen, maar onttrekt zich volledig aan het dagelijks leven. Na zijn werk blijft hij op zijn kamer en kijkt hij Amerikaanse films, om maar even niet in het hier en nu te zijn. Mariah heeft inmiddels ontdekt dat ze Nederlandse ouders heeft en wil naar ze opzoek. Ze gaat weg uit Marokko en ze heeft inmiddels ook een lift geregeld naar Nederland. Soufjan is stiekem jaloers op zijn zusje. Omdat ze niet gebonden is aan de familie kan ze overal heen en ligt de wereld open, iets wat Soufjan ook wel zou willen. Maar iets houdt hem tegen.

Leven is vooral alsof doen, het gaat om de houding waarmee je achter het stuur gaat zitten. Het leven is een verhaal dat je iedere dag opnieuw aan jezelf vertelt. p. 72

Dit boek had ik binnen no-time uit. Ik voelde aan alle kanten dat dit een schrijnend boek was. Ik kreeg de neiging om Soufjan in huis te nemen. Een gezin met weinig liefde, weinig ruimte voor eigen ideeën en ontdekken van de wereld. Dat is zoals het gaat, maar als je zelf tot het besef komt dat dit eigenlijk niet is wat je wilt, dan is het schrijnend. De schrijfstijl van De Bruijn vond ik erg prettig. Heldere en mooie beschrijvingen zorgen ervoor dat je bijna gelooft dat hij van Marokkaanse afkomst is. Neem dit boek mee op vakantie en ontdek de achterkant van de zon!

Bedankt Uitgeverij Nieuw Amsterdam dat ik dit boek mocht lezen!


Een reactie plaatsen

Adriaan van Dis – Ik kom terug

Covertekst
Na een lang leven van zwijgen en buitensluiten begint een moeder opeens te praten tegen haar zoon – aarzelende ontboezemingen over grensoverschrijdende liefde, verraad en drie oorlogen. Hij, een romanschrijver, mag haar biograaf worden, maar er is een voorwaarde: hij moet haar een zachte dood bezorgen. ‘Ik kom terug’ is een tragikomedie over het woeste leven van een vrouw die terugkijkt op haar eeuw.

284 pagina’s Ik kom terug
Uitgeverij Augustus / Atlas Contact
, Amsterdam
ISBN 978 90 254 4346 7
NUR 301

Recensie

Op de middelbare school heb ik een poging gedaan een boek te lezen van Adriaan van Dis. Ik meen mij te herinneren dat dit ‘Indische duinen’ was. Zoals je misschien al begrepen had heb ik dit boek nooit uitgelezen en tot op heden was dit het enige boek wat ik las van Adriaan van Dis. Met ‘Ik kom terug’ ga ik een ‘paar jaar’ later in de herkansing.

Van Dis beschrijft de relatie met zijn moeder in dit boek. Die op zijn zachts gezegd moeizaam, niet altijd liefdevol en soms eenzaam is. Adriaan is het onwettige kind van de twee man van zijn moeder. Hij heeft nog drie oudere zussen die dus een andere vader hebben. Adriaan heeft Indië niet meegemaakt en heeft een totaal ander uiterlijk, hij heeft mede hierdoor een andere positie. Hij is altijd nieuwsgierig geweest naar het leven van zijn moeder daar. Ze was helaas niet scheutig met informatie over die tijd en had weinig aandacht voor hem in zijn jeugd. Ze maakten ruzie om een grote kist met herinneringen die in de woonkamer stond en angstvallig op slot zat. Wat zat er toch in die kist wat hij niet mocht weten?

Nu zit de moeder van Adriaan in een rusthuis en ze wil ineens haar herinneringen uit die tijd met hem delen voor ze dood gaat. Ze wil namelijk een zelfgekozen dood, iets wat Adriaan steeds wat probeert uit te stellen. Hij reist een aantal keer in de week naar haar toe en ziet zijn moeder onder zijn ogen aftakelen en tegelijkertijd komen ze iets nader tot elkaar. Ze deelt verhalen, soms warrig en soms heel gedetailleerd. Over de eenzaamheid die ze heeft gevoeld, het gemis van een man en het leven tussen twee werelden.

Het boek is een prachtig relaas over een moeder-zoonrelatie, ook al is deze niet zoals je zou wensen. Ik ben erg blij dat ik eindelijk een boek van Van Dis heb gelezen, want wat kan die man schrijven. Door de verhalen van zijn moeder wordt je meegenomen naar Indië, en leef je in de jungle, alleen met je dochters, smachtend naar je man. Hierdoor moest ik denken aan mijn reis naar Sumatra. Daarom heb ik mijn muzikale thema erop aangepast. De moeder van Adriaan had specifieke voorkeuren, zo ook voor bloemen. Dit wordt bezongen in dit kinderliedje, over water geven van bloemen in de tuin.

logo_ikleesnederlands

 

 

 

 

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Mijn muzikale ondersteuning deze keer:


5 reacties

Tamar Cohen – De andere vrouw (Blogtournee A.W. Bruna)

Covertekst
Stel je voor: je bent al 28 jaar gelukkig getrouwd. Je hebt drie kinderen, een prachtig huis en een echtgenoot die veel op reis is,maar jullie houden nog altijd evenveel van elkaar.

Of: stel je voor dat je al 17 jaar getrouwd bent. Je hebt een dochter, een fijn huis en een echtgenoot die veel van huis is, maar toch houden jullie zielsveel van elkaar.

Dan krijg je op een dag een telefoontje dat je wereld op z’n kop zet: je echtgenoot is dood. Je bent er kapot van. Je gaat naar de begrafenis… en komt oog in oog te staan met zijn andere weduwe.

Een andere vrouw, een ander gezin. Dat kan niet waar zijn. Dat moet een vergissing zijn. En dat is háár schuld. Toch?

379 pagina’s de andere vrouw
A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht
ISBN 978 94 005 0426 4
NUR 302

Recensie
Dit boek is sinds midden november verkrijgbaar en vandaag start de blogtournee van dit boek op mijn blog. Een eervolle taak om af te trappen.

Selina Busfield is vrouw één. Zij is 28 jaar getrouwd met Simon en verzorgd het huis en de kinderen met een enorme precisie en perfectie als Simon voor zijn werk in het buitenland zit. Hun enorme huis met zes kamers en twee badkamers is altijd tot in de puntjes verzorgd, net als zijzelf trouwens.

Lottie Busfield is vrouw twee. Zij is 17 jaar getrouwd met Simon. Samen hebben ze een hele tijd in Dubai gewoond omdat Simon daar zijn werk had. Maar Simon reisde ook veel voor zijn werk en besloten ze op een gegeven moment weer naar Londen terug te gaan. Lottie zorgt met liefde voor haar dochter Sadie en gaat vrij gemakkelijk met het huishouden en geld om. Lottie is heel creatief en werkt als tekenaar voor kinderboeken.

Twee totaal verschillende vrouwen, maar één man. Selina wordt als vrouw één als eerste ingelicht over het feit dat Simon is overleden. Zij regelt samen met de kinderen de begrafenis. Lottie weet al die tijd van niets, tot ze van haar ex-vriend en oud-collega van Simon een berichtje krijgt dat hij het heel erg voor haar vind dat haar man is overleden. Lottie gelooft er helemaal niets van, maar besluit dan toch maar naar de begrafenis te gaan. Het is tenslotte heel vreemd dat Simon niet te bereiken is op zijn telefoon en hij nog steeds niet uit Dubai is teruggekomen. Op de begrafenis komt Lottie de realiteit onder ogen, Simon is inderdaad overleden en… hij had ook nog een ander vrouw.

Vanaf dit punt begint de strijd en het aftasten tussen de twee vrouwen. Ze zijn boos op elkaar, maar eigenlijk is Simon de aanstichter van dit geheel. Beetje bij beetje wordt ontrafelt hoe Simon twee levens heeft kunnen leven, maar ook dat hij de (financiële) zaakjes niet meer goed op orde had. Heeft Simon daarom zelfmoord gepleegd? Of was er toch opzet in het spel?

Het boek heeft een bijzonder opzet. Afwisselend lees je over de levens van Lottie en Selina. Ze gaan beide door fases heen, niet alleen door de fases van rouw, maar ook door ontkenning, woede en onderhandeling. Niet alleen moeten zij verwerken dat hun leven niet was wat ze dachten dat het was, maar ook de kinderen gaan door hun eigen proces heen. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Sommige delen in het boek waren daardoor iets te langdradig, maar de plotwisseling in het boek maakte veel goed. Het is bijna niet voor te stellen dat je als verliefde vrouw zoveel signalen kan missen en dat het voor Simon een lastige opgave was om 17 jaar een dubbelleven te leiden. Tamar Cohen heeft met dit boek een boeiend onderwerp gekozen. De volgende keer dat mijn vriend een klus in het buitenland heeft, krap ik mij wel een tweede keer achter mijn oor ;). Een heerlijke roman en een ideaal cadeautje voor de feestdagen.

Bedankt A.W. Bruna voor dit boek!


8 reacties

Rebekka W.R. Bremmer – De evolutie van een huwelijk

Covertekst
Masha leidt een comfortabel leven met haar man Bastiaan en haar puberdochters Molly Bloem en Anne Karen. Ze geeft les aan de universiteit en vult haar dagen met wat ze het liefst doet: lezen. Dan kondigt Bastiaan aan dat zijn broer Frederick naar Nederland komt, met zijn Nieuw-Zeelandse vrouw Shannon en hun baby Deirdre. Masha heeft Frederick al meer dan twintig jaar niet gezien. Omdat ze er de ruimte voor hebben, biedt Bastiaan het jonge gezin hun zolderverdieping aan. Terwijl Masha haar best doet afstand te bewaren, raken de levens van de twee gezinnen steeds meer verstrikt in elkaar. Kan een herinnering een huwelijk bedreigen? De evolutie van een huwelijk is een scherpzinnige roman over familiebanden die worden aangehaald en weer verbroken.

256 pagina’s De evolutie van een huwelijk
Querido’s Uitgeverij BV, Amsterdam
ISBN 978 90 214 5710 9

Recensie
Het boek kwam binnen als een enorme stapel A4tjes, een echt leesexemplaar dus. Het voordeel ervan is dat je er lekker in kunt schrijven en je ezelsoren mag vouwen. Dat heb ik dus ook naar hartenlust gedaan.

Bij het eerste hoofdstuk moest ik even zoeken wie welke rol had en wie met elkaar in verband stond. Gelukkig kon ik lekker schrijven op het leesexemplaar en ontstond er gedurende het lezen een mini-stamboom op de cover. Masha is een literatuurwetenschapper en is getrouwd met Bastiaan, marketingmanager bij een uitgeverij. Beide hebben/ hadden ze aspiraties tot schrijver, maar Bastiaan heeft zich inmiddels helemaal geschikt naar zijn nieuwe rol. Samen hebben ze twee dochters, Molly Bloem en Anna Karen. Op het moment dat het boek start logeert de broer van Bastiaan bij de familie in huis. Freek is samen met zijn vrouw Shannon en hun pasgeboren dochter Deidre overgekomen uit Nieuw-Zeeland en dat is een van de redenen waarom ze elkaar niet vaak zien. Freek is fotograaf en heeft in Amsterdam een expositie en is mede daarom naar Nederland gekomen. Zo lang de expositie is, logeren ze met zijn hele gezin bij die van Bastiaan.

Ieder deel van het boek is geschreven vanuit een van de bovenstaande personages. Dat deel is weer opgedeeld in verschillende hoofdstukken, vandaag, morgen, gisteren, zomer, winter en herfst. Gaandeweg zie je steeds meer ontrafelt worden van het gezin van Masha en Bastiaan, maar ook het leven van Freek en Shannon en die blijken niet geheel vlekkeloos. Je ziet en leest eigenlijk verschillende evoluties van huwelijken.

Haar leven was toch haar verhaal? Maar kon ze er wel zeker van zijn dat ze de hoofdpersoon was in haar eigen bestaan? Misschien figureerde zij alleen in de levens van anderen. […] Ik heb het recht de hoofdpersoon te zijn in mijn eigen leven! En: ik eis de hoofdrol op in mijn eigen verhaal!

Masha gaat helemaal op in haar leven als wetenschapper en is voornamelijk te vinden in de boeken. Is het niet op haar werk, dan wel in haar werkkamer thuis. Is dit een vlucht van haar? En hoe is dit voor Bastiaan en de kinderen? Gezien bovenstaande wil ze graag haar eigen rol spelen, maar is dat wel zo verstandig en durft ze het wel echt?

Dit boek heeft mij echt geboeid ondanks dat het in het begin even zoeken was. Gaaf om steeds een ander geluid te horen in de hoofdstukken en helemaal de diepte in te gaan in een ander personage. Gedurende het lezen had ik steeds van die ‘huh-momentjes’. Wat bedoelt Bremmer nu weer? Gelukkig kwam dat allemaal goed aan het einde, alleen is de vraag of het met de personages wel goed komt aan het einde. Het leven is toch één groot verhaal, één grote lullaby?

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Ik lees Nederlands (2014) - groot


5 reacties

Robin Sloan – Het geheim van Penumbra’s boekwinkel

Covertekst
Als Clay Jannon zijn baan als webdesigner verliest, wordt hij nachtverkoper in Penumbra’s boekwinkel, die 24 uur per dag open is. Penumbra’s klanten blijken nooit iets te kopen, wel lenen ze enorme, duistere boeken van gevaarlijk hoge planken. Clay concludeert dat de winkel een dekmantel moet zijn voor iets groters en gaat op onderzoek uit. Hij ontdekt dat Penumbra en zijn klanten een oeroud geheim op het spoor zijn. Clay schakelt hulp van zijn vrienden in, onder wie Kat, een leuk en geniaal meisje dat voor Google werkt. Een reeks fantastische gebeurtenissen volgt, waarbij Oude Kennis en Nieuwe Kennis worden gecombineerd. Geleidelijk wordt het geheim, dat nog stamt uit de begintijd van de boekdrukkunst, ontraadseld.

300 pagina’s Het geheim
Uitgeverij Lias, Hilversum
ISBN 978 90 880 3053 6
NUR 302

Recensie
Alleen al vanwege de cover wil je dit boek lezen. Mij trok het als fervent lezer gelijk aan. Het boek begint als Clay in de boekwinkel op een hele hoge ladder tussen de boeken staat. Je leest waarom Clay in de boekwinkel is beland en welke werkzaamheden hij doet en welke bijzonder mensen ’s nachts de winkel bezoeken. Clay moet precies bijhouden in een logboek wie er langskomen. Hij schrijft een objectieve observatie van de bezoeker. Opzich is dit een beetje vreemd, maar Clay zoekt er verder (nog) niets achter. Tot hij gaat uitpluizen welke boeken de bezoekers lenen en van welke planken die boeken komen. Er blijkt dan een patroon te zijn. Echter gebruikt Clay hiervoor de ‘nieuwe’ technologie van een laptop. Iets wat niet helemaal samen gaat bij de visie achter de boekwinkel.

Het boek leest fijn weg, echter had ik halverwege het boek even een dipje tijdens het lezen. Ik kwam er moeilijk door heen en ik merkte dat ik mij soms stoorde aan niet helemaal goed gekozen vertaling. Net als dat ik bijvoorbeeld niet voor ontraadseld (zie covertekst) zou kiezen maar voor ontrafeld. Uiteindelijk komt Robin Sloan met een mooie conclusie. Iets wat fervent lezers allang wisten, maar het is mooi dat het op deze manier in een boek is verwerkt. Het is boeiend dat nieuwe technologieën zoals Google die ontwikkelt, maar ook het gebruik e-readers aan de kaak worden gesteld. Want daar tegenover staat de eeuwenoude boekdrukkunst. Kunnen nieuwe technologieen daar wel tegenop of lezen we straks allemaal digitaal?


3 reacties

Saskia Noort – Koorts

Covertekst
Dorien is vijfendertig, redactrice bij het vrouwentijdschrift HER en ze staat op het punt zich te settelen en aan kinderen te beginnen. Dan ontmoet ze Ellen, styliste en uitbundige single, die haar confronteert met de voorspelbaarheid van haar leven. Ze beëindigt haar relatie en gaat met Ellen op vakantie naar Ibiza, het eiland waar de vrijheid dagelijks gevierd wordt.
De twee vriendinnen storten zich in het feestgedruis. Tot een van hen plotseling verdwijnt. Vanaf dat moment begint een koortsachtige zoektocht over het zonnige, vredig ogende eiland, langs de mooiste én lelijkste plekken die Ibiza rijk is – en de gruwelijke waarheid komt aan het licht.

267 pagina’s Koorts
Uitgeverij Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 414 1607 0

Recensie
In het kader van ‘De maand van het Spannende Boek’ lees ik deze maand zoveel mogelijk thrillers. En dit boek is er daar één van. Het boek is tevens een winactie op mijn blog. Aangezien het bijna vakantie is, kun je dit boek in Dwarsligger-formaat winnen. Wil je meer weten? Kijk dan even hier.

Het boek begint op het moment dat Dorien haar relatie verbreekt met haar vriend Joost. Na haar gesprekken met haar nieuwe vriendin Ellen zag ze in dat deze relatie niet meer is wat ze eigenlijk diep in haar hart wil. De vakantie die ze samen met Joost naar Ibiza heeft geboekt gaat wel door, maar dan zonder Joost en met Ellen. Ellen is precies wat Dorien nodig heeft. Plezier maken, los gaan en even de boek vergeten. Dat is wat ze wil.

Nog geen uur nadat ze zijn geland liggen ze al aan het strand en drinken ze drankjes dat het een lieve lust is. Zodra er nog wat drugs bij komt kijken is het feest compleet. Ze zijn uitgenodigd voor een gaaf feest door degene die hun de drugs verkocht. Eerst twijfelt Dorien nog. Ze wil liever naar het huisje, douchen en wat slapen. Feesten kan later toch nog wel. Uiteindelijk laat ze zich overhalen om mee te gaan naar het feest. Na vele drankjes, drugs en zoenen met vreemden wordt Dorien wakker in het huisje wat ze hadden gehuurd. Zonder auto, zonder koffer, zonder spullen, zonder Ellen. Waar is Ellen gebleven? En wat zei die Nick ook al weer die ze op een van de feestje had ontmoet? Pas op voor water? Ze besluit Ellen te zoeken, die zal wel ergens bij een Spaanse knappe man in bed liggen. Toch is ze daar niet zo zeker van…

Dit boek is een prima vakantieboek en dus ook must voor in je koffer. Het boek beschrijft niet alleen het verhaal van Ellen en Dorien, maar ook van een onbekende man. Een man die je liever niet wilt ontmoeten en voor veel ellende zorgt. Stiekem wil je het begin mee feesten met de twee meiden, hoewel drugs van mij niet perse nodig is ;). Het boek neemt je mee over een prachtig eiland die ook vele duistere plekken kent. Heerlijk om met dit verhaal je in een andere wereld te wanen en over de schouders van de twee vriendinnen deze bijzondere wereld van bijzondere feesten te verkennen.

Ik lees Nederlands (2014) - groot