Covertekst
Aanvankelijk negeerden de mensen de bizarre getuigenissen op het nieuws. Maar er kwamen er steeds meer en ze kwamen van steeds dichter bij huis. Algauw hoorden we dat het bij ons op straat gebeurde, om de hoek. De televisie ging op zwart, de radio zweeg en het internet viel uit. Telefoons stopten met overgaan. En we konden niet meer naar buiten. Want daar zijn zij. En zij mogen niet gezien worden

Malorie voedt haar kinderen binnen op. Iets anders is ondenkbaar. Nog nooit zijn ze buiten geweest. Het huis is stil, de deuren zijn vergrendeld, de gordijnen gesloten. De ramen zijn afgedekt met matrassen, vastgespijkerd in de kozijnen.

De kinderen slapen. Straks zal ze hen wakker maken en hen blinddoeken. Vandaag zullen ze het huis verlaten. Vandaag zetten ze alles op het spel.

288 pagina’s
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0461 5
NUR 305

Recensie
Malorie woont samen met haar zus Sharon. Berichten in het nieuws zijn schokkend en ver weg. Tot het nieuws vanuit Rusland, via Canada, Amerika binnen sijpelt…
Mensen zien iets wat hun aanzet tot iets fataals. Op het moment dat Sharon slachtoffer wordt besluit Malorie het huis te ontvluchten. Met de auto en half dichtgeknepen ogen bereikt ze een huis met meer ‘overlevers’. Daar proberen ze met elkaar zo goed als het gaat de dagen door te komen. Ze bedenken theorieën en gaan zelfs op expeditie. Er is alleen één probleem… Malorie is zwanger. Hoe breng je een kind groot in een wereld waar je eigenlijk niet meer mag kijken?

Dit boek kluistert je letterlijk in een kooi. Ik kon met niets anders meer bezig zijn, want ik wilde weten hoe het Malorie verging. Dat ‘iets’ wat niet gezien mag worden is angstaanjagend en maakt dat je wilt blijven lezen. Malorie gaat geblinddoekt met de kinderen op pad en tussendoor schakelt het verhaal naar de toedracht hiervan. Omdat ik niets wil verklappen kan ik hier verder niet over uitweiden, maar wat is dat ontzettend spannend en duister. Ik kan met recht zeggen dat dit het spannendste boek is wat ik ooit heb gelezen. Het enige puntje van kritiek is de ontknoping… wat mij betreft mag er nog een vervolg komen.
Tot slot een compliment voor de vormgeving van dit boek. De pagina’s zijn aan de buitenzijden zwart, dus duisterder kan niet.

Dit boek maakt onderdeel uit van een blogtournee. Hier kun je lezen wat mijn medebloggers van dit boek vonden.

Bedankt A.W. Bruna!