De winactie van deze maand is een van mijn favoriete boeken uit 2015.
Dit boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Zoals in mijn recensie kunt lezen heb ik het boek in slechts vier uur verslonden. Hou je van boeken met een psychologische laag? Dan raad ik je aan mee te doen.
Vul via deze link je naam en je mailadres in. Rond 1 mei trek ik de winnaar. Ben jij de gelukkige, reageer dan binnen een week op mijn mailtje. Heb ik geen reactie van je mogen ontvangen, dan trek ik helaas een nieuwe gelukkige. Veel succes!
Covertekst In ‘Iedereen kan schilderen’ probeert de twintigjarige Iris Kostons vrede te vinden met een gezinsleven waarin haar vader alle aandacht opeist. Hans Kostons, eigenaar van een succesvol Zuid-Limburgs bedrijf in zelfsluitende ladesystemen, lijdt aan depressies, psychoses, koopziekte, hypochondrie, vernielzucht en suïcidale neigingen.
207 pagina’s Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam ISBN 978 90 254 4379 5 NUR 301
Recensie Ik had onlangs zin in een bed-dag en die breng ik het liefst door met een boek. Een boek van rond de 200 pagina’s, precies genoeg om een dag te vullen. Echter vulde ik geen hele dag met dit boek, maar slechts vier hele uren.
In die vier uur las ik over de familie Kostons. Een familie die hun leven vormgeeft rondom vader Hans. Een man die lijdt aan depressies, koopziekte, hypochondrie, vernielzucht en nog vele andere zaken. Is Hans even niet aanwezig op een verjaardag? Ach, het zal wel even druk voor hem zijn, is dan het excuus. Want er over gesproken met anderen wordt er niet, behalve met psychologen en psychiaters. Hans sluit zich vak op, op zijn zolder. Het ene moment stort hij zich op (nummer)schilderen en het volgende moment op bouwmodellen en treinen. Elsbeth, vrouw van Hans, kan hier niet altijd mee omgaan. Het terug ‘pesten’ van Hans is heel normaal. Maar wat is normaal? Want ook moeder heeft wel eens suïcidale neigingen. En de dochters Mia en Iris? Zij hebben zo hun eigen problemen en volgen samen therapie. Iris lukt het niet om te studeren. Het liefst ligt ze de hele dag op bed en laat ze dag aan zich voorbij gaan. Voor haar familie is Iris er wel steeds en reist vanuit Amsterdam voor feestdagen naar Limburg. Daar ondergaat ze het gezinsleven waarvoor zij en Mia naar Amsterdam zijn ‘gevlucht’.
Dit klinkt allemaal heel erg hilarisch en soms is het dat ook, maar het overgrote deel is het ook heel erg verdrietig. Soms bij vlagen zelfs herkenbaar uit mijn privésituatie. Een ouder waar het hele gezin zich om heen laveert. Dat kan een hele tijd goed gaan, maar soms krijg je er zelf ook last van, net als Mia en Iris. Erg diep wordt er niet op alles in gegaan, maar aan de andere kant, als je het herkent heb je aan die woorden die Curvers heeft geschreven al genoeg. Je voelt het, ziet het en hoort het. Net als dat iedereen kan schilderen, kan ook iedereen in een psychische situatie terecht komen.
Ik zou dit boek graag scharen in het rijtje van Eva Kelder, mijn favoriete boek van vorig jaar en het jaar is nog maar net een kwartaal oud. Wat een indrukwekkend debuut, ik wil meer van Curvers lezen!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Jenny's Bookcase 