Covertekst
Een vermoorde jonge vrouw in obscuur hotel in Manhattan.

Een vader die publiekelijk wordt onthoofd in Saoedi-Arabië.

Een man wiens ogen worden gestolen in een Syrisch laboratorium.

Een plan om een afgrijslijke misdaad tegen de menselijkheid uit te voeren.

Eén man zal de reis maken om dit proberen tegen te gaan.

Pelgrim.

Pelgrim is de codenaam van een man die niet bestaat. De geadopteerde zoon die uitgroeide tot een van de beste spionnen. De regisseur van een uiterst geheime eenheid binnen de Amerikaanse spionagedienst. Een man die, voordat hij van de aardbodem verdween, het ultieme boek schreef over forensisch onderzoek. Het is datzelfde boek dat hem een jaar later in een obscuur hotel in Manhattan doet belanden, waar het lichaam van een onherkenbaar verminkt jonge vrouw is gevonden. Maar wat begint als een moordonderzoek zonder aanwijzingen, verandert in een zoektocht naar een onbekende vijand die een weerzinwekkend plan tot uitvoer wil brengen.

732 pagina´s
A. W. Bruna Uitgevers, Utrecht
ISBN 978 90 229 9713 0
NUR 332

Recensie
Dit boek wordt aangekondigd als DE Thriller van dit jaar. Als fervent thriller lezer, die de laatste tijd te weinig thrillers heeft gelezen, moest ik dit boek ook lezen. En dat heb ik geweten…

Het verhaal begint met een moord. Je zou kunnen zeggen in de stijl van Karin Slaughter qua heftigheid.

“Zij bevindt zich in de badkamer, naakt, haar keel is doorgesneden en ze drijft met haar gezicht omlaag in een badkuip vol zwavelzuur, het actieve bestanddeel van een gootsteenontstopper die je bij elke supermarkt kunt kopen”.

De toon was gezet. Je volgt het verhaal van Pelgrim die samen met Bradley deze moord mag oplossen. Maar dan… Pelgrim is niet zijn echt naam. Pelgrim heeft vele namen en dat komt omdat hij deel uitmaakt van een geheime divisie (Division). Nog geheimer dan groepen binnen de FBI of CIA.  Gedurende het verhaal blikt Pelgrim vooruit in de toekomst, leest dus soms wat er nog gaat komen, maar ook naar zijn verleden. Je komt er als lezer achter dat Pelgrim is geadopteerd en zijn biologische moeder is overleden. Grace zijn adoptiemoeder wilde hem naar een aantal dagen al terug geven, maar zijn adoptievader Bill moest daar niets van weten. Een behoorlijk heftige ervaring voor een kind. Misschien ook wel een van de redenen voor het leven wat hij nu leeft.
Je leest ook over de zoektocht van Pelgrim naar de moordenaar van de vrouw in de badkuip. Maar dit is slechts het begin van een lange reis. Je reist letterlijk als een pelgrim met Pelgrim mee door allerlei landen, Van Afghanistan, naar Turkije, naar Bulgarije en weer terug naar Turkije. Er staat de wereld namelijk een vreselijke ramp te gebeuren en dat wordt getriggerd door een publiekelijke onthoofding van een vader in Saoedi-Arabië. De opzet van die ramp begint met het stelen van ogen van een man voor een Syrisch laboratorium:

“Bloed stroomde omlaag en ontnam hem half het zicht in zijn rechteroog. Hij kon voelen hoe de duim van de waanzinnige zich tussen de brug van zijn neus en de zijkant van de oogbol wrong”.

Deze gebeurtenissen staan op een bepaalde manier ook weer in verbinding met de moord op de vrouw in de badkuip. Het is aan Pelgrim de taak om deze ramp in zijn eentje te voorkomen. Gaat hem dit lukken?

“Als je tot je nek in de stront zit, zorg dan dat je in elke geval geen golven veroorzaakt“.

Met dit boek had ik een soort haat-liefde-verhouding. Om de een of andere reden kon ik het verhaal niet achter elkaar lezen en moest ik het boek regelmatig wegleggen. Dit kwam niet door dat ik last heb van een zwakke maag, want ik hou van Karin Slaughter’s. Het kwam ook niet omdat het boek niet genieus in elkaar zit, want als je dit verhaal kunt bedenken kan ik alleen maar een petje afnemen. Misschien kwam het omdat er iets teveel informatie werd gegeven wat de vaart uit het verhaal haalde. Je komt veel over het verleden van Pelgrim te weten en dat is aan de ene kant boeiend, maar dat kwam niet tegoeden aan de vaart van het verhaal. MAAR…

Dit werd helemaal goed gemaakt aan het einde van deel 3 (het boek bestaat uit vier delen). Was dat dan niet te laat? Nee, zeker niet. Vanaf dat deel kon ik het boek juist niet meer wegleggen. Alles komt dan langzaam aan samen tot een enorme climax. Ga je dit boek lezen, denk er aan dat je echt even moet doorzetten, want het is het echt waard. Of het de beste thriller van het jaar is? Vraag me dat nog eens in december ;).