Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: echtgenote


door 3 reacties

Graeme Simsion – Het Rosie project

Covertekst
De autistische Don Tillman doceert genetica aan de universiteit. Hij is superintelligent, kan geweldig koken en is op zoek naar een vrouw. Door zijn sociale onhandigheid is hij echter nooit verder gekomen dan een eerste date. Met behulp van een zestien pagina’s tellende vragenlijst hoopt hij zijn perfecte partner te vinden.
Dan komt Rosie Jarman in zijn leven: verre van perfect, maar wel intelligent en mooi. En ze is ook op zoek naar haar biologische vader – een zoektocht waar Don haar misschien bij zou kunnen helpen.

330 pagina’s het rosie project
Uitgeverij Luitingh – Sijthoff B.V., Amsterdam
ISBN 978 90 210 1572 9
NUR 302

Recensie
Een tijdje geleden kreeg ik van de uitgeverij ‘Het Rosie effect’ spontaan in de bus. Helaas had ik deel één, ‘Het Rosie project’ nog steeds niet gelezen, ook al stond het heel erg lang op mijn verlanglijstje. Dus, ik moest eerst deel één lezen. Overal was het boek uitverkocht, maar bij de Bijenkorf lag nog een stapeltje. Eindelijk kon ik dan beginnen…

Vanaf letter één beland je in het hoofd van Don en beleef je de wereld vanuit een autistisch perspectief. Dat is zo herkenbaar en zo realistisch, niets dan lof voor Graeme Simsion. Don is op zoek naar een vrouw en wil haar vinden met zijn enorme vragenlijst. Hij wordt hierin ondersteund door Gene en zijn vrouw Claudia, zijn enige twee vrienden. Zij helpen hem de wereld te zien door andere ogen, want de wereld werkt helaas niet altijd op de autisme manier. Dus ook het afnemen van sommige vragen laat hij op advies van Claudia achterwege. Don gebruikt de vragenlijst bij speeddating en bij het online daten, maar telkens voldoen de kandidaten niet aan zijn eisen. Ze is niet intelligent genoeg, ze rookt of ze is vegetariër. Naast het zoeken van een echtgenote volgt Don een zeer strak weekschema, hij eet iedere week hetzelfde, hij doet op een vast moment de boodschappen, hij sport op vaste momenten en vind het lastig om daar soms van af te wijken. Tot Rosie ineens in zijn kantoor staat… Zij weet iets bij hem te bewerkstelligen wat het vaste schema van Don op zijn grondvesten doet trillen.

Dit boek is met ontzettend veel humor geschreven. Er waren vele ‘gniffel-momentjes’ en mede daardoor las het boek als een trein. Don is een personage die zeer waarheidsgetrouw is neergezet en tevens een zeer leuk personage. Het is dus ook geweldig dat er een tweede boek over Don is geschreven, want daar leent hij zich uitstekend voor. Ik heb nog wat boeken liggen, maar voor het einde van het jaar weet ik hoe het verder gaat met Don.


door 6 reacties

Dimitri Verhulst – De Laatkomer

Covertekst
Om zich als nog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.

139 pagina’s De laatkomer
Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam / Antwerpen
ISBN 978 90 254 4146 3
NUR 301

Recensie
Wat een geweldig hilarisch en tragisch boek is dit! Regelmatig zat ik de gniffelen om de ‘streken’ die Désiré uithaalde om zijn afschuwelijke echtgenote een hak te zetten. De wasmand buiten zetten in plaats van de vuilniszak. Of het mooie servies van zijn echtgenote in de wasmachine doen in plaats van in de vaatwasser. Als het Désiré dan eindelijk gelukt is om in het tehuis een kamer te bemachtigen, moet hij helaas wel expres in zijn broek poepen. Dat lijkt mij best genant als je volledig bij kennis bent, maar Désiré heeft het er met liefde voor over. Alles is beter dan thuis zijn bij dat vreselijke mens.

Het hilarisch zit hem niet alleen in deze beschrijving door Verhulst, maar ook door het mooie Vlaams. Soms moest ik tweemaal een woord lezen om de betekenis ervan tot mij door te laten dringen, maar dat is slechts een kwestie van mijn Vlaams ‘bijspijkeren’. Het tragische zit hem in het feit hoe Désiré moet knokken om een bestaan voor zichzelf te kunnen creëren op zijn oude dag. Je zou denken dat er andere manieren zijn om van je echtgenote af te komen. Het einde van het boek zou ik ook zeker tragisch kunnen noemen. Echter maakt dat het verhaal helemaal af. Strik er om heen en niets meer aan doen. Lees dit boek!

Ik lees Nederlands (2014) - groot