Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: Duitsland


door 5 reacties

Michiel Stroink – Exit

Covertekst
Voor mislukt schrijver Abel Schreuder is er maar één manier om aan zijn ambitieloze leven te ontsnappen en dat is: verdwalen. Na een bezoekje aan zijn demente oma in het bejaardenhuis laat hij het lot beslissen en reist via Hannover naar de schimmige ruïnefeesten van Berlijn. In dit zelfgeschapen doolhof ontmoet hij de femme fatale Eva, de backpackprofessional Jerry en vele andere verlorenen die hem helpen de weg kwijt te raken. Ondertussen zoekt hij naar een verklaring voor zijn verdwaalzucht en begint hij te schrijven over zijn vader en zijn opa. Drie generaties mannen die ogenschijnlijk in vrijwel niks op elkaar lijken, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zijn reis wordt langzaam logischer, maar hoe kan het dan dat elke stap in de verte hem steeds dichter bij huis lijkt te brengen?

248 pagina’sExit
Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 8942 5
NUR 301

Recensie
Soms kom je een personage in een boek tegen waar je je flink aan kunt ergeren. Abel was er zo’n eentje en Michiel Stroink beschreef deze in zijn nieuwe boek Exit.

Het is natuurlijk gaaf als je al je schepen achter je verbrand en de wijde wereld in trekt. Zorg dan alleen wel dat je geen puinhoop achterlaat. Zoals je zwangere vriendin waar je niets van wilt weten. Je beste vriend die het allemaal voor je mag opknappen en je demente oma. Abel loopt weg van alles waar hij eigenlijk zijn verantwoording voor zou moeten nemen. Dat begon al tijdens zijn studie. Samen met zijn beste vriend sprak hij af dat ze vooral heel erg veel zouden feesten. Iets wat Abel heeft volgehouden en wat hij alleen maar doet tijdens zijn ‘dwaaltocht’. Hij gaat van het ene feestje naar het andere feestje en van het ene meisje naar het andere meisje. Er is niets mis mee als je van feestjes houdt en van meisjes, maar doe iets met je leven. Dat ergerde mij erg aan Abel, die besluiteloosheid.

Het verdrietige is dat hij deze levensstijl niet van een vreemde heeft. Abel wil een boek schrijven en begint, tegen de verwachting in, met schrijven over zijn vader en zijn opa gedurende zijn dwaaltocht. De eerste hoofdstukken uit dat boek lees je in dit boek. Toen begon ik de zaken in een ander daglicht te zien. Want hoe kun je nou de regie nemen over je eigen leven, als de andere mannen uit je leven niet bepaald een lichtend voorbeeld waren. Ondanks mijn ergernis over Abel, heeft dit boek een enorm psychologisch aspect. Dit hebben alle boeken van Stroink en trekt mij erg aan. Er is altijd een mannelijk hoofdpersoon die zijn leven niet helemaal op orde heeft. Na het lezen kon ik niet meteen mijn mening opschrijven, omdat dit een nadenk-boek is en ik door mijn ergernis heen moest kijken. Het is gaaf als een boek dat met je kan doen.

 logo_ikleesnederlands


door 2 reacties

Anthony Doerr – Als je het licht niet kunt zien

Covertekst
De jonge Marie-Laure is blind. Ze woont met haar vader in Parijs naast het Natuurhistorisch Museum, waar hij werkt als curator. Als Marie-Laure twaalf is bezetten de nazi’s Parijs en vader en dochter vluchten naar het Bretonse Saint-Malo. Ze hebben de grootste en meest waardevolle schat van het museum meegenomen.

In een Duits mijnstadje groeit Werner Pfennig op in een weeshuis samen met zijn jongere zusje Jutta. Werner belandt bij de Hitlerjugend en wordt vervolgens naar het front gestuurd. Via Rusland komt hij tenslotte in Saint-Malo terecht, waar zijn verhaal en dat van Marie-Laure samenkomen.

542 pagina’s  Anthony Doerr
The House of Books, Amsterdam
ISBN 978 90 443 4594 0
 NUR 302

Recensie
Dit hele dikke boek, in een van mijn favoriete genres, heeft mij een hele tijd vanaf mijn nachtkastje aan liggen staren. Eindelijk kon ik er afgelopen weekend in beginnen.

Het boek start op 7 augustus 1944 als de Tweede Wereldoorlog al een heel eind is gevorderd, maar nog niemand op dat moment weet. Je maakt kennis met Werner die als Duitse militair in Frankrijk zit om zijn werk als radiotechnicus uit te voeren. Hij heeft een heftige jeugd achter de rug en is opgegroeid als wees. Samen met zijn zusje kan hij gelukkig terecht bij een vrouw die hun een liefdevol thuis bezorgde. Werner en Jutta groeiden op in een mijnwerkersstadje in Duitsland, zonder enkel uitzicht op een glansrijke toekomst. Zodra Werner vijftien jaar wordt weet hij wat hem te wachten staat… werken in de mijnen, net als alle andere mannen uit het stadje. Hij en zijn zusje dromen iedere avond bij de radio die hij heeft gerepareerd. Werner heeft namelijk een enorm talent. Geef hem een apparaat en hij maakt het. In het stadje staat hij al snel bekend als de jongen die alles kan maken. Zo ook de radio van een hoge Duitse officier. Die ziet het talent van Werner en hij zorgt ervoor dat Werner toelatingsexamen mag komen doen op de eliteschool voor de beste militairen in het land. Het land wat langzaam aan Europa toe-eigent.

Het verhaal van Werner wisselt af met het verhaal van Marie-Laure. Een meisje met aangeboren staar. Alleen de eerste jaren van haar leven kan ze de wereld aanschouwen, maar als ze zes is gaat het licht definitief uit. Ze woont samen met haar vader in Parijs die sleutelbewaarder is van een museum. Zodra de oorlog uitbreekt vlucht Marie-Laure samen met haar vader naar een klein vestingsstadje aan de kust en kunnen ze logeren bij haar oudoom. Daar hebben ze het goed, tot haar vader wordt opgeroepen door de directeur van het museum om terug te komen naar Parijs. Het is maar voor een paar dagen… maar tegen alle verwachtingen in wordt hij opgepakt. De aanklacht is niet duidelijk, maar hij wordt te werk gesteld ten behoeve van de oorlog in Duitsland. Marie-Laure mist haar vader ontzettend en de dagen worden weken en de weken worden jaren. Ze slaat zich zo goed en kwaad als het gaat door de oorlog heen en ontfermt zich over haar oudoom. Samen met haar oom, die psychisch soms wat in de war is, fantaseren ze zich op de mooiste plekken op de wereld om te ontsnappen aan alle ellende en verdriet.

Beide verhalen spelen zich in het verleden en het heden af. Beetje bij beetje leer je hun geschiedenis en toekomst kennen. Het zijn twee dappere kinderen die opgroeien in een vreemde wereld. De wereld van oorlog en verdriet. Het gemis van geliefden, zicht op een droomwereld en zich staande houden, zijn thema’s die ze beide kennen.
Soms waren de wisselingen in tijd wat verwarrend en misschien had het boek her en der een pagina kunnen missen. Maar ach, als dat alles is. Doerr heeft zich goed verplaatst in twee jonge kinderen en laat ze onder zijn pen opgroeien. Het is realistisch en het verhaal is een prachtige aanvulling op al die verhalen die over de Tweede Wereldoorlog zijn vertelt. De waardevolle schat geeft een bepaalde spanning aan het boek waar ik verder niets over verklap, maar het hield mij in zijn greep. Ik heb respect voor Doerr. Als je hier tien jaar aan hebt gewerkt en het pakt zo uit, dan kan ik alleen maar mijn petje voor je afnemen.

Hoe dan, kinderen, creëren de hersenen, die zonder ook maar een sprankje licht bestaan, een wereld vol licht voor ons?


door 7 reacties

Hallgrímur Helgason – Een vrouw op 1000˚

Covertekst
De tachtigjarige Here zit met een oude handgranaat, een slof sigaretten en een laptop in een garage, surft op het web en onderhoudt via Facebook contacten met de hele wereld. Ze heeft besloten dat ze nog voor de kerst gecremeerd wil worden. Terwijl ze wacht ‘tot de oven 1000 graden heeft bereikt’, blikt ze terug op een veelbewogen leven dat haar alle hoeken van de geschiedenis liet zien. Ze kreeg drie zonen van negen mannen, is de kleindochter van de eerste president van IJsland, belandde tijdens oorlog als dochter van een ‘foute’ vader in Denemarken, Polen en Duitsland en verhuisde noodgedwongen met hem naar Amsterdam waar ze haar eerste kind verloor. De jaren vijftig en zestig bracht ze door in Parijs, Zuid-Afrika, New York en Hamburg. Ze studeerde fotografie en vierde feest met de jonge Beatles, om uiteindelijk definitief terug te kregen naar haar geboortegrond. 

541 pagina’s Een vrouw op 1000 graden
Uitgeverij De Arbeiderspers, Utrecht
ISBN 978 90 295 8893 5
NUR 302

Recensie
Dit boek vertelt het verhaal van Here. Here woont in een garage en ligt de hele dag in bed wegens haar ziekte. Gelukkig heeft ze Loa die haar verzorgd en haar laptop waarmee ze contact heeft met de buitenwereld. Via Facebook heeft ze meerdere ‘liefdes’. Althans, die mannen denken dat ze een model is, maar niets blijkt minder waar. Here is namelijk in de tachtig, maar mooie plaatjes van internet kunnen wonderen doen voor contacten op internet. Here heeft gedurende haar leven niet altijd ‘geluk’ gehad met mannen. Ze leerde tijdens de Tweede Wereldoorlog dat ze ook beter geen vrouw kon zijn. Naast haar ‘geworstel’ (in letterlijke en figuurlijke zin) met mannen, heeft ze in haar leven meerder strijden gestreden. Als haar vader besluit zich aan de sluiten bij de SS, zorgt dat voor een behoorlijke deuk in de familie. Here komt daar als klein meisje tussen te staan. Ze houdt van haar vader, maar wil ook de familie van haar moeder niet in de steek laten. In de Tweede Wereldoorlog komt Here door een ongelukkige samenloop van omstandigheden helemaal alleen voor te staan. Ze zwerft door een Duitsland in oorlog en vecht letterlijk voor haar leven. Dit vormt haar voor de rest van haar leven. Het maakt haar cynisch en sarcastisch en ze leeft haar leven er op los. Ondanks dat ze later ook zonen heeft waar ze alleen de zorg voor heeft, laat ze haar zonen overkomen wat haar is overkomen. Namelijk, je staat er als kind alleen voor en hebt geen ouder(s) om op terug te vallen.

Het boek pendelt heen en weer tussen de Here in haar bed en de jonge Here. Je leest langzaam aan (met ruim 500 pagina’s lukt dat ook wel) waarom deze vrouw zo sarcastisch en cynisch is geworden. Je hoort haar letterlijk met een schorre stem van het roken en hortende adem van de longemfyseem vertellen over haar leven. Het is een heftig leven geweest, wat ik bij tijd en wijlen heel ontroerend, maar ook heel grappig vond. Gelukkig zijn de stukken waarin de jongere Here aan het woord is nog niet vol van cynische opmerkingen, wat soms een welkome afwisseling is. Ik merkte dat ik na de helft van het boek geen lange stukken meer achtereen kon lezen. Toen was ik letterlijk aan het worstelen met Here. Na het lezen van het gehele boek ben ik van mening dat sommige stukken korter hadden gekund of misschien zelfs weg gelaten konden worden. Dat is waar mijn worsteling ook vandaan komt. Maar wat ben ik van deze gekke oude vrouw gaan houden. Zij heeft echt zoveel gemist in haar leven en daardoor zoveel keuzes gemaakt die ze anders niet zou hebben gemaakt. Dat ontroerde mij. Ze was alleen maar opzoek naar geborgenheid en geliefd willen voelen. Daarom heb ik ook gekozen voor onderstaand nummer en als je een deeltje van de songtekst leest begrijp je misschien ook waarom. Ze was altijd opzoek naar een (t)huis en ergens in haar hoofd was ze daar altijd al.

Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.

Dit boek ondersteun ik dit keer muzikaal na een tip van Jessica Menheere. Zij wees mij op Ásgeir, een IJslandse zanger. Bedankt Jessica! Ik zat zelf in de hoek te denken van Björk, maar ik kon niets geschiktst vinden, tot dit nummer:

Home, I’m making my way home
My mind’s already there
Yes, my mind is…


door 4 reacties

Sarah McCoy – De bakkersdochter

Covertekst 

Duitsland, 1945. De ergste oorlogsterreur is aan de jonge Elsie voorbij gegaan.
Zij en haar familie worden beschermd Bakkersdochterdoor een hooggeplaatste nazi die met haar wil trouwen. Maar als er in de kerstnacht een ontsnapt Joods jongetje op de stoep staat, weet Elsie dat ze alles wat ze liefheeft in gevaar brengt zal ze de deur van de bakkerswinkel voor hem opent.

El Paso, Texas, zestig jaar later. Journaliste Reba Adams werkt aan een kerstartikel voor het plaatselijke blad en interviewt Elsie, de oudere eigenaresse van een bakkerij aan de andere kant van de stad. Elsie geeft haar verhaal moeilijk prijs. Reba’s vragen zijn een nare herinnering aan een donker verleden: haar leven in Duitsland tijdens de oorlogsjaren.
Als de levens van deze twee vrouwen steeds meer met elkaar verweven raken, worden ze gedwongen om de ongemakkelijke waarheid uit het verleden onder ogen te zien en de moed te vinden om te vergeven.

353 pagina´s
De Boekerij bv, Amsterdam
ISBN 978 90 225 6363 2
NUR 302

Recensie

In navolging van Het Familieportret van Jenna Blum was ik erg benieuwd naar dit boek. Ik was namelijk helemaal weg van Het Familieportret en het thema Tweede Wereldoorlog . Ik heb in de loop der jaren een zwak ontwikkeld daarvoor en lees er eigenlijk te weinig over.
Misschien waren mijn verwachtingen te hoog, maar het boek raakte mij bij lange na niet zoveel als het boek van Blum. Eigenlijk gaat het weer over een Amerikaanse vrouw die contact komt met een voormalige Duitse vrouw. En dit verhaal van de Duitse vrouw raakte mij minder. Deze Duitse vrouw heeft in tegenstelling tot die in het boek van Blum veel te maken gehad met nazi’s en er worden thema’s belicht als het Lebensborn program. Dat laatste vond ik trouwens wel erg interessant en wist ik erg weinig van af. Het programma bestond uit Arische vrouwen die alleen maar kinderen aan het baren waren van hoge Duitse SS-officieren. Per gezond geboren kind werden zij daar voor beloond. Natuurlijk een absurde situatie, maar goed dat het op deze manier wordt belicht. Ik denk dat als je Het Familieportret eerst hebt gelezen, dat je misschien je verwachtingen iets moet bijstellen. Door de net wat andere thema’s die het boek belicht kan het aanvulling zijn op je boeken over de Tweede Wereldoorlog.