Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: dubbelleven


door 4 reacties

Joachim Meyerhoff – Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

Covertekst
Hoe is het om op te groeien tussen honderden psychiatrische patiënten en lichamelijk gehandicapten omdat je vader de directeur is van een psychiatrische kliniek en je ouderlijk huis op hetzelfde terrein staat? Een komisch en tegelijkertijd treurig verhaal over een jongen die het best in slaap valt bij de kreten van patiënten, die een bloedbroederschap met de hond sluit en die het dubbelleven van zijn vader ontdekt – een fascinerende man die uitblinkt in theorie, maar verzaakt in de praktijk, die vol levensvreugde is en toch zijn einde te snel dichtbij ziet komen.

311 pagina’s  Zoals het nooit is geweest
Uitgeverij Signatuur, Amsterdam
ISBN 978 90 567 2508 2
 NUR 302

Recensie
Alleen al de titel maakte dat ik het boek graag wilde lezen. De uitgeverij nodigde mij uit om mee te doen met de blogtour en ik zei zoals je ziet ja.

Joachim vertelt in het boek zijn eigen verhaal, over hoe hij opgroeide op het terrein van een psychiatrische instelling te midden van alle patiënten. Zijn vader is de directeur van de instelling en zijn moeder is thuis om voor hem en zijn twee broers te zorgen. Zijn twee broers maken het hem niet gemakkelijk. Zij eisen dat Joachim bepaalde klusjes voor ze doet voordat Joachim bijvoorbeeld door de microscoop van een van zijn broers mag kijken. Ze pesten hem vaak en vinden hem dom, maar eigenlijk is hij een ontzettende dromer. Joachim heeft tevens last van driftbuien wat het pesten extra aanwakkert. Wegens zijn driftbuien mag hij een tijdje niet naar school en moet zich vermaken op het terrein van de instelling. Daar lopen de meest uit een lopende patiënten. Zo is er een patiënt die helemaal gek is op klokken. Op een dag heeft hij twee handklokken en loopt de hele dag al luidend over het terrein. Joachim is bang voor deze patiënt, tot hij hem beter leert kennen.

De familie heeft zo ook zijn eigenaardigheden. Zo eten ze heel vaak orgaanvlees, met ieder zijn favoriete orgaan. Als zijn vader jarig is mogen ieder jaar vier vaste patiënten ook op zijn verjaardag komen om taart te eten. Joachim slaagt er ieder jaar in om zijn vader hetzelfde cadeau te geven. Ondanks zijn gebrek aan creatieve cadeautjes kijkt hij ontzettend tegen zijn vader op. Hij vind het bijzonder dat zijn vader altijd zoveel weet en dat zijn vader ontzettend veel leest. Er gaat geen dag voorbij of zijn vader zit de hele avond met zijn neus in een boek. Gedurende het verhaal verandert dat beeld en is zijn vader niet altijd de man geweest wie hij dacht dat hij was.

Het boek schrijft voor mijn gevoel een lange periode dat Joachim jong was, pas naar het einde toe wordt Joachim volwassen. Mede daardoor geeft het boek je het idee dat de hoofdstukken flarden zijn van zijn herinnering en mist er een opbouw naar een climax. Dat gebeurt dus pas bij de laatste hoofdstukken als er allerlei ontwikkelingen gaande zijn in zijn familie. De hoofdstukken bevatten grappige, ontroerende en indrukwekkende herinneren, maar het voelt voor mij niet als een opbouwend geheel. Ondanks dit minpuntje vond ik het wel een bijzonder boek om te lezen. De situatie waarin Joachim opgroeit en zijn gedachtes daarover maakt het bijzonder, maar ook de verschuiving van het beeld dat hij heeft van zijn vader. En dan de titel; Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest. Hoe kun je verlangen naar iets als je daar nog nooit bent geweest? Ga het gauw zelf ontdekken!

Bedankt Uitgeverij Signatuur voor dit boeiende boek!

Nieuwsgierig naar de verschillende recensies? Volg dan de blogtour op deze blogs:

16 maart: boekboetiek.be

17 maart: bibman.blogspot.be

18 maart: boekenvlinder.wordpress.com

19 maart: drukinkt.blogspot.nl

23 maart: www.hendrik-jandewit.nl

24 maart: boekenz.nl

25 maart: tussenderegelsdoor.blogspot.nl

26 maart: graaggelezen.blogspot.nl

30 maart: jennysbookcase.com

31 maart: lalageleest.wordpress.com

1 april: suzannevdijk.wordpress.com

2 april: curledupbook.blogspot.nl

6 april: verbeelding.org

7 april: dobbinga.wordpress.com

8 april: shyamahopman.blogspot.nl

9 april: perfecteburenleesclub.blogspot.nl


door 5 reacties

Tamar Cohen – De andere vrouw (Blogtournee A.W. Bruna)

Covertekst
Stel je voor: je bent al 28 jaar gelukkig getrouwd. Je hebt drie kinderen, een prachtig huis en een echtgenoot die veel op reis is,maar jullie houden nog altijd evenveel van elkaar.

Of: stel je voor dat je al 17 jaar getrouwd bent. Je hebt een dochter, een fijn huis en een echtgenoot die veel van huis is, maar toch houden jullie zielsveel van elkaar.

Dan krijg je op een dag een telefoontje dat je wereld op z’n kop zet: je echtgenoot is dood. Je bent er kapot van. Je gaat naar de begrafenis… en komt oog in oog te staan met zijn andere weduwe.

Een andere vrouw, een ander gezin. Dat kan niet waar zijn. Dat moet een vergissing zijn. En dat is háár schuld. Toch?

379 pagina’s de andere vrouw
A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht
ISBN 978 94 005 0426 4
NUR 302

Recensie
Dit boek is sinds midden november verkrijgbaar en vandaag start de blogtournee van dit boek op mijn blog. Een eervolle taak om af te trappen.

Selina Busfield is vrouw één. Zij is 28 jaar getrouwd met Simon en verzorgd het huis en de kinderen met een enorme precisie en perfectie als Simon voor zijn werk in het buitenland zit. Hun enorme huis met zes kamers en twee badkamers is altijd tot in de puntjes verzorgd, net als zijzelf trouwens.

Lottie Busfield is vrouw twee. Zij is 17 jaar getrouwd met Simon. Samen hebben ze een hele tijd in Dubai gewoond omdat Simon daar zijn werk had. Maar Simon reisde ook veel voor zijn werk en besloten ze op een gegeven moment weer naar Londen terug te gaan. Lottie zorgt met liefde voor haar dochter Sadie en gaat vrij gemakkelijk met het huishouden en geld om. Lottie is heel creatief en werkt als tekenaar voor kinderboeken.

Twee totaal verschillende vrouwen, maar één man. Selina wordt als vrouw één als eerste ingelicht over het feit dat Simon is overleden. Zij regelt samen met de kinderen de begrafenis. Lottie weet al die tijd van niets, tot ze van haar ex-vriend en oud-collega van Simon een berichtje krijgt dat hij het heel erg voor haar vind dat haar man is overleden. Lottie gelooft er helemaal niets van, maar besluit dan toch maar naar de begrafenis te gaan. Het is tenslotte heel vreemd dat Simon niet te bereiken is op zijn telefoon en hij nog steeds niet uit Dubai is teruggekomen. Op de begrafenis komt Lottie de realiteit onder ogen, Simon is inderdaad overleden en… hij had ook nog een ander vrouw.

Vanaf dit punt begint de strijd en het aftasten tussen de twee vrouwen. Ze zijn boos op elkaar, maar eigenlijk is Simon de aanstichter van dit geheel. Beetje bij beetje wordt ontrafelt hoe Simon twee levens heeft kunnen leven, maar ook dat hij de (financiële) zaakjes niet meer goed op orde had. Heeft Simon daarom zelfmoord gepleegd? Of was er toch opzet in het spel?

Het boek heeft een bijzonder opzet. Afwisselend lees je over de levens van Lottie en Selina. Ze gaan beide door fases heen, niet alleen door de fases van rouw, maar ook door ontkenning, woede en onderhandeling. Niet alleen moeten zij verwerken dat hun leven niet was wat ze dachten dat het was, maar ook de kinderen gaan door hun eigen proces heen. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Sommige delen in het boek waren daardoor iets te langdradig, maar de plotwisseling in het boek maakte veel goed. Het is bijna niet voor te stellen dat je als verliefde vrouw zoveel signalen kan missen en dat het voor Simon een lastige opgave was om 17 jaar een dubbelleven te leiden. Tamar Cohen heeft met dit boek een boeiend onderwerp gekozen. De volgende keer dat mijn vriend een klus in het buitenland heeft, krap ik mij wel een tweede keer achter mijn oor ;). Een heerlijke roman en een ideaal cadeautje voor de feestdagen.

Bedankt A.W. Bruna voor dit boek!