Covertekst
Wanneer Nadine Sprenger als debutante het Boekenbal bezoekt, maakt ze kennis met de door haar zo bewonderde Ica Metz. Tussen haar en de kleine, grote schrijfster bestaat onmiddellijk een vanzelfsprekende, maar onverklaarbare vertrouwdheid. Getroffen door de gretigheid waarmee Ica in het leven staat, maar ook door haar werk, dat leest alsof ze elk woord speciaal voor haar geschreven heeft, komt ze tot het besef dat ze geen fascinerender personage voor haar nieuwe roman zou kunnen verzinnen dan Ica Metz.
Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 414 2626 0
Niet alleen lezers kunnen een fascinatie hebben voor een schrijver, maar ook een schrijver kan die hebben voor een andere schrijver.
Nadine is er zo’n een. Nog voordat haar debuut uitkwam was ze al genodigde op het Boekenbal. Wat natuurlijk heel erg speciaal is, maar nog specialer voor Nadine was dat ze Ica op de trap tegen het lijf liep. Sinds die ontmoeting komen de schrijfsters elkaar bij verschillende gelegenheden tegen en ontstaat er een soort band tussen de twee. Nadat het stof over het debuut van Nadine was neergedaald moest ze beginnen aan haar volgende boek. Echter, waar ga je na zo’n debuut over schrijven?
Ze besluit dat ze gaat schrijven over Ica, over haar leven en over schrijverschap. Nadine leest al de boeken van Ica en verzameld alles over Ica wat ze verzamelen kan. Dit blijkt geen goede voedingsbodem voor een boek en ze neemt een rigoureuze stap. Ze nodigt Ica uit in haar huis in Frankrijk onder het mom: om daar beide te kunnen schrijven. Ica gaat onverwachts op haar aanbod in en voor Nadine het weet is ze met haar grote idool op weg naar Frankrijk. Nadine doet net of ze heel druk bezig is aan een boek, maar ondertussen observeert ze Ica angstvallig en houdt dit bij in een dagboek. Ica is ondertussen niet bezig met schrijven, maar houdt zich bezig met hele andere dingen, maar met name met koken en drinken. Heel veel drinken. Het thuisfront wacht op de terugkomst van Nadine. Haar man en haar kinderen missen haar, maar Nadine gaat helemaal op in haar leven in Frankrijk met Ica.
Zoals Nadine verslaafd is aan Ica, Ica verslaafd is aan de drank, zo verslavend vond ik dit boek. Het boek is opgezet als ware een toneelstuk met een aantal ‘bedrijven’ die worden ingeleid door de ‘scriptschrijver’. Ik werd meegenomen in de obsessie van Nadine en haar bubbel in Frankrijk met Ica. Ik weet niet hoe Posthuma de Boer het voor elkaar kreeg, maar ik werd helemaal opgezogen in het boek en kon hem moeilijk wegleggen. De obsessie rondom Ica is tevens een vlucht van Nadine om andere zaken niet onder ogen te komen. Dit psychologische aspect maakt denk ik dat ik het boek zo boeiend vond.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Mijn muzikale ondersteuning deze keer:
Jenny's Bookcase 