Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Tagarchief: De andere vrouw


door 6 reacties

Marieke Groen – De andere familie Klein

Covertekst
Amber droomt van ontsnappen. Aan brand, explosies en gifslangen, maar vooral aan haar familie. Aan haar moeder die met ter dood veroordeelde gevangen in Amerika correspondeert, en haar vader, wiens kalmte ze meer vreest dan zijn drift. Het huis van opa en oma, gevuld met afgedankte KLM-spullen, is haar toevluchtsoord. Als opa onverwachts overlijdt, verandert alles. Voor het eerst lijkt de familie Klein bijna een gewoon gezin. Maar lang zal dat niet duren, weet Amber, dat doet het nooit.

238 pagina’s  De andere familie Klein
Uitgeverij Thomas Rap, Amsterdam
ISBN 978 94 0040 280 5
NUR 301

Recensie
De eerste zin van dit boek is meteen raak en de toon is gezet.

Zoals andere meisjes fantaseerden over hun bruiloft, fantaseerde Amber over haar begrafenis.

Gedurende het verhaal begrijp je steeds beter waarom Amber over haar begrafenis fantaseert. Amber noemt haar ouders DE moeder en DE vader. Hierin schept ze afstand naar haar ouders. Ze zeggen namelijk vaak dat het leven beter zou zijn als Amber er niet was, dat ze niet begrijpen waarom ze hun leven zo moeilijk maakt en ze vinden haar te dik. Alleen daar vergissen ze zich in, dat weet jij als lezer, maar Amber weet dat niet. Ze volgt strak alle dictatoriale regels in huis op, want ze zal het vast allemaal wel fout doen. Voor plassen maar twee velletjes papier en bij poepen drie en altijd je schoenen met de neuzen naar de muur in de gang. Op zondag maakt ze samen met HET broertje het ontbijt klaar en staan ze daarvoor vroeg op. De vader komt dan naakt aan tafel, want het is tenslotte zijn huis. De moeder heeft het ook wel eens geprobeerd, naakt ontbijten, maar dat was toch niets voor haar. De moeder is meer bezig met schrijven naar ter dood veroordeelden in Amerika. Op het moment dat een ter dood veroordeelde zijn laatste avondmaal krijgt, eet de familie Klein precies hetzelfde. Behalve Amber als ze weer eens van haar moeder op dieet moet.

Amber heeft geen vrienden maar kan gelukkig terecht bij haar opa en oma. Haar opa leert haar Spaans en doet leuke dingen met haar en met haar oma maakt ze kruiswoordpuzzels. Na het overlijden van opa wordt het thuis allemaal even heel normaal. De vader praat weer tegen Amber, want dat had hij al acht weken niet gedaan en ze kunnen weer met z’n allen lachen. Echter is deze pret maar van korte duur en is alles weer zoals het was.

Tijdens het lezen had ik geregeld de neiging om het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) te bellen. Mijn hemel! Hoe kunnen ouders zo met hun kind omgaan. Een opgroeiend en puberend meisje heeft zo haar nukken, maar haar acht weken negeren alsof ze lucht is? Hoe bestaat het?! Het is beklemmend, verdrietig en oh zo knap geschreven. Marieke Groen houdt je in haar greep. Amber wil je adopteren en haar zeggen dat ze niet dik is, dat ze goed is zoals ze is en dat ze zichzelf en haar spullen niet hoeft te verstoppen. Ik ben fan, ondanks het verschrikkelijk verdrietige thema van het boek.

logo_ikleesnederlands


door 5 reacties

Tamar Cohen – De andere vrouw (Blogtournee A.W. Bruna)

Covertekst
Stel je voor: je bent al 28 jaar gelukkig getrouwd. Je hebt drie kinderen, een prachtig huis en een echtgenoot die veel op reis is,maar jullie houden nog altijd evenveel van elkaar.

Of: stel je voor dat je al 17 jaar getrouwd bent. Je hebt een dochter, een fijn huis en een echtgenoot die veel van huis is, maar toch houden jullie zielsveel van elkaar.

Dan krijg je op een dag een telefoontje dat je wereld op z’n kop zet: je echtgenoot is dood. Je bent er kapot van. Je gaat naar de begrafenis… en komt oog in oog te staan met zijn andere weduwe.

Een andere vrouw, een ander gezin. Dat kan niet waar zijn. Dat moet een vergissing zijn. En dat is háár schuld. Toch?

379 pagina’s de andere vrouw
A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht
ISBN 978 94 005 0426 4
NUR 302

Recensie
Dit boek is sinds midden november verkrijgbaar en vandaag start de blogtournee van dit boek op mijn blog. Een eervolle taak om af te trappen.

Selina Busfield is vrouw één. Zij is 28 jaar getrouwd met Simon en verzorgd het huis en de kinderen met een enorme precisie en perfectie als Simon voor zijn werk in het buitenland zit. Hun enorme huis met zes kamers en twee badkamers is altijd tot in de puntjes verzorgd, net als zijzelf trouwens.

Lottie Busfield is vrouw twee. Zij is 17 jaar getrouwd met Simon. Samen hebben ze een hele tijd in Dubai gewoond omdat Simon daar zijn werk had. Maar Simon reisde ook veel voor zijn werk en besloten ze op een gegeven moment weer naar Londen terug te gaan. Lottie zorgt met liefde voor haar dochter Sadie en gaat vrij gemakkelijk met het huishouden en geld om. Lottie is heel creatief en werkt als tekenaar voor kinderboeken.

Twee totaal verschillende vrouwen, maar één man. Selina wordt als vrouw één als eerste ingelicht over het feit dat Simon is overleden. Zij regelt samen met de kinderen de begrafenis. Lottie weet al die tijd van niets, tot ze van haar ex-vriend en oud-collega van Simon een berichtje krijgt dat hij het heel erg voor haar vind dat haar man is overleden. Lottie gelooft er helemaal niets van, maar besluit dan toch maar naar de begrafenis te gaan. Het is tenslotte heel vreemd dat Simon niet te bereiken is op zijn telefoon en hij nog steeds niet uit Dubai is teruggekomen. Op de begrafenis komt Lottie de realiteit onder ogen, Simon is inderdaad overleden en… hij had ook nog een ander vrouw.

Vanaf dit punt begint de strijd en het aftasten tussen de twee vrouwen. Ze zijn boos op elkaar, maar eigenlijk is Simon de aanstichter van dit geheel. Beetje bij beetje wordt ontrafelt hoe Simon twee levens heeft kunnen leven, maar ook dat hij de (financiële) zaakjes niet meer goed op orde had. Heeft Simon daarom zelfmoord gepleegd? Of was er toch opzet in het spel?

Het boek heeft een bijzonder opzet. Afwisselend lees je over de levens van Lottie en Selina. Ze gaan beide door fases heen, niet alleen door de fases van rouw, maar ook door ontkenning, woede en onderhandeling. Niet alleen moeten zij verwerken dat hun leven niet was wat ze dachten dat het was, maar ook de kinderen gaan door hun eigen proces heen. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Sommige delen in het boek waren daardoor iets te langdradig, maar de plotwisseling in het boek maakte veel goed. Het is bijna niet voor te stellen dat je als verliefde vrouw zoveel signalen kan missen en dat het voor Simon een lastige opgave was om 17 jaar een dubbelleven te leiden. Tamar Cohen heeft met dit boek een boeiend onderwerp gekozen. De volgende keer dat mijn vriend een klus in het buitenland heeft, krap ik mij wel een tweede keer achter mijn oor ;). Een heerlijke roman en een ideaal cadeautje voor de feestdagen.

Bedankt A.W. Bruna voor dit boek!