Covertekst Curaçao, eind jaren negentig. De Nederlander Arthur Poolman heeft een baan aangenomen op een middelbare school. Zijn verwachtingen zijn hooggespannen, maar het kost hem moeite om grip te krijgen op de keiharde, dorre rotsen van het eiland; Arthur voelt zich er stuurloos.
Hij raakt onder invloed van de raadselachtige, rebelse Ralph Veerman, die hem meesleept naar de duistere hoekjes van het eiland. Tegelijkertijd gaat het in Nederland slecht met Arthurs vader, al probeert die dat voor zijn zoon verborgen te houden.
Op een broeierig Curaçao dat van elke valse romantiek is ontdaan, zoekt Arthur houvast bij de Antilliaanse literatuur, de vrouw van Campo Alegre en de fles. Als een eclips het eiland voor heel even helemaal op zwart zet, gaat hij op zoek naar licht: boven op de Christoffelberg. Daar komt hij definitief los.
237 pagina’s
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 8965 4
NUR 301
Recensie Jaren geleden was ik een lange vakantie op Curaçao. Mijn vriend liep daar vijf maanden stage en ik zocht hem daar op. Boeken die zich daar afspelen hebben sindsdien een aantrekkingskracht op mij. Maar ook het feit dat ik eerder al Tonic las van Mohren, maakte het dat ik graag dit boek wilde lezen.
Covertekst Als jong meisje maakt Stella de bevolkingsopstand van 30 mei 1969 op Curaçao van dichtbij mee. Toch beleefde ze als kind van expats een heerlijke jeugd op het eiland. Na veertig jaar keert ze terug voor een vakantie. Ze logeert op een voormalige plantage waar een geëmigreerd Nederlands stel vakantiehuisje verhuurt. Haar verblijf roept nostalgische gevoelens op, maar brengt haar ook in verwarring. De gevolgen van de slavernij zijn nog altijd voelbaar in de samenleving en Stella bekijkt haar eigen jeugd, met de normen en waarden van toen, met andere ogen. Dan stuit ze op informatie die haar ouders voor haar verzwegen hebben. Een familiegeheim verandert haar verblijf in een zoektocht, die haar terugvoert naar de swingende jaren zestig en zeventig en alle uithoeken van het kleurrijke eiland.
274 pagina’s Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam ISBN 978 90 263 3061 2
Recensie Jaren geleden ben ik drie weken op Curaçao geweest in de tijd dat mijn vriend daar vijf maanden stage liep. Toen ik gevraagd werd of ik dit boek wilde lezen was ik meteen geïnteresseerd. Curaçao is niet alleen het eiland van Mambo Beach, de witte stranden en feestjes. Maar het is ook het eiland met een pijnlijk verleden rondom de slavernij en de bevolkingsopstand in 1969. Daar wilde ik wel meer van weten.
Stella neemt je mee terug naar het eiland waar ze is opgeroeid. Ze durfde eigenlijk nooit goed om terug te gaan, bang dat haar herinneringen uitgewist zouden worden door nieuwe indrukken die ze dan op zou doen. Tijdens het opruimen van het huis van haar ouders besloot ze terug te gaan, alleen. Ze wil alles in haar eentje ervaren zonder dat daar de mening van haar man of dochters tussen zou komen. Ze boekt voor vier weken, maar ze wil niet alleen maar luieren. Nadat ze met haar vader in het verzorgingshuis herinneringen heeft opgehaald, weet ze dat ze wil schrijven over de bevolkingsopstand van 30 mei 1969.
Aangekomen op het eiland stoeit Stella met herinneringen en de nieuwe indrukken die ze op het eiland opdoet. Ze gaat op onderzoek uit over de bevolkingsopstand met behulp van interviews met oude contacten van haar vader. Niet alleen komt ze meer te weten over dat onderwerp, maar ook over haar ouders. De reden dat haar familie het eiland heeft verlaten blijkt namelijk een hele andere te zijn dan dat zij altijd heeft geloofd. Niet alleen komt ze demonen uit het verleden tegen, maar ook zichzelf.
Overzee is een knappe debuutroman. Brenters heeft een schrijfstijl die te vergelijken is met Esther Verhoef of Saskia Noort. Het boek leest heerlijk weg en je blijft geboeid door onder andere het onderwerp, maar ook door het personage van Stella. Eigenlijk kijk je als een vriendin over haar schouder mee, wat ik als lezer een prettig rol vind. Wat mij betreft stort Brenters zich voortaan op het schrijven van romans, want dat doet ze erg goed.
Covertekst Merel Hoogstraten is glansrijk geslaagd voor haar eindexamen. De trotse ouders trakteren haar en drie vriendinnen op een luxueuze vakantie naar Curaçao. De meiden volgen een duikcursus en genieten met volle teugen van hun vrijheid. Tot dat Merel van de een op de andere dag verdwijnt. Dana Winter, journaliste bij het Antilliaanse dagblad ‘Amigoe’, volgt de vermissingszaak op de voet, maar raakt veel dieper bij de affaire betrokken dan haar lief is.
430 pagina’s Uitgeverij Dwarsligger, Amsterdam ISBN 978 90 498 0068 0
NUR 305
Recensie Deze hele handig Dwarsligger kocht ik op het Boekenfestijn die ik samen met Judith en Tessa bezocht. Aangezien de hoofdpersonen geslaagd zijn voor hun eindexamen was het boek in deze tijd ook erg toepasselijk. Bij verschillende huishoudens hangt inmiddels al de vlag uit. Van harte!
Het boek speelt zich af op Curaçao. Een aantal jaar geleden ben ik er drie weken geweest en mijn vriend heeft er ruim vijf maanden gewoond voor stage. Vele namen en plekken komen mij dan ook erg bekend voor. Helaas is het geen vrolijk verhaal, want Merel wordt vermist. Haar ouders Carla en Leopold zijn radeloos en schakelen journalist Dana Winter in. De politie onderneemt volgens hun geen enkele actie. Dus na het aanhoren van het verhaal van de ouders, besluit Dana een bericht te schrijven voor in de ‘Amigoe’. Dana besluit ook de vriendinnen van Merel te bevragen en zei zeggen dat ze voor het laatst is gezien met Tristan, haar vakantieliefde die ze heeft leren kennen op de duikschool. Na het bericht van Dana in de krant wordt hij door meerdere partijen als verdachte gezien. Tristan is echter nergens te bekennen, maar wil wel zijn verhaal doen aan Dana. Hij beweerd onschuldig te zijn, maar is hij dat ook? Dana gaat op onderzoek uit en maakt daarbij nieuwe vrienden, maar ook nieuwe vijanden. Doet ze er verstandig aan hier in te duiken?
Dit boek is een heerlijk boek voor op het strand, zeker als Annet de Jong tussen de regels door iets vertelt over Curaçao. Ik ben dan gelijk weer terug. Het leest ook aardig vlot, echter blijft het verhaal soms wat hangen. Dana brengt veel tijd door thuis om daar te werken aan artikelen en de huiselijke rituelen die ze daar uitvoert, blijven steeds maar terugkomen. Dat voelde voor mij soms wat overbodig. Het plot daarentegen was wel weer verrassend. Ondanks mijn kleine puntje van kritiek smaakt het zeker naar meer. En voor de liefhebber, ook dit boek is verfilmd (2009).
Jenny's Bookcase 