Covertekst
Elvie is zevenentwintig en werkt in Brussel, waar de apéros in het Frans zijn en het bier met een scheutje grenadine wordt gedronken. Het leven in de bubble van Europese ambtenaren en lobbyisten bevalt haar prima. De mannen met wie ze uitgaat beschouwt ze als onderhoudende passanten die etentjes betalen en de avonden vullen. In de weekends maakt Elvie lange wandelingen en observeert ze de stad en de mensen. Brussel voelt als de ultieme ontsnapping: de recepties, het netwerken en de zwervers op straat kunnen Elvie niet echt raken.
Dat verandert wanneer ze de Vlaamse kunstenares Camille ontmoet. Elvie weet zich niet goed raad met haar verwarde gevoelens voor iemand die net zo ongrijpbaar is als zijzelf. Hun vriendschap is licht en mooi als een zeepbel, maar blijkt ook even kwetsbaar.
208 pagina’s 
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9029 2
NUR 301
Recensie
Het boek van mei voor ‘een perfecte dag voor literatuur’ is Brussel. De cover sprak mij direct aan.
Elvira, zoals Elvie eigenlijk heet, woont in Brussel en is daar lobbyist. Ze woont daar in haar eigen ‘bubbel’ zoals ze dat beschrijft, de ‘Eurobubble’. In deze stad gaan de zaken net even anders. Naast dat het een grijze stad is, met grijze pakken en grijze gebouwen is het een wereld op zich. Als lobbyist ga je feestjes en meetings af en praat je met mensen die je niet per se aardig vind, maar het gaat erom dat je connecties maakt. Haar huisgenootje vind de stad maar niks, maar Elvie voelt zich er thuis. Ze gaat op in haar vrije weekenden de stad in, wandelt en bekijkt dingen in de stad die anderen niet zien. Want als ze wandelt probeert ze alles te zien, daarom slentert ze graag. Ondertussen papt ze her en der aan met mannen. Maar er is maar één echte man in haar leven.
“Harald, dat had ik eigenlijk nog niet gezegd, is mijn knuffelbeest. Harald is een nijlpaard.” p. 32
Maar dan ineens komt er een vrouw in haar leven. Na hun ontmoeting ontstaat er een soort vriendschap, maar tegelijkertijd ontwikkelt Elvie ook bepaalde gevoelens. Gevoelens die ze niet eerder kende en die haar in de war maken. Ze kan Camille maar niet uit haar gedachten zetten, maar contact opnemen durft ze ook niet. Wat moet ze doen?
Dit boek is een mooie beschrijving van een jonge vrouw in Brussel. Ze weet op een humoristische wijze te schetsen hoe haar leven in Brussel eruit ziet en wat het voor haar betekent. Geregeld moest ik even gniffelen, vooral als het gaat over haar nijlpaard Harald. Haar zinnen zijn soms tegen het poëtische aan en lezen fijn weg, dus het boek had ik dan ook binnen no-time uit. Ondanks de kleine spanning rondom Camille is er geen enorme climax in het boek en kabbelt het boek wat voort. Maar eigenlijk vond ik dat helemaal niet erg. Ik zat samen met Elvie in een bubbel, waar ik mij een paar uur in het grijze Brussel heb gewaand.
Bedankt Uitgeverij Meulenhoff dat ik dit boek mocht lezen!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
“Ze zijn slim, die doeken van Magritte, of eigenlijk meer gelikt. Het appelleert aan wat de mensen willen, het is BLØF in olieverf, je ziet wat er kraakhelder is uitgebeeld maar echt begrijpen doe je het niet, kun je het ook niet omdat het niet echt iets betekent.” p.116
Mijn muzikale ondersteuning deze keer:
Jenny's Bookcase 