Covertekst
Ierland, eind jaren zestig. Nora Webster, niet de makkelijkste vrouw, is pas weduwe geworden. Ze probeert haar leven in het kleinsteedse Enniscorthy opnieuw gestalte te geven. Niet alleen heeft ze in haar eentje de zorg voor haar vier kinderen, ze moet ook weer gaan werken. Tegen de achtergrond van het conservatieve, katholieke Ierland met zijn strenge sociale controle weet ze zich door middel van vriendschappen en muziek toch te ontworstelen aan de benauwenis van haar leven.

Uitgeverij De Geus B.V. , Breda
ISBN 978 90 445 3457 3
NUR 302
Recensie
Het laatste boek van het jaar en het laatste boek voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’ voor 2015. Toen ik de cover tekst en de cover onder ogen kreeg twijfelde ik geen moment, dit boek wilde ik lezen. Je ziet Nora op de cover met een van haar zoons, althans zo stel ik mij dat voor. Ze zijn aan de kust bij hun geliefde vakantiehuis. Maar na de dood van haar man is het huis vergane glorie. Iedere zomer knapte ze samen met haar man zaken op en plakte zij de losgekomen stukjes behang. Nu wil ze dat niet meer, want het huis roept teveel herinneringen op. Haar oudste kinderen vinden dit erg jammer, omdat zij er wel graag hadden willen terugkomen. Nora wil het huis verkopen, want nu haar man er niet meer is moet ze alle zeilen bijzetten om rond te komen. De verkoop van het huis levert weer wat geld op en kunnen ze weer een tijdje vooruit. Op dit moment is er familie die de opleiding van een van haar dochters betaald. De sociale controle rondom Nora is groot, iedereen heeft advies en goede bedoelingen. Nora wil de zaken liever op haar manier doen, maar ze heeft altijd haar man gevolgd en om nu ineens haar mening duidelijk te ventileren is een hele stap. Ze kan via via weer aan haar oude werk komen, administratief werk. Iets wat ze met liefde achter zich had gelaten, maar ze kan niet anders.
Tot zo ver ben ik gekomen in het boek, want ik heb het niet uitgelezen. In paniek mailde ik Cathelijne, wat moet ik doen?! Ik vond het vreselijk, want ik had mij zo enorm verheugd op dit boek. Ook zie ik de potentie van het verhaal en zie ik het er ergens wel doorheen. Maar de irritatiefactoren stapelde zich op en ik hikte tegen het lezen aan. De dialogen vond ik niet sterk en de gebeurtenissen vond ik ook vrij vlak. Ik had niet het gevoel dat het verhaal ergens naar toe aan het werken was waardoor ik geboeid kon blijven. Ik vind het echt heel erg, maar dit boek en ik waren geen match made in heaven. Ik hoop echt van harte dat dit voor jou wel zo is en ik raad je aan het boek zeker wel te lezen.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Mijn muzikale ondersteuning deze keer: